Ik ben dol op (school)vakanties. Zelfs na zes of zeven weken zomervakantie ben ik het nog helemaal niet zat. Ik hou van de spontaniteit die er is zonder het harnas van agenda´s en allerlei dingen die ´moeten´.
Maar toch ...
Maar toch betrapte ik mezelf er vandaag twee keer op, dat ik verzuchtte, dat structuur toch ook wel héél fijn is.
Het is heerlijk om de dag weer gewoon om 5 uur te beginnen met het beluisteren van een preek en met de strijk. Om dan om kwart voor 7 weer aan een gedekte ontbijttafel te schuiven. Om de boel om 9 uur aan kant te hebben en dan te genieten van een uurtje wandelen met Ciara. Om op dinsdag de gewassen en gestreken zondagse overhemden in de kast te hangen. Maar ook om weer veel en vaak brood te bakken en grote pannen eten klaar te maken. Gewoon omdat iedereen er weer is en omdat iedereen ook weer veel meer trek heeft na een dag hard werken of na de lange fietstocht naar en van school.
Een grote pan spaghetti met saus van tomaten en courgettes van m´n tuin, bijvoorbeeld. En dan er helaas achterkomen, dat je eigenlijk wel de helft méér had kunnen klaarmaken ;-).
Ik geef het ruiterlijk toe: structuur hebben is een genot. En dan heb ik echt niet zóveel structuur, dat elk half uur van de dag of van de week al bij voorbaat vaststaat. Nee, verre van dat. Dat past ook totaal niet bij mij. Ik ben meer iemand die genoeg ruimte nodig heeft, om dingen ook gewoon te laten gebeuren. Iemand die ervan kan genieten, als er zomaar een mevrouw van de fiets stapt om een praatje te maken, terwijl ik de was ophang. En niet in paniek raakt, als er ineens vier meeëters aanschuiven. En de dagplanning gewoon omgooit, als er ineens 40 kilo aardbeien langskomen om jam van te koken. Of die vindt, dat het zúlk mooi weer is, dat ´ineens´ de ramen gelapt moeten worden (en dus niet, omdat het toevallig donderdag, of vrijdag, of zaterdag is).
En gelukkig maar. Want er gaat hier nooit een dag precies volgens de planning, waarom ik dan ook allang geleden gestopt ben met het máken van zo´n planning. Ik werk wel altijd met een prio-lijstje. Dat moet, als het enigszins kan, afkomen. De rest van de tijd is bonustijd en besteed ik aan wat het meest nodig is.
Vorige week had ik voor mijn doen flink gehuishoud. Natuurlijk ben je als huisvrouw nooit klaar. Maar je kunt ook besluiten, dat het gewoon een keer ´genoeg´ is geweest. Zaterdag was zo´n moment. M´n was was lekker ´bij´, het huis netjes (genoeg) en de shop was perfect opgeruimd.
Willem had de frieten al voorgebakken klaarstaan.
Tijd voor ontspanning!
Willem, Henk en ik zijn met z´n drieën even fijn over de markt gegaan. De markt op Rotterdam-Zuid aan het Afrikaanderplein. Wat waren we daar lang niet geweest! Willem en Henk smulden van een gebakken visje.
De zon scheen en de marktkooplui schreeuwden. Je loopt er temidden van allerlei culturen en religies. Je kunt er gemberwortel kopen voor maar 1,99 de kilo (kom daar eens om in de supermarkt!). Je snuift de heerlijke geur van kruiden en olijven op. De enorme watermeloenen, de hoog opgetaste bossen munt en koriander, de kraam met tafelzeil. De smerige (vind ik dan, hè) lucht van bakken vol enge vissen, waar bromvliegen over kruipen. Bleh. Maar ook dát geeft de markt z´n charme! Ik kikkerde er helemaal van op :-).
Nu vind ik het niet zo´n opgave om ergens snel van op te kikkeren. Ook hoef ik er niet ver voor van huis. Gewoon iets simpels als ´s avonds na de koffie even met Henk naar de melktap voor verse, rauwe melk, is ook prima.
Of lekker een paar toertjes haken aan m´n gordijntjes voor in de entree en de schuur.
Structuur is een genot. Maar voor mij moet het niet te strak zijn allemaal ;-).
