We zijn op de terugweg. We komen net bij Willem z´n broer vandaan. Die lag eerst in het ziekenhuis in Duitsland, daarna in een ziekenhuis in Nederland en is nu in een verpleeghuis. We gaan elke week een keer op bezoek. Het is een uur rijden, dus al met al wel een avondvullend programma. Zeker als we eerst schoonmama nog ophalen, als die meegaat.
Posts tonen met het label koningsdag. Alle posts tonen
Posts tonen met het label koningsdag. Alle posts tonen
dinsdag 29 april 2025
maandag 29 april 2024
Oranje!
Vanmorgen voelde het een beetje als 1 januari. Of als 1 september. Dat vind ik allebei van die datums die het startpunt zijn van een nieuwe periode. Nu was het geen 1 januari en ook geen 1 september, maar het was wel het begin van een nieuwe periode: de zomerperiode. Als ik eenmaal de laatste workshop ´Bak je eigen brood´ van de voorjaars-serie heb gegeven, breekt voor mij de zomerperiode aan.
Vrijdag was de laatste workshop. Ik had een leuke, leergierige groep. Toen we die rond half 1 uitgezwaaid hadden, hebben we de laatste pakketten vóór Koningsdag de deur uit gedaan en voelde het alsof de vakantie begon. Helemaal, omdat we ´s avonds naar het Terdege Oranjeconcert zouden gaan. Traditiegetrouw had ik er vrijkaartjes voor gekregen, omdat ik scribent van Terdege ben. We zouden met z´n drieën gaan: Henk, Willem en ik. Wat had ik er zin in!
Omdat er flinke files voorspeld waren (het begin van de meivakantie), hadden we bedacht om om 17.00 uur vast naar Veenendaal te rijden en daar iets te eten. De mannen wilden heel graag naar de KFC. Nu was ik van mijn hele leven nog maar één keer bij de KFC geweest en destijds werd ik er eigenlijk onpasselijk van. Komt wellicht omdat ik vegetariër ben. Maar ik vond het er eerlijk gezegd ook gewoon vies. Ik wilde echter de lol van de mannen niet bederven en bovendien was mijn vorige keer minstens tien jaar geleden. Wie weet wat er inmiddels allemaal veranderd/verbeterd was.
De reis verliep voorspoedig en we kwamen iets over zessen bij de KFC aan. Die was op een steenworp afstand van de Basiliek, waar het concert was. Daar moesten we ons uiterlijk kwart over 7 bij de toegangsdeuren in de foyer melden, om een plaatsje te krijgen bij de Terdege Crew. Ik voelde me echt relaxed omdat we zo lekker bijtijds waren. Toen we binnenstapten moest ik alleen wel even iets overwinnen vanwege de gebraden-kippenwalm . Daar maakte ik op whatsapp maar even een lolletje over tegen Maria, die ook geen KFC-fan is. We boekten alledrie onze bestelling bij de zuil en zochten een plaatsje. Beneden was het vrij druk, maar boven zat het nog niet eens half vol. Dat viel dus mee. Wat niet meeviel, was, dat we VEERTIG minuten op onze bestelling moesten wachten!! Ik baalde als een stekker. Rustig eten was er niet meer bij. Ik had het gevoel of ik mijn patatjes echt naar binnen zat te proppen. Er ontbraken ook nog eens twee items. Mijn saus vond ik nog tot daaraan toe. Maar Henk z´n cola ontbrak ook. Dat kon natuurlijk niet :-). Dus die stekkerde weer met z´n bonnetje naar beneden, om alsnog z´n cola in ontvangst te nemen. Al met al: ik vond het geen succes. (Maar de mannen hebben gesmuld :-))
Afijn. Het einde van het liedje was, dat we maar net op tijd bij de Basiliek aankwamen. Henk en ik stapten alvast uit de auto en precies om kwart over zeven waren we bij de toegangsdeur. Ik wist niet zo goed hoe het verder in z´n werk ging. In de mail stond, dat we bij die deur de mail aan iemand moesten laten zien en dat het dan goed kwam. Maar er stond niet een ´iemand´ (alleen een wachtende menigte), dus sprak ik ferm (ik voelde me heel brutaal): ¨Mag ik er even langs?¨ en duwde de deur open. Daar waren mensen van de techniek bezig, die enigszins verstoord opkeken: Wie komt daar de deur binnen? Maar toen ik zei, dat we toestemming hadden en dat ik daar een mail van kon laten zien, lieten ze ons soort van schouderophalend door: ´t zal wel.
Hè hè, we waren binnen. En gelukkig! Daar zat m´n terdege-familie :-). Even een praatje met die en gene en we installeerden ons maar alvast. Al snel kwam Willem ook binnen. Die was gelukkig één van de mensen van de organisatie tegen het lijf gelopen en die had hem binnen geloodst en gewezen waar hij zijn moest.
We hebben een geweldig fijne avond gehad. Zo heerlijk na al die enorm drukke weken! Het was al laat, toen we eindelijk de parkeergarage weer uit reden. We kwamen pas na half 12 thuis. En de volgende morgen was het toch heus weer vroeg dag voor mij :-).
Er waren nog allerlei zaterdagklusjes en ik wilde ook nog een oranje-taart bakken. Die en gene had al geroepen langs te willen komen. Dus ik wilde voorbereid zijn op een mogelijke invasie :-).
Op Koningsdag heb je hier altijd luilak. Om een uurtje of half 7 hoorde ik de optocht aankomen. Ik had Trijnie beloofd het te filmen. En dus stond ik op tijd klaar met m´n mobieltje. Ik vind het altijd wel een leuke traditie. Echt iets van de polder.
Om 7.00 uur heb ik Willem wakker gemaakt. Die had beloofd om naar bakkerij Casteleijn te rijden voor tompoucen. Hans en Thirza waren daar allebei aan het werk. Zij waren al om een uur of vier begonnen. Willem reed naar Krimpen en kreeg de tompoucen kraakvers in doosjes geschept. Wat lekker en wat luxe.
Intussen arriveerden hier Maaike met Naomi en Sem. Zij waren de eerste van wat inderdaad een soort invasie werd. We hebben van 9.00 uur ´s morgens tot 9.00 uur ´s avonds kinderen en kleinkinderen over de vloer gehad. Hoe gezellig!!
Ik was dus blij, dat ik die oranjetaart nog gebakken had. De drip was wel niet zo mooi, maar de taart was verder wel heel lekker ;-).
 |
| taart uit de wonderpan |
 |
| Sem in z´n oranje outfit |
 |
| Naomi vol verbazing |
 |
| Leendert met Eva |
Het was een dag met een oranje gouden randje!
vrijdag 28 april 2023
Koningsdag 2023
Koningsdag begon voor ons op woensdagavond: het Oranjeconcert van Terdege! Wat had ik daar een zin in! Temeer daar we zo´n drukke tijd achter de rug hebben.
woensdag 27 april 2022
Meivakantie
Vrijdag begon voor Henk de meivakantie. Heerlijk twee hele weken geen school! Toch leuk, dat we nog een kind op school hebben. Anders gaat zo´n vakantie-periode zómaar aan je voorbij. Nu voelde ik me ronduit feestelijk, toen Henk vrijdagmiddag het pad op kwam fietsen. Ik besloot spontaan om lekker poffertjes te bakken en zo de/zijn vakantie in te luiden.
dinsdag 27 april 2021
De druk van de ketel
Wij hadden heerlijk een paar dagen, dat de druk even wat van de ketel was. Daar waren we echt aan toe!
