Vannacht om 3.05 uur was het korte signaaltje van een binnenkomend appje voor mij voldoende om meteen recht overeind te schieten en mijn mobiel te grijpen. Zou het kindje van Leendert en Thea geboren zijn?
Zelfs zonder bril zag ik het: een filmpje van een kindje! Oooh, jaaa!! Eronder een zinnetje van Leendert: Het is geboren hoor
En een minuut later: Eva heet ze
Intussen ontwaakte Willem ook. ¨Ze is er! Ze is er! O, wat fijn!!¨
Zo ff videobellen? appte ik.
Ja is goed, kwam er terug.
En even later maakten wij digitaal kennis met ons kleindochtertje Eva. Wat een prachtig kindje. Moeder Thea bleek nog onder zeil te zijn. De bevalling was jammergenoeg op een keizersnee uitgelopen. Ach, die Thea, wat heeft ze het pittig gehad!
Na het videobellen kon ik de slaap niet meer vatten. Ik maakte me zorgen om Thea, was opgewonden over Eva, dacht terug aan mijn eigen bevallingen...Het werd dus een kort en onrustig nachtje. Mede omdat Willem verre van fit was en pijn had.
Maar goed. Het werd toch 5.00 uur en ik stond op om maar aan de slag te gaan. Er staat deze week veel op de planning. Willem belde om 8.00 naar de huisarts en kreeg te horen, dat hij om 11.15 terecht kon. Intussen appte Leendert, dat we best mochten komen kijken, als we wilden. Dat was beslist niet tegen dovemansoren gezegd. En het kon ook precies nog voordat Willem bij de dokter moest zijn.
En zo kwam het, dat wij rond 10.00 uur in het ziekenhuis waren. Ook de andere opa en oma waren er. Wat prachtig, dat wonder van nieuw leven. En zo mooi om je kinderen papa en mama te zien worden. We hebben om de beurt fijn even met Eva mogen kroelen.
Thea was gelukkig ook weer een beetje bij de mensen. Maar uiteraard deed alles haar zeer. Zowel haar moeder als ik konden dat goed invoelen, want wij hebben beide ook de ervaring van een ks. We hebben de verse papa en mama dan ook weer snel met rust gelaten. Als het goed is, ziet het er morgen al ´een pak beter uit´, zoals ooit een Vlaamse gynaecoloog tegen me zei, toen ik volledig geradbraakt op de IC lag.
Willem zat netjes op tijd bij de huisarts en kwam verrassend snel terug. De dokter had in drie minuten de diagnose gesteld: gordelroos. Nou zeg! Gelukkig alleen maar vervelend en verder niet ernstig. (de blaasjes zijn gelukkig ook al ingedroogd, geen besmettingsgevaar meer)
En zodoende was door de rare start en de vreemde ochtend de hele dag een beetje raar.
Vanmiddag hebben Maria en ik geprobeerd nog zoveel mogelijk pakketten op de post te krijgen. Het is nu precies ook een drukke week, zo voor moederdag. En ook nog de bruiloft van een nichtje op woensdag. En een bezoek aan het kasteel van de terdegefair, morgen. En een kookdemonstratie op zaterdag. Het is even alles tegelijk. Zoals het meestal het geval is: hollen of stilstaan. Nu hollen dus. Nou ja, deze oma doet d´r best ;-).
Vanavond was er nóg iets leuks. Een jarige neef! We waren uitgenodigd voor het avondeten. Het was erg gezellig. We zaten lekker in de tuin en aten broodjes burger. Met een ijsje toe en een bakkie koffie na, was het helemaal compleet.
Om een uur of acht reden we weer naar huis. Willem wilde nog wat werken, om de verloren uren te compenseren. En ik heb niet veel meer gedaan dan mijn haar gewassen. Het is wel genoeg geweest voor vandaag!
