We hadden zaterdag een dag met aardig wat bezoek over de vloer. Het begon ´s morgens al. Zwager Marinus & Titina hadden moe d´r vriendin opgehaald. Corrie is al 88 en woont bij moe op de flat. Wat waren die twee blij, om elkaar weer te zien!
Het werd een gezellig koffie-uurtje. Net als normaal op zaterdagochtend. Alleen de plaats was anders :-).
´s Middags kwam Willem z´n zus met man en vier kinderen. Dat was ook heel gezellig. Moe had al zó naar de kleintjes uitgekeken! Dat weet ik nog wel van mijn eigen moeder. Die keek ook altijd helemaal naar die kleine kleinkinderen uit.
De dag was verder rommelig en vol en gezellig. Maria was samen met een vriendin schoolspullen wezen kopen. Zo grappig is dat: de jongens willen het woord ´school´ in de vakantie niet horen. Maar de meisjes vinden het altijd leuk om in de vakantie vast allerlei nuttigs en leuks voor het nieuwe schooljaar aan te schaffen. Weer met een schone lei beginnen! Met frisse moed en vol goede voornemens. Zo werkte dat bij mij vroeger ook altijd, dus heel herkenbaar!
Omdat ze erbij in de buurt waren, gingen Maria en haar vriendin meteen een paar uurtjes springen bij JumpXL. Ze hebben een aantal jaren samen geturnd en zijn net van elastiek. Salto´s en Flikflaks, vooruit en achteruit, ze kunnen het allemaal!
Toen Maria thuis kwam, moest ik uiteraard d´r schoolaankopen bewonderen. Ze had 20 euro van me meegekregen en had daar zelfs nog 5 euro van over. Het grootste deel van haar spullen komt dan ook bij de Action vandaan ;-).
Daarna kwam er nog een kado voor mij uit haar tas! Nieuwe Crocs!! De mijne heb ik alweer een aantal jaar. Ik heb er werkelijk ki-lo-me-ters op gelopen! Maar nu waren ze dan toch echt versleten. Maria had dat gezien. En toen ze in de winkel precies dezelfde (nep)Crocs zag liggen, als ik had, bedacht ze zich geen moment: dat was een mooi kado voor ma. Wat lief!
De zondag verliep gezellig en rustig. We hebben zowel ´s middags, als ´s avonds fijn met elkaar gezongen. ´s Middags uit de nieuwe bundel, ´s avonds psalmen. We hadden voor moe kerktelefoon, zodat ze de diensten kon meeluisteren. ´s Morgens ben ik bij haar gebleven en ´s avonds zorgde Maria voor haar. Het is maar goed, dat moe alles weet van de drukte van een groot gezin (ze heeft zelf ook 10 kinderen) en dat ze totaal geen last heeft van drukte. Want ondanks de zondagsrust, geeft het natuurlijk toch wel drukte om met een man of tien te tafelen, of met die hele club op tijd naar de kerk te gaan enzo. Maar moe geniet daar gelukkig van.
We hebben gisterenavond de rolstoel uit de kerk mee naar huis genomen. Het plan was, om moe vanmorgen bij haar thuis op de flat te gaan douchen. Wij hebben alleen op de eerste verdieping een douche, maar trappen lopen kan ma nog niet. Vandaar het plan om dat bij haar thuis te gaan doen.
Juist toen we vanmorgen min of meer klaar stonden om naar de flat te gaan, kregen we een appje dat Willem z´n zus onderweg was en rond de koffie bij ons zou zijn. Dat veranderde het plan. We dronken eerst koffie en daarna is Willem z´n zus moe gaan douchen. Dat was wèl zo handig, want Ria werkt in de thuiszorg en zoiets als iemand douchen is haar dagelijks werk. Zij doet dat vast veel handiger dan wanneer ik dat had gedaan. En intussen was ik blij, dat ik zodoende even tijd had om de webshop-bestellingen klaar te maken. Het inpakwerk hadden we vanmorgen al tussen half 9 en half 10 met vier mens sterk gedaan. Echt fijn: Willem, Maaike en Maria hebben hard meegewerkt. Normaal doe ik het allemaal alleen. Maar nu moe haar bed in de kamer staat, kan ik natuurlijk niet ´s morgens om 5 uur gaan inpakken ofzo. Ik mis mijn eerste vroege productieve uurtjes. Dat is best aardig op te vangen door op de dag wat harder te draven. Maar het inpakwerk zat me echt een beetje op mijn nek. Ik was dus echt dolblij me de hulp van deze morgen!
