maandag 20 april 2009

Klusjesdag






Vandaag heb ik in een zomers-sloom tempo toch lekker wat klusjes ter hand genomen. Al een poosje ergerde ik me aan de overvolle kinderjassenhaken en de al even overvolle schoenenmanden en -planken. Alles hing en stond een beetje door elkaar. Aan de haken hingen winterjassen, bodywarmers en een enkele zomerjas gebroederlijk naast elkaar. En wat niet aan de haken paste, lag gewoon lekker op de grond :-(. Sommige kinderen vonden dat wel een idee: jassen op de grond. Die namen niet eens de moeite meer om hun jassen aan hun eigen haak te hangen, maar lieten ze lopende-weg op de grond vallen. Een binnenkomend broertje of zusje ging er vervolgens gerust met modderschoenen overheen. Voilà, de puinhoop compleet. Boven de jassenhaken zijn planken voor de schoenen. Op de onderste plank staan 6 mandjes voor de schoenen van de 6 jongste kinderen. De rest is groot genoeg om bij de één na onderste plank (of hoger) te kunnen reiken en worden geacht dáár hun schoenen neer te zetten. De mandjes puilden uit: laarzen, schoenen, sandalen, te klein, kapot enzovoorts. Het gevolg: 's morgens stress, omdat er schoenen of jassen niet te vinden zijn! Ik ben rigoreus te werk gegaan. Alle winterjassen zijn van de haken gehaald. Voor de komende dagen wordt er lekker weer voorspeld en volgende week is het al de laatste week van april. Grote kans, dat het nog een keer bibberen zal worden, maar de winterjassen worden nu toch echt gewassen, versteld en opgeborgen. Daarna heb ik alle schoenen en laarzen op de tuintafel gedeponeerd en alle paren bij elkaar gezocht. Toen de kinderen uit school kwamen, mochten ze eerst langs de tafel: wijzen welke schoenen nog goed waren, welke te klein, welke kapot. Zo, dat ruimt heerlijk op. De schoenen passen weer keurig in de mandjes en op de plank. Alle winterschoenen en laarzen en te kleine schoenen, die nog naar een volgend kind kunnen, zijn opgeruimd in de schoenenbak onder één van de stapelbedden.



Morgen hoeft niemand meer naar z'n jas of schoenen te zoeken. Nu het regime nog even aangescherpt houden, totdat iedereen weer min of meer vanzelf z'n jas aan z'n eigen haak hangt en z'n schoenen op z'n plaats zet.



Een ander klusje was: de tuin. De op Goede Vrijdag gezaaide zonnebloemen groeiden helemaal uit de eierdoos. De worteltjes staken zelfs al dwars door het karton van de eiderdoos heen. Tijd om naar de tuin te verhuizen. Ik heb ze in de volle grond gezet en er nog even een 'kraag' van een oude limonadefles omheen gezet.



Dat is om slakken op afstand te houden en om te voorkomen, dat een ijverige tuinier de kleine plantjes omschoffelt. Het komkommerkruid (Bernagie) wordt trouwens ook al behoorlijk groot. Dat kan eind deze week ook de volle grond wel in.




Ik heb nog weer wat nieuw spul gezaaid. Ik kon alleen m'n afrikaantjes-zaad van vorig jaar niet meer vinden. Jammer. Ik vind die oranje plantjes altijd zo vrolijk. Ik denk, dat ik daarvoor in de plaats maar wat goudsbloemen zaai of koop. Die wilde ik toch al hebben om goudsbloemenzalf van te maken.

Een derde klusje was het uitzoeken van de kleding, die vanmorgen werd gebracht. Twee grote tassen vol. Ik heb alles op de tuintafel gestort en heb heerlijk in het zonnetje zitten sorteren.

Vanavond hebben we gesmuld van een enorme schaal sla. Ik had ijsbergsla, lollo rosso en veldsla door elkaar gedaan en er ook nog een groene en een gele paprika door gesnipperd. Met een lekkere (natuurlijk zelfgemaakte) dressing en gegarneerd met partjes ei zag het er zó voorjaarsachtig uit. Het smaakte super na alle stamppotten en andere winterkost. Ik had er gekookte en gebakken aardappels bij. Voor elk wat wils. En ook doperwten, want die horen hier bij sla ;-).