Vrijdag hebben Willem en ik het nuttige met het aangename verenigd. We moesten eerst naar de Achterhoek, naar de fabriek waar de Wonderpannen worden gemaakt. We gingen er een nieuwe voorraad vlamverdelers ophalen. Vorige keer hebben we ze laten bezorgen. Maar dat kostte bijna 30 euro. Die vlamverdelers zijn namelijk van staal en zijn heel zwaar. Daarom hadden we al bij het bestellen bedacht, dat Willem en ik ze deze keer zouden gaan ophalen. Dan zouden we er meteen een klein uitstapje van maken.
Het was een mooie rit. Natuurlijk had ik een handwerkje meegenomen. Heerlijk om te doen, tijdens lange autoritten! En zo kwam er meteen eens schot in dat nieuwe paar sokken voor Willem ;-).
Nadat we de vlamverdelers hadden opgehaald, reden we naar en klant in Rijssen, waar we een aantal Wonderpannen gingen bezorgen. Het was een uurtje rijden vanaf de pannenfabriek en de rit was echt prachtig.
We kwamen door Vorden en we haalden herinneringen op, hoe we daar ooit een fair bezochten bij het kasteel. We waren met 10 kinderen per trein naar Vorden gereisd. In die tijd gingen we bijna nooit op vakantie, maar we maakten wel uitstapjes. Meestal naar dingen die gratis waren, of die we met korting bij elkaar gespaard hadden. Een dagkaart met de trein met een sleep kinderen onder de 12, die met een railrunner konden reizen, kostte niet zoveel. En als je haast nooit met de trein reist, is dat echt een belevenis. Toentertijd vonden we het heel normaal om met het hele koor op stap te gaan. Maar nú snap ik wel, waarom er altijd mensen spontaan aan het tellen sloegen, als ze ons zagen. We hebben heel wat opmerkingen gehad. Soms flauwe, op het schunnige af. Maar vaak kregen we ook nieuwsgierige vragen. Afijn, die fair kwam weer in onze gedachten. En toen we het kasteel zagen, konden we het niet laten om even van de weg te gaan en er langs te rijden.
Vlakbij het kasteel zag ik een prachtige boom. ¨Even wachten, Willem, even een fotootje maken voor Hans,¨ zei ik. Thuis liet ik de foto zien:
¨Hé, die boom ken ik,¨ zei Hans meteen. ¨Die kwam pas voorbij in mijn app¨. Hij swipete even wat en kwam al snel met informatie. Het is een eik van maar liefst 300 jaar!! Ik had terecht gezien, dat die boom iets bijzonders was. Hoe leuk is dat, om zo´n gezamenlijke interesse te hebben :-). Wie meer over de boom wil weten: bij dezen een link met info: Link
Nadat we in Rijssen even een praatje hadden gemaakt met de klant, zochten we een supermarkt om er een lunchsalade te kopen. Een afgeprijsde smoothie erbij en twee bekertjes ijskoffie om even op te peppen. Maar voordat we van onze lunch gingen smikkelen, reden we eerst alvast een stuk richting ons volgende reisdoel: Elburg. Ook daar moesten we Wonderpannen bezorgen.
Op een zonovergoten parkeerplaats aten we onze salade en pakte Willem even een kwartiertje rust. Dat was geen overbodige luxe na zoveel kilometers. Het bekertje ijskoffie kwam ook heerlijk van pas en opgefrist reden we verder.
We reden een gedeelte van de Dellenroute. Wat is dat toch een prachtige route, zo dwars door de bossen! Het was inmiddels halverwege de middag en we besloten even een korte wandeling te maken door het mooie voorjaarsbos. Al snel zagen we een parkeerplaats. Je kon daarvandaan verschillende routes lopen. We pakten een korte, want zo heel veel tijd hadden we nu ook weer niet. Het was precies goed: 2,6 kilometer. We strekten lekker onze benen en snoven de boslucht in.
Een half uurtje laten stapten we helemaal ontspannen weer in de auto. We waren al vlakbij onze bestemming. Ook bij deze klant maakten we een praatje. Wat kan dat onverwachts inspirerend zijn!
Eenmaal terug in de auto zagen we op de routeplanner, dat we om ongeveer 18.00 thuis konden zijn. En dat lukte ook. Precies op tijd om een gemakkelijke maaltijd in elkaar te flansen en na te genieten van deze fijne dag!
Ook vandaag was het een dag van ontspannen en de accu opladen. Mijn dag begon samen met Maria in de keuken. Maria had gisteren bladerdeeg gebakken voor tompoucen en die maakte ze vandaag af. Ik had gisteren een bescuitdeeg gebakken in de Wonderpan en maakte daar vandaag een koningsdagtaart van. Eerlijk gezegd ben ik meer van het broodbakken. Voor taarten bakken heb ik niet zoveel geduld. Maar uiteindelijk stond er een toch wel heel vrolijke oranje-rood-wit-blauwe taart.
Willem kwam thuis van zijn ochtendwandeling en hing de vlag uit. Ziezo. Koningsdag 2021!
Om 10 uur kwamen Trijnie en Gerwin gezellig koffie drinken. Met daarbij keuze uit tompoucen van de oranjevereniging, tompoucen van Maria en de taart. Voor elk was wils.
Toen Trijnie en Gerwin weer opstapten, brachten wij Henk naar Alblasserdam. Hij ging een daagje naar neef Henk. We dronken meteen een theetje bij mijn zus en zwager en kregen daar sinaasappel-kwarktaart voorgeschoteld. Wat een verwennerij vandaag!
We hadden verder geen speciaal programma. Maar dat was nu juist wel een keer fijn. Ik wilde graag ook nog wat wassen draaien. Anders moet ik de rest van de week zo hard draven, om achterstand weg te werken. Sinds de houthokken bij ons terras geplaatst zijn, kon ik mijn droogmolen niet meer gebruiken. En dat is toch wel heel vervelend, als het zulk heerlijk weer is. Willem en ik besloten om daarom eindelijk eens die droogmolen te verplaatsen. Het plaatsje had ik al uitgekozen. Willem pakte de grondboor en boorde een mooi gat. De molen paste perfect. Het was een genot om m´n eerste wasje sinds weken weer buiten te kunnen drogen. En het was nog wel zo´n wasje, wat perfect bij Koningsdag paste. Ha,ha.
Vanmiddag heb ik extra lang met Ciara gewandeld. Dat was geen straf. Wat is het mooi in de polder!
Intussen stond mijn oven al een poosje op vol vermogen aan. Een tijdje geleden had ik iets nieuws toegestuurd gekregen om uit te testen voor in de webshop. Het heet bakstaal en het is een stalen plaat, die je in de oven legt. Je laat die plaat gloeiend heet worden en daarna is hij perfect voor het bakken van pizza´s (en ook brood). Het werkt een beetje zoals een pizzasteen. Je schuift de pizza erin en na 4 minuten is hij klaar. De degen had ik aan het begin van de middag al gemaakt. Ik hoefde ze nu enkel maar even te beleggen. En zodoende konden we om 18.00 uur zo aanschuiven in onze eigen pizzeria op de workshopzolder. Het experiment is voor 100% geslaagd. We hebben nog nooit zo lekker pizza gegeten!
Na het eten trakteerden Maria en Jan-Hendrik op een ijsje. Daarvoor reden we met z´n vijven naar de ijsboer in Brandwijk. We mochten allemaal twee bolletjes kiezen en ik koos Malaga en Amarena-kwark. Oh, wat was dat lekker!
Het werd tijd om Henk weer op te gaan halen. Hij moet morgen gewoon naar school. Jan ook, trouwens. De rest van de week is het gewoon buffelen geblazen. Ook voor mij staat er het nodige op het programma. Maar als de druk even van de ketel geweest is en je weer opgeladen bent, is het fijn om lekker de draad op te kunnen pakken.
Het was een fijne dag.
maandag 27 april 2020
Het verhaal van het omaatje en koningsdag enzo
Ik moet de blogdraad maar snel weer oppakken. Want het is tenslotte alweer een dag of wat geleden, dat ik het verhaal beloofde van het omaatje en het autootje. Ja, verkleinwoorden. Want het ging écht om een kleine vrouw en een kleine auto.
