Van alles en nog wat

 Even een logje met van alles en nog wat. Ik moet toch zó vaak denken aan wat mijn moeder altijd zei: ¨Elke dag een andere film.¨ Zo is het maar net :-).

Elke dag een stapje

Elke dag ga ik een stapje vooruit. En dat is iets om dankbaar voor te zijn. Ik heb nog echt niet de energie van voordat ik begon te kwakkelen. Maar het gaat zeker de goede kant op! 

Een mooi moment op een verder treurige dag

Vanmorgen ging al om 8.15 uur mijn mobiel. Het was Jan z´n wiskundedocent. Hij had een mooi bericht. Jan had maar liefst een 9,6 gehaald voor zijn examen en had daarmee een 9 op zijn diploma binnen gehengeld.

De (bijna) laatste keer.

Vrijdagavond was het diploma-uitreiking en was het de laatste keer dat Jan op school was. Nou ja, bíjna de laatste keer dan. In elk geval de laatste keer dat hij er met zijn mede-leerlingen was.

Blijdschap!

Vandaag een klein logje om even onze blijdschap te delen. Onze Jan kreeg vandaag het verlossende telefoontje: hij is geslaagd!

Een week met uitersten

Maandagmiddag was ik nog even langs de markt gereden. De groenteboer had het één en ander voor me klaargezet. Wat dat was, was nog een verrassing. Dinsdag heb ik alles uit de auto gehaald en op de tafel uitgestald om eens te inventariseren. Er bleek deze week vooral veel fruit te zijn. Lekker hoor. Sinaasappels, mineola´s, mandarijnen en bananen. We kunnen onze buikjes er aan rond eten. Ook een kistje goudreinetten. Die zijn voor de moes.

Wat groenten betreft, was het aanbod niet zo heel groot.

Wat gevallen courgettes, een paar aubergines die snel op moesten, wat rimpelige paprika´s, zoete aardappels en 2 bloemkooltjes. Dan moet je even verzinnen hoe je dat op gaat maken. Dinsdag maakte ik eerst maar eens ratatouille. Daarin verdwenen in elk geval de aubergines en een paar courgettes en wat paprika. Lekker met rijst.

Woensdag maakte ik de rest van de courgettes en paprika op in macaroni.

Donderdag wilde ik de bloemkooltjes op maken. Maar uiteindelijk had ik er toch niet zo´n zin in. Het waren van die losse, slappe kolen. Die mochten de konijnen wel opknagen :-). Zelf knaagden we iets anders. Ik kocht broccoli in de aanbieding bij Albert Heijn. Lekker met krieltjes en voor de vleeseters een stukje kipfilet erbij. Terwijl ik aan het koken was, meldden zich extra eters. Toen vond ik de hoeveelheid broccoli net te karig. Ik gooide er een blik zoete maïs bij en sneed vier gekookte bieten in blokjes. Zoiets zou je 10 jaar geleden nooit bedacht hebben, zo´n combinatie. Maar wat was het lekker!

Er kwam deze week trouwens ook nog ander voedsel hier binnen: gerookte forellen! Maaike was maandag met haar vriend mee gaan vissen in een forellenvijver. Je mag je vangst mee naar huis nemen, maar je kunt ook twee forellen inleveren en er één gerookt exemplaar voor terug krijgen. Jaap en Maaike hadden 12 forellen gevangen en kwamen met zes gerookte forellen thuis. Een echte traktatie voor de visliefhebbers!!

De week zat verder boordevol afwisseling. Dinsdagavond was de diploma-uitreiking van Koos. Het was in een theater in Barendrecht en geheel in stijl van de opleiding (VeVa) trad er een militair orkest op.
Koos is geslaagd voor VeVa nivo 3 met een prachtige cijferlijst. Hij gaat er alleen niets mee doen, omdat hij een blessure heeft, die niet over gaat. Nu is hij begonnen als stratenmaker. Allemaal prima. Als ze het maar naar hun zin hebben en hun geld eerlijk verdienen, dan is het goed. En een opleiding is nooit weg. Ook al ga je er niet direct mee aan de slag.

Woensdagochtend vierde mijn jongste zus haar verjaardag met een vrouwenochtendje bij haar thuis. Gezellig hoor. In haar straat zag het er zó feestelijk uit!