M'n computer is een minder optimistisch verhaal. Ik heb een Maxdata-laptop en Maxdata is sinds 1 januari 2009 uit Nederland verdwenen. Het gaat dus allemaal langer duren, dan ik aanvankelijk dacht. Voorlopig moet ik me redden met de gedeelde computer van Dirk.

donderdag 16 april 2009

Kapotte laptop

Mijn laptop is kapot. Gelukkig valt het nog net onder de garantie. Maar ik ben hem wel een poosje kwijt. Ik kan de computer van Dirk nu wel gebruiken. Maar daar zal minder van komen. Waarschijnlijk zal ik een paar dagen uit de lucht zijn.

maandag 13 april 2009

Oranje boven!

Vanmorgen ben ik al bijtijds opgestaan. Ik wilde graag mijn wassen aan de lijn hebben, voordat we naar de kerk zouden gaan. Om kwart over 7 gingen mijn 2 machines aan. Daarna heb ik lekker wat in m'n tuintje gerommeld. Gekeken hoe alles groeit en bloeit en wat onkruid gewied. Heerlijk om zo in de stilte van Tweede Paasdagmorgen buiten bezig te zijn! Helemaal opgeladen ging ik naar binnen om het ontbijt klaar te maken. We hadden krentenbrood van oma en ik kookte eieren. Eén voor één kwam iedereen naar beneden. We zaten fijn op tijd aan het ontbijt, zodat we er echt even van konden genieten.

Toen we rond twaalven thuiskwamen uit de kerk, dronken we, zoals gewoonlijk, eerst koffie. Daarna trok ik de keuken in om de warme maaltijd klaar te maken. Willem ging met een sleep kinderen naar de molens (Kinderdijk). Een deel ging fietsend, een deel skeelerend. Ik beloofde zo snel mogelijk het eten klaar te maken, zodat we een lekker lange middag zouden overhouden. Ik bakte kipfilet, kookte aardappels (die al geschild klaar stonden) en maakte witlof met ham uit de oven klaar. Voor degenen die daar niet zo dol op zijn, maakte ik mijn laatste pot geweckte rabarber van vorig jaar open. Voor het toetje kookte ik custardvla. Vandaag vanwege Tweede Paasdag met slagroom ;-). Juist toen Willem met de kinderen thuiskwam, was ik klaar en kon iedereen meteen aanschuiven.




Vanmiddag heb ik me maar op het wecken van de bospeen gestort. Ik had zaterdag 2 sinaasappelkratjes vol bospeen bij de boer vandaan meegenomen. Dat was dus de moeite van het wecken wel waard. Ik heb m'n wortelschrapmachientje van stal gehaald en genoten van de snelheid waarmee de worteltjes geschrapt kwamen. Ik denk, dat ik er een half uur over deed om mijn 10 liter pan helemaal vol geschrapte worteltjes te krijgen. Maar daarmee was ik natuurlijk nog niet klaar met wecken! Worteltjes moet je 5 tot 10 minuten voorkoken, voordat je ze inmaakt. Ik heb die enorme pan vol worteltjes op mijn grootste gaspit gezet en ben in afwachting van het kookproces de weckpotten vast gaan steriliseren. Er waren wat potten bij, die ik een poosje geleden van iemand heb overgenomen en daarom heb ik het zekere voor het onzekere genomen en alles grondig schoongemaakt. Om een goed weckresultaat te bereiken moet je immers brand- en brandschoon werken. Uiteindelijk stonden er 13 potten blinkend schoon klaar en waren de rubberen ringen uitgekookt. Maar de worteltjes kookten nog niet eens! Ik moest nog even geduld hebben. Eindelijk waren de worteltjes klaar om in de potten geschept te worden. Ik vulde alle potten en had toen zelfs nog worteltjes over. Die staan dan vast klaar voor de warme maaltijd van morgen. Ik vulde de potten af met gekookt, gezouten water en deed alles in de weckketel. Volgens het Weckboek moeten worteltjes 100 minuten op 100 graden. Maar in een ander inmaakboek vond ik 60 minuten op 100 graden. Ik heb de inmaaktijd maar gemiddeld: 5 kwartier op 100 graden. Gelukkig hebben we vandaag goedkope stroom ;-). Nu alles op tafel staat af te koelen, is het met recht: Oranje boven. Wat een vrolijk gezicht!




