woensdag 30 september 2020

Nieuwe ontwikkelingen

Soms komt er iets op je pad, wat je niet zomaar naast je neer kunt leggen, maar waar je iets mee ´moet´ doen. Enkele weken geleden gebeurde me dat weer eens een keer ...

Al héél lang ben ik grote fan van De Wonderpan. Voor wie niet weet wat dat is: een wonderpan is een pan in de vorm van een tulband. Er zit een vlamverdeler/bodemplaatje bij. Dat plaatje is essentieel. Je legt dat op een warmtebron. Het maakt niet uit wat: gas, electrisch, inductie, houtkachel, petroleumstel enzovoorts. De pan zet je daar weer bovenop en dan heb je een soort mini-oventje. 

In De Wonderpan bak je de lekkerste cakes, koeken, brood, maar je kunt er bijvoorbeeld ook pastaschotels in maken, of (hartige) taart of er afbakbroodjes in afbakken. Doordat de pan met het baksel direct op de warmtebron staat, is zo´n pan heel energiezuinig. Veel zuiniger dat een gewone oven. Veel mensen weten nog wel, dat hun moeder of oma zo´n pan had. In de tijd, dat de oven in de keuken gemeengoed werd, raakte de wonderpan in onbruik. 

Ik heb op deze blog nagekeken, wanneer ik voor het eerst over de wonderpan schreef. Dat was in december 2009! Toen had ik er juist één gekregen. Je leest het hier

In 2010 kwam mijn boek ´Dat doen we zelf wel!´ uit en daarbij hoorde een heuse boekpresentatie. Bij die boekpresentatie deelde ik kruidkoek uit, die ik in de wonderpan had gebakken. De hoofdredacteur van de uitgeverij vond die koek heerlijk smaken en hij wilde van alles weten over De Wonderpan. Ik vertelde hem, dat ik zó enthousiast was, dat ik die pan eigenlijk terug wilde brengen op de Nederlandse markt. Zover kwam het niet, want ik zat op dat moment nog volop in de kleine kinderen het had het daar druk genoeg mee. Maar de hoofdredacteur vond mijn plannetje zó goed, dat hij erin dook. En hij heeft er inderdaad voor gezorgd, dat De Wonderpan weer terug kwam! Eerst via een fabriek in Italië en ook wel met de nodige strubbelingen. Maar later werd er een compleet nieuwe pan ontworpen, naar het oude, dubbelwandige, model van vroeger. Dit werd De Wonderpan 2.0. Gemaakt in een fabriek in Nederland.



Inmiddels ging het bedrijf DeWonderpan.nl over in andere handen. Heel grappig: het ging van de ene Peter, naar de andere Peter. En intussen was ik in december 2015 begonnen met mijn webshop eenvoudiglevenshop.nl Het was niet meer dan logisch, dat ik ook De Wonderpan in de webshop ging verkopen. Zeker omdat ik zelf een enthousiaste gebruiker ben, werd ik de grootste dealer van de pan.

Ergens in juli plaatste ik een bestelling voor een nieuwe voorraad pannen. Op dat moment kreeg ik te horen, dat er nog maar 7 pannen op voorraad waren en dat het bedrijf te koop kwam. Zou dat soms iets voor ons zijn? was de vraag.

Nou, daar moesten we even diep over nadenken. Eigenlijk was de timing helemaal niet zo gunstig. Per slot van rekening waren wij nog niet eens klaar met de verbouwing (de goederenlift moet nog afgemaakt worden!) en hadden we nog wel wat huisvestingswensen. Neem alleen onze buitenboel maar, wat er echt nog niet uit ziet. Maar ja. Dit kwam dus niet zomaar op ons pad. We móesten hier iets mee!

Na lang denken, veel rekenen en veel mailen, waren we er uit. We gingen het doen!!

En zo werden we zómaar trotse eigenaar van DeWonderpan.nl.