Woensdagavond is Willem met Maria en Henk naar de lammetjes gaan kijken bij iemand van de spingroep. Wat hebben ze genoten!!

Donderdagochtend klonk al vroeg een kreet vanuit de tuin. Het was Maria, die vol verwachting bij haar konijnen ging kijken, of er al iets geboren was. Het was 28ste dag na het dekken. En jawel! Een prachtig nestje met 5 jonge, blote, blinde baby-konijntjes!

Onvoorstelbaar hoe zo´n beestje in no time een nestje maakt van stro en haar eigen vacht! Dan hebben Leendert en Thea wel wat langer werk, voordat hun nestje klaar is :-). Maar ook daar komt nu schot in. Deze week is alles gestuct en het ziet er nu zo mooi uit!

Eerst het plafond.
De dag erna de muren.

Vandaag had ik een workshop met 8 dames, die een team-uitje hadden. Het was erg gezellig! Weer eens wat anders, zo :-).

Vanavond moesten we gaan condoleren. Er is alwéér rouw in onze familie gekomen. Er overleed een tante van mij. Wat wordt het kringetje klein. Van de generatie van mijn vader is bijna niemand meer over. We gingen met alle brussen condoleren en vanzelf heb je het dan over vroeger en over je ouders en je haalt herinneringen op. Morgen hopen Willem en ik naar de begrafenis te gaan. En dan is de week zomaar weer omgevlogen met (nieuw) leven en overlijden, met een schoolperiode die afgeloten wordt en een beroepsleven wat begint, met ontwakende natuur en creativiteit in de keuken, met vrouwen die even je pad kruisen tijdens het leren broodbakken en honderdduizend dingen meer.

Maaike geslaagd, Koos naar Moldavië en moeders aan de jamkokerij

Gisteren had Maaike het eindgesprek van haar stage. Ze heeft haar stage goed afgerond en daarmee was het zover: ze is geslaagd!! Wat fijn! Ze heeft maar liefst twee diploma´s in één keer behaald: MBO4 - persoonlijk begeleider gehandicaptenzorg én persoonlijk begeleider specifieke doelgroepen. Heerlijk hoor, dat ze het allemaal zo voorspoedig heeft kunnen afronden in drie jaar tijd. Ze blijft voorlopig werken bij de gehandicapten, waar ze ook haar stage deed en heeft in overweging om nog een opleiding hierna te gaan doen. Maar eerst maar eens pas op de plaats maken en genieten van de zomer(vakantie).

Koos heeft ook bijna vakantie. En hij heeft mooie plannen! Hij hoopt voor drie weken vrijwilligerswerk te gaan doen in Moldavië. Hij gaat daar heen met Werkgroep Zegveld. Hij heeft nu twee keer een bijeenkomst bijgewoond van deze werkgroep en is zéér enthousiast en gemotiveerd. Werkgroep Zegveld heeft jarenlang bouwprojecten gedaan in Roemenië. Maar dit jaar staat er een klus in Moldavië op het programma, het allerarmste land van Europa...
Voor dit project is er uiteraard geld nodig en daarom verkoop ik tijdelijk heerlijke Goudse stroopwafels van bakkerij Markus via mijn webshop. De opbrengst is geheel voor het Moldavië-project. Bestellen kan hier. Hopelijk ben ik snel van die stapel dozen in de woonkamer af ;-).

Er zijn trouwens ook nog gemotiveerde jonge mensen (vanaf 18 jaar) nodig...Denk er eens over na, zou ik zeggen :-).

En verder? Nou, hier worden nog steeds projectjes afgewerkt, weetjewel ;-). Het eerste projectje wat ik dinsdagochtend tegenkwam, wat dit:

Nou, da´s niet zo ingewikkeld: wassen sorteren en met enige regelmaat de wasmachine leeghalen en weer volstoppen. En vervolgens je droogmolen volhangen en weer leeghalen.

En als je dat dan twee dagen achter elkaar doet, dan heb je dit:

Ha, ha. Het is alvast geen vraag, wat er morgen op m´n programma staat :-).

Maar behalve de was, waren er ook nog aardbeien en kersen. En dat projectje heb ik dan vandaag zo goed als afgerond. Eerst kookte ik van het kersensap, wat ik gisteren maakte, siroop.

 Negen liter heerlijke limonadesiroop! Mjammie. Ongelofeloos, zoals ze dat hier noemen ;-).


