Gisterenavond heb ik meteen al een bak soldaat gemaakt door bij de warme maaltijd gebakken champignons met uitjes te serveren. Vandaag zette ik mijn droogoventje aan het werk, om nog méér champignons te verwerken. Ik boende de champignons zorgvuldig schoon en sneed ze in niet al te dunne plakjes. Er ging ruim 3 kilo op de 9 platen van mijn oventje. Dat schiet op: zes grote bakken champignons!
Ik stelde mijn oventje in op 50 graden en zette de timer op 6 uur. Daarna had ik er geen omkijken meer naar en kon ik andere werkjes gaan doen. De was bijvoorbeeld :-). Ik was blij, dat die vandaag weer buiten kon drogen! Dat is 100 keer beter dan rekken nat wasgoed in huis!
Er was trouwens nog wel meer keukenwerk, want ik had ook wat kilo´s Opal pruimen. Ze waren verrukkelijk. Heerlijk zoet en met een losse pit. Maar ze moesten wel nodig verwerkt worden. Ik maakte er jam van.
De berg oogst om te verwerken werd er trouwens niet kleiner door. Een aardige mevrouw uit Hardinxveld-Giessendam bood me namelijk een lading kroosjes aan. (Voor wie niet wat dat zijn: een heel oude pruimensoort. Het zijn kleine, heel kruidig smakende pruimpjes).
Ik wist niet, hoe de dag zou verlopen en of ik vandaag ook nog aan kroosjes verwerken toe zou komen. Dat was echter ook niet heel erg nodig, want ze waren prachtig gaaf en konden ook wel tot morgen wachten.
Dat is ook wat er uiteindelijk gebeurde. Ik ging namelijk vanmiddag bij schoonmama op bezoek in het ziekenhuis. En daar ging toch wel het grootste deel van de middag mee heen. Het ging bijzonder goed met schoonmama. Ze was vanmorgen al uit bed geweest en was juist van plan om een tweede poging te doen, toen ik de zaal op kwam. Het ging allemaal niet zo snel natuurlijk, maar ze deed het wel heel goed! Dat vond ook de fysiotherapeut, die kwam kijken.
We liepen zachtjesaan naar de huiskamer en dronken gezellig een bakkie koffie. Net als we altijd op dinsdagmiddag doen :-).
Aan het einde van de middag kwam de dokter langs. Die had de foto´s bekeken, die vanmorgen gemaakt zijn. Alles zag er prima uit. Hij was zó tevreden, dat hij zei, dat ma donderdag naar huis mag. Wat een blijdschap!! We hadden juist geregeld, dat we vanavond ma d´r bed en stoel enzo zouden gaan halen. Dat kwam nu dus mooi uit. We hebben alles geïnstalleerd en het staat maar alvast klaar. En dan hopen we haar eens lekker een poosje te gaan vertroetelen :-).
Vanavond haalde ik de champignons uit mijn droogoventje. Van de ruim 3 kilo champignons was er 180 gram over!
Gedroogde champignons zijn jaren houdbaar. Als het vocht eruit is, kunnen ze namelijk niet gaan schimmelen. Het is dan natuurlijk wel zaak om ze goed vochtvrij te bewaren. In een afgeloten glazen pot, bijvoorbeeld. Gedroogde champignons hebben een heel intense smaak en zijn zo een perfecte smaakmaker in jus, soep, saus, over een pizza, door de pasta of wat dan ook. Je hoeft ze niet te weken, maar kunt ze zó gebruiken. Weken kán wel, trouwens. De gedroogde schijfjes zuigen zich dan weer helemaal vol. Net zolang tot ze weer hun oorspronkelijke gewicht en volume hebben. Ik ben echt enthousiast over voedsel drogen. Doordat je op zo´n lage temperatuur droogt, blijven de vitaminen bewaard. Dat is anders dan wanneer je iets lang kookt, zoals je bij wecken doet. Voorlopig blijft mijn oventje overuren draaien. Ik heb nog meer champignons om te drogen. Maar ook nog appels. En mijn tuin staat vol goudsbloemen. Daar wil ik ook wat van drogen. Gedroogde goudsbloem is heerlijk om in huis te hebben. Om thee van te trekken, of als onderdeel van je eigen kruidentheemengsel. Om fijne olie van te maken voor je huid. Om mee te laten trekken in soep of mee te koken met rijst, als smaak-, maar vooral kleurmaker. Om fijne zalf mee te maken voor (schaaf)wondjes. Enzovoorts.
Ik zou mijn dagen best kunnen vullen in de keuken ;-). Maar er is meer te doen. En te laten ook, trouwens. Want het is evengoed belangrijk om tijd te hebben voor andere dingen, zoals een goed gesprek. Vanavond hebben Willem en ik dan ook nog even een ritje door de Alblasserwaard gemaakt. Wat is het dan fijn om even in alle rust van hart tot hart met elkaar te kunnen spreken...
