vrijdag 30 juli 2010

Terug van weg geweest

Het is al weer meer dan een jaar geleden, dat ik een mailtje in mijn mailbox vond van Ellen van het blog Welkom bij Ellen in Zwitserland. En dat was ook juist wat ze schreef: jullie zijn met je hele gezin van harte welkom bij ons in Zwitserland. Zo’n uitnodiging maakt je uiteraard sprakeloos. WOW! Een vakantie in Zwitserland. Dat is iets waarvan we nooit ook maar hebben gedroomd!
Er ging nog een lange tijd voorbij voordat het zover was. Er gebeurde zoveel. Eerst werd onze Theo geboren, die overleed. Ik werd erg ziek en had lange tijd nodig om op te knappen. Daarna trouwden Wim en Geertje. Maar in december mailde Ellen: willen jullie toch nog wel komen? Dan gaan we, al duurt het nog lang, vast een datum prikken. De datum werd vastgesteld. Maar wat voelde het allemaal nog onwerkelijk!
Na een paar maanden werd het toch zo langzamerhand tijd dat de voorbereidingen opgestart werden. Het zou écht gaan gebeuren!
Toen in mei Willem z’n vakantiegeld binnenkwam toog ik met de zes kinderen die nog geen id-kaart hadden naar de fotograaf voor pasfoto’s en naar het gemeentehuis voor de kaarten. Daarna keken we op internet wanneer de nachttrein naar Zwitserland zou rijden. We waren namelijk van plan om met één auto naar Zwitserland te reizen (de zakenauto van Willem) en met de rest van het gezin per nachttrein te reizen. In december hadden we al gezien dat dat het voordeligst was: 29 euro per persoon per enkele reis. Helaas bleken deze tickets al 180 dagen van tevoren gereserveerd te moeten worden en daarbij was er ook nog maar een beperkte voorraad van. We keken naar andere voordelige reismogelijkheden. Per trein bleek het 800 euro te moeten kosten voor 5 retours. Die mogelijkheid viel daarom af. Intussen was in maart mijn oude Volvootje afgeschreven, omdat de versnellingsbak onherstelbaar kapot bleek te zijn. We hadden hem ingewisseld voor een iets nieuwere (12 jaar oude) Renault en volgens Willem was die goed genoeg om er mee naar Zwitserland te reizen. We zouden dus met twee auto’s gaan.
We dachten na over hoe we alles zouden kunnen vervoeren. Eerst wilde Willem de aanhangwagen van mijn vader gebruiken. Maar dat zag ik helemaal niet zitten. Zo’n eind rijden en dan ook nog eens de bergen in leek me reuze lastig met een aanhangwagen. We kozen ervoor een skybox te huren en die op Willem z’n auto te laten monteren.
Het mailcontact over de vakantie werd intensiever. En we werden steeds enthousiaster. Ellen had iedere keer van die leuke verrassingen. Er kwamen fotootjes, er werd een postpakketje met folders van de omgeving bezorgd, er kwam een geheimzinnige mailwisseling tussen Ellen en Willem op gang (waar ik niets van mocht weten), we mochten onze schoenmaten doormailen want Ellen zou op zoek gaan naar passende bergschoenen enzovoorts. We rolden van de ene verbazing in de andere.
Eindelijk was het een week voor vertrek en tijd om alles te gaan inpakken , het huis op te ruimen, de was helemaal bij te werken enzovoorts. Op donderdagavond kwam de skybox op Willem z’n auto. We waren erg benieuwd of we alle bagage zouden kunnen laden. Op zaterdag bleek dat dat best goed ging komen. Behalve de skybox hadden we ook nog mijn hele kofferbakruimte en een stukje van die van Willem voor onze spullen. We maakten alles helemaal klaar, zodat we op maandagmorgen op tijd zouden kunnen vertrekken.
Maandagochtend,19 juli, ging ik er, zoals gewoonlijk, om 5 uur uit. Ik had tegen de kinderen gezegd, dat ik voor zessen niemand wilde zien. Zo kon ik nog even rustig wat laatste karweitjes doen en een lange lijst opstellen met klusjes die we met z’n allen zouden doen, voordat we vertrokken. Dingen als: planten water geven, de vaatwasser uitruimen, de bedden opmaken, het hele huis stofzuigen enzovoorts enzovoorts.
De stemming zat er goed in. Iedereen deed z’n best om op tijd met alles klaar te zijn. We zaten goed met de planning. We wilden om 8 uur wegrijden en dat werd uiteindelijk 8.19 uur. Niet gek gedaan!