Wat is er gebeurd?
Willem was, zoals gewoonlijk, om 17.00 uur met de webshop-pakjes naar de post gereden. Wij leveren onze pakketten tegenwoordig in Barendrecht in, want we hebben elke dag een behoorlijk volume. Daar kunnen we niet zomaar overal mee terecht. Maar in Barendrecht zijn er altijd containers genoeg en de postnl vrachtwagen vertrekt er om 17.45. Dat past allemaal precies. Als Willem thuiskomt, kunnen we direct aan tafel.
Die dag bleef Willem langer weg dan gewoonlijk. Dat had een reden. Op de rotonde van de provinciale weg, bij de afslag naar Bleskensgraaf, zag Willem een omaatje bij een autootje staan. Hij stopte om te vragen, of ze hulp nodig had. Tja ... dat autootje deed het niet meer! Mevrouw wilde de ANWB wel bellen, maar dat lukte allemaal niet zomaar. Dus belde Willem voor haar de ANWB. Na wat heen-en-weer-vragen, had de telefonist van de ANWB ook nog een vraag over het lidmaatschap van mevrouw. Willem gaf dus de mobiel aan de mevrouw, die in haar autootje het gesprek afrondde. Verontwaardigd stapte ze even later weer uit. Het moest 150 euro gaan kosten, omdat de plaats, waar ze stond, volgens de ANWB binnen de gemeentegrens van Bleskensgraaf was en mevrouw geen woonplaatsservice had. Moet je weten, dat je daar toch heus ´in the middle of nowhere´ staat en het dichtstbijzijnde huis zeker een kilometer weg is. Maar goed. Willem kalmeerde haar al snel. Hij beloofde haar eerst thuis te gaan brengen en dan ná het eten haar autootje op te gaan halen. Zo gezegd, zo gedaan. Onderweg had Willem een leuk gesprek. Mevrouw bleek uit Rotterdam afkomstig, alhoewel ze al 50 jaar in Bleskensgraaf woont. Willem komt ook uit Rotterdam en al snel was het natuurlijk ´ouwejongenskrentenbrood´, zoals dat gaat bij die rasechte Rotterdammerts. Ha, ha.
Na het eten ging Willem dus het klusje met dat autootje doen. Hans en Wim (die bij ons had gegeten) gingen maar al te graag mee. En ook Henk vond dit wel een leuke einde van een enigszins saaie corona-schooldag.
Eerst naar de mevrouw voor de autosleutel. En daarna naar de rotonde. Hans zou met zijn auto slepen en Willem ging in het 29 jaar oude autootje zitten. Dat was hilarisch, want de jongens gingen steeds gekker doen. Hadden het over zo´n reclame van tig jaar geleden, waarin een oud vrouwtje haar oude auto verkocht: altijd netjes in gereden enzo (maar intussen zag je haar over wegen en bruggen scheuren). Ik weet niet waar dat reclamespotje van was, maar komisch was het zeker.
Het autootje moest bij mevrouw thuis afgeleverd worden. Dat werd dus keurig gedaan.
Mevrouw wilde weten, wat ze Willem verschuldigd was. ¨Niets,¨ zei Willem. ¨Maar het zou wel leuk zijn, als mijn vrouw erover mag bloggen.¨ Dat was géén probleem. Bij dezen dus :-).
Wat er verder zoal gebeurde?
Donderdag hadden we het keidruk om alle bestelde oranje-bakpakketten op de post te krijgen.
Vrijdag was een gewone werkdag. Lekker druk, mooi weer en genieten van onze dieren. Van poes Muck, die zo zacht is en zomaar bij je op schoot ligt.
Van Ciara, die met de dag mooier wordt en zo snel leert.
En die voor het eerst in bad ging!
Van de bijen, die ik vrijdagavond uitgebreid controleerde en die als een malle honing binnen trekken. (geen foto´s gemaakt).
Zaterdag was het Maaikes verjaardag. Een Corona-verjaardag. Geen visite dus, behalve ons eigen gezin met aanhang. Willem gaf Maaike een officiële corona-hug.
Maar ze kreeg later ook nog wel een echte, hoor. Gelukkig mag dat bij je eigen dochter :-). Ze werd verwend met kado´s
en bloemen en kaarten en online berichten tot aan ingezongen ´Happy Birthday´ aan toe.
Ze maakte haar eigen verjaardagstaart, die verrukkelijk smaakte.
Al met al was het erg gezellig. Vooral toen iedereen ´s avonds aan de zaterdagse frieten zat. ´s Avonds was het schaapscheerdersfeest. Trijnie had namelijk een tondeuze meegenomen en heeft de allerergste kapsels gefatsoeneerd.
De zondag was rustig en volgens het patroon van de afgelopen weken: de kerkdiensten werden weer online beluisterd. We aten op z´n zondags (altijd een beetje specialer, dan door de weeks). We lazen en zongen. Het zijn altijd net oases, die dagen.
En vandaag was het dan Koningsdag. Een vreemde Koningsdag. Allereerst al omdat het onze eerste keer hier in Bleskensgraaf was. Maar vooral ook, omdat alles anders was vanwege de corona-maatregelen. Ook al merk je daar niet zo heel veel van, als je buitenaf woont en thuis blijft.
Bij gebrek aan een vlaggenstokhouder (wel aangeschaft, maar onvindbaar) heb ik de vlag niet uitgehangen, maar neergezet. Ook goed.
Maria was heel vroeg opgestaan om tompoucen te maken. En, oh, wat waren die verrukkelijk. Daar kan geen bakker tegenop, hoor. Krakievers :-).
Om 10 uur hebben we met elkaar het Wilhelmus maar eens aangeheven. De ramen open, Willem op de piano en we zongen uit volle borst. Ziezo. Dat voelde alvast heel Koningsdag-achtig.
En na de koffie heb ik toch even nieuwsgierig door de Vrijmarktplaats gescrolld. Kwam ik me daar toch een mooi kunststof konijnenhok tegen! Op een steenworp afstand van ons huis. Nou ja, de Graafstroom ligt ertussen. Maar toch. De koop was snel rond en vanmiddag hebben Maria en Jan-Hendrik het hok gehaald. Het plan is om daar de konijnen in te doen, die al sinds de verhuizing binnen zitten. Het oude buitenhok moet namelijk eerst gerestaureerd worden. Daar komt steeds niets van. Nu heeft dat meteen minder haast. We hebben nu bedacht om dat oude konijnenhok om te bouwen tot kippenhok. Dan hoeft er in elk geval geen bodem in. Hoe dan ook: de konijnen kunnen binnenkort naar buiten. Fijn!
We waren de hele dag thuis. Er was genoeg te doen in en om het huis. Wim is met Willem, Marinus en Henk een poosje gaan varen. Ik maakte de Terdege-bijdrage. Ice-coffee. Henk vond het geen enkel probleem om proef-konijn te zijn.
Ik kookte pompoensoep voor het avondeten. Dat was niet express, maar gewoon omdat er nog twee flespompoenen in de kelder lagen, die nodig op moesten. Maar het was wel een maaltijd in koningsdagstyle.
Vanavond heb ik nog een tijdje samen met Willem aan de webshop gewerkt. Er moesten nodig nieuwe producten toegevoegd worden. Daar hadden we door de drukte steeds geen tijd voor gehad.
En zo vliegen de dagen om. Nog heel even en dan is het zomaar weer mei! De boeren hier in de buurt hebben in elk geval geen vrije Koningsdag gehad. Die hebben met man en macht gewerkt om het gras droog van het land te krijgen. Volgens de weersvoorspelling gaat er vanaf morgen regen komen. Dat is hard nodig. Dat het wat minder leuk is voor de vakantie-vierende kinderen, dat zij dan zo. Ik denk, dat er heel veel mensen blij om zijn!