Maar dan ben je er natuurlijk nog niet, he. Zo´n overname kost enorm veel tijd en energie en nadenken. Vandaar dat het hier even erg stilletjes was. Maar eindelijk staat het allemaal zo´n beetje in de startblokken. De website is aangepast. Er zijn nieuwe pannen besteld bij de fabriek. Er is een pré-order actie opgezet. We reden zaterdag naar Rijssen voor de laatste voorraad deksels, vlamverdelers, knoppen en nog meer. De fotograaf kwam foto´s maken. We maakten nieuwe proef-baksels...

Intussen moet ik ook bedenken, waar ik alles laat! De hal van de webshop staat nu helemaal vol met pannenonderdelen. En gisteren kwam er een vrachtwagen een pallet dozen brengen. Ook die staat in de hal. En dan moeten notabene de pannen nog komen. Nog geen idee, hoe het allemaal moet! Maar goed. Komt tijd, komt raad.


Ik ben blij, dat alles nu een beetje op de rit staat en dat het langzamerhand weer allemaal ´gewoon´ wordt in Huize Luijkensteijn :-). Nee, saai wordt het nooit.

dinsdag 22 september 2020

Spannende beestjes ...

Er komt niet zoveel oogst meer van mijn moestuin. Hij is bijna leeg, op wat pompoen, wat courgettes, wat peterselie en een dikke rode kool na. 

Maar bij onze buurtjes staat er nog van alles op de tuin en regelmatig mogen wij in de oogst delen.

Gisterenavond kwam de buurvrouw langs met een collectebus voor het Goede Doel. En passant vroeg ze, of wij deze week nog weer een keer andijvie wilden hebben. Mmmm, ja, graag! Stamppot rauwe andijvie vinden we erg lekker!

Toen ik vanmorgen terug kwam van mijn ochtendwandeling met Ciara, lag de vers uit de tuin getrokken andijvie al op het bankje bij de deur. 

Wat ik toen nog niet wist, was, dat er bij de andijvie een spannend diertje meegeleverd werd. Daar kwam ik pas achter, toen ik vanmiddag de andijvie aan het spoelen was. Ineens zwom er iets in het spoelwater. Aaah, kijk nou! Een salamandertje! Snel zette ik het diertje op het aanrecht. Kon hij bijkomen van de onverwachtse zwempartij :-).


Toen hij weer een beetje bekomen was van de schrik, heeft Henk hem in de schaduw bij de waterkant gezet. 

Het was niet het eerste spannende beestje, wat ik vandaag zag. Vanmiddag was de andere buurvrouw juist aan het appels plukken, toen we buiten aan de koffie zaten. ¨Kijk eens, wat voor bijzonders ik tegenkom!¨ riep ze. Nou, inderdaad! Heel bijzonder! Een appel met maar liefst 4 verschillende soorten lieveheersbeestjes! De appel mocht ik houden. Met beestjes en al. Ha, ha.

Kijk hoe mooi!


En dan hebben we Muck nog. Dat is geen spannend beestje. Maar wel één, die van spannende plekjes houdt. Op dit moment ligt hij aan het voeteneind van ons bed. Eén oog open, één oog dicht, ligt hij naar me te kijken. 

Vanavond zocht ze het hogerop. Ze installeerde zich maar eens heel stoer bovenop de servieskast. Kijk! Vandaar heb je prima overzicht. Toch? :-)





dinsdag 15 september 2020

De moestuin

Zaterdag was ik het ineens beu, die rommelige moestuin. Ik besloot hem voor het grootste deel leeg te trekken. De bonenstaken stonden er al een poosje sip bij. Ze waren verwaaid en de bonen die er nog aan hingen, waren niet meer geschikt voor consumptie. De komkommerplant had het begeven. In de tomaten zat pytophtera. 

Ik had niet zo heel veel tijd, want, zoals gebruikelijk, was het zaterdagprogramma weer behoorlijk vol geboekt. Maar tijd genoeg om de bonen te ruimen, een rode kool van de stronk te kappen, de rijpe pompoenen te oogsten, bij de tomaten te redden wat er te redden viel, een enorme komkommer tegen te komen en, ja, ook nog een flinke courgette. 

Wat een heerlijkheid, zo´n oogst!