Ik wilde graag nog wat leuks met de kinderen doen. Ze hadden zich weliswaar prima vermaakt in het speeltuintje (de kleintjes) en in de polder (de groteren), maar ze hadden toch óók wel gevraagd, of we niet naar zee zouden kunnen. Nee, dat ging niet. We kunnen niet met z'n allen in de auto en zijn dus wat beperkt, wat dat betreft. Daarom had ik iets anders leuks verzonnen: braaipalen. Ik denk, dat wij al zo'n 15 jaar een Skottelbraai hebben. In die tijd waren die nog lang niet zo algemeen als nu. En wat hebben we er al een hoop lol van gehad! We dekten de picknicktafel en iedereen trok een warme trui aan, want de zon was inmiddels uit de tuin en dat maakte het frisjes. Willem stak de braaipaal aan en bakte hamburgers en aardappeltjes. Verder hadden we heerlijk, vanmiddag vers gebakken, brood en nog een restje krentenbrood. Het was echt een feestje.




Na het eten hebben we met z'n allen even de rommel opgeruimd. Als afsluiter van deze mooie dag mochten de kinderen nog een stukje van een natuurfilm (Earth) kijken. Dat is hier een grote uitzondering en daarom iets geweldigs. Alleen al het installeren: computer, beamer, banken in het gelid ;-).

Maar nu liggen, op de groten na, alle kindertjes in bed. De schooltassen staan weer klaar. Morgen weer over tot de orde van de dag!

zaterdag 11 april 2009

Zonnige zaterdag

Wat een fijne dag was het vandaag. Ik was al bijtijds opgestaan. Gisteren voorspelden ze rond de middag regen voor vandaag. Ik wilde daarom mijn was vroeg buiten hangen, zodat die droog zou zijn, voor de regen kwam. Buiten drogen is nu eenmaal het lekkerst, vind ik. De was ruikt lekker fris, het gaat meestal veel sneller dan binnen drogen en bovendien wapperen met een beetje wind de meeste kreukels er al uit. Dat scheelt weer strijkwerk.

Nadat ik de wassen had opgenhangen, begon ik eerst aan een typische uitstelklus: de frituurpan schoonmaken. Ik weet het: daarmee moet je eigenlijk niet sjoemelen, want bakken in oude olie is echt ongezond. Toch had ik deze klus al 2 weken voor me uitgeschoven. Twee keer zette ik op zaterdag de frietpan aan om frieten te bakken, terwijl ik dacht: "Oei, wéér een week voorbij en wéér geen tijd gemaakt om de pan schoon te maken." Dat zou me vandaag niet nóg een keer gebeuren. Wij hebben een semi-professionele frituurpan waar 6 liter olie in zit. Het is zo'n joekel van een bak, dat hij niet in mijn aanrechtbak past. Daarom maak ik de pan altijd buiten op de tuintafel schoon. Ik leg dan eerst kranten neer en zet de frituurpan daarop. Ik laat via het kraantje de olie eruit lopen, die ik opvang en in lege olieflessen doe. Op die manier kan de olie gemakkelijk weggegooid worden. Daarna vul ik de frituurpan met water uit de regenton en doe er wat vaatwasmachinepoeder in. Ik zet de pan aan op 100 graden en laat het water een poosje koken. Intussen maak ik dan alvast het deksel schoon. Dat gaat prima in de aanrechtbak. Ik gebruik daar altijd zo'n metalen schuursponsje voor. Daarna laat ik het hete, vieze water weer via het kraantje uit de frituurpan lopen en dan kan het grote schrobben beginnen. Poeh, wat is dat toch altijd een werk. Maar wel een werkje, waar je eer van hebt. Want wat smaakten die frieten vanavond toch weer fantastisch :-). Hoe ik frieten maak, daarover schreef ik al eerder (op 28 oktober 2008).

