Werken en op z´n tijd een avondje ´uit´ staan!

Nadat we vrijdag naar de Landleven Winterfair waren geweest, was het zaterdag een stapje harder lopen, om al het huishoudelijke werk weer klaar te krijgen voor de zondag. Of eigenlijk: vóór ´s middags 15.00 uur. Want dan zouden Willem en ik naar Wim en Geertje gaan, die hun verjaardag vierden. Het lukte prima. Het werk vlotte lekker. Er werd trouwens niet alleen ín huis gewerkt, maar ook buítenshuis. 

De boom in!

Ik was vanmorgen nog wat bezig om alles klaar te maken voor de demo van de Mockmill graanmolens, die Paul Lebeau zou komen geven. Eigenlijk was alles nagenoeg klaar. Willem was Ciara aan het uitlaten in de polder. Ik had al een paar keer op de klok gekeken. Paul zou elk moment kunnen arriveren. Waar bleef Willem nou? Gelukkig! Daar zag ik zijn auto het erf opdraaien.

Over een excursie en over buiten leven

Vorige week vrijdagavond was er iets leuks. We gingen op excursie! Het was net een schoolreisje ;-).

Herfstneigingen

Poes Muck krijgt herfst/winter-neigingen. In de zomer is ze heel veel buiten. Maar nu de kachel regelmatig brandt, is ze meer binnen. En ze vindt steeds gekkere plaatsen om te luieren en tegelijk bij de kachel en bij ons te zijn.

Beestjes

Vanmorgen was ik al vroeg in de tuin onkruid aan het wieden. De bloemenpunt was aan de beurt. Dat is een priegelwerk, want daar staan allemaal nog kleine zaailingen in. Als je even niet oplet, trek je een zaailing uit, in plaats van onkruid. 

Het was nog stil, want nog maar even over vijven. Ineens hoorde ik een zacht: ¨Kwork¨. Hé, dat had ik gisteren ook al gehoord. Een ´Kwork´ met een echo. Zou er dan echt een kikker in de put zitten? Ik liep naar de kolk om door het rooster te gluren. En jawel hoor. Daar zat inderdaad een kikker in. Ach, die kon er natuurlijk niet uit! En hoe lang zou het beestje daar al zitten? Tja, ik kon er weinig aan doen. Ik kon het deksel van de put niet oplichten. Nou ja, dan maar verder met wieden.

Beetje lente en een beetje winter

Zo gaat dat op de grens van een seizoenswisseling. Dan heb je dagen, dat je van twee walletjes snoept. Vandaag was het hier een beetje lente (een beetje véél lente!) en een beetje winter.

Lente was het vooral zodra ik mijn hoofd buiten de deur stak. Het rondje met Ciara was een feestje. Behalve dat ik genoot van alles wat groeit en bloeit, had Ciara vast ook de lente in d´r kop. Ze was aardig dol. Graven als een malle. 

Overal snuffelen natuurlijk. En op het laatst wist ze van gekkigheid niet welke kant ze op wilde rennen en sleurde ze me ongeveer de Hofwegen over. Dat kwam ook wel, doordat Willem haar stond de roepen :-). Willem mag nog niet met haar lopen. Ik ben veel te bang, dat z´n operatiewondjes open gaan, als hij een plotselinge ruk van Ciara krijgt. Ze is zó sterk! Het gaat gelukkig wel heel goed met Willem. Maar zijn buik moet natuurlijk wel de tijd krijgen om te genezen. 

Ciara de hond en Muck de kat zijn flink aan het verharen. Tja, ook dát is lente! De wintervacht moet eraf!

Hans heeft Ciara vanavond, toen hij uit z´n werk thuiskwam, eens lekker geborsteld. Heerlijk vond ze het!

Muck is nu veel meer buiten, dan een paar weken geleden. Toen lag ze meestentijds heerlijk bij de kachel. Nu is ze vaak buiten. Alleen rond etenstijd is ze geheid binnen. Kijk! Ze komt gewoon óók aan tafel zitten. In de hoop, dat ze iets lekkers krijgt, natuurlijk :-)

Vanmiddag dronken we onze koffie buiten. Ook zo´n lente-gevoel!

Wat er dan vandaag voor winterachtigs was? Nou, onze warme maaltijd. Ik had namelijk nog één zak hutspot in de vriezer. En die kwam vandaag mooi van pas. 

