zaterdag 25 oktober 2014

Pechvogel

En toen hadden we een pechvogel....

Maria had gisteren een uitstapje met haar turnclub. Op een gegeven moment deed ze de flikflak en toen deed haar arm: ¨Krak!¨ Helaas! Een gebroken arm voor Maria, onze pechvogel!


Willem was juist voor zijn werk in Limburg en kon Maria op de terugweg ophalen uit het ziekenhuis in Dirksland. Hopelijk komt ze er zonder operatie vanaf, maar daar was de dokter nog niet zeker van.

vrijdag 24 oktober 2014

Mijn beursgang ;-)

Sinds dinsdag zitten we hier in het ritme van de Wegwijsbeurs. Dat wil zeggen: 's morgens snel het huishoudelijk werk doen en daarna inpakken en wegwezen. Elke dag vertrek ik om half 12 naar de beurs. Daar geef ik dan om half 2 een lezing en om half 4 een workshop 'Bak je eigen brood'. Ik probeer dan om 5 uur bij de beurs vandaan weg te rijden en ben dan om 6 uur thuis. Daar een snelle maaltijd koken, eten en dan plof ik voor een uurtje in mijn bed!

Het zijn erg leuke, maar wel heel intensieve dagen.

De eerste beursdag zat vol met kleine rampen. Eerst bleek dat al mijn spullen (die we maandagavond gebracht hadden) bij een verkeerd podium stonden. Misverstandje. Er werden snel twee jongens opgetrommeld die mij hielpen met het verhuizen van mijn spullen: een oven, 60 bakpakketten, twee dozen boeken en nog zo het één en ander.

Ik zweette direct al peentjes, want mijn twee broodbakmachines moesten beslist om 13.15 uur aan, om om 15.30 uur twee degen de oven in te kunnen schuiven. De jongens hielpen nog even met haspels, zodat ik stroom had voor de broodbakmachines en die konden net op tijd aan. Vervolgens had ik nog een 10 minuten om de spullen voor mijn lezing klaar te leggen. Ik werd er nerveus van. Door al dat geloop en gedraaf en overleg was ik bijna vergeten waar mijn lezing over ging ;-).

Maar het werd dus heus half 2 en ik moest het podium op. Had ik problemen met de headset! Uiteindelijk heb ik dat ding maar in de hand gehouden. Maar lastig was dat wel wanneer ik iets wilde laten zien enzo. Ik miste bovendien de afgesproken werktafel om m'n spullen op te stallen. En tenslotte miste ik ook nog de ondersteuning van mijn kleine powerpoint, omdat Jan in de consternatie de laptop niet aangesloten kreeg.

Afijn, de lezing was gedaan en de mensen smulden nog van een stuk koek uit eigen keuken, toen ik snel het hokje achter het podium in ging om alles voor te bereiden voor de workshop. Dat hok was ook al een rampenplan, want je kunt er je k*nt niet keren. Het stond vol met allemaal van die grote koffer van de electronica-meneren en daarbij stond er ook nog het nodige aan voorraad van standhouders. Zo goed en zo kwaad het ging deed ik tussen en op de puinhopen m'n werk. Om kwart over 3 moest mijn oven aan. Maar help, waar was de stroomvoorziening voor mijn oven? Ik draafde voor de tweede keer die dag naar het managementkantoor en ja, er zou iemand van de techniek komen. Er kwam een meneer, maar die zei: ¨Er is voor dit podium geen electra aangevraagd. Ik kan het wel aanleggen, maar niet vandaag, want daar moet de vloer voor open.¨ Daar sta je dan met je hele handel...

De meneer stelde voor om het hele gebeuren naar het podium ernaast te verplaatsen. Daar was de hele dag al een kok bezig met het demonstreren van de bereiding van kalfsvlees. En hij had daar alle benodigde electravoorzieningen. De kok vond het prima dat ik z'n podium even zou gebruiken. Voor de derde keer liep ik naar het managementkantoor (ik heb een halve marathon gelopen, die dag). De jongens voor de verhuizing werden weer opgetrommeld. De mensen die al zaten te wachten werden naar de nieuwe plaats verwezen en daar ging ik dan maar. Mijn workshop kwam niet echt uit de verf, vond ik. Ik heb maar de helft verteld van wat ik wilde zeggen. Maar ja, het was roeien met de riemen die ik had.

