Mijn dag begon om 6 uur in de bijen (zo heet dat: je werkt IN de bijen). Ik wil vrijdag weer honing slingeren. Daarvoor moeten eerst de bijen uit de honingkamer. Daarom heb ik vanmorgen een bijenuitlaat geplaatst. Dat is een soort rond dekseltje met een gat. De bij kruipt in dat gat, volgt het gangetje en loopt er aan de andere kant uit. Terugkruipen gaat niet. Eén voor één gaan de bijen nu vanuit de honingkamer door de bijenuitlaat naar de broedkamer, die één verdieping lager in de kast is. Eer dat het vrijdag is zullen de meeste bijen uit de honingkamer zijn. Die er dan nog in zitten, sla ik eruit. Nee, ik ga niet de bijen slaan, hoor. Ik kijk wel uit! Dan zullen ze me zeker aanvallen en hun angel in me boren. Maar ik sla dan tegen de honingramen waar ze op zitten en dan vallen ze er vanaf.
Maria is erg geïnteresseerd in mijn imkerbezigheden. Zij had dan ook haar wekker gezet en keek geduldig toe wat ik allemaal deed. Ik ging alle vier mijn volken even langs voor een inspectie en vertelde Maria waarop ik lette, wat ik zag en wat voor actie er nu nodig is. Zo stiekem weg weet ze er al best het één en ander van. Leuk hoor!
De vroege morgen werd verder besteed aan wat administratie. Ik deed wat betalingen en plaatste bestellingen bij de molen en bij de zeepleverancier.
Op Leendert z´n kamer was ook al vroeg actie. Hij zou om half 10 de deur uitgaan. Op weg naar Peru. Er moesten nog wat allerlaatste dingetjes gedaan worden. Hij maakte kopieën van zijn paspoort en id-kaart. Hij mailde het reisschema met de vluchtnummers naar mij. Thea, zijn vriendin, was ook al vroeg van de partij om tot de laatste minuut van zijn aanwezigheid te genieten ;-). En eindelijk was het zover. Het moment waar een jaar lang naar toegeleefd is. Waar plannen voor gemaakt zijn. Waar voor gespaard is. Daar ging hij:
Maar goed. Het moest natuurlijk toch een plekje krijgen in mijn bezwaarde moederhart. En dus ging ik aan het werk. Geen beter medicijn voor een emotioneel gemoed dan: werken, slapen, eten. Aldus mijn oma, aan wie ik nog heel regelmatig denk, ook al is ze al 31 jaar geleden overleden.
¨Zullen we een poosje in de garage gaan werken?¨ vroeg ik Maria. Ja hoor, dat wilde Maria wel. Ik koos een kleine, overzichtelijke hoek om op te ruimen. Eerst schoven we alles naar buiten.
Daar zochten we het uit. En alléén dingen die we gebruiken gingen terug. Ik verbaas me er steeds weer over hoeveel zooi er in één jaar in die garage verzameld is. Ligt er een luchtbed (uit de kast gevallen) op de grond, pak ik dat op, zegt Maria: ¨O ja, dat is lek.¨ Nou, weg ermee dan! In de anderhalve week dat we nu stukje bij beetje bezig zijn is er al minsten één kubieke meter zooi verzameld:
En dan heb ik het nog niet eens over de spullen die naar de Kringloop zijn gegaan, of op MP zijn gezet, of op de juiste plek in huis zijn beland. Na een half uur was het hoekje netjes en voelden we ons super voldaan. En mijn gemoed was ook meteen gekalmeerd :-).
Ik had nog wat verpakkingsmateriaal nodig en reed (ook weer samen met Maria, hoe gezellig!) naar Paardekooper in Barendrecht. Ik kocht dozen en tassen en plakband. Ziezo. Dat kon ook weer van mijn lijstje geschrapt worden.
Thuisgekomen ging ik met de was aan de slag. Willem en ik willen morgen en overmorgen samen weg. Eindelijk gordijnen uitkiezen en de aankoop van een nieuw bankstel rond maken. De overnachting was Willem z´n moederdagkado aan mij. We hadden er steeds nog geen datum voor geprikt. Maar nu Willem z´n moeder DV volgende week voor een tijdje bij ons in huis komt (na de operatie), leek ons deze week een goed moment. We hebben er zin in! Maar er moet natuurlijk wel eerst gewerkt worden ;-). De wasmanden moeten liefst helemaal leeg.
Daarnaast was er ook nog de kofferbak vol groenten en fruit. Dat moest ook verzorgd worden. Er was een krat vol bloemkolen bij. Die hadden te dicht bij de motor van de koeling gelegen en waren een tikkie bevroren. Geen probleem. Ik sneed de mooie rozetten los en deed alles in een zak in de koelkastlade. Genoeg voor een keer of drie bloemkool eten. Lekker hoor!
Er was veel fruit. Dus zette ik de slowjuicer aan het werk en maakte een lekker sapje van druiven, peren, mandarijnen, grapefruits en winterpeen.
Wat een rijkdom weer.
Schoonmama kwam vanmiddag voor het dinsdagmiddagbakkie en ik bakte de moermanbroden voor mijn nichtje. Gewoon dinsdag dus :-).
Ook stond er weer een ritje naar het postkantoor op de rol. Ik had dan niet zoveel bestellingen als gisteren, maar elk pakje doet mee. En bovendien verdween er (via MP) een flinke stapel boeken uit ons huis naar verschillende nieuwe eigenaren.
En toen was het weer tijd om te gaan koken. ¨Wat eten we vandaag?¨ was er al verschillende keren aan me gevraagd. ¨Prakkie,¨ was het antwoord. Bij het opruimen van de koelkast was ik nog een zakje gemengde sla tegen gekomen, wat op moest. Het werd sla dus. Maar daar eten we eigenlijk altijd een warme groente bij. Vandaag was dat een bakplaat vol geroosterde groenten. Oh, zo lekker! Met olijfolie, zeezout en wat ras el hanout. Aardappeltjes erbij. Gehaktballetje. Helemaal goed.
 |
| Zo gaan ze de oven in |
 |
| En na een minuut of 20 is dit het resultaat |
Vanavond heb ik bovendien nog wat jam gekookt. Ik moet tenslotte toch van die groenten- en fruitvoorraad af :-).
Henk wilde vanavond nog ´iets leuks doen´. Willem wist wel wat: een ijsje kopen bij McDonalds. Wat een feest! En zo kreeg deze gewone dinsdag ook nog een gezellig vakantierandje!