We moesten namelijk vroeg aan tafel. En dan is zo´n zak voorgesneden hutspot lekker gemakkelijk. Het was de laatste catechisatie-avond van het WINTERseizoen. Zie je wel. Toch nog twee restantjes ´winter´ op deze verder zo lente-achtige dag!

Opkrabbelen

Na de gezondheidsperikelen, waar ik vorige keer over schreef, ben ik nu gelukkig weer aan het opkrabbelen. Ik merk, dat dat even tijd kost. Dat geeft ook helemaal niet. Ik doe gewoon even wat rustiger aan. En dan ben ik blij, met alles wat weer lukt. 

Gisteren wandelde ik voor het eerst sinds bijna twee weken weer met Ciara. En ook vandaag deed ik het gewone routine-rondje met haar. Ik wandel dan een kilometer of 2, schat ik. Vanaf ons huis loop ik aan de ene kant van de Graaf naar het dorp. Daar loop ik over een brug naar de overkant en wandel dan langs de andere kant van de Graaf terug naar huis. Het rondje is elke dag hetzelfde, maar tegelijk elke dag anders. Het is zó heerlijk, om buiten te zijn. 

Ik zag het Speenkruid bloeien. Er zaten twee eendenpaartjes in geknotte wilgen. Een meneer in een shovel was gisteren en vandaag bezig om de bermen netjes te maken, waar autosporen gevormd waren, door naast de weg te glippen. Er zat een aalscholver op het topje van een molenwiek. Meestal wordt dat plekje ingenomen door kwetterende spreeuwen. Maar nu troonde daar die aalscholver. De witte geiten bij de molen mekkerden. Zo´n rondje lopen is een feest.

Het lukte me vandaag ook, om een flinke slinger aan de was te geven. Eigenlijk was ik daar gisteren al mee begonnen. Toen had ik drie jongensbedden afgehaald, alles gewassen, buiten gedroogd en weer op de bedden gedaan. Een fris bed slaapt zó lekker, hè! Ook vandaag heb ik een aantal wassen buiten gedroogd. Eén kanttekening: de lucht was hier de hele dag om te snijden. De boeren waren volop aan het gieren. Het wasgoed heeft nu dus een bepaald boerenluchtje. Ha, ha.

We dronken vanmorgen en vanmiddag buiten koffie. En ook de lunch deden we buiten. Muck hield ons steeds gezelschap. De hele winter heeft dat beestje heerlijk opgekruld bij de kachel gelegen. Maar nu het niet koud meer is, wil ze steeds buiten zijn. Wat een leven heeft zo´n beest :-).

Ik maakte een batch advocaat voor in de webshop. Ook dat had ik een paar dagen voor me uit geschoven. En vanmiddag poetste en assembleerde ik Wonderpannen. Normaal doe ik dat altijd op dinsdag en dan maak ik meteen een voorraadje voor een hele week. Nu heb ik er even snel drie gedaan, die meteen op de post gingen. Nee, echt in mijn ritme zit ik nog niet. Maar dat komt vast wel goed.

Ik kookte een super simpele maaltijd. Gebakken aardappeltjes, sla, worteltjes en doperwtjes (pot) en een crispy visstick. Als toetje een vlaflip uit een pak (luie wijven-pap).

Vanavond heb ik nog even heerlijk zitten hobbyen: zaaien! Ik had een paar zaaitraytjes op Marktplaats gekocht. Van die traytjes waar tuinders hun tuingoed in aangeleverd krijgen. Het leek me wel wat: 120 plantgaatjes per tray. Daar kan ik wel wat mee. Ik heb er vijf en dat voor maar 1 euro per stuk. Maaike heeft ze vanmiddag voor me opgehaald. Ik heb bij wijze van experiment een stuk noppenfolie onder zo´n traytje geplakt. Dan loopt er geen water uit, als ik straks de opgekomen plantjes water geef. Als die traytjes buiten of in een kas ofzo staan, is dat natuurlijk geen probleem. Maar de traytjes staan bij mij binnen. En dan wordt het toch snel een knoeiboel. 

Maria had gisteren wat zakjes zaak van de Lidl voor me meegenomen. En ik had ook nog een klein zaadbestellinkje online gedaan. Alles bij elkaar is het volgens mij nu ruim voldoende voor een heel seizoen en langer :-).

