Voor de deur was er een vrolijke ballonnenboog geplaatst en de gastheer en gastvrouw van de avond stonden klaar om iedereen een hand te geven. In de aula was er koffie/thee met iets lekkers. Er was live muziek (piano). De jongelui waren opgewonden en zagen er feestelijk uit. Wat een prachtige leeftijd toch, zo op de drempel naar een nieuwe fase!
De diploma´s werden steeds aan acht leerlingen tegelijk uitgereikt. Ze werden dan naar voren geroepen, namen plaats achter een statafel en moesten een hoed opzetten. Daarna werd er voor elke leerling iets persoonlijks voorgelezen, wat door de mentor was opgesteld. En dan mochten ze allemaal tegelijk hun handtekening op het diploma zetten.
Steeds als er een stuk of drie rondes geweest waren, was er een intermezzo om de boel wat levendig te houden.
Het leukste intermezzo was toch wel het afscheidslied wat door een aantal docenten was ingestudeerd.
Koos hoorde bij de allerlaatste lichting, die het diploma in ontvangst mocht nemen.
 |
| Diploma tekenen |
 |
| Een roos van de mentrix |
Het officiële gedeelte van de avond werd afgesloten en daarna was er nog een receptie. Er waren hapjes en drankjes. Er was voor elke leerling een rugzakje met daarin een fotojaarboek, een prachtige Bijbel met Uitleg, een nummer van het tijdschrift ¨Weet¨ en een leuke gadget met een persoonlijk woordje van de mentor. We maakten hier en daar nog een praatje, schudden nog handjes en toen was het echt voorbij en gaat Koos een nieuwe start maken op een nieuwe school.
Daar word je toch heus weemoedig van. Wat vliegt de tijd. Zo hangen ze nog om je rokken, zo trekken ze de wijde wereld in...
Intussen ben ik net Flipje Tiel. Elke dag sta ik jam te koken :-). Ook vanmorgen was ik weer achter het aanrecht gekropen. De telefoon ging en met kersenrode vingers nam ik hem op. De mentor van Hans met HET telefoontje....YESSSS!!!! Ook Hans is geslaagd!! Wat een heerlijkheid. De vlag mocht opnieuw uit! Een pak van mijn hart. Hans is school zó beu. Hij is dan ook behoorlijk dyslectisch en dat nodigt nu niet meteen uit tot het lezen van (studie)boeken. Hij heeft z´n HAVO-diploma gehaald, zonder ooit huiswerk te doen. Nou ja, bijna nooit dan. Heel af en toe was er natuurlijk niet aan te ontkomen ;-).
Nu is hij heerlijk aan het werk. Gewoon bij een hovenier, die maar wat blij met hem is. Dat past dan ook veel beter bij hem. Hij is echt een doener. En die komen er ook wel, hoor. Ik heb daar geen centje pijn van.
En zo is er ook weer tijd en plaats voor fijne dingen. Al is het pijnlijke, schrijnende gevoel van gemis van mijn ouders geen uur uit mijn hart. Deze week zijn we weer verder gegaan in het huis. Mijn moeder had haar gouden horloge aan mij bedacht. Ze kreeg dat horloge van mijn vader, toen ik werd geboren. Ze droeg het altijd. Gisterenavond op de diploma-avond droeg ik het....
Mijn moeder kon heel goed handwerken en ze deed het ook heel graag. Ze heeft een periode gehad, dat ze altijd aan het hardangeren was. Mijn moeder had alle dingen beschreven en voor elk kind was er een brief. Op mijn brief stond: hardanger verdelen. En deze week kwamen we de tas met hardanger werkstukken tegen. Ik heb een prachtig vierkant kleed uitgekozen, wat nu over mijn bijzettafel ligt. We waren diep onder de indruk van de hardanger productie van mijn moeder. Dat hebben we destijds, toen ze daarmee bezig was, niet zo gezien als nu. Zo veel en zo mooi!
Vandaag is het alweer zes weken geleden, dat mijn vader overleed. Vanavond ben ik met mijn zus naar het graf geweest. En we zijn meteen langs de grafjes van onze kindjes gelopen. Zes kleine kindjes, die te vroeg geboren werden en slechts een paar uur bij ons waren. Verdriet om kindjes, waar we afscheid van moesten nemen en blijdschap om grote knullen, die hun diploma haalden. Het wisselt elkaar af en loopt ook vaak door elkaar heen...
