Een week of twee geleden zag Willem een Psalmzangavond met bovenstem, onder leiding van André Nieuwkoop, aangekondigd staan. Het was voor ons wel een eindje uit de buurt (in Goes), maar we besloten om daar eens heen te gaan. We hebben al eerder een Psalmzangavond met Nieuwkoop meegemaakt en werden daar erg blij van.
Zaterdag was het zover. We aten wat vroeger dan normaal onze zaterdagse frieten en om zes uur reden we weg. Willem z´n moeder en Henk gingen mee. De rest had allemaal andere bezigheden. Ook goed.
Volgens planning kwamen we om 7 uur bij de kerk aan en vonden zowaar dicht in de buurt een parkeerplaatsje, omdat er net iemand wegreed. We zagen al hordes mensen richting de kerk lopen. En ja hoor, hoe vroeg we ook waren, het werd nog zoeken naar een plekje, waar we met z´n vieren konden zitten!
Ik zag juist dat er iemand met stoelen sleepte om rijen aan te bouwen en liep er op af. En zo kregen we een prachtig plaatsje, met z´n vieren, in een nis. We boften maar!
Voor wie niet weet wat ¨bovenstem¨ is, heb ik even iets gekopieerd van de site van de NOS. Sinds 2013 hoort de ¨bovenstem¨ namelijk bij ons immaterieel cultureel erfgoed. Best bijzonder dus:
Psalmen met Bovenstem: erfgoed
23-11-2013, 10:06 AANGEPAST OP 23-11-2013, 16:44OPMERKELIJK
Het psalmzingen met de Bovenstem wordt erkend als immaterieel erfgoed. Het is een godsdienstige traditie die tegenwoordig nauw verwant is met de culturele identiteit van het Overijsselse Genemuiden.
Het is de eerste uitgesproken protestantse traditie die een plaats krijgt op de Nationale Inventaris Immaterieel Cultureel Erfgoed in Nederland. De erkenning van het psalmzingen met de Genemuider Bovenstem wordt bekendgemaakt op een informatiedag over immaterieel erfgoed in Overijssel, die zaterdag wordt gehouden in Nijverdal.
Geschiedenis
De traditie van het vier-stemmig psalmzingen gaat terug tot in de achttiende eeuw. Naar aanleiding van de in 1773 ingevoerde nieuwe berijming van de psalmen door de Staten-Generaal, verscheen in 1780 een nieuwe vierstemmige psalmbundel, aangepast aan de nieuwe berijming, die in 1870 opnieuw werd uitgegeven.
Het psalmzingen met de Genemuider Bovenstem is zeker niet alleen een kerkelijke traditie. Bekend is dat in de negentiende en twintigste eeuw in menig Genemuider gezin na de maaltijd een psalm werd gezongen, waarbij de vader de Bovenstem zong om die door te geven aan zijn kinderen.
Dat gebeurde ook wel in de stal tijdens het melken. Verder zongen gezinnen, families en gezelschappen thuis psalmen met of zonder Bovenstem.
Lijst
Het psalmzingen met bovenstem komt als eerste protestantse traditie op de Nationale Inventaris Immaterieel Cultureel Erfgoed. Eerder werden onder meer Koningsdag, de Heilig Bloedprocessie Boxmeerse Vaart en het Bloemencorso Zundert op die lijst gezet.
En voor wie benieuwd is hoe dat zaterdagavond klonk, luister maar:
Al met al hebben we erg van deze avond genoten. Na afloop trakteerde oma nog op een lekker ijsje. En in de vallende avond reden we weer naar huis.
Jam
Maandag belde de groentenboer alwèèr. Of ik ze nog even ´los´ kwam maken. Ze hadden weer zo enorm goed verkocht met het ´mooie´ weer :-(. Niet dus. Weer regen, regen, regen. Ik zei, dat ik wel wilde komen maar niet heel erg veel nodig had. Ik had namelijk vorige week de halve week in de keuken gestaan met die kisten vol tomaten en later nog weer kisten vol aardbeien. Ik had het een beetje gehad.
Maar ja...er waren kersen, die echt weg moesten, want nat. En kersenjam is zooooo lekker. En m´n webshop staat nog lang niet vol. En de groentenboer wilde ervan af. En ze waren lekker goedkoop. En, en, en, toen stond ineens m´n auto vol kersen.