De kinderen vragen af en toe belangstellend, wat ik allemaal aan het doen ben. En Hans is inmiddels ook aangestoken. Hij was vorige week jarig en wilde een bonsai kweekset. Dat kreeg hij. Hij heeft 5 zaden van Ginkgo´s. Hij heeft ze geweekt en gezaaid. De kiemtijd is 3 weken. Ik ben net zo benieuwd als hij, of het lukt! Hij kreeg ook een geldbedrag. Daar gaat hij binnenkort mee naar een bonsai-kwekerij, om een boompje, een snoeischaartje en nog wat dingetjes aan te schaffen. Super leuk!

Gelukkig niet!

Gelukkig hoefde Willem niet opgenomen te worden in het ziekenhuis. Al scheelde het weinig! Gisteren was zijn saturatie zó laag, dat ik toch maar even de huisarts belde. Die vond het ook zorgelijk en zei, dat hij toch zo langzamerhand aan een opname ging denken. Het was toen rond het middaguur. We besloten het nog een paar uur aan te kijken. Ik moest steeds de controles doen en er op toezien, dat Willem genoeg dronk. Dan zou de dokter aan het einde van de middag weer bellen en bepalen, hoe het verder moest.

Aan het einde van de middag was de saturatie gelukkig een paar puntjes hoger en de koorts was gezakt naar verhoging. De dokter zou het aan zijn collega overdragen en die zou vandaag dan weer bellen.

Ik vind het erg fijn, dat er zo betrokken en secuur meegekeken wordt. Misschien ook wel de gewone, nuchtere dorpsmentaliteit met korte lijntjes? De dokter vroeg bijvoorbeeld niet aan de telefoon: ¨Hoe is het met uw man?¨ Of, nog erger: ¨Hoe is het met meneer Luijk¨. Maar heel vertrouwd: ¨Hoe is het met Willem?¨ Heerlijk toch! Ik hou daarvan!

Vandaag is het een beetje verbeterd. Vanavond heeft Willem voor het eerst best een tijdje op de bank gezeten. En dat na 10 dagen bijna volledig op bed! Het lijkt er dus op, dat het nu de goede kant op gaat. Wat zijn we blij!

Intussen was ik vandaag en gisteren nog druk met de webshop. Het was heel vervelend, dat we de bestellingen niet kwijt konden bij Postnl. We konden maar 9 pakketten aanmelden via MyParcel, waar onze winkelsoftware mee werkt. Daarna heb ik handmatig nog 10 pakketten bij Postnl aangemeld. Dat was niet alleen een dure grap, maar kostte ook veel tijd. Er kwam een klant uit Ouddorp en één uit Ederveen om een bestelling op te halen. Beiden namen een pakket voor een dorpsgenoot mee. Tenslotte bezorgde Maaike pakketten in de Hoekse Waard en Maria en Jan-Hendrik deden een ronde langs Zwijndrecht, Ridderkerk, Rotterdam, Lekkerkerk en Streefkerk. Zo was ik aardig van de orders af. Maar het kostte me echt veel energie. Samen met mijn zorgen om Willem, maakte het, dat ik ´s avonds compleet afgeknoedeld was.

Vandaag ging het gelukkig een stuk soepeler. Ik kon sowieso weer mijn pakketten aanmelden bij MyParcel. Dat scheelde een heel stuk.

Ik heb mijn gemak maar een beetje gehouden. Fijn van alles afgerond. 

Ik bakte pannenkoeken, want dat had ik Henk beloofd. Als toetje waren er 2 lekker foute puddingen. Dat was om te vieren, dat we vandaag de 5000ste order in de webshop hadden :-)

De meiden waren aan het einde van de middag naar Maria´s werk gereden. Daar was een drive-through gemaakt en mocht ze haar kerstpakket in ontvangst nemen. Ze is enorm verwend. Het was haar eerste kerstpakket ooit en ze was helemaal blij :-).

De meisjes kregen van mij ook nog een aardigheidje. Voor al het harde werken. Ze kregen een doosje mini-zeepjes van Werfzeep. Ik wist, dat ze dat allebei heel leuk zouden vinden. En dat was ook zo. Ze sprongen een gat in de lucht en met veel enthousiasme werden allerlei zeepjes besnuffeld.

Zelf ben ik ook verwend. Bijna dagelijks krijg ik post van lezers en gisteren was er zelfs een echt verwenpakketje voor me bij. Wat lief!!

