Wij hadden heerlijk een paar dagen, dat de druk even wat van de ketel was. Daar waren we echt aan toe!
Vrijdag hebben Willem en ik het nuttige met het aangename verenigd. We moesten eerst naar de Achterhoek, naar de fabriek waar de Wonderpannen worden gemaakt. We gingen er een nieuwe voorraad vlamverdelers ophalen. Vorige keer hebben we ze laten bezorgen. Maar dat kostte bijna 30 euro. Die vlamverdelers zijn namelijk van staal en zijn heel zwaar. Daarom hadden we al bij het bestellen bedacht, dat Willem en ik ze deze keer zouden gaan ophalen. Dan zouden we er meteen een klein uitstapje van maken.
Het was een mooie rit. Natuurlijk had ik een handwerkje meegenomen. Heerlijk om te doen, tijdens lange autoritten! En zo kwam er meteen eens schot in dat nieuwe paar sokken voor Willem ;-).
Nadat we de vlamverdelers hadden opgehaald, reden we naar en klant in Rijssen, waar we een aantal Wonderpannen gingen bezorgen. Het was een uurtje rijden vanaf de pannenfabriek en de rit was echt prachtig.
We kwamen door Vorden en we haalden herinneringen op, hoe we daar ooit een fair bezochten bij het kasteel. We waren met 10 kinderen per trein naar Vorden gereisd. In die tijd gingen we bijna nooit op vakantie, maar we maakten wel uitstapjes. Meestal naar dingen die gratis waren, of die we met korting bij elkaar gespaard hadden. Een dagkaart met de trein met een sleep kinderen onder de 12, die met een railrunner konden reizen, kostte niet zoveel. En als je haast nooit met de trein reist, is dat echt een belevenis. Toentertijd vonden we het heel normaal om met het hele koor op stap te gaan. Maar nú snap ik wel, waarom er altijd mensen spontaan aan het tellen sloegen, als ze ons zagen. We hebben heel wat opmerkingen gehad. Soms flauwe, op het schunnige af. Maar vaak kregen we ook nieuwsgierige vragen. Afijn, die fair kwam weer in onze gedachten. En toen we het kasteel zagen, konden we het niet laten om even van de weg te gaan en er langs te rijden.
Vlakbij het kasteel zag ik een prachtige boom. ¨Even wachten, Willem, even een fotootje maken voor Hans,¨ zei ik. Thuis liet ik de foto zien:
¨Hé, die boom ken ik,¨ zei Hans meteen. ¨Die kwam pas voorbij in mijn app¨. Hij swipete even wat en kwam al snel met informatie. Het is een eik van maar liefst 300 jaar!! Ik had terecht gezien, dat die boom iets bijzonders was. Hoe leuk is dat, om zo´n gezamenlijke interesse te hebben :-). Wie meer over de boom wil weten: bij dezen een link met info: Link
Nadat we in Rijssen even een praatje hadden gemaakt met de klant, zochten we een supermarkt om er een lunchsalade te kopen. Een afgeprijsde smoothie erbij en twee bekertjes ijskoffie om even op te peppen. Maar voordat we van onze lunch gingen smikkelen, reden we eerst alvast een stuk richting ons volgende reisdoel: Elburg. Ook daar moesten we Wonderpannen bezorgen.
Op een zonovergoten parkeerplaats aten we onze salade en pakte Willem even een kwartiertje rust. Dat was geen overbodige luxe na zoveel kilometers. Het bekertje ijskoffie kwam ook heerlijk van pas en opgefrist reden we verder.
We reden een gedeelte van de Dellenroute. Wat is dat toch een prachtige route, zo dwars door de bossen! Het was inmiddels halverwege de middag en we besloten even een korte wandeling te maken door het mooie voorjaarsbos. Al snel zagen we een parkeerplaats. Je kon daarvandaan verschillende routes lopen. We pakten een korte, want zo heel veel tijd hadden we nu ook weer niet. Het was precies goed: 2,6 kilometer. We strekten lekker onze benen en snoven de boslucht in.
Een half uurtje laten stapten we helemaal ontspannen weer in de auto. We waren al vlakbij onze bestemming. Ook bij deze klant maakten we een praatje. Wat kan dat onverwachts inspirerend zijn!
Eenmaal terug in de auto zagen we op de routeplanner, dat we om ongeveer 18.00 thuis konden zijn. En dat lukte ook. Precies op tijd om een gemakkelijke maaltijd in elkaar te flansen en na te genieten van deze fijne dag!
Ook vandaag was het een dag van ontspannen en de accu opladen. Mijn dag begon samen met Maria in de keuken. Maria had gisteren bladerdeeg gebakken voor tompoucen en die maakte ze vandaag af. Ik had gisteren een bescuitdeeg gebakken in de Wonderpan en maakte daar vandaag een koningsdagtaart van. Eerlijk gezegd ben ik meer van het broodbakken. Voor taarten bakken heb ik niet zoveel geduld. Maar uiteindelijk stond er een toch wel heel vrolijke oranje-rood-wit-blauwe taart.
Willem kwam thuis van zijn ochtendwandeling en hing de vlag uit. Ziezo. Koningsdag 2021!
Om 10 uur kwamen Trijnie en Gerwin gezellig koffie drinken. Met daarbij keuze uit tompoucen van de oranjevereniging, tompoucen van Maria en de taart. Voor elk was wils.
Toen Trijnie en Gerwin weer opstapten, brachten wij Henk naar Alblasserdam. Hij ging een daagje naar neef Henk. We dronken meteen een theetje bij mijn zus en zwager en kregen daar sinaasappel-kwarktaart voorgeschoteld. Wat een verwennerij vandaag!
We hadden verder geen speciaal programma. Maar dat was nu juist wel een keer fijn. Ik wilde graag ook nog wat wassen draaien. Anders moet ik de rest van de week zo hard draven, om achterstand weg te werken. Sinds de houthokken bij ons terras geplaatst zijn, kon ik mijn droogmolen niet meer gebruiken. En dat is toch wel heel vervelend, als het zulk heerlijk weer is. Willem en ik besloten om daarom eindelijk eens die droogmolen te verplaatsen. Het plaatsje had ik al uitgekozen. Willem pakte de grondboor en boorde een mooi gat. De molen paste perfect. Het was een genot om m´n eerste wasje sinds weken weer buiten te kunnen drogen. En het was nog wel zo´n wasje, wat perfect bij Koningsdag paste. Ha,ha.
Vanmiddag heb ik extra lang met Ciara gewandeld. Dat was geen straf. Wat is het mooi in de polder!