We reden nog even langs mijn ouders om afscheid te nemen en onze vleesbestelling in te laden. Daarna reden we naar Dordrecht. Daar had Koos het weekend bij mijn zus gelogeerd om geen last te hebben van de drukte en het ongewone. Nu waren we compleet. We konden écht op reis! Spannend! Zowel Willem als ik hadden nog nooit zo’n lange autorit gemaakt. En niemand van ons was ooit in Zwitserland geweest. Wat waren we benieuwd!
Tot halverwege de reis liep het allemaal erg gesmeerd. Daarna kwamen er lange stukken waar werk aan de weg was, wat voor de nodige vertraging zorgde. Op een stuk rijksweg waar het van driebaans naar tweebaans ging was er iemand die dat te laat zag en me bijna ramde. Met een enorme klap sloeg m’n spiegel naar voren. Gelukkig deed ik geen al te wilde stuurcorrectie naar rechts waar, ook al gelukkig, op dat moment niemand reed. We reden naar de eerstvolgende parkeerplaats en stapten uit. De mevrouw die het veroorzaakt had was nog harder geschrokken dan ik. Maar “Gott sei Dank!” was het enkel maar die spiegel die weer terug gebogen kon worden. We konden weer verder.
Ik moest best wennen aan de rijstijl in Duitsland. Voor mijn idee was het continu op de remmen en weer plankgas, op de remmen en weer plankgas. Ook na een best groot ongeluk (gekantelde tankwagen) ging dat zo. We stonden er een 20 auto’s bij vandaan, zagen hoe alle rommel van het wegdek werd geveegd, iemand gaf een seintje en, hup, plankgas ging iedereen weer verder. Pff.
Toen we eindelijk in Basel waren gearriveerd dachten we dat we er bijna waren. We belde Ellen, die samen met haar vriendin, in het vakantiehuis op ons wachtte, dat we in Zwitserland aangekomen waren en dat we er met een anderhalf uur konden zijn. Mis! Eerst een hoop oponthoud door alweer een ongeval, daarna fout gereden, doordat de TomTom van Willem ons dwars door Zürich stuurde waar de boel opgebroken was, daarna werden we aangehouden. Volgens de politie reed ik 66 waar je maar 60 mocht. Raar, want ik reed áchter Willem aan en die zou niet te hard gereden hebben? Hoe dan ook, ik had al helemaal geen zin in discussies in het Duits en betaalde snel de 40 Franc. Ik rijd notabene al 25 jaar en heb in al die tijd nog maar één keer een bekeuring gehad! Welkom in Zwitserland…
Toch hielden we er de moed goed in, want ein-de-lijk zagen we waar we zo heel benieuwd naar waren: échte bergen! We waren van rijplaats gewisseld. Dirk z’n TomTom was nieuwer en wees een weg om Zürich heen. Daarom was ik nu voorop gaan rijden en Willem slingerde er achteraan. Het werd al donker toen we van de grote weg afgingen en Dirk z’n TomTom aangaf, dat het nog een half uur rijden was. Zonder oponthoud reden we het laatste stuk en het was kwart voor tien toen we langs een smalle bergweg omhoog reden naar ‘ons’ huis, waar de Nederlandse vlag bij wijze van welkom uit het raam wapperde.
Wat was het leuk om Ellen in het echt de ontmoeten. Wat had ze, samen met haar vriendin, geweldig haar best gedaan om ons te verrassen! We kregen een rondleiding door het enorme huis. Het duizelde me gewoon, zo groot. De koelkast zat al helemaal volgepakt en in de keuken was een tafel, waarop allerlei boodschappen uitgestald waren. En volgens mij was Ellen net zo blij als ik, toen ze het allemaal aan ons liet zien. Op de kookplaat stond een enorme pan pasta klaar. Wat hadden we daar trek in! We tafelden heel gezellig. Ellen en Fränzi stonden erop om ons te bedienen. Zelfs de afwas werd gedaan!
Na het eten verdeelden we de slaapplaatsen, gaf Willem de kleintjes een kattewas en maakte ik hun bedden op. Ze waren zó in slaap.
De groten praatten nog een poos, maar waren toch ook wel moe genoeg om het niet te laat te maken. Alleen Ellen en ik hebben nog een tijdje gekletst. Eigenlijk nog veel te kort. Maar we zouden elkaar de komende tijd vaker spreken. Dus dat hielden we nog te goed.