Vanavond hadden we een rustig avondje. Met kaarslicht, lekkere koekjes en een luie kat op de bank. Maaike had een live kerstconcert gevonden. Helaas haperde de internetverbinding steeds en was dat dus niet optimaal. Maar dat gaf niets. Af en toe hoorden we een stukje ;-).

Om 9 uur was het afgelopen. Toen heb ik nog even gezellig met Henk zachte bitterkoekjes (amoretti morbidi) gebakken. 

Al met al was het een gezellige, huiselijke avond en gaf het de broodnodige rust en ontspanning.

Gezelschap

Ik zit weer op bed op de zolder. Wat een rare, saaie bedoening ;-). Maar ja. Het is even niet anders. Ik heb wèl gezelschap! Muck ligt aan het voeteneind :-).

Wat een schatje is het toch!

De dag was druk. Naast het gewone werk, was er ook het steeds de trap oplopen met dienbladen met eten en drinken. De jongens zijn weliswaar keurig op hun kamer gebleven, maar dat betekent dat je vanaf het ontbijt tot en met de afgebedelde chips steeds heen-en-weer loopt.

We grappen er maar wat over. Ik ben allang blij, dat niemand van ons ernstig ziek is. Willem is het ziekst van allemaal. Die ligt echt de hele dag op bed en heeft ook nergens trek in. Het is afzien voor hem. Maar bij de jongens blijft het bij hoesten en snotteren en zich wat lamlending voelen.

Er is verder niet zoveel te melden. De wereld is erg klein, zo met z´n allen in huis. Gelukkig kan je overal genieten van kleine dingen. Bijvoorbeeld van de mooie amaryllussen op tafel.

Vakantie?

 Vakantie??? Hoe spel je dat?

Ha, ha. Grapje hoor. Maar vorige week was het hier dus herfstvakantie en ik heb er totaal niets van gemerkt. Behalve dan dat ik overal de mooiste foto´s langs zag komen van herfstbossen en paddestoelen en mensen die blij aan het wandelen waren in die mooie kleurenpracht. Intussen was het hier gewoon ordinair druk.

Het begon al op maandag. Hans en Koos hadden een hele week vakantie opgenomen. Maar zij weten ook al niet hoe je dat woord spelt, dus die gingen keihard aan het werk aan de buitenboel! In eerste instantie hielp Koos z´n vriendin ook nog mee. Maar die kwam al snel lelijk klem te zitten met haar vinger en heeft toen de rest van de dag kruiden voor de webshop zitten inpakken. Iets waar ik ook super blij mee was. 

Hans en Koos begonnen aan het terras. Dat was vlak voor de zomervakantie er vlug, vlug in gelegd. Nu moesten alle hoeken gelegd en de boel mooi vlak gemaakt worden. Die hoekjes, daar gaat nu juist de meeste tijd in zitten, he! 

Ik hoefde dan niet daadwerkelijk mee te sjouwen. Maar toch gaf het me werk en drukte. De hele week heb ik geprobeerd wat uitgebreider te cateren voor de harde werkers. Iets lekkers bij de koffie, iets lekkers bij de lunch. Fijn dat ik intussen allerlei mixen in de Wonderpan aan het uitproberen ben. Dat kwam prima uit :-).

En verder was ik druk met het verwijderen van modderp*ten. Dat was minder. Maar ja, het regende af en toe behoorlijk en de mannen werkten gewoon door. Dan ga ik niet lopen miepen, als de vloer onder gelopen wordt. Dan pak je gewoon nog maar weer een keer de stofzuiger of de dweilstok. Toch?

De jongens zijn een heel eind gekomen. Halverwege woensdag lag het terras strak. Daarna hebben ze de parkeervakken voor ons huis aangepakt. Ook die waren er snel, snel ingelegd, toen wij hier kwamen wonen. Nu moest alles strak. De betonnen waterkering (of hoe je zoiets noemt) werd afgemaakt, er werd zand gestort, alle betontegels moesten eruit en opnieuw erin gelegd worden en tenslotte kwamen er 7 varkensruggen. Op zaterdagavond werden de laatste tegels er in gejast. We hebben nu voor ons huis 7 fijne parkeerplekken. Naast de oprit is er nog één in wording. Als het moet kunnen we nu met gemak 12 auto´s op eigen erf kwijt. 