Daarna ontkroonde ik samen met Maria kilo´s en kilo´s en kilo´s aardbeien. En ja, ook bij de lunch waren er aardbeien. Natuurlijk!

Vanmiddag ging ik aan de jamkokerij. Ik kookte maar liefst 65 potjes jam. Vijftien potjes kersenjam en vijftig potjes aardbeienjam.

Ik wás bijna een aardbei...maar moest nog éventjes verder. Ook de laatste kilo´s aardbeien moesten eraan geloven. Daar kookte ik sap van in mijn Weck-ontsapper. Morgen wil ik van die sap limonadesiroop koken. En dan is dat projectje mooi van de baan. Goed gevoel.

Niet dat er verder geen projectjes meer zijn. Dat niet. We hebben natuurlijk altijd nog ons 100 zakken-en-dozen project! En al staat dat op een laag pitje, we proberen er toch steeds een klein slingertje aan te geven. Gisteren ging er tóch weer een hele zak de deur uit!

twee zakken, die we bij elkaar als 1 hebben geteld.
Ja, we zijn streng voor onszelf.
Er wordt niet gesjoemeld ;-).

De teller staat op 30. Nog 70 te gaan...
Op school zullen ze wel bij zijn, want het was weer een enorme zak voor de kledingcontainer. En elke kilo kleding levert voor de school een klein centje op. Leuk!

Druk met feestelijke gebeurtenissen! Er zijn ergere dingen ;-).

Ik had gisteren een strak programma. Het stond namelijk bol van de feestelijke gebeurtenissen, waar ik acte de présence moest geven. Er zijn ergere dingen ;-).

Eerst was daar het diploma-zwemmen van Henk. Hij ging voor z´n B. Maar ach, wat vervelend. Henk was totaal niet fit! Hij is nagenoeg nooit ziek, maar nu, juist in de laatste schoolweek, was het dan toch raak. Het was vrijdag begonnen. Hij had toen schoolreisje en klaagde ´s morgens over hoofdpijn. Daarnaast was hij natuurlijk ook zenuwachtig en opgewonden voor het schoolreisje en dus was het moeilijk in te schatten hoe serieus die hoofdpijn was. Toen eindelijk zijn luchtrommeltje ingepakt was en hij een rol snoep mocht uitkiezen voor de feestelijke dag, ging hij toch tamelijk opgewekt naar school. Hij zou eerst naar het Mariniersmuseum in Rotterdam gaan en daarna naar Plaswijck. Hij had er zin in!

Even over vieren kwam hij thuis. En wat was ik blij, dat ik net de zwemles had afgebeld (vanwege dat het te krap werd met de tijd)! Henk was ziek! Hij is met z´n kleren aan in bed gekropen en ´s avonds om half 12 lag hij nog precies, zoals hij was gaan liggen. Hij had zelfs z´n bril nog op z´n neus! Voorzichtig  hebben we die afgezet en ervoor gezorgd, dat hij niet te warm lag. Hij sliep gewoon door!

Maandag en dinsdag heb ik hem thuis gehouden. Maar gisteren is hij het, ook al was hij nog steeds niet helemaal fit, weer gaan proberen. En ja, nu moest hij ook nog afzwemmen. Henk klaagde steen en been: hij was moe, hij wilde niet, hij zou ´het gat toch niet halen´ enzovoorts. Maar er hielp geen moedertje-lief aan en met zachte dwang nam ik hem om vier uur mee naar het zwembad.

Langzamerhand vergat Henk z´n kwaaltjes en bezwaren. Hij zag er vrolijk uit, toen hij klaarstond in de rij, om met kleren aan het water in te springen.

Na het ´klerenzwemmen´ kwam het beruchte ´gat´. De kinderen moeten dan duiken en door een gat zwemmen. Veel kinderen zijn daar zenuwachtig voor. Maar ik heb het nog nooit meegemaakt, dat een kind het bij het afzwemmen niet haalde. Toch kneep ik hem een beetje voor Henk. Vanwege dat hij niet zo fit was. Maar het lukte hoor! Gelukkig maar.

Het hele programma werd afgewerkt. Borstcrawl, rugcrawl en ook het drijven op de buik en op de rug. Dat drijven vind ik er altijd grappig uitzien.