En dit is nog niet alles. Er zijn nog een paar pompoenen en nog 2 rode kolen, een flinke plant peterselie, een courgette die nog af en toe oogst geeft en steeds vind ik nog weer een paar heerlijke aardbeitjes. Ook staat er nog wat andijvie op de tuin. En aan m´n meloenplanten zitten mini-meloenen. Dat zal wel niets meer worden. Maar het was toch leuk.

De moestuin was puur een experimentje en ik had niet verwacht, dat ik zóveel opbrengst zou hebben. Ik heb er heel weinig werk aan gehad en had geen last van slakkeninvasies of vernielzuchtige mollen en ander moestuinleed. Ik houd het er maar op, dat ik beginnersgeluk had ;-).

Aan het eind van de middag grepen Hans en Wim schoffel en hark en in een half uurtje tijd lag m´n moestuintje er weer keurig bij.



De pompoenen en rode kool gaan naar de kelder. Daar blijven ze wel even goed. Misschien maak ik de rode kool in. Altijd handig om een aantal potten kant-en-klaar op de plank te hebben staan. Het zijn ook echt zware kolen, dus voor meerdere maaltijden. Die ik zaterdag oogstte was maar liefst dik 1800 gram. Maar voorlopig heb ik geen tijd om een halve dag in de keuken te gaan staan.

Het is druk in de webshop en bij gezondheid beginnen volgende week de workshops. Ook zijn er weer allerlei activiteiten voor kerk en school, waarbij we de kinderen moeten halen/brengen. Er zijn weer gesprekken en therapieën. Ondanks dat het vandaag een echte zomerse dag was, is het herfstseizoen echt weer van start gegaan. Inclusief te bijbehorende drukte.

Maar vanavond heb ik fijn een vrije avond genomen. Ik was echt toe aan een avondje ´niets´. Gewoon een stukje haken, een logje tikken, oude foto´s bekijken, een paar woorden in Wordfeud leggen. Heerlijk :-)


zaterdag 12 september 2020

Let OP!!

 Mijn whatsapp is gehackt. Ga niet in op betaalverzoeken, die namens mij verstuurd worden of andere ´verdachte´ berichten.

Aan het eind van de dag moet alles weer goed zijn.

vrijdag 11 september 2020

Poeh!!

Poeh!! Wat was ik vanavond na het eten even moe! Nee, ik was MOE! Met allemaal hoofdletters én een uitroepteken.

Ik heb dan ook wel een paar erg intensieve dagen achter de rug.

Dinsdagavond reden Willem en ik met de Caddy naar de molen voor meel en bloem. Normaal haal ik daar altijd op woensdag mijn bestelling op, maar de molen gaat twee weken dicht vanwege vakantie. Daarom had ik een extra grote bestelling en die kon niet in één keer in de Caddy. We hadden afgesproken, dat we dinsdagavond vast de eerste lading zouden ophalen.

Met 1000 kilo meel en bloem achterin de Caddy reden we terug naar huis. Er stond helaas file op de A16 en daarom reden we via de Willemsbrug door de stad richting huis. ¨Een rondje van de zaak,¨ zei ik tegen Willem. Ik vond het wel gezellig, hoor, zo even met z´n tweeën op stap.

Vlak bij huis ging het mis. De Caddy zei: ¨Doe het zelf maar¨ en minderde vaart. Precies hetzelfde als wat we een paar weken geleden hadden, toen we ook al een avondritje naar de molen maakten. Alleen gebeurde het toen op de heenweg en kreeg Willem de auto weer aan de praat. 

Nu lukte dat niet. Motor uit, even wachten, motor aan. Motor uit, even wachten, motor aan. Nee hoor. Er bleef ¨Error¨ in het display staan. We konden alleen nog maar heel langzaam rijden. Nou ja. We waren toch bijna thuis. Dus reden we gewoon die laatste kilometer heel langzaam.