We hebben een heerlijke vakantie gehad. Veel gewandeld, veel moois gezien, een dag bij Ellen in St. Gallen geweest, in een kabelbaan gezeten, teveel om op te noemen. Dirk heeft meer dan 4 uur video opgenomen, waar hij een mooie herinnering van wil maken. Ook hebben we heel veel foto's gemaakt en schreef ik van iedere dag een verslagje. Zo kunnen we nog heel lang nagenieten van deze droom van een vakantie!
In een volgend logje wil ik nog wat foto's posten. Nu verlang ik erg naar m'n bed :-) We zijn vanmorgen om half 7 uit Linthal vertrokken en vanavond om kwart over 8 waren we thuis. De kinderen zijn gedoucht en naar bed, de wasmachines gevuld, de koelkastspullen en etenswaren uitgepakt, één auto uitgezogen en nu is het welletjes. Morgen weer een nieuwe dag, hopen we.

donderdag 29 juli 2010

Handwerkjes afmaken

Iedereen die graag handwerkt zal het herkennen: een tasje, zakje of doosje met onafgemaakte handwerkjes. Bij mij zitten ze in een grote tas die achter de bank staat. En af en toe stoort het me. Dan ben ik streng voor mezelf en besluit eerst alles af te maken, voordat ik aan iets nieuws begin. Dit zit er allemaal in de tas: een heel fijn kruissteekborduurwerk (een merklap), een wat grover kruissteekborduurwerk (klaprozen), een paar kabelsokjes waarvan de tweede op de helft zit, een haakwerk (tas) wat voor meer dan 80 procent af is en een breiwerk (sjaal met kabels) wat half af is. Deze week heb ik hard gewerkt aan m’n merklap. Nog een avondje of vijf dan hoop ik dat ding eindelijk af te hebben. Het was echt een jarenplan, want het is zó fijn, dat ik het alleen onder een sterke lamp of overdag in het zonlicht kan zien. Daarom werkte ik er eigenlijk alleen maar ’s zomers aan. Ik wil de lap dan laten inlijsten. Ik weet alleen nog niet waar hij zal gaan hangen. Willem houdt niet van borduurwerk, dus grapte ik van de week al, dat ik het wel in de wc zou hangen ;-). Afijn, da’s nog een verrassing dus. Eerst maar eens zorgen dat al die onaffe werkjes afgemaakt worden!

maandag 26 juli 2010

Kringloopwinkelen

Als ik in Dordrecht moet zijn schiet ik regelmatig daar de Kringloopwinkel in. Het is altijd leuk om er even rond te kijken en bijna altijd vind ik wel iets wat ik kan gebruiken, of wat leuk is om aan iemand kado te doen.
Nóg leuker vind ik het om te kringloopwinkelen in een voor mij onbekende stad. Het assortiment is vaak echt anders. Willem weet het al: als we een daagje uit gaan kan hij me geen groter plezier doen dan me een uurtje los te laten in een Kringloop. Hij strijkt dan zelf wel ergens met een bakkie koffie neer, want hij ziet er niets in, in dat gegrabbel in oude rommel.