Wat is er gebeurd?
Willem was, zoals gewoonlijk, om 17.00 uur met de webshop-pakjes naar de post gereden. Wij leveren onze pakketten tegenwoordig in Barendrecht in, want we hebben elke dag een behoorlijk volume. Daar kunnen we niet zomaar overal mee terecht. Maar in Barendrecht zijn er altijd containers genoeg en de postnl vrachtwagen vertrekt er om 17.45. Dat past allemaal precies. Als Willem thuiskomt, kunnen we direct aan tafel.
Die dag bleef Willem langer weg dan gewoonlijk. Dat had een reden. Op de rotonde van de provinciale weg, bij de afslag naar Bleskensgraaf, zag Willem een omaatje bij een autootje staan. Hij stopte om te vragen, of ze hulp nodig had. Tja ... dat autootje deed het niet meer! Mevrouw wilde de ANWB wel bellen, maar dat lukte allemaal niet zomaar. Dus belde Willem voor haar de ANWB. Na wat heen-en-weer-vragen, had de telefonist van de ANWB ook nog een vraag over het lidmaatschap van mevrouw. Willem gaf dus de mobiel aan de mevrouw, die in haar autootje het gesprek afrondde. Verontwaardigd stapte ze even later weer uit. Het moest 150 euro gaan kosten, omdat de plaats, waar ze stond, volgens de ANWB binnen de gemeentegrens van Bleskensgraaf was en mevrouw geen woonplaatsservice had. Moet je weten, dat je daar toch heus ´in the middle of nowhere´ staat en het dichtstbijzijnde huis zeker een kilometer weg is. Maar goed. Willem kalmeerde haar al snel. Hij beloofde haar eerst thuis te gaan brengen en dan ná het eten haar autootje op te gaan halen. Zo gezegd, zo gedaan. Onderweg had Willem een leuk gesprek. Mevrouw bleek uit Rotterdam afkomstig, alhoewel ze al 50 jaar in Bleskensgraaf woont. Willem komt ook uit Rotterdam en al snel was het natuurlijk ´ouwejongenskrentenbrood´, zoals dat gaat bij die rasechte Rotterdammerts. Ha, ha.
Na het eten ging Willem dus het klusje met dat autootje doen. Hans en Wim (die bij ons had gegeten) gingen maar al te graag mee. En ook Henk vond dit wel een leuke einde van een enigszins saaie corona-schooldag.
Eerst naar de mevrouw voor de autosleutel. En daarna naar de rotonde. Hans zou met zijn auto slepen en Willem ging in het 29 jaar oude autootje zitten. Dat was hilarisch, want de jongens gingen steeds gekker doen. Hadden het over zo´n reclame van tig jaar geleden, waarin een oud vrouwtje haar oude auto verkocht: altijd netjes in gereden enzo (maar intussen zag je haar over wegen en bruggen scheuren). Ik weet niet waar dat reclamespotje van was, maar komisch was het zeker.
Het autootje moest bij mevrouw thuis afgeleverd worden. Dat werd dus keurig gedaan.
Mevrouw wilde weten, wat ze Willem verschuldigd was. ¨Niets,¨ zei Willem. ¨Maar het zou wel leuk zijn, als mijn vrouw erover mag bloggen.¨ Dat was géén probleem. Bij dezen dus :-).
Wat er verder zoal gebeurde?
Donderdag hadden we het keidruk om alle bestelde oranje-bakpakketten op de post te krijgen.
Vrijdag was een gewone werkdag. Lekker druk, mooi weer en genieten van onze dieren. Van poes Muck, die zo zacht is en zomaar bij je op schoot ligt.
Van Ciara, die met de dag mooier wordt en zo snel leert.
En die voor het eerst in bad ging!
Van de bijen, die ik vrijdagavond uitgebreid controleerde en die als een malle honing binnen trekken. (geen foto´s gemaakt).
Zaterdag was het Maaikes verjaardag. Een Corona-verjaardag. Geen visite dus, behalve ons eigen gezin met aanhang. Willem gaf Maaike een officiële corona-hug.
Maar ze kreeg later ook nog wel een echte, hoor. Gelukkig mag dat bij je eigen dochter :-). Ze werd verwend met kado´s
en bloemen en kaarten en online berichten tot aan ingezongen ´Happy Birthday´ aan toe.
Ze maakte haar eigen verjaardagstaart, die verrukkelijk smaakte.
Al met al was het erg gezellig. Vooral toen iedereen ´s avonds aan de zaterdagse frieten zat. ´s Avonds was het schaapscheerdersfeest. Trijnie had namelijk een tondeuze meegenomen en heeft de allerergste kapsels gefatsoeneerd.
De zondag was rustig en volgens het patroon van de afgelopen weken: de kerkdiensten werden weer online beluisterd. We aten op z´n zondags (altijd een beetje specialer, dan door de weeks). We lazen en zongen. Het zijn altijd net oases, die dagen.
En vandaag was het dan Koningsdag. Een vreemde Koningsdag. Allereerst al omdat het onze eerste keer hier in Bleskensgraaf was. Maar vooral ook, omdat alles anders was vanwege de corona-maatregelen. Ook al merk je daar niet zo heel veel van, als je buitenaf woont en thuis blijft.
Bij gebrek aan een vlaggenstokhouder (wel aangeschaft, maar onvindbaar) heb ik de vlag niet uitgehangen, maar neergezet. Ook goed.
Maria was heel vroeg opgestaan om tompoucen te maken. En, oh, wat waren die verrukkelijk. Daar kan geen bakker tegenop, hoor. Krakievers :-).
Om 10 uur hebben we met elkaar het Wilhelmus maar eens aangeheven. De ramen open, Willem op de piano en we zongen uit volle borst. Ziezo. Dat voelde alvast heel Koningsdag-achtig.
En na de koffie heb ik toch even nieuwsgierig door de Vrijmarktplaats gescrolld. Kwam ik me daar toch een mooi kunststof konijnenhok tegen! Op een steenworp afstand van ons huis. Nou ja, de Graafstroom ligt ertussen. Maar toch. De koop was snel rond en vanmiddag hebben Maria en Jan-Hendrik het hok gehaald. Het plan is om daar de konijnen in te doen, die al sinds de verhuizing binnen zitten. Het oude buitenhok moet namelijk eerst gerestaureerd worden. Daar komt steeds niets van. Nu heeft dat meteen minder haast. We hebben nu bedacht om dat oude konijnenhok om te bouwen tot kippenhok. Dan hoeft er in elk geval geen bodem in. Hoe dan ook: de konijnen kunnen binnenkort naar buiten. Fijn!
We waren de hele dag thuis. Er was genoeg te doen in en om het huis. Wim is met Willem, Marinus en Henk een poosje gaan varen. Ik maakte de Terdege-bijdrage. Ice-coffee. Henk vond het geen enkel probleem om proef-konijn te zijn.
Ik kookte pompoensoep voor het avondeten. Dat was niet express, maar gewoon omdat er nog twee flespompoenen in de kelder lagen, die nodig op moesten. Maar het was wel een maaltijd in koningsdagstyle.
Vanavond heb ik nog een tijdje samen met Willem aan de webshop gewerkt. Er moesten nodig nieuwe producten toegevoegd worden. Daar hadden we door de drukte steeds geen tijd voor gehad.
En zo vliegen de dagen om. Nog heel even en dan is het zomaar weer mei! De boeren hier in de buurt hebben in elk geval geen vrije Koningsdag gehad. Die hebben met man en macht gewerkt om het gras droog van het land te krijgen. Volgens de weersvoorspelling gaat er vanaf morgen regen komen. Dat is hard nodig. Dat het wat minder leuk is voor de vakantie-vierende kinderen, dat zij dan zo. Ik denk, dat er heel veel mensen blij om zijn!
maandag 29 april 2019
Vrijmarkt 2.0 en lekker vakantie!