Zaterdag had ik nog een flinke emmer kroosjes gekregen van de mevrouw uit Hardinxveld-Giessendam. Die heb ik vandaag vast gemoesd. Morgen moet dat nog weer een nieuwe voorraad jam worden. Ook dat soort werkjes gaan nu in a hurry :-).
Vanmiddag ben ik best geschrokken. De fysiotherapeut kwam voor moe. En zomaar uit het niets zei hij tegen me: ¨U heeft zeker ook last van uw heupen, of uw bekken?¨ Ik vond dat heel confronterend, dat hij dat zag en zei. ¨Ja, van mijn bekken,¨ zei ik, ¨kunt u daar misschien ook iets aan doen?¨ Nee, daarvoor moest ik bij zijn collega, een bekkenbodemtherapeut, zijn. En ik realiseerde me, dat ik eigenlijk heel veel pijn heb. Niet zomaar nu voor een keertje. Maar soms hele dagen lang. Je went wel aan pijn. Maar het is natuurlijk niet goed. Willem heeft al zó vaak gezegd: laat er nu eens naar kijken! En nu ineens was ik zover! Ik heb meteen gebeld voor een afspraak. Ik word hiervoor terug gebeld. Ik ben benieuwd. Ooit, jaren geleden, ben ik weleens bij een bekkenbodemtherapeut geweest. Heb toen ook oefeningen voorgeschreven gekregen, die ik nog weleens doe. Vooral als ik pijn heb. Maar in feite is het in de loop der jaren wel langzaamaan erger en erger geworden. Wie weet zijn er inmiddels ook wel nieuwe inzichten, nieuwe behandelmethodes, nieuwe oefeningen. Ineens kan ik bijna niet wachten tot er iets aan gedaan wordt. Hoezo juffertje ongeduld? :-).
Willem had vandaag zijn eerste vakantiedag. Het leek niet echt op vakantie, eerlijk gezegd. Hij is vooral hard bezig geweest. Ook zelfs nog wat voor zijn werk. Maar goed. Vanavond gaan we samen naar zijn vader. Daar is ook wat (mantel)zorg nodig. We zitten dan meteen nog even samen in de auto. Dat is altijd wel gezellig. Verder is de vakantie ingeluid met een voorraadje ijsjes in de vriezer. Wij hebben die niet standaard in huis, maar tijdens Willem z´n vakantie mogen de kinderen elke dag een ijsje uitkiezen. Dat doen we zo al jaren en is altijd weer een feest.
 |
| volgens Willem staat er een spelfout op de doos :-) |
Verder was er ook feest, omdat Hans vanmorgen in één keer zijn rijbewijs haalde! Hoe fijn is dat!! Hij krijgt van zijn baas nu ook een werkbus. Die staat al voor hem klaar. Moeten we alleen nog even kijken hoe we dat in de straat regelen, zonder dat er buren boos worden vanwege busjes voor hun deur. Leendert heeft namelijk ook een werkbus en een buurjongen van twee huizen verderop ook. Leendert zorgt er altijd al voor, dat zijn bus niet altijd op dezelfde plek staat, zodat niet iemand altijd tegen die bus aan kijkt. Nu valt dat op zich wel mee, omdat de parkeerplekken in onze straat niet aan de kant van de huizen zijn, maar aan de overkant. Maar toch willen we uiteraard niemand tot last zijn. Nu moeten de jongens dus extra hun best gaan doen om niemand te ergeren. Afijn. Voor nu zijn we vooral heel blij, dat hij dat roze pasje heeft!
Maria heeft vanmiddag samen met een vriendin een mooie taart voor Hans gebakken. En omdat ze de bakkeritus hadden, bakten ze er meteen een trommel vol macarons bij. Gezellig hoor.
Je zien het: het is misschien niet ´echt´ vakantie, maar we genieten gewoon van de dagelijkse gang van zaken. Ik heb dat al zó vaak benoemd: het gewone is bijzonder! Het kan zómaar in een oogwenk anders zijn. In ons dorp is vanmorgen een kindje van twee jaar bijna verdronken. Ik weet niet hoe het er nu mee is, maar wat zullen die ouders vandaag de langste dag van hun leven beleven, daar in het Sophia-kinderziekenhuis in Rotterdam. In gedachten zijn we bij hen....