Zaterdag heb ik allerlei leuks gescoord. Een houten rekje waar je een neteldoekenzak in kunt hangen. Ik weet niet hoe het heet, want ik zag het nooit eerder. Je kunt het gebruiken om bijvoorbeeld bramenjam of –saus in uit te laten lekken om de pitjes eruit te zeven. Maar ook is het heel geschikt voor het maken van hangop (uitgelekte yoghurt). Dat deed ik tot nu toe in een theedoek, die ik tussen twee stoelen hing, of ook wel met een theedoek in een vergiet, die ik in een grote pan hing. Dit rekje zat nog helemaal nieuw in de verpakking. Gaaf!



Ook kwam ik een weefraampje tegen. Ik kocht er meteen een klos dun katoen bij om in te spannen. Misschien ga ik het zelf in gebruik nemen en anders gaat het vast in de doos met 5 december-kadootjes. Ik vond er in hetzelfde ‘handwerkhoekje’ nog een hele grote stopnaald. Ideaal om pelpinda’s mee aan een draad te rijgen voor de vogels. En natuurlijk ook ideaal om motieven op truien te mazen en breiwerk in elkaar te naaien. Dit soort naalden zijn behoorlijk prijzig in de winkel. Nu had ik hem voor een habbekrats.



Ook griste ik nog een doosje veiligheidsspelden mee. Niet omdat ik die niet voldoende op voorraad heb, maar omdat juist het knoopsgatelastiek uit Maria’s rokje was losgegaan. Nu kon ik het elastiek met behulp van een veiligheidsspeld weer snel door het tunneltje rijgen.

Bij de papierwaren vond ik een paar ongebruikte wijnfleskadozakken. Die nam ik mee om m’n zelfgemaakte wijn leuk in weg te geven. Een andere leuke vondst was een bloemenpersje. Maaike heeft er ook één. Deze is voor mij. ;-)

dinsdag 20 juli 2010

Blij maken

Ik kreeg een heel leuk mailtje in mijn mailbox van Elly Blijenbergh. What's in a name!! Elly vroeg of ze met haar webshop op mijn leeslijst mocht staan. Natuurlijk heb ik eerst haar shop bekeken. Alleen de naam al: Ik maak blij! Dat is Elly dan alvast gelukt: ze heeft mij blij gemaakt. En ik denk, dat er nog heel veel meer mensen blij gaan worden als ze bij Elly gaan kijken! Elly's webwinkel is namelijk heel speciaal. Ze maakt allerlei prachtige en grappige dingen. Als je iets van je gading tegenkomt mag je zelf bepalen wat je ervoor over hebt. Elly laat zich gewoon verrassen. Je mag natuurlijk geld geven, maar ook iets in natura. Gewoon ruilen eigenlijk. Je moet zelf maar eens kijken in haar shop: www.ikmaakblij.nl
Ik vind het een geweldig idee!

donderdag 15 juli 2010

Verder gaan

Was het gisteren een dag van stil staan, vandaag was het een dag van verder gaan. Alhoewel ´gisteren´ nog veel in onze gedachten en gesprekken was. Ik wil ook graag iedereen bedanken voor de condoleances hier en privé. Dat is fijn, als ook verdriet gedeeld kan worden.

Vandaag was het in huize Luijkensteijn een echte actiedag. Ik begon om half 6 met de echt allerlaatste wijzigingetjes uit te werken van mijn boek. Daarna ben ik de strijk van gisteren gaan doen en heb ik wat e-mailtjes beantwoord. Iedereen lag nog op één oor en ik geniet dan altijd van de rust.

Om half 8 maakte ik ontbijt klaar voor Willem, Dirk en mezelf en langzaam maar zeker kwam er leven in de brouwerij.
Halverwege de morgen ben ik gewapend met een vuilniszak en de stofzuiger met Maaike en Maria naar hun kamer getrokken. Tijd voor de grote opruimklus. We kieperden de duplo-bakken om, om die uit te zuigen en daarna weer te vullen. We zochten meteen alles uit en legden alles wat er niet in hoorde op de juiste plaats. Daarna kwam hoek voor hoek de hele kamer aan bod: kledingkast, burootje, vensterbank, boekenkast, schoolspulletjes, legobakken, poppenspullen enzovoorts. Halverwege de klus kregen de meiden 'wegloopneigingen', maar ik was onverbiddelijk. De klus MOEST helemaal geklaard worden en wel vandaag! We vergaarden een halve vuilniszak rommel en om 12 uur haalden de meisjes opgelucht adem: ze mochten gaan.
Zelf haalde ik de bedden af, stofzuigde ze uit en maakte ze weer keurig op. Daarna trok ik de stofzuiger nog even secuur door de hele kamer. Heerlijk. Dat zit er weer op!