En dus was ik gisteren toch weer druk met jam koken. Eerst frambozen, die ik zaterdag op de kop had getikt. En daarna heb ik een beginnetje gemaakt met de kersen. Het is natuurlijk een monnikenwerk. Al die kersen moeten één voor één door m´n handen om ontpit te worden. Maar goed. Ik ben weer even van de straat :-). En voor wie graag kersenjam lust: kijk vandaag of morgen maar in de Eenvoudiglevenshop. Ik hoop ze er snel in te zetten.
Zwerm
Gisterenavond hadden we een (na)bespreking met de begrafenisondernemer. Deze week wordt het alweer zes weken, dat mijn vader overleed. Tijd voor de dankbetuigingen en tijd om dingen af te wikkelen. Het hoort er allemaal bij. Maar wat is het zwaar :-(.
Een beetje met een raar, droevig en naar gevoel reed ik rond 10 uur de straat in. En wat zie ik daar? In de boom schuin tegenover ons huis zit een bijenzwerm! Jippie!! Dat had ik nog niet eerder meegemaakt! Die moest ik uiteraard scheppen!
Weg was mijn nare, droefgeestige stemming. Opgewonden zocht ik het nummer op van een collega-imker hier op het dorp, bij wie ik altijd met al mijn vragen terecht kan. Hilko was gelukkig thuis en zo lief om mij te willen komen helpen.
Ik zocht alvast wat spullen bij elkaar. M´n kieps (soort rieten mand, waar je de bijen in veegt of schudt), de plantenspuit met water, de huishoudtrap, m´n imkerkap. Intussen stonden de kinderen allemaal al even opgewonden op straat om toe te kijken. En langzaamaan kwamen daar ook nog wat buren bij. Gezellig hoor :-).
Toen Hilko kwam, zei hij, dat ik beter m´n pak aan kon trekken en handschoenen. Want je wist het toch maar nooit met zo´n zwerm. Ik zei, dat ik altijd met blote handen werk en zelfs geen handschoenen had. Hij gaf me er een paar in bruikleen. En dat was maar goed ook!
Hilko spoot de zwerm een beetje nat met de plantenspuit en hield de kieps onder de zwerm en ik klom met een vegertje het trapje op om de zwerm in de kieps te vegen. Omdat bijen een hekel hebben aan de haren van een vegertje, heb ik eerst met mijn handen (mét handschoenen) geprobeerd een groot deel van de zwerm in de kieps te vegen. Al heel snel kwamen we erachter, dat het om een agressieve zwerm ging. We werden behoorlijk aangevallen en besloten even te stoppen om maatregelen te nemen.
Ik had nog m´n rokje en een panty aan en heb die snel omgewisseld voor een joggingbroek en goed sluitende kaplaarzen. Zo goed mogelijk beschermd gingen we opnieuw aan de slag.
De zwerm was niet alleen agressief, maar zat op een tamelijk onmogelijke plek. Zo goed en zo kwaad als het ging schraapte ik de zwerm van de stam van de boom. Hilko zette de kieps iets schuin, op z´n kop, op de grond. Al snel zagen we de bijen stertselen. Ze gaan dan met hun acherwerk omhoog om aan de andere bijen iets te vertellen. In dit geval: Kom, hier is de koningin! We konden er dus vanuit gaan dat de koningin in de kieps zat. De bijen, die op de grond terecht gekomen waren, of nog aan de stam van de boom zaten, zouden nu ´vanzelf´ naar de kieps wandelen om zich bij het volk te voegen.
Het was inmiddels donker geworden en het begon te regenen. De klus zat er voor vandaag op. Willem parkeerde z´n auto langs de stoeprand, waar de kieps stond. Ik legde er iet zwaars op, zodat hij niet weg zou kunnen waaien (de wind stak goed op). Hilko ging naar huis. Binnen ging ik de schade opnemen: steken in mijn gezicht, hals, bovenbenen, buik, armen. De bijen hadden nog heel wat gaatjes gevonden om me te grazen te nemen. Dat was al gebeurd, voordat ik me echt goed beschermd had. Het geeft niet. Ik kan er gelukkig goed tegen.
In m´n ene imkerhandschoen zaten minstens 60 angels....Ik heb van schrik meteen handschoenen besteld. Voor dit soort klusjes heb je die toch echt nodig!
Vanmorgen ben ik om 5 uur opgestaan om een kast voor de zwerm in orde te maken. Hans heeft hem twee trappen afgesleept en daarna heb ik de bijen uit de kieps in de kast geklopt. Wat een gaaf gezicht was dat, zo´n mand vol bijen!!! Er hing nog een aardig trosje bijen in de boom. Die heb ik zo goed en zo kwaad als dat ging ook nog bij het volk gedaan. Wat er nu nog hangt heeft pech.