Koningsdag begon bij ons al op vrijdag. Op die dag werd namelijk op de school van Henk Koningsdag gevierd. Wat leuk om dat nog één keer mee te maken, met ons jongste kind! Helaas kon ik niet naar het zingen bij de vlag. Dat zou namelijk drie kwartier stáán betekenen en dat gaat niet vanwege de aderontsteking in mijn been. Dat was trouwens meteen ook de reden, dat ik me nergens voor opgegeven had als hulp. Mijn enige bijdrage was: ´s morgens vier stokbroden afbakken, snijden en meegeven. En verder heb ik flink reclame gemaakt voor de kleedjesmarkt en het restaurant :-).
Dat restaurant is zó leuk. Dat wordt altijd gerund door groep 8. Eén dag zijn de kinderen koksmaatje en ober en gastheer/gastvrouw tegelijk. Willem en ik hadden afgesproken om te gaan lunchen. Geertje en de kleinkinderen kwamen ook. Gezellig! We installeerden ons aan een tafeltje en lieten ons maar eens bedienen :-).
Na het eten was er de kleedjesmarkt. Ik ben er wél overheen gelopen, maar heb niets gekocht. Ik heb immers niets nodig. Ook niet als het heel goedkoop is. Sorry kinders, maar ik ben nu juist aan het ontspullen :-).
Zaterdag, Koningsdag, verliep anders dan anders. Alleen het begin van de dag was hetzelfde: ik hing de vlag uit :-).
Al jaar en dag is het onze traditie om ´s morgens wat rond te lummelen en koffie met oranje tompoucen te doen en ´s middags naar een vrijmarkt te gaan. Dit jaar ging het anders, want een groot deel van de dag waren wij kinderloos. Dat zat zo: Leendert zou samen met Thea wat gaan klussen in hun huisje. Hans en Koos waren vrijdag begonnen de achtertuin bij Dirk aan te leggen en hadden daarvoor ook de hele zaterdag nog nodig. Maaike ging naar Jaap, om te helpen in de zaak, die gewoon open was en waar de klanten op worstenbroodjes en oranjecupcakes enzo werden getrakteerd. Maria moest het kantoor schoonmaken, wat ze normaal op zaterdag ook altijd doet (daar deden ze niet aan Koningsdag ofzo) en verder had ze zich laten inroosteren bij Albert Heijn, waar het personeel die dag dubbel uitbetaald kreeg. Dat leek haar wel wat :-). Jan ging lekker een dagje naar z´n vriendinnetje in Papendrecht en Henk mocht met een vriendje mee naar de Mbuma-zendingsdag in Gorinchem. Dus: wij waren in elk geval overdag kinderloos!
We deden ons gewone zaterdagochtend-bakkie koffie bij schoonmama. Met oranje koeken vandaag :-).
Daarna reden we door naar Dirk voor het volgende bakkie koffie. Zo´n beetje de hele familie was daar neergestreken. Terwijl Hans en Koos hard doorwerkten aan de tuin,
zaten wij aan de tompoucen, die Maria had gebakken.
Mmmm. Kraakvers!!
Hoe gezellig het ook was, Willem en ik bleven niet heel lang. We hadden die middag nog het één en ander op ons programma staan.
Eerst maakte ik de aflevering voor Terdege, die ik woensdag al had moeten maken, maar waar mijn zere been een streep doorheen haalde. Ik maakte verrukkelijke zoete chilisaus.
Daarna was er nog een hele berg was en strijk, die -ook al vanwege dat been- was blijven liggen. De jongenskamer moest gekuist worden. En zo nog wat noodzakelijke klusjes, die ik af wilde hebben voor de zondag.
Het lukte allemaal prima. En aan het einde van de middag kwamen de kinderen één voor één weer binnen druppelen. Voor de zaterdagse frieten natuurlijk :-). Vandaag met loempia´s en chilisaus by mum.
En hoe zit dat dan met die ´vrijmarkt 2.0´ waar ik het in de titel van dit logje over heb? Nou, heel simpel. Vrijmarkt 2.0 is gewoon níet gaan en níets kopen. Ha, ha. Geen koopjes dus. Maar ook geen rommel. Ik vind het heerlijk zo en heb niets gemist :-).
En vandaag was het dan dus heerlijk vakantie-maandag! Heel veel anders dan een gewone maandag is dat eigenlijk niet eens, want wij hebben nog maar twee schoolgaande kinderen. Vakantie wil dus alleen maar zeggen: twee kinderen die niet naar school hoeven :-). Toch voelt het als vakantie. Misschien ook omdat ik deze week niet zoveel verplichtingen heb. Hoewel er toch wel een heel groot deel van de week al is ingevuld...
Het begon deze morgen met een begrafenis van een oude vrouw uit onze gemeente, die Willem en ik goed gekend hebben. Later deze week is er bij leven en welzijn ook een trouwdienst in onze gemeente. Ook daar hoop ik heen te gaan. Verder was er vandaag weer therapie in het Sophia Kinderziekenhuis. Ik wil zomerkleding gaan kopen met Henk. De bijen hebben aandacht nodig. En binnenkort moet ik een workshop ´huisgemaakte producten voor persoonlijke verzorging´ geven en die wil ik deze week voorbereiden. Als het even lukt, wil ik morgenavond graag naar de spingroep. Al met al is die vakantieweek niet bepaald een ´lege´ week ;-). En dan hoop ik maar, dat dat been verder geen roet in het eten gaat gooien. Gisteren is er een nieuwe ontsteking bij gekomen en daar had ik ook vandaag flink pijn aan. Ik heb besloten, om morgen opnieuw naar de dokter te bellen, als het dan niet verbeterd is. Maar goed. Dat is voor morgen. Wie weet verbetert de situatie vannacht!
Dat restaurant is zó leuk. Dat wordt altijd gerund door groep 8. Eén dag zijn de kinderen koksmaatje en ober en gastheer/gastvrouw tegelijk. Willem en ik hadden afgesproken om te gaan lunchen. Geertje en de kleinkinderen kwamen ook. Gezellig! We installeerden ons aan een tafeltje en lieten ons maar eens bedienen :-).
Na het eten was er de kleedjesmarkt. Ik ben er wél overheen gelopen, maar heb niets gekocht. Ik heb immers niets nodig. Ook niet als het heel goedkoop is. Sorry kinders, maar ik ben nu juist aan het ontspullen :-).
Zaterdag, Koningsdag, verliep anders dan anders. Alleen het begin van de dag was hetzelfde: ik hing de vlag uit :-).
Al jaar en dag is het onze traditie om ´s morgens wat rond te lummelen en koffie met oranje tompoucen te doen en ´s middags naar een vrijmarkt te gaan. Dit jaar ging het anders, want een groot deel van de dag waren wij kinderloos. Dat zat zo: Leendert zou samen met Thea wat gaan klussen in hun huisje. Hans en Koos waren vrijdag begonnen de achtertuin bij Dirk aan te leggen en hadden daarvoor ook de hele zaterdag nog nodig. Maaike ging naar Jaap, om te helpen in de zaak, die gewoon open was en waar de klanten op worstenbroodjes en oranjecupcakes enzo werden getrakteerd. Maria moest het kantoor schoonmaken, wat ze normaal op zaterdag ook altijd doet (daar deden ze niet aan Koningsdag ofzo) en verder had ze zich laten inroosteren bij Albert Heijn, waar het personeel die dag dubbel uitbetaald kreeg. Dat leek haar wel wat :-). Jan ging lekker een dagje naar z´n vriendinnetje in Papendrecht en Henk mocht met een vriendje mee naar de Mbuma-zendingsdag in Gorinchem. Dus: wij waren in elk geval overdag kinderloos!