Het enige wat ik nog wel erg graag wil, is, dat er grond in die open betontegels wordt gedaan en dat er gras ingezaaid wordt. Dan is het niet alleen praktisch en fijn, maar ook nog mooi. Ik kijk liever tegen groen aan, dan tegen beton. Misschien lukt dat nog ergens binnenkort. Nu even niet. Koos zijn ´vakantie´ zit er inmiddels op. En Hans z´n ´vakantie´ bestaat deze week uit het studeren op bomen. Hij moet vrijdag examen doen en 129 bomen kunnen determineren...Gewoon aan de hand van een takje. En dan niet zeggen: wilg. Maar ook weten, of het om een treurwilg of boswilg of weet-ik-wat-voor-wilt gaat.

Hij is gisteren naar het bos geweest en heeft 45 soorten mee naar huis genomen om ze te kunnen bestuderen. En morgen wil hij nog een keer naar het bos. Hopelijk gaat hij slagen. 

Wat ik verder vorige week zoal aan mijn kar had? 

- Zoveel mogelijk Wonderpannen op de post zien te krijgen. Wat een monsterklus! De hele familie helpt mee, tot aan kleinzoon Marinus toe. En op woensdagavond hadden we een heuse poetsavond met z´n allen!

- De kookrubriek voor Terdege maken

- Een avondje bij schoonvader op bezoek. Daar waren we een maand niet geweest vanwege corona...

- Een workshop ¨Creatief met bijenwas¨ draaien. Wat was het weer leuk!

- Drukte in de webshop. Er wordt weer gehamsterd. Ik haal steeds karrevrachten meel(producten) bij de molen. Vorige week was het daar zó druk, dat ik de auto zonder hulp moest laden. Toen was ik een beetje gesloopt ;-).

- Ergens tussendoor huishouden. Met de never ending story: de was.

- We zouden met Dirk en zijn vriendin uit eten gaan. Dat werd een etentje bij Dirk thuis, nu de horeca dicht zit. Evengoed lekker en gezellig :-).

Nou, de rest ben ik vergeten, hoor. Dat zal vast niet heel interessant geweest zijn. Het was in elk geval vermoeiend. Maar we kregen zaterdag op zondag zomaar een uur extra om weer lekker uit te rusten. Ha, ha, ik ben er weer helemaal van opgeknapt :-).

Kijk, Muck kan óók niet ´vakantie´ spellen. Sterker, ze kan helemaal níets spellen. Maar een lekker lui leventje dat dat beestje heeft :-).

Ik ga proberen de komende tijd weer wat trouwer te bloggen. Voor alle mensen die weer, of nog steeds, of nu ook thuiszitten. Om een beetje afleiding te geven en, als het kan, een beetje moed ... 

Beroerd

Poeh, wat ben ik even flink beroerd geweest! Donderdag gaf ik de workshop ¨Bak je eigen brood¨ en was er eigenlijk niets aan het handje. We hadden een erg gezellige ochtend en rond 12 uur gingen er 8 blije vrouwen de deur uit. Inmiddels heb ik ook al foto´s van zelfgebakken broden toegestuurd gekregen. Zo mooi! De broden liggen dan gewoon te shinen van de trots van de bakker :-).

Ook op vrijdag zou ik een workshop geven. De DIY Persoonlijk Verzorging. Ik had er zin in! Toen wij hier kwamen wonen er we die mooie workshopzolder maakten, had ik al bedacht, dat ik daar ook graag andere workshops wilde gaan geven, dan alleen brood bakken. De workshop Bak je eigen brood doe ik tenslotte al jaren. Ik wil ook graag ándere dingen aan mensen leren. Zo kwam er onder andere de workshop DIY Persoonlijke Verzorging. De deelnemers maken dan hun eigen deodorant, tandpasta en basiszalf en intussen vertel ik van alles over een eenvoudige levensstyle, die goed is voor mens, milieu en portemonnee. Omdat het de eerste keer was, dat ik hem ging doen, liep het in mijn hoofd een beetje óver van de plannetjes en de dingen, die ik beslist aan de deelnemers kwijt wilde. 

Maar toen Maria en ik ´s avonds na het eten de workshopzolder in orde gingen maken, voelde ik me met de minuut beroerder worden. Ik werd overvallen door iets van een buikgriepje. Misselijk, koud, rommelende darmen, dat. Het was echt heel naar. Ik probeerde het keihard te ontkennen, want ja, die workshop moest doorgaan. En eerlijk gezegd: meestal lukt het me wel, om het te negeren, als ik me niet helemaal fit voel. Maar hier moest ik op den duur toch aan toegeven. Ik wilde nog maar één ding: diep onder de dekens kruipen en warm worden!