Woensdagochtend zouden we vroeg (vòòr Willem z´n werktijd) de tweede lading bij de molen ophalen. Helaas deed de Caddy het nog steeds niet. Die moest dus écht naar de garage. We reden dan maar in Willem z´n auto heen-en-weer. Later op de dag konden we de Caddy bij de garage brengen. Onze Wim werkt hier vlakbij bij Garage Muilwijk. Leuk, want zo kan hij mooi ons hele wagenpark onderhouden :-). Hakke hakke puf puf. Plankgas haalde hij net de 28 kilometer per uur :-). Afijn. Aan het einde van de dag zat er een nieuwe verstuiver in en kon ik hem weer ophalen. 

´s Avonds na het eten deden we er een nieuwsbrief uit van de webshop. We hadden zaterdag een filmpje gemaakt met een online rondleiding door de webshop en dat had Willem in de nieuwsbrief gemonteerd. Het leek ons de beste oplossing, nu we vanwege corona niet iets als Open Dagen of iets dergelijks kunnen houden. Voor wie het filmpje nog niet gezien heeft: ik probeer het straks onderaan dit logje te posten. Om de heropening van de webshop te vieren, had ik allerlei aanbiedingen bedacht. Die vielen kennelijk in de smaak, want er volgde een hoos aan web-bestellingen.

Gisteren en vandaag zijn Maria en ik bijna continu aan het inpakken geweest. Gerwin kwam vandaag ook een dagje helpen. Ik was extra vroeg uit de veren, om ook in de vroege morgenuurtjes alvast wat in te pakken. Wat zelden gebeurt: ik stond op met hoofdpijn. Hè, vervelend! Er zou juist vandaag ook een fotograaf komen en dan ook nog die drukte in de shop. Ik merkte, dat ik niet lekker in mijn vel stak, toen ik een doos van een leverancier opende en daar verkeerd geleverde goederen in zaten. Normaal raak ik daar niet zomaar door van de leg, want zulke dingen gebeuren nu eenmaal. Maar nu voelde ik, dat ik er boos en geïrriteerd van werd. 

Zo goed en zo kwaad als het ging stumperde ik door tot na het ontbijt. Henk en Jan vertrokken naar school en ik besloot een Ibuprofen in te nemen en een momentje voor mezelf te pakken. Even in een warm bad. Daar knapte ik van op. En juist toen ik me had aangekleed stapten Gerwin en Trijnie binnen. Leuk! Nu kon Trijnie mooi even m´n haar doen. Goed vastgestoken met tig haarspelden en daarna nog vastgeplakt met haarlak. Daar hoefde ik mooi de hele dag, inclusief fotosessie, niet meer aan te denken. Handig hoor, zo´n dochter die graag haren ´doet´. 

De rest van de dag bleef mijn hoofdpijn alleen een beetje op de achtergrond zeuren, maar kon ik gelukkig mijn werk doen. 

De fotograaf appte dat hij wat later kwam. Geen probleem. We hadden fotograaf Niek Stam gevraagd voor wat nieuwe foto´s voor de webshop en voor de social media. Mijn foto, die we nu gebruiken, heeft hij ook gemaakt, maar is al wel een jaar of zes oud. Ik ben inmiddels wel een stukje grijzer geworden :-). Tijd dus voor een update. Al jubelde Niek, dat ik geen steek veranderd was, toen hij binnenstapte. Ha, ha. De grapjas.

Alle indrukwekkende fotospullen werden klaargezet. Behalve een gewoon portret van mij, kwam hij ook foto´s ´achter de schermen´ maken. Dus van het inpakken en van de workshopzolder en ook van iets wat nog geheim is ;-).

Het was best intensief. Ik denk dat we om een uur of 11 startten. We hadden tussendoor een korte lunchpauze. En daarna werkten we door tot een uur of half drie. Het laatste was het leukst. We maakten buiten foto´s en liepen daarvoor het weiland achter ons huis in. In de verte stond een groep pinken. Ik zei al: ¨Die komen straks vast nieuwsgierig kijken¨. Maar dat deden ze niet. Totdat we klaar waren en wegliepen. Toen kwam prompt die hele kudde aangesjokt. Nou, dat moest natuurlijk ook nog even vastgelegd worden. Voor mij was het de kers op de taart. Prachtig, die dieren!

