De boom in!

Ik was vanmorgen nog wat bezig om alles klaar te maken voor de demo van de Mockmill graanmolens, die Paul Lebeau zou komen geven. Eigenlijk was alles nagenoeg klaar. Willem was Ciara aan het uitlaten in de polder. Ik had al een paar keer op de klok gekeken. Paul zou elk moment kunnen arriveren. Waar bleef Willem nou? Gelukkig! Daar zag ik zijn auto het erf opdraaien.

Ik liep even naar de badkamer om mijn tanden te poetsen. Ineens hoorde ik Willem brullen: ¨CIARA!!! HIER!!!¨ Oeps, dat klonk niet goed. Ik draafde naar de deur en wist meteen wat er aan de hand was: Ciara had Muck gezien! Ciara en Muck kunnen dus écht níet samen. Daarom moet Ciara altijd aangelijnd van de schuur naar de auto en vice versa. Tenzij je er zeker van bent, dat de kat binnen is. Maar Willem had om welke reden dan ook Ciara uit de auto gelaten, zónder hem aan te lijnen. En tja...Muck zat juist buiten in de vensterbank te wachten om binnengelaten te worden. Zodra Ciara Muck in het vizier kreeg, was het feest :-(.

Ciara rende achter Muck aan. Dwars door m´n moestuin. Gooide en passant mijn teil met afhardende zaailingen omver. Was totaal verblind en  ook Oost-Indisch doof voor Willem z´n bevelen. Ze renden achter elkaar de weg voor ons huis op. Levensgevaarlijk natuurlijk!! Wij wonen aan een doorgaande weg en de auto´s rijden echt (veel) te hard. Vervolgens vloog Muck de eerste de beste boom in. Het feest voor Ciara was toen snel afgelopen. Willem haalde hem boos bij die boom vandaan en stopte hem in z´n hok. Intussen stond ik bijna jammerend onder de boom, waar Muck in zat. 

Ze zat behoorlijk hoog en bovendien boven het water. Toen ze zich bewoog, kukelde ze bijna naar beneden. Ik weet niet, of zíj doodsangsten uitstond, maar ík in elk geval wel :-(.

Ik wist maar één ding: die kat moest zo snel mogelijk gered worden. En wie kon ik daar beter voor bellen, dan onze eigen boomwerker? Ik belde dus naar Hans en vertelde wat er gebeurd was. Hij hoorde wel aan mijn stem, dat ik aardig over m´n theewater was en hij zei, dat hij er meteen aankwam. (Hij was in Dordrecht aan het werk).

Ik ging intussen Henk roepen, of hij wilde helpen. Ik moest namelijk toch echt nog even wat doen voor die demo. Maar ik was zó bang dat Muck uit die boom in het water zou vallen! Henk is toen bij de boom op wacht gaan staan, totdat Hans kwam. Ik had gezegd, dat als Muck in het water zou vallen, hij ook dírect in het water moest gaan om Muck te redden. Zover kwam het gelukkig niet. Daar was Hans!

Hans nam de situatie in ogenschouw, pakte een ladder en klom de boom in. 

Nu was het de vraag, of Muck zou blijven zitten, of niet ... Toen Hans Muck had bereikt greep hij haar stevig in haar nekvel. Maar denk maar niet, dat ze zich zomaar liet pakken! Ze zette al haar nageltjes in de boomtak en klemde zich stevig vast. 

De aanhouder wint! Uiteindelijk liet ze los en kon Hans haar naar beneden brengen. Daar klemde ik haar in mijn armen en liep ons huis in. Ik moest haar toch even goed inspecteren. Hans had al gezien, dat ze bloed aan haar pootje had. Dat bleek inderdaad zo. We hebben het goed schoongemaakt en zagen, dat er een nageltje uitgescheurd was. Vervelend, maar dat heelt wel weer. Als ze er last van blijft houden, laten we er wel naar kijken. 

Muck was aardig verfomfaaid. Maar verder gelukkig ongedeerd. Ik heb haar naar boven gebracht. Overdag ligt ze graag op zolder te dutten. En inderdaad was dat, wat ze ging doen. Ze is wel ver weggekropen in een hoekje en we hebben haar de hele dag niet beneden gezien. Arm beest! 

En zo kreeg Paul dus een opzienbarend ontvangst. Hij kwam namelijk juist aangereden, toen de reddingsactie in volle gang was :-). Ach ja ... never a dull moment.