Nee, ik bèn niet het haasje. Ik hèb een haasje. In de pan dan wel te verstaan. Maandag bracht de meneer, van wie ik pas een lam kocht, een haas voor me mee. Daar weten we hier wel raad mee. Ik braad hem en de rest eet hem op ;-).
Vanmorgen dacht ik, dat het tijd was om die haas eens klaar te gaan maken. Ik heb hem aangebraden en in de slowcooker gedaan. Vanavond is hij gaar. Alleen zit ik er nog op te broeden of ik hem vanavond of morgenavond op tafel zet. Dat ligt er aan of het met de rest van mijn plannen wil vlotten vandaag.
En ja. Dat lam...
In de koelbox, bij de haas, zat nóg een zakje. Daarin zat...de kop van het lam. Die was die meneer eerst vergeten te geven, maar hij heeft hem nu bij de haas meegegeven. Geen haar op mijn hoofd die eraan gedacht had, dat er ook nog een kop van dat lam moest wezen. Ik hoefde hem eigenlijk helemaal niet. Maar ja, nu heb ik hem. Ik heb overwogen om hem weg te gooien, want ik vond het gewoon een beetje griezelig zo'n lamskop. Dat is misschien wel hypocriet, om bij een ander stuk van een dier níet die griezelgedachten te hebben, terwijl het toch eigenlijk allemaal hetzelfde dier is.
Weggooien kon ik toch niet over mijn hart verkrijgen. Soep van kopvlees dan? Mmm, nee, toch maar niet. Ineens wist ik het. Ik zou de kop koken voor het zwerfkatje dat hier al heel lang om de deur loopt en wat ik elke dag iets geef. Dat katje zal er vast blij mee zijn. Nu zoek ik eigenlijk nog een vrijwilliger die straks het vlees van/uit die kop gaat pulken. Of....ben ik tòch het haasje en moet ik dat zelf doen?