De tweede dag ging alles een stuk beter. Ik kon op mijn 'eigen' podium, want de stroom was geregeld. Wel was er steeds gedoe met het geluid. Maar mijn aardige buurman, de kok, heeft steeds een oogje in het zeil gehouden en zorgde er steeds voor dat de technische mensen kwamen om het geluid goed in te stellen. Hij was ook zo aardig om de tijden van zijn demonstraties af te stemmen op mijn lezing en workshop, zodat we gebruik konden maken van de stoelen bij zijn podium. Er stonden namelijk bij mijn podium veel te weinig stoelen.

De lezing en workshop waren die tweede dag heel leuk om te doen. Nadien heb ik veel mensen gesproken en veel vragen beantwoord. In de tussentijd zorgden Jan en Maria ervoor dat de mensen iets konden proeven (kruidkoek bij mijn lezing en brood bij mijn workshop) en hielpen zij de mensen die m'n boek of een bakpakket wilden kopen. Geweldig om zo samen met je kinderen bezig te zijn!

Gisteren had ik opnieuw een uitdaging. Die dag zou Maria's vriendin ook meegaan. Tussen de lezing en de workshop door vermaken de kinderen zich namelijk uitstekend op de beurs. Er is zóveel leuks te doen, te zien, te proeven! We laadden onze spullen uit bij het podium en de kinderen zwierven uit over de beursvloer, terwijl ik aan de slag ging om de lezing voor te bereiden.

Nog geen half uur later kwamen Maria en Noah naar me toe. De tranen stonden bij Maria in haar ogen. Ze had verschrikkelijke buikpijn en Noah was flauw gevallen. Ik appte snel naar Willem, dat er een calamiteit was en of hij soms de meisjes kon ophalen en thuisbrengen. Gelukkig was dat geen punt en de twee pechvogels waren weg.

Daar stond ik dan, zonder de hulp van Maria. Ik riep Jan bij me en vertelde hem, dat we het dan maar sámen moesten doen. En wellicht kon Henk ook nog wel een handje helpen. Geen punt hoor. Zo gingen we het gewoon doen.

Het werd de leukste dag tot nu toe. Met leuk en geïnteresseerd publiek. Heel veel publiek ook, want er werd nu steeds 10 minuten voor de tijd omgeroepen dat er een lezing of een workshop werd gehouden en waar de mensen die konden vinden. Vooral bij de workshop was het heel druk.

En nu sta ik in de startblokken voor beursdag vier. De was en de strijk zijn al klaar en de eerste kruidkoek is gebakken. Nog even doorstiefelen tot het weer half 12 is en dan gaan we weer. Elke dag heb ik toch wel de kriebels in mijn buik, hoor!

woensdag 22 oktober 2014

Advertorial

De tijd vliegt. Zéker als je lekker bezig bent. Maar stiekem zitten we toch alweer in de tweede helft van oktober. Hoogtijd om de maandelijks advertorial te schrijven. We hebben deze maand in de advertorial:

-één nieuwe adverteerder
-één bekende adverteerder met een nieuw concept
-één oude, vertrouwde adverteerder met een bijzondere missie.

Speelkameraadje.com
Laten we beginnen met de nieuwe adverteerder. Misschien zag u de banner al en heeft u al een kijkje genomen op de website: Speelkameraadje.com.

Speelkameraadje is een online speelgoedwinkel, waar u exclusief en betaalbaar speelgoed koopt. Het exclusieve van het speelgoed is, dat het om kwaliteitsproducten gaat van duurzame materialen. Vooral het houten speelgoed is goed vertegenwoordigd. Bij het produceren van dit speelgoed zijn er geen kinderhandjes (kinderarbeid!) aan te pas gekomen en waren er goede arbeidsomstandigheden.

Speelkameraadje heeft regelmatig leuke aanbiedingen. Deze week zijn de poppen in de aanbieding. Jammer dat ik geen kleine meisjes meer heb! Want wat zijn dat leuke poppen!

Kinderkabel
Al veel ouders, grootouders en leerkrachten en natuurlijk vooral ook kinderen hebben inmiddels de weg naar Kinderkabel.nl gevonden. Op Kinderkabel kunt u terecht voor heel veel gratis luisterverhalen en -boeken.