We deden ons gewone zaterdagochtend-bakkie koffie bij schoonmama. Met oranje koeken vandaag :-).
Daarna reden we door naar Dirk voor het volgende bakkie koffie. Zo´n beetje de hele familie was daar neergestreken. Terwijl Hans en Koos hard doorwerkten aan de tuin,
zaten wij aan de tompoucen, die Maria had gebakken.
Mmmm. Kraakvers!!
Hoe gezellig het ook was, Willem en ik bleven niet heel lang. We hadden die middag nog het één en ander op ons programma staan.
Eerst maakte ik de aflevering voor Terdege, die ik woensdag al had moeten maken, maar waar mijn zere been een streep doorheen haalde. Ik maakte verrukkelijke zoete chilisaus.
Daarna was er nog een hele berg was en strijk, die -ook al vanwege dat been- was blijven liggen. De jongenskamer moest gekuist worden. En zo nog wat noodzakelijke klusjes, die ik af wilde hebben voor de zondag.
Het lukte allemaal prima. En aan het einde van de middag kwamen de kinderen één voor één weer binnen druppelen. Voor de zaterdagse frieten natuurlijk :-). Vandaag met loempia´s en chilisaus by mum.
En hoe zit dat dan met die ´vrijmarkt 2.0´ waar ik het in de titel van dit logje over heb? Nou, heel simpel. Vrijmarkt 2.0 is gewoon níet gaan en níets kopen. Ha, ha. Geen koopjes dus. Maar ook geen rommel. Ik vind het heerlijk zo en heb niets gemist :-).
En vandaag was het dan dus heerlijk vakantie-maandag! Heel veel anders dan een gewone maandag is dat eigenlijk niet eens, want wij hebben nog maar twee schoolgaande kinderen. Vakantie wil dus alleen maar zeggen: twee kinderen die niet naar school hoeven :-). Toch voelt het als vakantie. Misschien ook omdat ik deze week niet zoveel verplichtingen heb. Hoewel er toch wel een heel groot deel van de week al is ingevuld...
Het begon deze morgen met een begrafenis van een oude vrouw uit onze gemeente, die Willem en ik goed gekend hebben. Later deze week is er bij leven en welzijn ook een trouwdienst in onze gemeente. Ook daar hoop ik heen te gaan. Verder was er vandaag weer therapie in het Sophia Kinderziekenhuis. Ik wil zomerkleding gaan kopen met Henk. De bijen hebben aandacht nodig. En binnenkort moet ik een workshop ´huisgemaakte producten voor persoonlijke verzorging´ geven en die wil ik deze week voorbereiden. Als het even lukt, wil ik morgenavond graag naar de spingroep. Al met al is die vakantieweek niet bepaald een ´lege´ week ;-). En dan hoop ik maar, dat dat been verder geen roet in het eten gaat gooien. Gisteren is er een nieuwe ontsteking bij gekomen en daar had ik ook vandaag flink pijn aan. Ik heb besloten, om morgen opnieuw naar de dokter te bellen, als het dan niet verbeterd is. Maar goed. Dat is voor morgen. Wie weet verbetert de situatie vannacht!
zaterdag 28 april 2018
Kip, kind en vent
Donderdag had Willem een vrije dag. Dat klinkt relaxter dan het was, want de planning stond strak. Om 9 uur zou Maria´s mentor bij ons aan huis een tentamen Biologie komen afnemen. Vòòr die tijd wilde ik mijn bijdrage voor de kookrubriek van Terdege afgemaakt hebben. Er stond ´Marokkaanse kip´ op het programma en woensdagavond had ik het beest alvast gemarineerd en in de koelkast gezet. Nu moest ik het gerecht afmaken. En Willem was zo lief om daarvoor op z´n vrije dag bijtijds uit bed te komen, zodat hij de bijbehorende foto´s kon maken.
Intussen was Henk druk en zenuwachtig, want die dag zou er Koningsdag op school gevierd worden. Voor zijn klas stond er vlotten bouwen op het programma. Erg leuk allemaal, maar voor een kind met autisme zijn zulke dagen toch vooral ook heel (in)spannend. Dat had zo z´n weerslag op hem. Hij was druk en had elke minuut een vraag.
Op den duur riep ik lichtelijk wanhopig uit: ¨Ik trek het niet meer, hoor. Nu heb ik een kip, een kind en een vent aan m´n hoofd,¨ waarop ik door de meiden hartelijk werd uitgelachen :-)).
Het kwam goed, hoor. Natuurlijk ;-). De kip kwam gaar en al op de foto.
Het kind kwam op tijd en met de benodigde spullen op school.
En die vent? Dat is nog altijd de allerliefste van de wereld natuurlijk ;-).
Alles werd snel netjes opgeruimd, er werd subtiel wat roomspray gespoten (marokkaanse kippengeur vòòr 9 uur ´s morgens is nu ook niet alles) en eer dat mw. ´t Hart binnenstapte, stond de koffie klaar.
Zo. Dat was dan alvast deel 1 van ons programma.
Willem en ik deden tot een uur of 11 elk ons eigen ding. Maria had haar tentamen inmiddels af en we dronken met elkaar nog een keer koffie. Daarna was het tijd om richting het Sophia Kinderziekenhuis te gaan. Om de twee weken krijgt Maria hier gezinstherapie vanwege de anorexia. Meestal ga ik samen met haar. Af en toe gaat er een broer of zus mee. En ook Willem schuift af en toe aan. Hij kan daar uiteraard niet elke twee weken voor vrij vragen. Maar nu was het fijn, dat hij er een keer bij kon zijn.
Na de sessie bij de psycholoog reden we weer snel terug naar huis. Willem had deze dag niet alleen vrij genomen om met Maria naar het ziekenhuis te kunnen gaan, maar ook om op de basisschool bij Henk te assisteren. Hij stond samen met nog een vader ingedeeld om de vlotten, die de kinderen gemaakt hadden, af te voeren naar de stort.
Willem moest er om half 3 zijn, maar Henk z´n meester belde al eerder op: Henk had een nat pak gehaald. Dat had ik nu echt niet verwacht ;-). Ha ha. Ik bedoel: ik had niet anders verwacht. Echt iets voor Henk. Ik pakte snel een stel droge kleren en schoenen in en Willem griste een baddoek mee en daar ging hij naar school. De aanhangwagen had hij gelukkig al achter de auto. Het ging gesmeerd.
Ondanks dat Henk in het water gevallen was, was het hele vlottengebeuren toch heel leuk geweest.
Willem begon aan een monsterklus: het afvoeren van de vlotten. Al met al is hij drie keer naar de stort in Ambacht gereden. Alle drie de keren bleef de slagboom voor hem gesloten, omdat ons pasje het niet meer bleek te doen. Dan moest hij wachten tot er iemand zo aardig was om de poort te komen openen. Vervolgens werd de inhoud van de kar met grote argwaan bestudeerd. Dit mochten ze niet innemen, dat werd voor één keer door de vingers gezien, dit moest hierheen, dat moest daarheen. Kortom: heel veel vijven en zessen, maar uiteindelijk is het voor elkaar gekomen. De middag was toen ook om... Bij het laatste ritje kwam Willem 2 minuten na sluitingstijd bij de poort aan en kon hij met volle kar, onverrichter zake, terug. Afijn.
´s Avonds heb ik me nog maar weer aan de administratie gezet. En intussen was Maria hard bezig met de tompoucen voor Koningsdag. Die wilde ze zó graag zelf maken. Goed hoor, kind, hoeven wij in elk geval niet in alle vroegte in de rij bij de bakker te gaan staan!
