Soms komt er iets op je pad, wat je niet zomaar naast je neer kunt leggen, maar waar je iets mee ´moet´ doen. Enkele weken geleden gebeurde me dat weer eens een keer ...
Al héél lang ben ik grote fan van De Wonderpan. Voor wie niet weet wat dat is: een wonderpan is een pan in de vorm van een tulband. Er zit een vlamverdeler/bodemplaatje bij. Dat plaatje is essentieel. Je legt dat op een warmtebron. Het maakt niet uit wat: gas, electrisch, inductie, houtkachel, petroleumstel enzovoorts. De pan zet je daar weer bovenop en dan heb je een soort mini-oventje.
In De Wonderpan bak je de lekkerste cakes, koeken, brood, maar je kunt er bijvoorbeeld ook pastaschotels in maken, of (hartige) taart of er afbakbroodjes in afbakken. Doordat de pan met het baksel direct op de warmtebron staat, is zo´n pan heel energiezuinig. Veel zuiniger dat een gewone oven. Veel mensen weten nog wel, dat hun moeder of oma zo´n pan had. In de tijd, dat de oven in de keuken gemeengoed werd, raakte de wonderpan in onbruik.
Ik heb op deze blog nagekeken, wanneer ik voor het eerst over de wonderpan schreef. Dat was in december 2009! Toen had ik er juist één gekregen. Je leest het hier
In 2010 kwam mijn boek ´Dat doen we zelf wel!´ uit en daarbij hoorde een heuse boekpresentatie. Bij die boekpresentatie deelde ik kruidkoek uit, die ik in de wonderpan had gebakken. De hoofdredacteur van de uitgeverij vond die koek heerlijk smaken en hij wilde van alles weten over De Wonderpan. Ik vertelde hem, dat ik zó enthousiast was, dat ik die pan eigenlijk terug wilde brengen op de Nederlandse markt. Zover kwam het niet, want ik zat op dat moment nog volop in de kleine kinderen het had het daar druk genoeg mee. Maar de hoofdredacteur vond mijn plannetje zó goed, dat hij erin dook. En hij heeft er inderdaad voor gezorgd, dat De Wonderpan weer terug kwam! Eerst via een fabriek in Italië en ook wel met de nodige strubbelingen. Maar later werd er een compleet nieuwe pan ontworpen, naar het oude, dubbelwandige, model van vroeger. Dit werd De Wonderpan 2.0. Gemaakt in een fabriek in Nederland.
Inmiddels ging het bedrijf DeWonderpan.nl over in andere handen. Heel grappig: het ging van de ene Peter, naar de andere Peter. En intussen was ik in december 2015 begonnen met mijn webshop eenvoudiglevenshop.nl Het was niet meer dan logisch, dat ik ook De Wonderpan in de webshop ging verkopen. Zeker omdat ik zelf een enthousiaste gebruiker ben, werd ik de grootste dealer van de pan.
Ergens in juli plaatste ik een bestelling voor een nieuwe voorraad pannen. Op dat moment kreeg ik te horen, dat er nog maar 7 pannen op voorraad waren en dat het bedrijf te koop kwam. Zou dat soms iets voor ons zijn? was de vraag.
Nou, daar moesten we even diep over nadenken. Eigenlijk was de timing helemaal niet zo gunstig. Per slot van rekening waren wij nog niet eens klaar met de verbouwing (de goederenlift moet nog afgemaakt worden!) en hadden we nog wel wat huisvestingswensen. Neem alleen onze buitenboel maar, wat er echt nog niet uit ziet. Maar ja. Dit kwam dus niet zomaar op ons pad. We móesten hier iets mee!
Na lang denken, veel rekenen en veel mailen, waren we er uit. We gingen het doen!!
En zo werden we zómaar trotse eigenaar van DeWonderpan.nl.
Maar dan ben je er natuurlijk nog niet, he. Zo´n overname kost enorm veel tijd en energie en nadenken. Vandaar dat het hier even erg stilletjes was. Maar eindelijk staat het allemaal zo´n beetje in de startblokken. De website is aangepast. Er zijn nieuwe pannen besteld bij de fabriek. Er is een pré-order actie opgezet. We reden zaterdag naar Rijssen voor de laatste voorraad deksels, vlamverdelers, knoppen en nog meer. De fotograaf kwam foto´s maken. We maakten nieuwe proef-baksels...
Intussen moet ik ook bedenken, waar ik alles laat! De hal van de webshop staat nu helemaal vol met pannenonderdelen. En gisteren kwam er een vrachtwagen een pallet dozen brengen. Ook die staat in de hal. En dan moeten notabene de pannen nog komen. Nog geen idee, hoe het allemaal moet! Maar goed. Komt tijd, komt raad.
Ik ben blij, dat alles nu een beetje op de rit staat en dat het langzamerhand weer allemaal ´gewoon´ wordt in Huize Luijkensteijn :-). Nee, saai wordt het nooit.