Wat nieuw is, is dat u, naast het gratis aanbod, nu ook een abonnement kunt nemen op Kinderkabel Plus. Op Kinderkabel Plus kunnen uw kinderen elke schooldag luisteren naar het verhaal wat meester Peter die dag in zijn klas heeft voorgelezen. Daarnaast valt er een keuze te maken uit veel luisterverhalen én ook een heel aantal christelijke luisterboeken. Elke maand komt er een nieuw boek bij!

Luisterverhalen en luisterboeken bieden een nuttig alternatief voor altijd maar gamen en films kijken. De kinderen ontwikkelen hun taalgevoel en breiden hun woordenschat uit.

Bij het aanmelden op Kinderkabel Plus ontvangt u meteen al een gratis E-book en 10 luisterverhalen. De normale prijs voor een half jaar Kinderkabel Plus is 37,00. Deze maand betaalt u slechts 17,00 euro! En dat voor een half jaar luisterplezier. Een goed idee voor in deze regenachtige herfstvakantie.

SamSam Collectief
SamSam Collectief is een terugkerende adverteerder met een bijzondere missie.

Bij SamSam kunt u terecht als u er deze winter warmpjes bij wilt zitten, zonder dat u teveel betaalt voor uw energie. Maar er is meer: als u via SamSam uw energie inkoopt, steunt u daarbij meteen ook een goed doel, zodat andere mensen er óók warmpjes bij kunnen zitten.

SamSam heeft op dit moment een bijzondere actie. Met uw aankoop van energie via SamSam steunt u christenen in Irak. In Irak zijn 1,2 miljoen mensen op de vlucht geslagen voor het geweld tegen christenen en andere minderheden. Vrouwen en kinderen zijn extra kwetsbaar, ook omdat veel mannen zijn gedood. U kunt deze mensen helpen door uw keuze van uw energieleverancier. Hoe dat precies in zijn werk gaat leest u op de website onder het kopje hoe werkt het?

Alles over de speciale actie van hulp aan christenen in Irak vindt u door op de banner bovenaan deze blog te klikken, of ga naar de speciale actiepagina.

Zelf voordeel hebben en tegelijkertijd iets over hebben voor een ander. SamSam verwoordt dat prachtig:
Samen geven we energie aan een goed doel!









zaterdag 18 oktober 2014

Zo gaar als boter

Gisteren ging ik Koos naar logeeropvang De Welkamp in Elspeet brengen. Ik had van school toestemming om hem daar om 14.00 op te halen. Om vijf over half twee reed ik bij huis vandaan weg.
Eerst naar Rotterdam om Koos op te halen. Ik was er precies om 14.00 uur en al snel kwam Koos aanlopen. Mooi!
Daarna reden we naar Kralingen om een meisje op te halen, dat ook naar De Welkamp ging. We hebben het mooi verdeeld. Ik bracht vandaag de kinderen en de vader van het meisje haalt ze dinsdag weer op. Dat scheelt een flinke rit.

H. stond al klaar en met twee honderduit kletsende tieners in de auto wurmde ik m'n auto tussen het drukke verkeer op de snelweg.

Ik had er al rekening mee gehouden, dat het behoorlijk druk zou kunnen zijn. Vrijdagmiddag en dan ook nog eens het begin van de herfstvakantie.
Maar zoooo druk? Pffff. Het schoot echt niet op :-(.

We werden tussen 15.00 en 16.00 op de Welkamp verwacht. Ik had daar al aangegeven, dat het eerder tegen 16.00 uur zou worden dan rond 15.00 uur. Maar het werd uiteindelijk 10 voor half 5 toen we arriveerden. Ik had er toen dus al drie uur autorijden op zitten en voelde me aardig gesloopt.

Snel dronk ik een kopje koffie. Een keer met een schepje suiker erin om even wat op te kikkeren. Met 10 minuutjes zat ik alweer in de auto. Ik wilde graag op tijd thuis zijn voor het avondeten. Ik had bedacht om stamppot rauwe andijvie te eten. Maar dat moest nog wel worden klaar gemaakt.

Geertrui van de Welkamp verraste me nog met een flinke pompoen. Leuk! Daar kunnen we lekker van eten!