Met pijn in mijn hart heb ik de deelnemers van de workshop gemaild en geappt om te vertellen, dat ik de workshop ging annuleren. Ik moet zeggen: er was gelukkig alle begrip en ik kreeg lieve beterschapswensen. Met de belofte, dat ik zo snel mogelijk nieuwe datums zal opgeven en dat ze dan als eerste opnieuw mogen boeken, kroop ik in bed.

Niets lucht meer op dan een genomen besluit. Ik voelde me zoooo blij, dat ik me niet meer sterk hoefde te houden, maar toe kon geven. Ik lag met m´n kleren aan en met 2 vesten over elkaar aan onder de dekens. Gek genoeg had ik geen koorts. Ik wachtte tot Willem thuiskwam van de ledenvergadering van de kerk. Dat werd een latertje. Volgens mij was het dik na elf uur. Het is dan de gewoonte, dat de mannen met elkaar wat drinken en napraten. Dat kwamen ze nu dan maar op de slaapkamer doen: Willem, Wim en Hans. Ondanks dat ik beroerd was, was dat toch wel even gezellig :-). Ciara mocht ook in de slaapkamer. Daar was ze nog nooit geweest. Wat keek ze raar! Ze ging natuurlijk overal aan snuffelen. Op een gegeven moment had ze een bol spinwol te pakken. Dat vond ze wel wat. Maar nee, die moest ze natuurlijk loslaten! En dat is zo´n beetje het moeilijkste voor haar, wat er is: dat ze iets te pakken heeft en dat ze dat op commando weer los moet laten. Hans oefent dat elke dag met haar.

Gisteren heb ik eerst tot 9 uur op bed gelegen. Daarna heb ik heel sloom een bordje Brinta gegeten en heb me gewassen en aangekleed. Ik voelde me al wel een stuk beter. Alleen was ik echt verschrikkelijk sloom! Ik besloot te accepteren, dat dit gewoon een lummeldagje zou worden en dat ik blij moest zijn met alles wat er lukte. Wat lukte? Eerst maakte ik twee bussen advokaat. Er waren namelijk nogal veel Lamme Teun bestellingen in de webshop en ik had niets meer. Ik had gedacht daar wel om 12 uur mee klaar te zijn. Dat werd kwart over 12. Daarna heb ik er de hele middag over gedaan om 20 orders klaar te maken. Het was dik half 5 toen Maria en ik de pakketten samen naar de post gingen brengen. Thuis gekomen heb ik zowaar eten gekookt! Maria hielp met het maken van een enorme schaal sla met allerlei lekkere toevoegingen, zoals stukjes tomaat, fetablokjes, rozijnen enzovoorts. Intussen braadde ik een pannetje gehaktballen en kookte aardappels. We gingen pas na half 7 aan tafel. Maar het was gelukt! En ik heb zelfs meegegeten. Voor het eerst had ik weer wat trek! Ik ben ´s avonds niet met Willem meegegaan naar zijn moeder. Dat leek me niet verstandig. Niemand zit op een gemeen virusje te wachten. Ik heb me aan tafel gezet en heb (weer heel slow motion) een berg wasgoed weg zitten vouwen.

Al met al, was er toch weer genoeg om blij over te zijn! Ik heb vannacht heerlijk geslapen en voel me nu weer een stuk fitter. Ik moet me inhouden, om nu weer niet meteen al m´n energie te verbruiken. Maar ja, ik heb gewoon weer zin in mijn werk! Een goed teken dus.

Wel apart. Ik ben bijna nooit ziek. En  nu doe je zó je best, om geen corona op te lopen en dan pik je ergens zo´n ander gemeen virusje op! Hopelijk slaat het de rest van het gezin over...

 Kijk, hier nog een fotootje van Ciara. Dit was van de week. Ik had een uur met haar gelopen. Maar toen ik naar binnen wilde, ging mevrouw zitten: ¨De groeten! Je denkt toch zeker niet, dat ik naar binnen wil! Ik wil buiten blijven!¨ Koppig peutertje :-). Wat hebben we een lol van dat dier! Net als van Muck, de poes, trouwens! Die is inmiddels getransformeerd tot een heuse kroelkat! Hoe gezellig is dat.

