Gisteren ging ik Koos naar logeeropvang De Welkamp in Elspeet brengen. Ik had van school toestemming om hem daar om 14.00 op te halen. Om vijf over half twee reed ik bij huis vandaan weg.
Eerst naar Rotterdam om Koos op te halen. Ik was er precies om 14.00 uur en al snel kwam Koos aanlopen. Mooi!
Daarna reden we naar Kralingen om een meisje op te halen, dat ook naar De Welkamp ging. We hebben het mooi verdeeld. Ik bracht vandaag de kinderen en de vader van het meisje haalt ze dinsdag weer op. Dat scheelt een flinke rit.
H. stond al klaar en met twee honderduit kletsende tieners in de auto wurmde ik m'n auto tussen het drukke verkeer op de snelweg.
Ik had er al rekening mee gehouden, dat het behoorlijk druk zou kunnen zijn. Vrijdagmiddag en dan ook nog eens het begin van de herfstvakantie.
Maar zoooo druk? Pffff. Het schoot echt niet op :-(.
We werden tussen 15.00 en 16.00 op de Welkamp verwacht. Ik had daar al aangegeven, dat het eerder tegen 16.00 uur zou worden dan rond 15.00 uur. Maar het werd uiteindelijk 10 voor half 5 toen we arriveerden. Ik had er toen dus al drie uur autorijden op zitten en voelde me aardig gesloopt.
Snel dronk ik een kopje koffie. Een keer met een schepje suiker erin om even wat op te kikkeren. Met 10 minuutjes zat ik alweer in de auto. Ik wilde graag op tijd thuis zijn voor het avondeten. Ik had bedacht om stamppot rauwe andijvie te eten. Maar dat moest nog wel worden klaar gemaakt.
Geertrui van de Welkamp verraste me nog met een flinke pompoen. Leuk! Daar kunnen we lekker van eten!
Welgemoed begon ik aan de terugreis, in de hoop dat het naar het Westen toe een stuk rustiger zou zijn. Mis dus. Ook de terugreis was het één en al file. Steeds als ik weer even een stukje goed kon doorrijden, zag ik in de verte alweer lichten knipperen: 90, 70, 50. En dan stond ik weer een tijdje, of reed op zijn best stapvoets.
Het was precies 5 over half 7 toen ik zo gaar als boter thuiskwam. Op de minuut af had ik er 5 uur over gedaan!
Onderweg had ik al geappt, dat er van stamppot andijvie niets meer zou komen. We zouden maar even pannenkoeken eten. Dat is overigens voor niemand een straf. Eigenlijk had ik gehoopt, dat er iemand alvast op het idee zou komen om aan de pannenkoekenbakkerij te beginnen. Maar zo inventief was er niemand geweest ;-).
En dus sprong ik direct achter m'n aanrecht om pannenkoekenbeslag te maken. We waren maar met z'n vieren, want verder was iedereen werken, logeren of nog niet thuis. Ik bakte rap pannenkoeken van 1 pond zelfrijzend bakmeel, 3 eieren, een liter melk en een snuf zout. Pannenkoeken naturel en pannenkoeken met kaas. Met twee pannen tegelijk is het bakken een fluitje van een cent en om 7 uur konden we al aan tafel. Ik had nog geen halve pannenkoek op, of er kwamen nog twee hongerige kinderen thuis, die trek hadden in pannenkoeken. Toen heb ik m'n kunstje nog maar een keer gedaan en opnieuw van een pond meel pannenkoeken gebakken. Alle buikjes waren in no time gevuld. Er bleven zegge en schrijve vier pannenkoeken over. En die vonden hun weg toen Maaike rond half 9 uit haar werk kwam en trek had :-).
Een feestelijk (maar wat mij betreft botergaar!) begin van de herfstvakantie!