Welgemoed begon ik aan de terugreis, in de hoop dat het naar het Westen toe een stuk rustiger zou zijn. Mis dus. Ook de terugreis was het één en al file. Steeds als ik weer even een stukje goed kon doorrijden, zag ik in de verte alweer lichten knipperen: 90, 70, 50. En dan stond ik weer een tijdje, of reed op zijn best stapvoets.

Het was precies 5 over half 7 toen ik zo gaar als boter thuiskwam. Op de minuut af had ik er 5 uur over gedaan!

Onderweg had ik al geappt, dat er van stamppot andijvie niets meer zou komen. We zouden maar even pannenkoeken eten. Dat is overigens voor niemand een straf. Eigenlijk had ik gehoopt, dat er iemand alvast op het idee zou komen om aan de pannenkoekenbakkerij te beginnen. Maar zo inventief was er niemand geweest ;-).

En dus sprong ik direct achter m'n aanrecht om pannenkoekenbeslag te maken. We waren maar met z'n vieren, want verder was iedereen werken, logeren of nog niet thuis. Ik bakte rap pannenkoeken van 1 pond zelfrijzend bakmeel, 3 eieren, een liter melk en een snuf zout. Pannenkoeken naturel en pannenkoeken met kaas. Met twee pannen tegelijk is het bakken een fluitje van een cent en om 7 uur konden we al aan tafel. Ik had nog geen halve pannenkoek op, of er kwamen nog twee hongerige kinderen thuis, die trek hadden in pannenkoeken. Toen heb ik m'n kunstje nog maar een keer gedaan en opnieuw van een pond meel pannenkoeken gebakken. Alle buikjes waren in no time gevuld. Er bleven zegge en schrijve vier pannenkoeken over. En die vonden hun weg toen Maaike rond half 9 uit haar werk kwam en trek had :-).

Een feestelijk (maar wat mij betreft botergaar!) begin van de herfstvakantie!


woensdag 15 oktober 2014

Fenna garen

Vorig jaar las ik op verschillende handwerkblogs al jubel-berichtjes over Fenna garen van de Wibra. Toen ik van de zomer (ergens rond 1 augustus) dan ook las, dat er weer een nieuwe collectie Fenna garen te koop was, ben ik meteen naar de winkel gesneld. Pas bij de derde Wibra-vestiging waar ik heen ging had ik het geluk, dat er nog enkele bollen te koop waren! Ik was dan ook wel heel benieuwd naar dit kennelijk zo bijzondere materiaal.

En ja. Ik ben om :-). Fenna garen is heerlijk om mee te werken. Zo lekker zacht. Prachtige kleuren. En ook nog eens heel aantrekkelijk geprijsd (1,79 per bol). Jammer dat de Wibra het niet standaard in het assortiment heeft!

Ik haakte een omslagdoek in de Southbay steek en maakte er een randje aan wat ik van het blog van Lindevrouw haalde.

Het werd een leuke doek. Een kadootje voor mijn jarige nichtje.






dinsdag 14 oktober 2014

Naar de beurs

Ik ga naar de beurs. Nee, niet met mijn kapitale onderneming, zodat jullie aandelen kunnen gaan kopen ;-). Ik houd het een stuk simpeler. Ik ga naar gezinsbeurs Wegwijs.

De Wegwijs wordt gehouden van 21 t/m 25 oktober in de Ahoy in Rotterdam. En elke middag houd ik er om 13.30 een lezing: ¨Dat doen we zelf wel - op weg naar een eenvoudig leven¨. En elke middag om 15.30 geef ik een mini-workshop Brood Bakken.

Het is allemaal een beetje onverwachts gegaan. Want eigenlijk geef ik al in geen jaren lezingen of andere 'optredens' meer. Maar er was op die beurs nog iemand nodig en een nicht van me dacht, dat het vast wel wat voor mij zou zijn.

We hebben de tijd genomen om erover na te denken. En daarna besloten we ervoor te gáán. Ja, 'we'. Want ik moet hier natuurlijk wel Willem en de kinderen in mee hebben. Als ik 5 dagen lang een hele middag van huis ben, en dat nog wel in de vakantie, dan moet iedereen een handje helpen om het hier thuis in goede banen te leiden.