Maar goed, zover was het nog lang niet, toen ik de frietpan schoon had. Juist toen ik klaar was, leek het erop, dat het zou gaan regenen. Het spetterde een beetje. Maar aan de lucht te zien, waren dat maar een paar verdwaalde druppels. Ik besloot even op www.buienradar.nl te kijken, om te bepalen, of het nodig was, dat ik m'n was zou binnenhalen. Op buienradar was te zien, dat de buien eigenlijk vlak langs ons zouden scheren en daarna was er geen wolkje meer te bekennen. Ik liet m'n was dus lekker hangen. En dat bleek goed gegokt. Na de paar spetters kwam de zon. En hoe! Wat een heerlijk weer was het de rest van de dag. Ik kreeg spontaan bbq-kriebels. Maar ik werd teruggefloten door Willem. Die zei: "Als je gewoon doet, doe je al gek genoeg. Je gaat je niet nog méér werk op de hals halen." Oke, ik luisterde braaf. (Hij heeft meestal gelijk, als het hierom gaat ;-) ).

Ergens tussen het werken aan de was en het gekrioel van de kinderen (eigen en vriendjes) door, moest er ook nog brood gebakken worden. En ik wilde graag witte vlechtbroodjes bakken voor morgenochtend bij het ontbijt. Toch nog een extra werkje tussendoor. Maar wel erg leuk om te doen.




Vanmiddag zijn we nog naar de boer geweest. De aardappels waren weer bijna op en ook de appelkist was zo goed als leeg. Ik nam 50 kilo aardappels en 2 kisten appels en liet me verder verrassen met het overschot. Dat bleek deze keer o.a. verse spinazie te zijn. Die is voor morgen. Lekker! Ook waren en nog een paar mooie bakjes aardbeien. Da's dan ook voor morgen. Dat wordt een luxe ontbijt! Ook was er nog een flinke lading bospeen. Ik ga er een deel van wecken.

Nog één klusje wacht er op me, voordat ik zondag ga vieren: het koken van de chocoladepudding. Gisteren is er hier op het dorp een nieuwe Turkse supermarkt geopend. Ik ben er even heen gegaan. Ik was door m'n gierst heen. Typisch een product wat ik altijd bij de Turkse winkel koop. Ik weet niet eens, of het wel in een gewone supermarkt te verkrijgen is. Verder kocht ik abrikozen. Die waren ook juist bijna op. Ik snoep er nog wel eens één. Lekker vind ik dat. En Willem eet ze regelmatig, omdat het hoge bloeddruk schijnt tegen te gaan. Toen ik al bijna bij de kassa was, zag ik het schap met puddingpoeders enzo. Eigenlijk koop ik zoiets haast nooit. Maar nu leek het me wel leuk (en lekker!), om met Pasen een chocoladepudding met slagroom op tafel te zetten. Het is van die kookpudding. Ik ga hem nu dus nog snel even koken en in de vorm doen. En dan pak ik m'n breiwerk. Het schiet voor geen meter op met die sokken voor Maaike ;-)

donderdag 9 april 2009

Gezellig rommelig

De was en strijk is nog niet helemaal weg, hoor. Die berg zakt maar heel langzaam. Wat er aan de ene kant afgaat (schoon de kasten in), komt er aan de andere kant met dezelfde vaart weer bij (de vuile was, die lijkt te jongen). Maar het geeft niets. Ik werk rustig door en op een goede dag zal ik alles wel weer helemaal bij hebben.

Het is een lekker rommelig weekje. Dirk en Leendert hebben repetities en projecten en zijn op de raarste tijden thuis. Ik vind het wel gezellig. Lekker koffie leuten enzo. Beetje verwennen af en toe. Bijvoorbeeld met gebakken kaasboterhammen. Daar kunnen ze echt van genieten.

Onze achterburen zijn aan het verbouwen. Hun garage wordt vergroot en bij hun woonkamer getrokken. Nu lopen er steeds werkmannen af en aan. Leuk voor Henk. Dan heeft hij wat te zien.

Vanmiddag, als alle kinderen uit school komen, is het feest. Morgen hebben ze vrij en vanmiddag/vanavond dus even lekker geen schoolverplichtingen. Eerst gaan ze me een poosje helpen. Ik heb een groot whiteboard in de gang. Daarop schrijf ik voor iedereen een paar klusjes. Als ze hun klusje af hebben, mogen ze het uitvegen. Aan het einde van de dag hoor ik dus een leeg bord te hebben. Ik vind het een heel gemakkelijk systeem. En het scheelt heel veel werk. Ook als iedereen maar 10 minuutjes helpt. De kinderen worden er heel handig van. Maria van 7 kan bijvoorbeeld heel goed het toilet schoonmaken. Dirk is degene die heel handig stofzuigt. Trijnie kan goed voor de kinderen zorgen. Wim is handig in grof werk: de vuilnisbakken, de tuin/schuur opruimen enzo. Leendert helpt graag in de keuken. Enzovoorts. Iedereen heeft zo zijn of haar eigen ding.