Het programma op Koningsdag was hier een beetje anders dan anders. Normaal gesproken gaan we meestal wel hier of daar over een vrijmarkt. Maar nu zouden we thuis blijven. Ik ben hard aan het rommel opruimen en wist, dat ik, als ik naar een vrijmarkt zou gaan, met van alles en nog wat zou thuis komen. We missen niets, we hoeven niets, dus waarom zouden we?
Ik had bovendien nog wat beloftes in te wisselen, die wat in het gedrang gekomen waren, door de enorme drukte in de webshop van de afgelopen week. Allereerst móest nu echt die administratie helemaal af. Dus zat ik in alle vroegte, in de stilte van ons slaperige huis, aan tafel met mijn paperassen, m´n telefoon, m´n laptop en de nodige mappen. Het is gelukt! Alles is af en zelfs dezelfde dag (heel luxe!) opgehaald door de meneer die de boekhouding doet.
Toen was het tijd om de vlag uit te hangen en van Maria´s lekkere tompoucen te gaan genieten. Dat is mijn traditionele Koningsdagontbijt!
Na een poosje ontspanning ging ik mijn volgende belofte inwisselen: ik zou voor een blad t.b.v. een goed doel een artikel schrijven over wecken. Compleet met foto´s, had ik ruimhartig beloofd. Maar help, ik had nog geen letter ´op papier´ en had het voor deze week beloofd. Gelukkig had ik het verhaal in grote lijnen al wel in mijn hoofd. Dus ging ik maar gewoon achter m´n laptop zitten en mijn vingers gingen soort vanzelf over het toetsenbord. Foto´s scharrelde ik op ´uit de oude doos´ en voilà, een uurtje of twee later kon ik mijn artikel insturen.
Nu had ik nog één belofte: ik zou een paar flessen sap bij iemand in Bleskensgraaf brengen. En kijk, nu konden we mooi het nuttige met het aangename verenigen. Willem wilde wel rijden, dan konden we meteen een ritje door de polder maken. Oh, wat is alles toch prachtig in de polder, met al dat tere groen en alle bloemen die bloeien (voor zo lang er geen bermen gemaaid worden). En op deze éne dag in het jaar, als alles ook nog eens versierd is met het vrolijke oranje-rood-wit-blauw is alles dan toch extra feestelijk. Henk en Maria reden ook mee. Henk in de hoop een ijsje te krijgen. Maria, omdat ik wilde, dat ze er even uit was.
Het ijsje kwam er:
Maar Maria zakte als een plumpudding in elkaar. Het ging helemaal niet vandaag :-(. En als je kind zo verdrietig is, dan is die feestelijke polder tóch zo feestelijk niet meer en smaakt je ijsje ook al niet...
Alle beloftes waren ingewisseld. En we konden ons gaan richten op de familiedag 2018 van mijn familie (de Bakker-kant). Toen twee jaar geleden mijn ouders overleden, intensiveerden wij als broer en zussen (met aanhang) onze gezamenlijke etentjes. Voorheen deden we het één keer per jaar en sindsdien twéé keer per jaar. Dan hebben we een avond alle tijd om bij te praten en herinneringen op te halen enzovoorts. Maar vanzelf kwam de vraag van onze kinderen (de nichtjes en de neefjes): ¨En wij dan? Wij zien elkaar nu zó weinig!¨ Dat is waar. De spil is weg. En nu moet je er gewoon wat meer je best voor doen. En dus heeft Trijnie het op zich genomen om de allereerste familiedag te organiseren. De bijeenkomst werd gehouden in het ijsclubgebouw en we kregen allemaal een lijstje met boodschappen en spullen, die we moesten meenemen. Op ons lijstje stond o.a. 30 cupcakes. Een kolfje naar Maria´s hand. Ze is echt dol op bakken en had ´s morgens 30 mooie cupcakes gemaakt.
Het was erg gezellig in het ijsclubgebouwtje. Alles was prachtig versierd.
Trijnie had als thema ´Hollands´ gekozen. Er waren dan ook allerlei oud-Hollandse spelletjes, zoals koekhappen en zaklopen. In en om het gebouw was er ruimte genoeg, zodat iedereen aan zijn trekken kwam. Zo gooide Wim lekker z´n hengel uit en ging met een paar kinderen heerlijk hengelen.
Er was eerst een koffiebuffet met zelfbediening. Wat zag alles er leuk en lekker uit!
Er draaiden continue oude video´s. Op een gegeven moment kwam Willem me roepen: ¨Teun, kom eens kijken, joh!¨ Het was een stuk film van toen Leendert geboren was. Hij was daar nog maar een paar uur oud. Oh, wat waren we daar nog jong! (ik was 28, toen hij geboren werd). Ook mijn moeder nog zó jong! Wat word je daar weemoedig van, zeg...
Intussen werd ook de sjoelbak in gebruik genomen. Sjoelen is echt een familieding. Mijn vader deed nooit spelletjes. Alleen in de vakantie: sjoelen! En ongelofelijk, hij was echt onverslaanbaar. Regelmatig gooide hij 140, maar ook weleens 148 (de hoogst haalbare score). En elke avond probeerden we hem te verslaan :-).
Het liep tegen etenstijd. Er zou patat worden gebracht en daarnaast was er van alles en nog wat meegenomen. Helaas hield Maria het niet vol en Willem heeft Maria en mij naar huis gebracht. Dat was beter zo. De rest van het feest heb ik van horen zeggen. En dat klonk erg leuk allemaal. Ik denk zomaar, dat er een traditie geboren is....
Als dank voor haar inspanningen kreeg Trijnie een kadobon voor een lunch voor twee personen bij Theetuin Lekker Simpel aangeboden. Daar kan ze samen met haar Gerwin fijn eens van gaan genieten.
En zo was het ineens weer zaterdag. Wat was het een drukke week! Gelukkig gaat het vandaag een stuk beter met Maria. We hebben met z´n allen onze zaterdagklusjes gedaan. DV volgende week lekker vakantie!
Intussen was Henk druk en zenuwachtig, want die dag zou er Koningsdag op school gevierd worden. Voor zijn klas stond er vlotten bouwen op het programma. Erg leuk allemaal, maar voor een kind met autisme zijn zulke dagen toch vooral ook heel (in)spannend. Dat had zo z´n weerslag op hem. Hij was druk en had elke minuut een vraag.
Op den duur riep ik lichtelijk wanhopig uit: ¨Ik trek het niet meer, hoor. Nu heb ik een kip, een kind en een vent aan m´n hoofd,¨ waarop ik door de meiden hartelijk werd uitgelachen :-)).
Het kwam goed, hoor. Natuurlijk ;-). De kip kwam gaar en al op de foto.
En die vent? Dat is nog altijd de allerliefste van de wereld natuurlijk ;-).
Alles werd snel netjes opgeruimd, er werd subtiel wat roomspray gespoten (marokkaanse kippengeur vòòr 9 uur ´s morgens is nu ook niet alles) en eer dat mw. ´t Hart binnenstapte, stond de koffie klaar.
Zo. Dat was dan alvast deel 1 van ons programma.
Willem en ik deden tot een uur of 11 elk ons eigen ding. Maria had haar tentamen inmiddels af en we dronken met elkaar nog een keer koffie. Daarna was het tijd om richting het Sophia Kinderziekenhuis te gaan. Om de twee weken krijgt Maria hier gezinstherapie vanwege de anorexia. Meestal ga ik samen met haar. Af en toe gaat er een broer of zus mee. En ook Willem schuift af en toe aan. Hij kan daar uiteraard niet elke twee weken voor vrij vragen. Maar nu was het fijn, dat hij er een keer bij kon zijn.
Na de sessie bij de psycholoog reden we weer snel terug naar huis. Willem had deze dag niet alleen vrij genomen om met Maria naar het ziekenhuis te kunnen gaan, maar ook om op de basisschool bij Henk te assisteren. Hij stond samen met nog een vader ingedeeld om de vlotten, die de kinderen gemaakt hadden, af te voeren naar de stort.