En ja. Nu ligt mijn 'ja' daar...En natuurlijk begint het dan te kriebelen. Want hoe ga ik dat nu weer aanpakken? Op zo'n podium, met zo'n microfoon, en allemaal onbekende mensen. Of bekenden! Dat is nog enger misschien ;-). Nou ja, ik krijg van iedereen hetzelfde advies: Gewoon jezelf zijn en dan komt het 'vanzelf' goed. Dat gaan we dan maar doen.

Al met al is dit een mega volgepland weekje. Want behalve de voorbereidingen voor de beurs, heb ik woensdag hier thuis nog een broodbakworkshop (waar trouwens nog 1 plaatsje op vrij is, want er was een afzegging). Donderdag ga ik pannenkoeken bakken voor de basisschool, waar een kinderboekenfeestje is. En omdat er te weinig voorleesmensen waren, ga ik tijdens de lunch ook maar voorlezen. Vrijdagmiddag ben ik kwijt aan het heen-en-weer rijden naar logeeropvang De Welkamp in Elspeet, waar Koos gaat logeren. En zaterdag komen onze lieve vrienden Ellen en Marco uit Zwitserland. Ik zal jullie niet vermoeien met de rest van m'n agenda. Hij staat gelukkig helemaal vol met allemaal leuke dingen!! En dus hoor je mij niet klagen ;-).

vrijdag 10 oktober 2014

Het werd pizza

Zoals ik bedacht had, aten we gisteren pizza. En de haas bleef in de pan voor vanavond. Nou ja, een déél van de haas dan. Want Willem had m'n blog gelezen en al de hele dag lopen likkebaarden bij het idee dat hij haas zou gaan eten. Hij heeft dus pizza gegeten én een stuk haas. De liefde van de man....

Pizza maak ik (uiteraard zou ik bijna schrijven) zelf. Ik maak dan eerst brooddeeg voor wit brood van 500 gram bloem, 300 ml water, 2 tl zout, 2 tl gist, een scheut olijfolie en een schep oregano. Gisteren greep ik mis naar de oregano. Daarom heb ik in plaats van olijfolie een bbq-kruidenolie gebruikt, die ik nog had staan (uit een kerstpakket of zo denk ik). De pizzabodem werd er heerlijk van.

Na het kneden en de voorrijs rol ik het deeg uit tot een grote lap, die de hele bakplaat van de oven bedekt. En daarna begint het versieren. Eerst tomatensaus (uit de weck) en dan wat er in huis is. Gisteren werd dat: gegrilde groenten (nam Trijnie mee van een beurs) zoals tomaat, paprika, aubergine en courgette, veel verse tomaten, ananasstukjes (uit een blik), op één plaatpizza deed ik salamiworst (de andere maakte ik vegetarisch), stukjes verse puntparika, kaas en Italiaanse kruidenmix. Na de narijs schoof ik de pizza's één voor één voor 20 minuten in een hete oven. Het was smullen! We hadden al een hele tijd geen pizza gegeten. En het grappige was, dat Maria onderweg naar huis juist bedacht had: ¨ Ik hoop dat we vanavond eens pizza gaan eten.¨ Kwam haar wens mooi uit!

Ik vind het altijd best een werk. Het voordeel is, dat er weinig vaat is (geen pannen). Dat kwam goed uit, want we hadden weer een ouderavond op de planning staan en moesten daarvoor al om 19.00 uur de deur uit.

We hebben dit jaar al twee keer een ouderavond voor Koos gehad: één als voorbereiding van het kamp en één als nabeschouwing. Eén oudermiddag voor Maria: kennismaken met de mentor en rondkijken op school. Eén ouderavond voor Hans: toelichting op het examenprogramma en kennismaken met de mentor. En gisteren dan een ouderavond voor Maaike: toelichting op het examenprogramma en kennismaken met de mentor. Het vergt allemaal behoorlijk wat tijd en aandacht om alle schoolontwikkelingen op de voet te kunnen blijven volgen. Maar we willen toch graag op de hoogte zijn, zodat we de kinderen goed kunnen begeleiden. Dus als het even kan bezoeken we de ouder- en informatieavonden.

Vandaag wil ik hard aan de slag om alles klaar te maken voor het weekend. Als ik nu een stapje harder doe, heb ik het morgen minder druk. Wellicht kunnen we dan fijn een boswandeling gaan maken. Daar heb ik echt zin in!

donderdag 9 oktober 2014

Het haasje

Nee, ik bèn niet het haasje. Ik hèb een haasje. In de pan dan wel te verstaan. Maandag bracht de meneer, van wie ik pas een lam kocht, een haas voor me mee. Daar weten we hier wel raad mee. Ik braad hem en de rest eet hem op ;-).