Spannende beestjes ...

Er komt niet zoveel oogst meer van mijn moestuin. Hij is bijna leeg, op wat pompoen, wat courgettes, wat peterselie en een dikke rode kool na. 

Maar bij onze buurtjes staat er nog van alles op de tuin en regelmatig mogen wij in de oogst delen.

Gisterenavond kwam de buurvrouw langs met een collectebus voor het Goede Doel. En passant vroeg ze, of wij deze week nog weer een keer andijvie wilden hebben. Mmmm, ja, graag! Stamppot rauwe andijvie vinden we erg lekker!

Toen ik vanmorgen terug kwam van mijn ochtendwandeling met Ciara, lag de vers uit de tuin getrokken andijvie al op het bankje bij de deur. 

Wat ik toen nog niet wist, was, dat er bij de andijvie een spannend diertje meegeleverd werd. Daar kwam ik pas achter, toen ik vanmiddag de andijvie aan het spoelen was. Ineens zwom er iets in het spoelwater. Aaah, kijk nou! Een salamandertje! Snel zette ik het diertje op het aanrecht. Kon hij bijkomen van de onverwachtse zwempartij :-).

Toen hij weer een beetje bekomen was van de schrik, heeft Henk hem in de schaduw bij de waterkant gezet. 

Het was niet het eerste spannende beestje, wat ik vandaag zag. Vanmiddag was de andere buurvrouw juist aan het appels plukken, toen we buiten aan de koffie zaten. ¨Kijk eens, wat voor bijzonders ik tegenkom!¨ riep ze. Nou, inderdaad! Heel bijzonder! Een appel met maar liefst 4 verschillende soorten lieveheersbeestjes! De appel mocht ik houden. Met beestjes en al. Ha, ha.

Kijk hoe mooi!

En dan hebben we Muck nog. Dat is geen spannend beestje. Maar wel één, die van spannende plekjes houdt. Op dit moment ligt hij aan het voeteneind van ons bed. Eén oog open, één oog dicht, ligt hij naar me te kijken. 

Vanavond zocht ze het hogerop. Ze installeerde zich maar eens heel stoer bovenop de servieskast. Kijk! Vandaar heb je prima overzicht. Toch? :-)

Arme Muck! En: puntjes op de ´i´.

We lijken er een abonnement op te hebben om op zondag iets met de dieren te hebben. Ook gisteren was het weer raak. We hadden een rustige zondag met om 12.00 uur een kerkdienst waar we heen mochten en om 15.30 uur een dienst waar we online naar luisterden.

Daarna hadden we de feestelijke zondagse maaltijd. Na het eten zagen Hans en Maria ineens, dat Muck een zeer pootje had. Voorzichtig heb ik haar opgepakt en gekeken, of ik iets bijzonders zag. Misschien een splinter in haar pootje, ofzo? Nee, niets te zien. 

Tja, wat doe je dan? Ik besloot maar even een dierenarts te raadplegen. Wij hebben nog zo weinig ervaring met katten. 

Bij de dierenarts op het dorp kregen we een bandje te horen: hij was op vakantie en we moesten contact opnemen met de dierenarts in Alblasserdam. Daarheen gebeld. Kregen we het volgende bandje: voor spoedgevallen moesten we naar Dordrecht bellen. Nou, ik wist niet of een mogelijk gebroken pootje een spoedgeval was, dus besloot ik in elk geval te bellen. Beet! Er werd opgenomen. Ik het verhaal gedaan en ja, ze wilden toch wel graag het pootje bekijken. Alleen bleek de telefoon van de dierenarts in Dordrecht doorgeschakeld te staan, want er was personeelstekort. Ik had een dierenkliniek in Rijswijk (bij Den Haag) aan de telefoon. Het eerste gaatje die avond was om 23.00 uur! En het was best ver rijden. De mevrouw adviseerde om ook nog maar eens in Barendrecht te proberen, maar zou het plekje om 23.00 voor ons vasthouden tot nader order. Hans had intussen uitgevogeld, dat er in Sliedrecht ook nog een dierenarts zat, waar je voor spoedgevallen terecht kon. Dat is heel dichtbij. Dus daar ook nog maar heen gebeld. Maar nee. Daar hadden ze een patiëntenstop. Dan toch Barendrecht maar gebeld. Maar we hadden een verkeerde dierenarts in Barendrecht. Die deed geen spoedgevallen. Toen heb ik het maar opgegeven. Wat een gedoe!! 