Willem moest er om half 3 zijn, maar Henk z´n meester belde al eerder op: Henk had een nat pak gehaald. Dat had ik nu echt niet verwacht ;-). Ha ha. Ik bedoel: ik had niet anders verwacht. Echt iets voor Henk. Ik pakte snel een stel droge kleren en schoenen in en Willem griste een baddoek mee en daar ging hij naar school. De aanhangwagen had hij gelukkig al achter de auto. Het ging gesmeerd.
Ondanks dat Henk in het water gevallen was, was het hele vlottengebeuren toch heel leuk geweest.
Willem begon aan een monsterklus: het afvoeren van de vlotten. Al met al is hij drie keer naar de stort in Ambacht gereden. Alle drie de keren bleef de slagboom voor hem gesloten, omdat ons pasje het niet meer bleek te doen. Dan moest hij wachten tot er iemand zo aardig was om de poort te komen openen. Vervolgens werd de inhoud van de kar met grote argwaan bestudeerd. Dit mochten ze niet innemen, dat werd voor één keer door de vingers gezien, dit moest hierheen, dat moest daarheen. Kortom: heel veel vijven en zessen, maar uiteindelijk is het voor elkaar gekomen. De middag was toen ook om... Bij het laatste ritje kwam Willem 2 minuten na sluitingstijd bij de poort aan en kon hij met volle kar, onverrichter zake, terug. Afijn.
´s Avonds heb ik me nog maar weer aan de administratie gezet. En intussen was Maria hard bezig met de tompoucen voor Koningsdag. Die wilde ze zó graag zelf maken. Goed hoor, kind, hoeven wij in elk geval niet in alle vroegte in de rij bij de bakker te gaan staan!
Het programma op Koningsdag was hier een beetje anders dan anders. Normaal gesproken gaan we meestal wel hier of daar over een vrijmarkt. Maar nu zouden we thuis blijven. Ik ben hard aan het rommel opruimen en wist, dat ik, als ik naar een vrijmarkt zou gaan, met van alles en nog wat zou thuis komen. We missen niets, we hoeven niets, dus waarom zouden we?
Ik had bovendien nog wat beloftes in te wisselen, die wat in het gedrang gekomen waren, door de enorme drukte in de webshop van de afgelopen week. Allereerst móest nu echt die administratie helemaal af. Dus zat ik in alle vroegte, in de stilte van ons slaperige huis, aan tafel met mijn paperassen, m´n telefoon, m´n laptop en de nodige mappen. Het is gelukt! Alles is af en zelfs dezelfde dag (heel luxe!) opgehaald door de meneer die de boekhouding doet.
Toen was het tijd om de vlag uit te hangen en van Maria´s lekkere tompoucen te gaan genieten. Dat is mijn traditionele Koningsdagontbijt!
Na een poosje ontspanning ging ik mijn volgende belofte inwisselen: ik zou voor een blad t.b.v. een goed doel een artikel schrijven over wecken. Compleet met foto´s, had ik ruimhartig beloofd. Maar help, ik had nog geen letter ´op papier´ en had het voor deze week beloofd. Gelukkig had ik het verhaal in grote lijnen al wel in mijn hoofd. Dus ging ik maar gewoon achter m´n laptop zitten en mijn vingers gingen soort vanzelf over het toetsenbord. Foto´s scharrelde ik op ´uit de oude doos´ en voilà, een uurtje of twee later kon ik mijn artikel insturen.
Nu had ik nog één belofte: ik zou een paar flessen sap bij iemand in Bleskensgraaf brengen. En kijk, nu konden we mooi het nuttige met het aangename verenigen. Willem wilde wel rijden, dan konden we meteen een ritje door de polder maken. Oh, wat is alles toch prachtig in de polder, met al dat tere groen en alle bloemen die bloeien (voor zo lang er geen bermen gemaaid worden). En op deze éne dag in het jaar, als alles ook nog eens versierd is met het vrolijke oranje-rood-wit-blauw is alles dan toch extra feestelijk. Henk en Maria reden ook mee. Henk in de hoop een ijsje te krijgen. Maria, omdat ik wilde, dat ze er even uit was.
Het ijsje kwam er:
Maar Maria zakte als een plumpudding in elkaar. Het ging helemaal niet vandaag :-(. En als je kind zo verdrietig is, dan is die feestelijke polder tóch zo feestelijk niet meer en smaakt je ijsje ook al niet...
Alle beloftes waren ingewisseld. En we konden ons gaan richten op de familiedag 2018 van mijn familie (de Bakker-kant). Toen twee jaar geleden mijn ouders overleden, intensiveerden wij als broer en zussen (met aanhang) onze gezamenlijke etentjes. Voorheen deden we het één keer per jaar en sindsdien twéé keer per jaar. Dan hebben we een avond alle tijd om bij te praten en herinneringen op te halen enzovoorts. Maar vanzelf kwam de vraag van onze kinderen (de nichtjes en de neefjes): ¨En wij dan? Wij zien elkaar nu zó weinig!¨ Dat is waar. De spil is weg. En nu moet je er gewoon wat meer je best voor doen. En dus heeft Trijnie het op zich genomen om de allereerste familiedag te organiseren. De bijeenkomst werd gehouden in het ijsclubgebouw en we kregen allemaal een lijstje met boodschappen en spullen, die we moesten meenemen. Op ons lijstje stond o.a. 30 cupcakes. Een kolfje naar Maria´s hand. Ze is echt dol op bakken en had ´s morgens 30 mooie cupcakes gemaakt.
Het was erg gezellig in het ijsclubgebouwtje. Alles was prachtig versierd.
 |
| De ijsbaan...nu mooi groen :-) |
Trijnie had als thema ´Hollands´ gekozen. Er waren dan ook allerlei oud-Hollandse spelletjes, zoals koekhappen en zaklopen. In en om het gebouw was er ruimte genoeg, zodat iedereen aan zijn trekken kwam. Zo gooide Wim lekker z´n hengel uit en ging met een paar kinderen heerlijk hengelen.
Er was eerst een koffiebuffet met zelfbediening. Wat zag alles er leuk en lekker uit!
Er draaiden continue oude video´s. Op een gegeven moment kwam Willem me roepen: ¨Teun, kom eens kijken, joh!¨ Het was een stuk film van toen Leendert geboren was. Hij was daar nog maar een paar uur oud. Oh, wat waren we daar nog jong! (ik was 28, toen hij geboren werd). Ook mijn moeder nog zó jong! Wat word je daar weemoedig van, zeg...
Intussen werd ook de sjoelbak in gebruik genomen. Sjoelen is echt een familieding. Mijn vader deed nooit spelletjes. Alleen in de vakantie: sjoelen! En ongelofelijk, hij was echt onverslaanbaar. Regelmatig gooide hij 140, maar ook weleens 148 (de hoogst haalbare score). En elke avond probeerden we hem te verslaan :-).
Het liep tegen etenstijd. Er zou patat worden gebracht en daarnaast was er van alles en nog wat meegenomen. Helaas hield Maria het niet vol en Willem heeft Maria en mij naar huis gebracht. Dat was beter zo. De rest van het feest heb ik van horen zeggen. En dat klonk erg leuk allemaal. Ik denk zomaar, dat er een traditie geboren is....
Als dank voor haar inspanningen kreeg Trijnie een kadobon voor een lunch voor twee personen bij Theetuin Lekker Simpel aangeboden. Daar kan ze samen met haar Gerwin fijn eens van gaan genieten.
En zo was het ineens weer zaterdag. Wat was het een drukke week! Gelukkig gaat het vandaag een stuk beter met Maria. We hebben met z´n allen onze zaterdagklusjes gedaan. DV volgende week lekker vakantie!
Abonneren op:
Posts (Atom)