Vanmorgen dacht ik, dat het tijd was om die haas eens klaar te gaan maken. Ik heb hem aangebraden en in de slowcooker gedaan. Vanavond is hij gaar. Alleen zit ik er nog op te broeden of ik hem vanavond of morgenavond op tafel zet. Dat ligt er aan of het met de rest van mijn plannen wil vlotten vandaag.

En ja. Dat lam...

In de koelbox, bij de haas, zat nóg een zakje. Daarin zat...de kop van het lam. Die was die meneer eerst vergeten te geven, maar hij heeft hem nu bij de haas meegegeven.  Geen haar op mijn hoofd die eraan gedacht had, dat er ook nog een kop van dat lam moest wezen. Ik hoefde hem eigenlijk helemaal niet. Maar ja, nu heb ik hem. Ik heb overwogen om hem weg te gooien, want ik vond het gewoon een beetje griezelig zo'n lamskop. Dat is misschien wel hypocriet, om bij een ander stuk van een dier níet die griezelgedachten te hebben, terwijl het toch eigenlijk allemaal hetzelfde dier is.

Weggooien kon ik toch niet over mijn hart verkrijgen. Soep van kopvlees dan? Mmm, nee, toch maar niet. Ineens wist ik het. Ik zou de kop koken voor het zwerfkatje dat hier al heel lang om de deur loopt en wat ik elke dag iets geef. Dat katje zal er vast blij mee zijn. Nu zoek ik eigenlijk nog een vrijwilliger die straks het vlees van/uit die kop gaat pulken. Of....ben ik tòch het haasje en moet ik dat zelf doen?

woensdag 8 oktober 2014

Vrouwen

Vanmorgen gaf ik een broodbakworkshop aan negen vrouwen. Tot nu toe zijn er nog geen mannen komen bakken ;-). De vrouwen kenden elkaar niet, behalve dan twee, die sámen kwamen. Het viel me opnieuw op, hoe snel vrouwen 'eigen' met elkaar zijn.

Het leuke was, dat dit nu juist ook in de pauze ter sprake kwam. Ook het belang van uitwisselen van ideeën en inzichten enzo bij bijvoorbeeld het opvoeden. Hoe waardevol het is als vrouwen dat soort dingen met elkaar delen, maar dat we dat een beetje kwijtgeraakt lijken te zijn.

Zo verwonderlijk is dat trouwens niet. Veel vrouwen zijn erg druk met werken buitens- én binnenshuis. Dan schieten er weinig natuurlijke momentjes over voor ontmoeting en uitwisselen. Dat moet dan allemaal een stuk geplander en gaat niet meer zo spontaan.

Wij hadden in elk geval zo'n moment. Zomaar met 10 vrouwen die overal vandaan kwamen. Met verschillende achtergronden, verschillende opleidingen, verschillende gezinnen, noem maar op. Wat verbond: het vrouw-zijn. En het samen brood bakken en brood eten natuurlijk :-)).

Het was weer erg gezellig. En ik ben benieuwd wat er bij die vrouwen de komende tijd aan lekkere broodjes uit de oven komt!

Vanmiddag ben ik eerst een half uur heerlijk gaan slapen. De workshops zijn behoorlijk intensief. Het begint al een dag van tevoren met een aantal extra broden bakken. En op de dag van de workshop ben ik vanaf een uur of 5 stevig in de running om iedereen te kunnen ontvangen in een opgeruimd huis, met lekkers op tafel, een schoon toilet en deeg in allerlei stadia. Na de lunch ging bij mij dus de stekker er echt even uit :-).

Na een half uurtje was ik weer in de benen. Precies op tijd om het allerlaatste brood (dat aan het einde van de workshop in de narijs was gegaan en wat ik vòòr m'n middagdutje in de oven schoof) uit de oven te halen.

Henk had zin om lekker in bad te gaan spelen. Goed plan. In de tijd dat hij zich vermaakte met 'duiken' en bellenblazen enzovoorts, ging ik als een speer door het huis. Bedden werden opgemaakt, de huiskamer weer aan kant gebracht, een was opgehangen en na een dik uur doorwerken zag het er weer toonbaar uit.

