Wat kan ik elke dag toch blij zijn met m´n bedoeninkje hier in de polder! Ik vind het steeds nog zó bijzonder om hier te mogen wonen. Ik heb er echt m´n hele leven naar verlangd. Op den duur had ik het weliswaar uit mijn hoofd gezet, omdat ik dacht, dat het gewoon niet voor ons bestemd was. Maar toen is het onverwachts toch op ons pad gekomen. We wonen hier nu bijna 3 1/2 jaar en ik denk, dat ik het nooit ´gewoon´ zal vinden.
Ik houd van het boerenleven waar ik nu middenin woon. De bedrijvigheid vorige week, toen ´ineens´ overal tegelijk gras van het land gehaald moest worden. Moet je kijken:
Hollandser kan het niet :-).
Maar ook in en om ons huis is het een drukte van belang. Zaterdag moest ik van mezelf eens flink in huis aan de slag. Zaterdag is de dag, dat ik altijd alle puntjes op de ´i´ wil zetten in m´n huishouding. Dan zitten we op zondag netjes en dat komt de zondagsrust ten goede. Maar die zaterdag ervóór had ik de kookdemo in die boekwinkel. Daardoor had ik de huishouding die week een beetje met de Franse slag gedaan. Nou, dat kon ik goed merken, afgelopen zaterdag! Eigenlijk had ik gedacht om om 13.00 klaar te zijn. Daarna wilde ik de koude bak af beitsen. En dan kon ik vervolgens mooi samen met Willem op stap voor krielkipjes. Wat had ik daar een zin in!
Maar ... ik was niet om 13.00 uur klaar. Ook niet om 14.00 uur. Maar pas om 15.00 uur hing ik m´n schort aan de wilgen en was het naar m´n zin. Willem had me intussen al ´vermaand´ toch niet zo streng voor mezelf te zijn. Maar is dat streng voor mezelf zijn? Dat geloof ik niet. Het is toch ook wel eigenbelang om alles klaar te willen hebben (althans: op een voor mij acceptabel niveau, want klaar ben je nooit). Als de boel niet klaar is, kom ik niet tot rust.
Dús was het 15.00 uur. En dús te laat om nog op krielkippen uit te gaan. Dús werd dat plan geskipt. Komt later wel. Wie weet lukt het deze week. Ik pakte nog maar even de verfkwast en heb de koude bak afgemaakt. Heerlijk in de zon. Fijn!
´s Morgens vroeg was ik al in de tuin bezig geweest. Ik legde stro onder de aardbeienplanten. Dan blijven de aardbeien straks mooi droog en schoon en heb je minder kans op rotten. Ook houdt het de slakken tegen.
De voortuin kreeg een flinke slok water. Al dat pas uitgeplante spul is nog zo teer.
Ik plantte ook de rode kool plantjes uit. Met een ´kraag´ tegen de slakken en stro bij wijze van mulchlaagje tegen uitdrogen en als extra barrière tegen de slakken.
En omdat er eindelijk wat hogere temperaturen gedurende een paar dagen werd voorspeld, plantte ik ook de tomaten uit. Ik had ze al een tijdje af laten harden. Hopelijk slaan ze goed aan. Als je die iele planten ziet, kan je je niet voorstellen, dat daar (hopelijk) kilo´s tomaten vanaf komen over een paar maanden.
Toen ik dat allemaal klaar had, was het net half 8 geweest. Nog even genoot ik van de mooie viooltjes, die zomaar spontaan zijn opgekomen langs de rand van mijn moestuin.
En ik keek nog een keertje naar de tere bloemetjes van de aardbeien.
Die vroege uurtjes buiten zijn fantastisch. Het is dan nog zo lekker stil. Die stilte werd overigens deze zaterdag al vroeg verstoord, want om 7.00 uur streek de visclub neer aan de overkant van de weg. Niet dat die vissers nu zo´n herrie maken. Maar ik was niet meer alleen. Maar goed. Het werd toch tijd voor mij om naar binnen te gaan voor het binnenwerk.
Wie er ook zo van de polder houdt? Ciara! Pas vroeg iemand, of we de hond nog hadden, omdat ik er nooit meer over schrijf. Nou, Ciara is er nog hoor! Alleen wandel ik nagenoeg nooit meer met haar. Willem gaat ´s morgens altijd een poosje met haar de polder in. Dan mag ze fijn draven en balletjes apporteren. Dan kan ze haar energie lekker kwijt. En ´s avonds gaat Hans meestal met haar de polder in. Het is zo´n lief dier!
Afijn. Ik had dus de tuin in de vroegte gedaan. Daarna het huis tot halverwege de middag. En aan het einde van de middag sjeesde ik naar de Aldi in Sliedrecht voor m´n wekelijkse boodschappen. Henk ging gezellig mee. Toen we thuis kwamen was het half 6 en liep het tegen etenstijd. Maar hé, er kwam niemand? Niemand? Ja toch. Mijn vriendin Wilma kwam. Maar verder bleef het hier stilletjes. En aangezien Hans naar Thirza was, zaten we toch zomaar ineens maar met z´n viertjes aan de zaterdagse frieten. Raar hoor!
Terwijl Wilma en ik na het eten de keuken aan kant brachten, opperde ze ineens: zullen we anders kijken, of we vanavond bij Leendert en Thea terecht kunnen? Ja! Goed plan! Leendert en Thea hadden geen bezoek en we waren van harte welkom. En kijk dat kleine dametje nu toch eens wakker zijn!
We hebben allemaal om de beurt heerlijk met Eva gekroeld. Henk was ook mee. Die had z´n nieuwe kleine nichtje ook nog niet gezien. En zo kwam het zomaar heel goed uit, dat we dit avondje maar met z´n viertjes waren.
Vandaag ben ik aan het experimenteren geweest met de graanmolens uit onze webshop. Morgen komt Paul Lebeau een demo bij ons geven. Hij had gevraagd, of ik ervoor kon zorgen, dat er wat met de granen gebakken was. Nou, dan moet je eerst malen natuurlijk.
Ik bedacht om maar eens een gerstebroodje te bakken. Nog nooit met gerst gewerkt, dus dat is dan echt experimenteren geblazen. Maar met wat inlezen en verder gewoon dóen, kom je een heel eind.
Kijk, dit is hem geworden: 1/3 gerst en 2/3 tarwe. Alles zelf gemalen in de Mockmill graanmolen.
Ik maakte ook een roggebroodje. Van 100 procent zelf gemalen rogge. Ik ben zo benieuwd naar de smaak van deze broodjes!
Voor het avondeten oogstte ik m´n eerste zelf geteelde bloemkool. Yes! OK, het was niet de allerbeste, allermooiste en allerstevigste bloemkool. Maar dat gaf niets. Ik had allang bedacht, dat ik er gewoon bloemkoolsoep van zou maken. Luxe met wat gerookte zalmsnippers, bieslookringetjes en crème fraiche. Lekker hoor!
Morgen heeft Henk z´n laatste examen. Ik ben erg benieuwd, of hij voor alle drie de vakken slaagt. Dat zou wel heel fijn zijn. Er blijven dan nog drie vakken over om volgend schooljaar af te ronden. Maar eerst maar eens bio, morgen. Aan z´n voorbereiding zal het niet liggen.
