Het is de vierde zomer, sinds we hier kwamen wonen. En eindelijk (!) is m´n voortuin netjes! Weet je hóe blij ik daarmee ben?
In de eerste zomer lag de voortuin nog vol met stapels tegels. Die tegels waren bedoeld voor het nog aan te leggen terras, voor het nog aan te leggen ´zeempaadje´ om ons huis heen en voor het afmaken van de parkeerplaatsen voor ons huis.
In de loop van de tweede zomer verdwenen dan toch eindelijk langzaam maar zeker die tegels. In dat jaar (2021) trouwden in september Maaike en Jaap. Dat was toch een soort stok achter de deur om het rondom ons huis enigszins acceptabel te krijgen. De avond vóór de bruiloft werd nota bene het laatste stuk van het zeempaadje aangelegd en de boel aangetrild.
In de derde zomer (vorig jaar dus) heb ik de helft van de tuin ´ontgonnen´. In de andere helft van de tuin lagen stapels stammen en takken te wachten tot ze tot kachelhout gezaagd en gekloofd zouden worden. Maar in het ontgonnen deel bloeiden dat jaar toch maar mooi de dahlia´s en cosmea´s!
Dit jaar wilde ik die voortuin toch heus helemaal netjes hebben. En eindelijk is het dan ook zover. Hans heeft de hele tuin keurig omzoomd met beukhaag. En zelf ben ik een paar weken geleden begonnen om steeds een stuk te wieden en op te ruimen. Intussen had ik ook al allerlei bloemen voorgezaaid. En in de schuur lagen de kistjes met dahliaknollen, die ik vorig jaar netjes opgegraven had.
Gisteren, Hemelvaartsdag, was het mooi weer om te tuin in te gaan. Na de kerkdienst dronken we koffie en aten we warm. Net als op zondag; dan eten we ook altijd tussen de middag warm. En om 14.00 stond ik buiten. Nog met een dik vest aan, want voor ons huis stond er echt een gure wind.
Eerst heb ik nog weer eens de hele tuin gewied en daarna de grond mooi losgemaakt. De aarde was klaar om de zaaisels en knollen en plantjes te ontvangen.
Ik legde eerst alles wat ik wilde poten en planten uit, op de plaats waar het moest komen. De dahliaknollen dus, maar ook m´n gezaaide leeuwenbekjes en lavatera, de zaailingen van goudbloemen, de salvia´s en het kattenkruid (van Hans gekregen) en nog zo het één en ander. Alles werd zorgvuldig gepoot en geplant. Een paar dingen komen later: de zinnia´s, die nog niet afgehard zijn en het bloemenmengselzaad, wat ik van Thirza kreeg. Maar verder staat alles erin. Tenslotte heb ik het mos van tussen de tegels van m´n zeempaadje verwijderd en het pad goed aangeveegd. Het was toen 19.00 uur! Behalve een kwartiertje koffiepauze heb ik non-stop vijf uur lang aan die voortuin geprutst! Tja, ik ben toch echt een slome slak. Maar wat maakt het uit? Na vier jaar heb ik zomaar een nette voortuin. En ik ben er gewoon enorm blij mee! Nu maar hopen dat alles goed aanslaat. Dan heb ik straks een fleurige bloemenpracht om op uit te kijken :-).
Behalve buiten heb ik de laatste dagen ook lekker wat in de keuken gerommeld. Ik maakte een rabarbertaart. Normaal maak ik die van de eerst geoogste rabarber. Maar dat was er dit jaar niet van gekomen. Ik maakte het van de vierde keer, dat ik oogstte. De taart smaakte er niet minder lekker om.
Ik bakte ook weer zo´n lekker, fluffy verwenbrood.
En ik experimenteerde met boekweitmeel. Thirza moet weer streng glutenvrij eten en dat is weer even schakelen. Ik maakte boekweitkoekjes en ik gebruikte daarbij onder andere de dadelpasta, die ik een tijdje geleden bij de Turkse supermarkt kocht. De koekjes zijn goed geslaagd: krokant, maar tegelijk ook chewy (door de dadelpasta). En behalve dat ze geen gluten bevatten, bevatten ze ook geen toegevoegde suiker en zijn ze vegan. Ik zal binnenkort het recept posten. Net als het recept van het vlechtbrood (want dat had ik al eerder beloofd). Daar moet ik even voor gaan zitten.