Ik stelde Henk voor om samen naar de bieb te gaan. Daar wilde meneer wel voor uit bad komen. We hebben het er eens lekker van genomen en zochten een grote stapel boeken uit. Voor mezelf heb ik er ook weer drie genomen. Heerlijk! Met die lange(re) avondjes is er toch niets lekkerder dan óf met een haakwerkje, óf met een boek, opgekruld op de bank te kruipen!

En dat is wat ik vanavond ook maar eens ga doen. Morgenavond staat er weer een ouderavond op de planning. Dus dan komt er ook niets van. Tegenwoordig zijn 'lege' avondjes ook zo ongeveer een zeldzaamheid...:-(

Nu nog maar even aan de vaat. Er staat weer zat :-).

dinsdag 7 oktober 2014

Wassen in de wintermodus

Nu zaterdag de laatste nazomerdag was en we naadloos in de herfst beland zijn, moest ik mijn wasritme omgooien naar de wintermodus: al het wasgoed moet weer binnen gedroogd worden.

Het vergt even aanpassing. Aan was heb ik uiteraard geen gebrek. En daar hoor ik meer mensen over ;-). Zelfs wanneer men (nog) maar met z'n tweetjes is. Het is daarom echt lonend om eens wat minder gedachteloos van alles en nog wat in de wasmand te kieperen. Iets wat je maar 1 dag gedragen heeft is soms nauwelijks vuil. Een rokje of jurkje of broek, kan je ook best een paar uur luchten en weer in de kast leggen. Althans, dat is mijn mening. Ik ben er in elk geval nooit ziek van geworden :-).

Maar goed. Die wasmand (ik heb er twee) komt een keer vol en dan moet er gewassen worden. Liefst met volle trommels, op lage temperatuur en met precies genoeg wasmiddel. Dan ben je het zuinigst bezig. O nee, het kan nog zuiniger: wassen tijdens daltarief.

Na het wassen gaat alles op de lijn. Sinds een jaar heb ik geen droger meer en ik mis hem niet. Maar eerlijk is eerlijk: ik vind het 100 keer fijner om al het wasgoed lekker buiten te kunnen hangen, dan binnen. Het scheelt sowieso een hoop ruimte en het scheelt vocht in huis. Maar vooral: buiten drogen gaat sneller! (en de was ruikt zo lekker, mmmm!).

Ik heb 5 lange waslijnen op m'n dakterras. Er staat daar altijd wind en de was wappert dus in no time droog. Ik kan op een mooie dag er gerust een wasdag op nahouden en een trommel of 5 - 6 wasgoed op één dag wegwerken. Zoiets komt weleens goed uit, als ik op andere dagen van de week andere bezigheden heb. Dan kan ik met een gerust hart die was een dagje vergeten en het de volgende dag in een sneltreinvaart inhalen.

In de winter is dat anders. Het wasgoed heeft binnen minimaal een dag nodig om droog te komen. Soms zelfs langer. En aangezien ik binnen nèt genoeg droogruimte heb voor twee volle trommels wasgoed, kan ik dus ook echt maar twee trommels per dag doen. Om niet achter te geraken moet ik èlke dag, wàt voor andere bezigheden of activiteiten buitenshuis ik ook heb, twee trommels wasgoed wassen en te drogen hangen.

En dat bedoel ik nu met de wintermodus.

Toch is dit ritme ook wel weer fijn. Moeilijk is het niet. Je hoeft er niet bij na te denken.

Mijn wasritme in de winter:

Elke werkdag zet ik om 5.00 een was aan (die al klaar staat). Van 5.15 tot 6.15 werk ik de strijk weg. Om 6.30 zet ik de volgende was aan. Als de kinderen naar school zijn haal ik de droge was af. Ik sorteer het wasgoed direct in vouwgoed en in strijkgoed. De mand met strijkgoed blijft staan tot de volgende morgen. De mand met vouwgoed gaat naar beneden. De twee wassen die al gedraaid zijn hang ik op. Ik sorteer meteen twee wassen voor de volgende dag. Wat er nog aan was bijkomt in de loop van de dag (en dus bovenop in de wasmanden ligt) sorteer ik snel nog even voordat ik de wassen aanzet. Er zijn dan altijd dingen bij, die direct mee kunnen. Ik vouw de mand met vouwgoed weg en vouw meteen  ook het 's morgens gestreken goed (wat over een stoel hangt). Ziezo. Nu alles in de kasten en ik hoef de hele dag niet meer aan wassen te denken.

mand met strijk voor morgen
en
de was die de kast in kan


Zie je dat het toch ook wel fijn is?

zaterdag 4 oktober 2014

Een toegift

En toen kwam er nog een toegift. Op 4 oktober heerlijk naar Ouddorp!