De kast staat inmiddels op z´n plaats. Nu maar hopen, dat het volk de kast accepteert. En dat de agressie alleen maar kwam, doordat ze honger hadden, maar dat het verder een goedaardig volk is. Als het een echt agressief volk blijkt te zijn, dan is de moeite voor niets en moet ik ze afzwavelen. Dat hoop ik maar niet.
Hoe dan ook: het was een geweldige ervaring!!
 |
| klik op de foto voor een vergroting. |
Ik zocht alvast wat spullen bij elkaar. M´n kieps (soort rieten mand, waar je de bijen in veegt of schudt), de plantenspuit met water, de huishoudtrap, m´n imkerkap. Intussen stonden de kinderen allemaal al even opgewonden op straat om toe te kijken. En langzaamaan kwamen daar ook nog wat buren bij. Gezellig hoor :-).
Toen Hilko kwam, zei hij, dat ik beter m´n pak aan kon trekken en handschoenen. Want je wist het toch maar nooit met zo´n zwerm. Ik zei, dat ik altijd met blote handen werk en zelfs geen handschoenen had. Hij gaf me er een paar in bruikleen. En dat was maar goed ook!
Hilko spoot de zwerm een beetje nat met de plantenspuit en hield de kieps onder de zwerm en ik klom met een vegertje het trapje op om de zwerm in de kieps te vegen. Omdat bijen een hekel hebben aan de haren van een vegertje, heb ik eerst met mijn handen (mét handschoenen) geprobeerd een groot deel van de zwerm in de kieps te vegen. Al heel snel kwamen we erachter, dat het om een agressieve zwerm ging. We werden behoorlijk aangevallen en besloten even te stoppen om maatregelen te nemen.
Ik had nog m´n rokje en een panty aan en heb die snel omgewisseld voor een joggingbroek en goed sluitende kaplaarzen. Zo goed mogelijk beschermd gingen we opnieuw aan de slag.
De zwerm was niet alleen agressief, maar zat op een tamelijk onmogelijke plek. Zo goed en zo kwaad als het ging schraapte ik de zwerm van de stam van de boom. Hilko zette de kieps iets schuin, op z´n kop, op de grond. Al snel zagen we de bijen stertselen. Ze gaan dan met hun acherwerk omhoog om aan de andere bijen iets te vertellen. In dit geval: Kom, hier is de koningin! We konden er dus vanuit gaan dat de koningin in de kieps zat. De bijen, die op de grond terecht gekomen waren, of nog aan de stam van de boom zaten, zouden nu ´vanzelf´ naar de kieps wandelen om zich bij het volk te voegen.
Het was inmiddels donker geworden en het begon te regenen. De klus zat er voor vandaag op. Willem parkeerde z´n auto langs de stoeprand, waar de kieps stond. Ik legde er iet zwaars op, zodat hij niet weg zou kunnen waaien (de wind stak goed op). Hilko ging naar huis. Binnen ging ik de schade opnemen: steken in mijn gezicht, hals, bovenbenen, buik, armen. De bijen hadden nog heel wat gaatjes gevonden om me te grazen te nemen. Dat was al gebeurd, voordat ik me echt goed beschermd had. Het geeft niet. Ik kan er gelukkig goed tegen.
In m´n ene imkerhandschoen zaten minstens 60 angels....Ik heb van schrik meteen handschoenen besteld. Voor dit soort klusjes heb je die toch echt nodig!
Vanmorgen ben ik om 5 uur opgestaan om een kast voor de zwerm in orde te maken. Hans heeft hem twee trappen afgesleept en daarna heb ik de bijen uit de kieps in de kast geklopt. Wat een gaaf gezicht was dat, zo´n mand vol bijen!!! Er hing nog een aardig trosje bijen in de boom. Die heb ik zo goed en zo kwaad als dat ging ook nog bij het volk gedaan. Wat er nu nog hangt heeft pech.
De kast staat inmiddels op z´n plaats. Nu maar hopen, dat het volk de kast accepteert. En dat de agressie alleen maar kwam, doordat ze honger hadden, maar dat het verder een goedaardig volk is. Als het een echt agressief volk blijkt te zijn, dan is de moeite voor niets en moet ik ze afzwavelen. Dat hoop ik maar niet.
Hoe dan ook: het was een geweldige ervaring!!