Om kwart over 10 stopten we Muck in haar reismandje en gingen op stap. Hans reed en Henk ging mee. Ik zat met Muck in het mandje op de achterbank. Wat raar, zo´n reis op een stille, donkere, zondagavond! 

Bij de dierenkliniek was er niets van te merken, dat het bijna middernacht was. Het licht brandde hel in de ontvangsthal en wachtkamer. Geregeld kwamen of gingen er mensen met hun dier. Hans en Henk wachtten in de auto, want er mocht maar 1 gezond persoon per dier naar binnen.

Muck werd ingeschreven en daarna mocht ik in de wachtruimte plaatsnemen, tot de dierenarts ons zou binnenroepen.

Na een poosje ging de deur open, van wat ´de kattenkamer´ bleek te zijn. Een aardige mevrouw riep ons binnen. We maakten kennis en daarna mocht Muck uit de reismand om ook kennis te maken. Muck gedroeg zich voorbeeldig. Ze was alert en ging op onderzoek uit op haar bedachtzame, nieuwsgierige manier. Ze werd gewogen en daarna was het toch tijd om het zere pootje te onderzoeken. Dat vond ze uiteraard minder leuk! Maar de dokter werkte snel en vakkundig en had na even nadenken de diagnose klaar: schouder was goed, elleboog was goed, maar op de zijkant van het voetje zat een zwelling. Dat kon een kneuzing zijn, of een breukje. Dat was alleen met een röntgenfoto vast te stellen. Maar wat het ook was, de behandeling zou hetzelfde zijn. Een foto was dus niet nodig. Er werd voor een week pijnstilling voorgeschreven en verder twee weken huisarrest. Zou het daarvan niet genezen, dan moet er alsnog een foto gemaakt worden en moet het pootje gespalkt worden. Nou, laten we hopen, dat dat niet hoeft! Eén spalk in het gezin is wel weer even genoeg. Want ja, met mijn pink gaat het helaas niet goed. Dat gaat vast een spalk worden. Maar goed. Dat zien we woensdag wel. Zover is het nog niet.

Opgelucht gingen we met Muck en de medicijnen weer naar huis. En ik moet zeggen: het ging vandaag echt goed met haar! Ze gebruikt het zere pootje weer. En ze wordt natuurlijk van alle kanten vertroeteld :-).

Vandaag hadden we een heel ander programma. Deze week is Leendert vier dagen bij ons aan het werk. Er worden héél veel puntjes op héél veel ´i´-tjes gezet! Het is voor Leendert kruimelwerk, maar wel met mooi resultaat. Wij zijn er zo blij mee!

Wat is er vandaag zoal gedaan?

Eerst is er een mooie balustrade getimmerd om het trapgat van de workshopzolder.

Ik wil binnenkort met de workshops starten. En uiteraard is mijn eerste zorg, dat dat helemaal volgens de corona-maatregelen kan gebeuren. Maar er moesten ook nog wel andere dingen verzorgd worden. De veiligheid bij de trap was er één van. Netheid was een goede tweede. En daarom heeft Leendert de zichtbare afvoerbuizen netjes weggewerkt.

De deur van Maaikes slaapkamer ging niet dicht. Dat is verholpen. 

Willem was niet klaar met het bevestigen van planken in de kelder. Dat heeft Leendert afgemaakt.

In de deur van onze badkamer ontbrak nog één of andere strip. Die is erin gezet.

De klink van onze slaapkamerdeur was los (en kreeg ik vorige week nog een keer gevoelig op mijn enkel!) en is nu fijn vastgezet.

De schilderijen die sinds december onder ons bed lagen, hangen nu keurig bóven ons bed :-).

Achter de kachel liep de plint niet door. Nu wel. Wat een ander gezicht!

De louvredeuren, die voor de meterkast horen, lagen al sinds december op zolder. Die zijn nu fijn herplaatst. Morgen even soppen, dan ziet het er weer keurig uit.

De koffiemolen is (eindelijk) ook opgehangen.

Zie je wel, hoeveel puntjes?! Ik kijk al uit naar morgen. Hier word ik zó blij van! En dan staat er voor woensdag en donderdag werken aan de lift op het programma. Hopelijk wordt daar ook echt een slag geslagen. We zullen het zien.