De één in z'n zwembroek, de ander in d'r vest. Allebei genieten.


4 oktober 2014

Bij de picknickbank waar we skottebraaien loopt een haan. Hij wordt getrakteerd op stukjes brood.
't Is tenslotte Dierendag :-)


Vandaag mag Maria smorrelen

woensdag 1 oktober 2014

Dag zomer, dag zon, dag zee

Al drie weken op rij zijn we op zaterdagmiddag steeds een paar uurtjes naar Ouddorp gegaan om afscheid te nemen van de zomer. Steeds dachten we dat het de laatste keer zou zijn, maar dan was het de volgende zaterdag weer zulk lekker weer, dat we zeiden: ¨Kom, we gaan nog even. Nu kan het nog. Straks is het winter.¨ En dan pakten we onze stoelen, handdoeken, zwemspullen en de strandspeeltjes in en daar gingen we weer. Al was het de laatste keer maar met één kind: Henk. Die kon er ook echt geen genoeg van krijgen. Hij heeft zaterdagmiddag tot 6 uur in de zee gelegen. Toen móest hij er van ons uit. Het was echt wel een beetje bibberen toen, hoor. Maar met een grote badhanddoek én een fleecedekentje om hem heen, was hij zo weer warm.



We hebben nog even lekker met z'n drieën een frietje gegeten en toen was het echt voorbij.



Nu is het 1 oktober. Tijd om ons echt op de herfst en de winter te gaan richten. De drie houthokken liggen al vol kachelhout. Wat dat betreft kan de kou gerust komen :-). Alleen moet de schoorsteen nog geveegd worden.



De voedselvoorraad is ook op peil. Als het straks koud en glad wordt, hoef ik er niet steeds voor het één of ander op uit. Dat geeft een rustig gevoel.

De bijen krijgen hun laatste suikerstroop om goed te kunnen overwinteren.

De cv-ketel en het mechanische ventilatiesysteem hebben hun jaarlijkse onderhoudsbeurt gehad.

Helemaal klaar ben ik nog niet, hoor. De tuin moet nog gedaan worden. Maar daar ben ik altijd erg laat mee. Soms doe ik het pas in december. Er is dit jaar wel extra werk aan de winkel, want ik heb besloten om te stoppen met het moestuinieren op mijn moesdak. Niet dat ik dat niet leuk meer vind. Juist wel. Maar ik moet nu eenmaal keuzes maken. De bijen staan ook op het dakterras en die hebben volgend jaar meer ruimte nodig. Ik kan ze beter verhuizen naar de kant waar nu de potten en bakken van mijn moesdak staan. Bovendien kost het moestuinieren ook de nodige tijd. In de zomer moeten de potten en bakken elke dag water. Ik ben dan toch wel snel een half uurtje per dag met m'n moesdak bezig. Dat komt niet altijd even handig uit in m'n volle programma. Dus heb ik de knoop doorgehakt. Met pijn in m'n hart. Dat wel. Maar wie weet komt er ooit nog dat huisje in de polder, mét moestuin :-).

Er staat vandaag weer het nodige keukenwerk op het programma. Ik scoorde maandag 3 dozen witte druiven voor maar 3 euro. Die wil ik ontsappen. Er zitten echter schimmeldruiven tussen en dus moet ik ze eerst uitzoeken. Niet het allerleukste werkje. Maar goed. Het is zonde om alles zomaar weg te gooien. En straks heb ik een voorraadje lekkere sap.

Ik ga ook nog op kraamvisite bij m'n neef, die een zoontje kreeg. En vanmiddag komt de juf van Henk op ouderbezoek. Kijk, mijn dag is wel weer gevuld. Ik ga snel aan de slag :-)