Nadat ik de wassen had opgenhangen, begon ik eerst aan een typische uitstelklus: de frituurpan schoonmaken. Ik weet het: daarmee moet je eigenlijk niet sjoemelen, want bakken in oude olie is echt ongezond. Toch had ik deze klus al 2 weken voor me uitgeschoven. Twee keer zette ik op zaterdag de frietpan aan om frieten te bakken, terwijl ik dacht: "Oei, wéér een week voorbij en wéér geen tijd gemaakt om de pan schoon te maken." Dat zou me vandaag niet nóg een keer gebeuren. Wij hebben een semi-professionele frituurpan waar 6 liter olie in zit. Het is zo'n joekel van een bak, dat hij niet in mijn aanrechtbak past. Daarom maak ik de pan altijd buiten op de tuintafel schoon. Ik leg dan eerst kranten neer en zet de frituurpan daarop. Ik laat via het kraantje de olie eruit lopen, die ik opvang en in lege olieflessen doe. Op die manier kan de olie gemakkelijk weggegooid worden. Daarna vul ik de frituurpan met water uit de regenton en doe er wat vaatwasmachinepoeder in. Ik zet de pan aan op 100 graden en laat het water een poosje koken. Intussen maak ik dan alvast het deksel schoon. Dat gaat prima in de aanrechtbak. Ik gebruik daar altijd zo'n metalen schuursponsje voor. Daarna laat ik het hete, vieze water weer via het kraantje uit de frituurpan lopen en dan kan het grote schrobben beginnen. Poeh, wat is dat toch altijd een werk. Maar wel een werkje, waar je eer van hebt. Want wat smaakten die frieten vanavond toch weer fantastisch :-). Hoe ik frieten maak, daarover schreef ik al eerder (op 28 oktober 2008).
Maar goed, zover was het nog lang niet, toen ik de frietpan schoon had. Juist toen ik klaar was, leek het erop, dat het zou gaan regenen. Het spetterde een beetje. Maar aan de lucht te zien, waren dat maar een paar verdwaalde druppels. Ik besloot even op www.buienradar.nl te kijken, om te bepalen, of het nodig was, dat ik m'n was zou binnenhalen. Op buienradar was te zien, dat de buien eigenlijk vlak langs ons zouden scheren en daarna was er geen wolkje meer te bekennen. Ik liet m'n was dus lekker hangen. En dat bleek goed gegokt. Na de paar spetters kwam de zon. En hoe! Wat een heerlijk weer was het de rest van de dag. Ik kreeg spontaan bbq-kriebels. Maar ik werd teruggefloten door Willem. Die zei: "Als je gewoon doet, doe je al gek genoeg. Je gaat je niet nog méér werk op de hals halen." Oke, ik luisterde braaf. (Hij heeft meestal gelijk, als het hierom gaat ;-) ).
Ergens tussen het werken aan de was en het gekrioel van de kinderen (eigen en vriendjes) door, moest er ook nog brood gebakken worden. En ik wilde graag witte vlechtbroodjes bakken voor morgenochtend bij het ontbijt. Toch nog een extra werkje tussendoor. Maar wel erg leuk om te doen.
Vanmiddag zijn we nog naar de boer geweest. De aardappels waren weer bijna op en ook de appelkist was zo goed als leeg. Ik nam 50 kilo aardappels en 2 kisten appels en liet me verder verrassen met het overschot. Dat bleek deze keer o.a. verse spinazie te zijn. Die is voor morgen. Lekker! Ook waren en nog een paar mooie bakjes aardbeien. Da's dan ook voor morgen. Dat wordt een luxe ontbijt! Ook was er nog een flinke lading bospeen. Ik ga er een deel van wecken.
Nog één klusje wacht er op me, voordat ik zondag ga vieren: het koken van de chocoladepudding. Gisteren is er hier op het dorp een nieuwe Turkse supermarkt geopend. Ik ben er even heen gegaan. Ik was door m'n gierst heen. Typisch een product wat ik altijd bij de Turkse winkel koop. Ik weet niet eens, of het wel in een gewone supermarkt te verkrijgen is. Verder kocht ik abrikozen. Die waren ook juist bijna op. Ik snoep er nog wel eens één. Lekker vind ik dat. En Willem eet ze regelmatig, omdat het hoge bloeddruk schijnt tegen te gaan. Toen ik al bijna bij de kassa was, zag ik het schap met puddingpoeders enzo. Eigenlijk koop ik zoiets haast nooit. Maar nu leek het me wel leuk (en lekker!), om met Pasen een chocoladepudding met slagroom op tafel te zetten. Het is van die kookpudding. Ik ga hem nu dus nog snel even koken en in de vorm doen. En dan pak ik m'n breiwerk. Het schiet voor geen meter op met die sokken voor Maaike ;-)