Eindelijk kwam het laatste onderdeel: het watertrappelen. En met een zucht van verlichting werden de laatste 10 tellen afgeteld. Het zat erop!

Alle kinderen haalden hun b-diploma. En voor de allerlaatste keer in ons gezin stond daar een kind te glunderen met het felbegeerde papier:

Onze kinderen moesten allemaal hun A en hun B halen. Als ze het leuk vonden, mochten ze C er achteraan doen. Acht van de tien hebben ABC gedaan, twee alleen A en B. Henk heeft besloten te stoppen. Prima hoor. Na 28 keer een kind door een zwemdiploma te hebben geloodst is het mij ook wel welletjes :-). 

Het was al half zes toen we thuiskwamen. Ik was verhit (van het warme zwembad) en gejaagd: om kwart voor zes moesten Willem en ik de deur alweer uit voor de volgende festiviteit: de bruiloft van een neef. Willem was zelfs nog niet eens thuis. Snel redderde ik nog het één en ander en vloog naar boven om me om te kleden. Willem arriveerde, schrokte snel een bord pasta naar binnen en kalefaterde zich wat op. 

Maria had gekookt en de kinderen zouden met elkaar eten. Willem en ik vlogen de deur uit. Zelf had ik nog niet gegeten. Maar op de receptie was er alvast een heerlijk taartje bij de koffie :-).

Op zo´n lekker caloriebommetje hield ik het wel even uit.

We konden maar kort op de receptie blijven. Maar toch lang genoeg om met zwager, zus, schoonzus een praatje te maken, nichtjes te begroeten en de sfeer op te snuiven. De tweede bruiloft alweer, zonder mijn ouders...

Om kwart voor zeven reden we naar de derde happening op rij: de diplomering van Hans! Hans was alvast op eigen gelegenheid naar school gegaan. In de afgelopen jaren was hij op dit soort avonden heel vaak parkeerwacht. Maar vandaag was hij feestvarken. Alleen was hij wel zo attent om bij de jongens van de parkeerwacht een plaatsje voor ons te reserveren. We hebben echt zó gelachen hierom :-). Kwamen we bij de parkeerplaats aan, vroegen we naar Hans, vraagt die jongen bij de slagboom: ¨Bent u Hans z´n vader?¨ Na Willem z´n bevestigend antwoord kwam de knul direct in actie en haalde van het eerste plaatsje ná de slagboom met een zwier de pion weg :-). Wat een entree!

We waren nog ruim op tijd en lummelden wat om op het plein. Maaike en haar vriend Jaap waren er ook. Hans stond met z´n maten te chillen, maar wilde wel even met z´n sister op de foto:

Er was eerst een algemeen programma in de sporthal. De hal zat afgeprakt vol. Er waren dan ook bijna 170 geslaagde HAVO-ers met hun familie aanwezig. Het programma was erg voorspelbaar voor ons, want we waren hier niet voor de eerste keer. Praatje directeur, overdenking, praatje Raad van Bestuur, praatje leerling en zo waren we een uur verder. Tijd voor pauze. Koffieleuten op het plein.

Na de pauze gingen alle klassen naar een aparte ruimte voor de diploma-uitreiking. Wij zaten in de mediatheek. De mentor riep de leerlingen op alfabetische volgorde naar voren. De leerling tekende dan eerst het diploma en mocht daarna gaan staan. Voor iedereen had de mentor een toespraakje voorbereid. Hij had ook van elke leerling de betekenis van de voornaam opgezocht en daar knoopte hij dan een wens aan vast. Na het toespraakje kreeg de leerling het diploma en The Holy Bible.

Het toespraakje voor Hans:

tik voor een vergroting

Om 10 uur was er de grote felicitatieronde op het plein. Alle kandidaten stelden zich in een lange rij op en iedereen die dat wilde ging bij ze langs om ze te feliciteren. Zo...dat waren heel wat handjes te schudden ;-).

En zo kwam er een einde aan deze avond. Aan deze dag met zoveel feestelijkheden. Aan de schoolloopbaan van Hans. Weer een periode afgesloten....

Blij!

Gisterenavond was het de diploma-uitreiking op de school van Koos. Wat een feestelijke avond was het! Er was echt werk van gemaakt.