Toen Niek vertrokken was, ben ik nog even plankgas pakketten gaan klaarmaken. Het lukte om om 17.00 uur een hele container vol af te leveren bij het postnl-punt. 

Met prikkende benen van vermoeidheid en m´n laatste beetje energie slingerde ik me nog even achter het fornuis om vlug vlug een grote stapel pannenkoeken te bakken. We moesten een beetje snel eten, want om half 7 gingen Hans en Maria weg. Voor het eerst sinds lange tijd was er weer eens een jongerenavondje met 18-plussers van de kerk. Een strandwandeling. Leuk hoor!

Ik maakte ook een wandeling. Een heel korte: ik dook regelrecht mijn bed in en heb tot aan koffietijd geslapen. Poeh! Wat was ik MOE! 



dinsdag 8 september 2020

Het genot van structuur

 Ik ben dol op (school)vakanties. Zelfs na zes of zeven weken zomervakantie ben ik het nog helemaal niet zat. Ik hou van de spontaniteit die er is zonder het harnas van agenda´s en allerlei dingen die ´moeten´. 

Maar toch ...

Maar toch betrapte ik mezelf er vandaag twee keer op, dat ik verzuchtte, dat structuur toch ook wel héél fijn is. 

Het is heerlijk om de dag weer gewoon om 5 uur te beginnen met het beluisteren van een preek en met de strijk. Om dan om kwart voor 7 weer aan een gedekte ontbijttafel te schuiven. Om de boel om 9 uur aan kant te hebben en dan te genieten van een uurtje wandelen met Ciara. Om op dinsdag de gewassen en gestreken zondagse overhemden in de kast te hangen. Maar ook om weer veel en vaak brood te bakken en grote pannen eten klaar te maken. Gewoon omdat iedereen er weer is en omdat iedereen ook weer veel meer trek heeft na een dag hard werken of na de lange fietstocht naar en van school. 

Een grote pan spaghetti met saus van tomaten en courgettes van m´n tuin, bijvoorbeeld. En dan er helaas achterkomen, dat je eigenlijk wel de helft méér had kunnen klaarmaken ;-).


Ik geef het ruiterlijk toe: structuur hebben is een genot. En dan heb ik echt niet zóveel structuur, dat elk half uur van de dag of  van de week al bij voorbaat vaststaat. Nee, verre van dat. Dat past ook totaal niet bij mij. Ik ben meer iemand die genoeg ruimte nodig heeft, om dingen ook gewoon te laten gebeuren. Iemand die ervan kan genieten, als er zomaar een mevrouw van de fiets stapt om een praatje te maken, terwijl ik de was ophang. En niet in paniek raakt, als er ineens vier meeëters aanschuiven. En de dagplanning gewoon omgooit, als er ineens 40 kilo aardbeien langskomen om jam van te koken. Of die vindt, dat het zúlk mooi weer is, dat ´ineens´ de ramen gelapt moeten worden (en dus niet, omdat het toevallig donderdag, of vrijdag, of zaterdag is). 

En gelukkig maar. Want er gaat hier nooit een dag precies volgens de planning, waarom ik dan ook allang geleden gestopt ben met het máken van zo´n planning. Ik werk wel altijd met een prio-lijstje. Dat moet, als het enigszins kan, afkomen. De rest van de tijd is bonustijd en besteed ik aan wat het meest nodig is. 

Vorige week had ik voor mijn doen flink gehuishoud. Natuurlijk ben je als huisvrouw nooit klaar. Maar je kunt  ook besluiten, dat het gewoon een keer ´genoeg´ is geweest. Zaterdag was zo´n moment. M´n was was lekker ´bij´, het huis netjes (genoeg) en de shop was perfect opgeruimd.





Willem had de frieten al voorgebakken klaarstaan.



Tijd voor ontspanning!

Willem, Henk en ik zijn met z´n drieën even fijn over de markt gegaan. De markt op Rotterdam-Zuid aan het Afrikaanderplein. Wat waren we daar lang niet geweest! Willem en Henk smulden van een gebakken visje. 