Morgen zijn de schoolkinderen dus allemaal thuis. Ik hoop, dat het een beetje buitenspeelweer zal zijn. Dan kan ik in elk geval 's morgens even door het huis razen. Morgenavond is het een speciale avond. We gaan dan naar de kerk om Goede Vrijdag te herdenken. Wim en zijn vriendin Geertje hopen dan Belijdenis des Geloofs af te leggen. Oma komt oppassen op Henk, zodat we allemaal naar de kerk kunnen.

Zaterdag wil ik graag witte vlechtbroodjes bakken voor bij het ontbijt op zondag. Maar ik weet nog niet, of ik er de tijd voor heb. Als het niet gaat lukken, heb ik in elk geval een lekker krentenbrood in de vriezer. Dat kreeg ik gisteren van mijn moeder.

De boodschappen heb ik ook weer besteld. Ik heb al eens eerder geschreven over mijn manier van boodschappen doen (zie 24 juli 2008). Ik bestel alles per maand aan de hand van een basisvoorraadlijst. Ik doe dat zo al jaren. Deze maand ben ik eens kritisch door mijn basisvoorraadlijst gelopen. Ik kom de laatste maanden met bepaalde dingen steeds niet uit. Je merkt, dat de kinderen groter worden en dus meer gaan eten. Leendert en Hans zijn nu ook samen, tegelijkertijd, de puberteit in geschoten. Dat levert 's avonds nog weleens hongerige jongens op, die ineens nog boterhammen staan te smeren en/of eieren staan te bakken. Vooral mijn voorraad broodbeleg is daarom aangepast. 'n Gezond teken zullen we maar denken :-)

dinsdag 7 april 2009

De stand van Was-Zaken

De stand om 12 uur deze middag:

Nog te wassen:



Nog te strijken:


In de kast te leggen:


Conclusie: ik loop achter en voel me een sukkel.

maandag 6 april 2009

Een maandag met van alles en nog wat

Vandaag was het vooral school wat de klok sloeg. Ik moest om 10 uur al op een school in Rotterdam zijn en vanavond waren er de 10-minutengesprekjes op de basisschool. Dat was bij elkaar al een flink gat in mijn dag. De rest van de dag heb ik gevuld met opruimwerk, wassen, strijken, eten koken, tuintje wieden en wat boodschapjes halen. Ik heb een flinke zak zaaigrond gekocht. Morgen wil ik graag bloemen en kruiden gaan zaaien. Ik ben er niet zo heel vroeg mee, maar dat is bewust. Als de plantjes groot genoeg zijn om uit te planten, hoeven ze niet zo lang af te harden en kunnen ze al snel de volle grond in. Spannend weer hoe m'n tuintje er deze zomer uit zal zien. Ik verheug me op veel bloemen. En stiekum blijf ik dromen van m'n eigen moestuin. Maar dat zie ik zomaar niet gebeuren. Willem is er absoluut op tegen, dat ik een volkstuin neem. Daarmee zou ik teveel hooi op m'n vork nemen, denkt hij. En waarschijnlijk is dat ook zo ;-).
Vandaag was het de eerste dag waarop je subsidie op zonnepanelen kon aanvragen. Wij hebben ook een aanvraag laten indienen. Als alles doorgaat, krijgen we 8 zonnepanelen op ons dak. Daarmee kunnen we ongeveer 1150 kwh. stroom per jaar opwekken. Dat is relatief gezien maar een klein deel van ons totale jaarverbruik. Maar tegen de tijd, dat de panelen zichzelf hebben terugverdiend (zo'n 11 jaar) zal ons huishouden waarschijnlijk ook wel een stuk gekrompen zijn (en daarmee ons energieverbruik). Wellicht kunnen we ons dan voor een groot deel redden met die panelen wat stroomverbruik betreft. Wel raar om zo ver vooruit te kijken. Maar ja, een keuken (om maar iets te noemen) koop je tenslotte ook om er minimaal 10 jaar mee vooruit te kunnen.