Voor de deur was er een vrolijke ballonnenboog geplaatst en de gastheer en gastvrouw van de avond stonden klaar om iedereen een hand te geven. In de aula was er koffie/thee met iets lekkers. Er was live muziek (piano). De jongelui waren opgewonden en zagen er feestelijk uit. Wat een prachtige leeftijd toch, zo op de drempel naar een nieuwe fase!

De diploma´s werden steeds aan acht leerlingen tegelijk uitgereikt. Ze werden dan naar voren geroepen, namen plaats achter een statafel en moesten een hoed opzetten. Daarna werd er voor elke leerling iets persoonlijks voorgelezen, wat door de mentor was opgesteld. En dan mochten ze allemaal tegelijk hun handtekening op het diploma zetten.

Steeds als er een stuk of drie rondes geweest waren, was er een intermezzo om de boel wat levendig te houden.

Het leukste intermezzo was toch wel het afscheidslied wat door een aantal docenten was ingestudeerd.

Koos hoorde bij de allerlaatste lichting, die het diploma in ontvangst mocht nemen.

Diploma tekenen

Een roos van de mentrix

Het officiële gedeelte van de avond werd afgesloten en daarna was er nog een receptie. Er waren hapjes en drankjes. Er was voor elke leerling een rugzakje met daarin een fotojaarboek, een prachtige Bijbel met Uitleg, een nummer van het tijdschrift ¨Weet¨ en een leuke gadget met een persoonlijk woordje van de mentor. We maakten hier en daar nog een praatje, schudden nog handjes en toen was het echt voorbij en gaat Koos een nieuwe start maken op een nieuwe school.

Daar word je toch heus weemoedig van. Wat vliegt de tijd. Zo hangen ze nog om je rokken, zo trekken ze de wijde wereld in...

Intussen ben ik net Flipje Tiel. Elke dag sta ik jam te koken :-). Ook vanmorgen was ik weer achter het aanrecht gekropen. De telefoon ging en met kersenrode vingers nam ik hem op. De mentor van Hans met HET telefoontje....YESSSS!!!! Ook Hans is geslaagd!! Wat een heerlijkheid. De vlag mocht opnieuw uit! Een pak van mijn hart. Hans is school zó beu. Hij is dan ook behoorlijk dyslectisch en dat nodigt nu niet meteen uit tot het lezen van (studie)boeken. Hij heeft z´n HAVO-diploma gehaald, zonder ooit huiswerk te doen. Nou ja, bijna nooit dan. Heel af en toe was er natuurlijk niet aan te ontkomen ;-).

Nu is hij heerlijk aan het werk. Gewoon bij een hovenier, die maar wat blij met hem is. Dat past dan ook veel beter bij hem. Hij is echt een doener. En die komen er ook wel, hoor. Ik heb daar geen centje pijn van.

En zo is er ook weer tijd en plaats voor fijne dingen. Al is het pijnlijke, schrijnende gevoel van gemis van mijn ouders geen uur uit mijn hart. Deze week zijn we weer verder gegaan in het huis. Mijn moeder had haar gouden horloge aan mij bedacht. Ze kreeg dat horloge van mijn vader, toen ik werd geboren. Ze droeg het altijd. Gisterenavond op de diploma-avond droeg ik het....

Mijn moeder kon heel goed handwerken en ze deed het ook heel graag. Ze heeft een periode gehad, dat ze altijd aan het hardangeren was. Mijn moeder had alle dingen beschreven en voor elk kind was er een brief. Op mijn brief stond: hardanger verdelen. En deze week kwamen we de tas met hardanger werkstukken tegen. Ik heb een prachtig vierkant kleed uitgekozen, wat nu over mijn bijzettafel ligt. We waren diep onder de indruk van de hardanger productie van mijn moeder. Dat hebben we destijds, toen ze daarmee bezig was, niet zo gezien als nu. Zo veel en zo mooi!

Vandaag is het alweer zes weken geleden, dat mijn vader overleed. Vanavond ben ik met mijn zus naar het graf geweest. En we zijn meteen langs de grafjes van onze kindjes gelopen. Zes kleine kindjes, die te vroeg geboren werden en slechts een paar uur bij ons waren. Verdriet om kindjes, waar we afscheid van moesten nemen en blijdschap om grote knullen, die hun diploma haalden. Het wisselt elkaar af en loopt ook vaak door elkaar heen...