De zon scheen en de marktkooplui schreeuwden. Je loopt er temidden van allerlei culturen en religies. Je kunt er gemberwortel kopen voor maar 1,99 de kilo (kom daar eens om in de supermarkt!). Je snuift de heerlijke geur van kruiden en olijven op. De enorme watermeloenen, de hoog opgetaste bossen munt en koriander, de kraam met tafelzeil. De smerige (vind ik dan, hè) lucht van bakken vol enge vissen, waar bromvliegen over kruipen. Bleh. Maar ook dát geeft de markt z´n charme! Ik kikkerde er helemaal van op :-). 

Nu vind ik het niet zo´n opgave om ergens snel van op te kikkeren. Ook hoef ik er niet ver voor van huis. Gewoon iets simpels als ´s avonds na de koffie even met Henk naar de melktap voor verse, rauwe melk, is ook prima. 



Of lekker een paar toertjes haken aan m´n gordijntjes voor in de entree en de schuur. 

Structuur is een genot. Maar voor mij moet het niet te strak zijn allemaal ;-).

donderdag 3 september 2020

Eindelijk dan toch!!

 Even een klein berichtje om de lezers ook hier te laten weten, dat eindelijk dan toch de workshops weer gaan beginnen!!

Toen we vorig jaar september ons huis kochten, was dat vooral omdat we ruimte nodig hadden voor de webshop. Ruimte voor de spullen, maar ook ruimte om workshops te geven. Al snel hadden we het bedacht: die workshopruimte moest op zolder komen!

Het was een monsterklus. Want waar nu de zolder is, was helemaal niets! Eerst moest er een verdiepingsvloer komen. Daarna ging het bestaande dak eraf. Dat was namelijk geheel niet geïsoleerd. Het waren allen dakpannen met stro eronder. Het hele dak werd geïsoleerd en de dakpannen gingen geschrobd en wel weer terug. Ook kwamen er vier grote dakramen. Want anders was er geen straaltje licht van buiten en zouden we geheel bij kunstlicht moeten werken. En, o ja, een trap natuurlijk :-).

Er kwam verwarming. Ook niet onbelangrijk. En er werd elektriciteit aangelegd. Tenslotte kwam er een aanrechtblokje, waarvoor natuurlijk ook aan- en afvoer van water noodzakelijk was. Ik zei het al: een monsterklus.

En toen was eigenlijk alleen het ruwe werk nog maar gedaan!

De stukadoor en de schilder kwamen voor het mooie werk. En eindelijk konden we gaan inrichten: laminaat op de vloer, lampen aan het plafond. Er kwam een werktafel en er kwam meubilair. Alles was op een oor na gevild en ik had zelfs al een eerste proef-workshop gedaan, toen corona kwam. Dat was een dikke streep door de rekening.

Al snel besloot ik het hele workshop-verhaal uit te stellen tot na de zomer. Ik had aanvankelijk de hoop, dat we dan van de anderhalvemeter-maatregel af zouden zijn. Maar nee. Daar hebben we ook nu nog mee te dealen en ik denk ook, dat dat nog wel even zo blijft.

Daarom hebben we alles opnieuw van alle kanten bekeken, of en hoe we corona-proef toch workshops konden gaan geven. Met enkele aanpassingen en in kleine groepjes is alles nu eindelijk klaar voor de start. En wat heb ik er zin in!!


Gisteren is de planner online gegaan. En het bleek, dat er méér mensen waren, die er zin in hebben :-). De workshops brood bakken zaten in een paar uur tijd vol. Maar bij de andere workshops is nog ruimte. Wie zich wil aanmelden, kan dat doen via onderstaande link.

Naar de planner

Als we gezond blijven wil ik steeds aan het begin van de maand de planner weer aanvullen met nieuwe workshops. Niet getreurd dus, als het je niet direct lukt om te boeken ;-). Ik hoop in elk geval weer tot ongeveer april/mei door te gaan. Daarna wordt het op de zolder te warm. Want nee, airco is er (nog) niet :-).