Vanmiddag deed ik m'n gewone dagelijkse rondje. Aan het einde van de middag mocht Henk met mij mee om wat boodschappen te doen. Sinds gisteren ben ik voor een paar weken gestopt met brood bakken. In de zomervakantie neem ik altijd een bakpauze. Maar nu moest ik natuurlijk wel naar de winkel voor brood. Ik besloot om eens een keertje naar de Lidl hier op het dorp te gaan. Een winkel waar ik normaal haast nooit kom. Het was leuk shoppen, want in de koopjesbakken lagen nogal wat artikelen extra afgeprijsd. En ook vond ik in de koelvitrine het een en ander met 30 procent korting, waar ik wel van wilde profiteren.
Na de Lidl ging ik ook nog even naar de schoenenwinkel die uitverkoop houdt. Willem heeft voeten met heel hoge wreven en kan alleen maar goed op van Bommel schoenen lopen. Hij had al een paar keer gezegd dat hij graag een paar cognackleurige zou willen hebben. Laat er nu nog precies één paar in zijn maat staan. Ik was echt blij.
We maakten nog een stop bij de apotheek om medicijnen voor drie kinderen op te halen en kwamen bepakt en bezakt thuis.

Vanavond zijn Willem en ik nog snel heen en weer naar Dordrecht gesjeesd. Ik wilde een kado voor iemand kopen, wat niet op ons dorp verkrijgbaar is. Ik wist precies wat het zijn moest en dus was het zó gebeurd. Tijd voor koffie met een stroopwafel.

Na de koffie wachtte de strijk van vandaag. Daar had ik wel even werk aan. Er zaten alleen al 11 overhemden/blousen bij. Maar nu ben ik lekker klaar en kan met de beentjes omhoog.

woensdag 14 juli 2010

Indrukwekkend

De veertiende juli in de zomervakantie van 2010 was een indrukwekkende dag. Vandaag werd mijn oom Frans begraven. En dan staat alles toch even stil...

donderdag 8 juli 2010

Het nuttige en het aangename

Wat was het weer een prachtige zomerdag vandaag! Normaal vind ik het nooit zo leuk als de zomervakantie vroeg valt. Maar dit jaar treffen we het toch wel bijzonder met het heerlijke weer.
Wel is het raar dat ik nu juist in de vakantie het erg druk heb. Ik ben de laatste hand aan mijn boek aan het leggen en daarbij heb ik me echt verkeken op de tijd die daar in gaat zitten.
Toch probeer ik er maar het beste van te maken en vanmiddag heb ik daarom het nuttige met het aangename verenigd. Ik ben met drie kinderen naar de Merwelanden gereden. Dat is een waterplas met een strandje in de Biesbosch bij Dordrecht. De kinderen speelden heerlijk in het water en zelf zat ik met m'n laptoppie onder de parasol hard te werken :-)
Jammer dat er intussen geen kabouters waren die thuis de was en de strijk enzo deden ;-)

dinsdag 6 juli 2010

Eenvoudig vermaak

Onze niet zo grote achtertuin is met het opzetten van drie tentjes veranderd in een heus tentenkamp.




Wekenlang heeft Maaike het er al over gehad: in de eerste week van de vakantie ging ze met haar vriendenclubje kamperen. Er werden heel wat plannen gesmeed. Sommige bleken niet uitvoerbaar, andere behoefden enige correctie, maar uiteindelijk is hun grote feest werkelijkheid geworden! Drie dagen (en twee nachten!) bivakkeren de kinderen in de achtertuin. Ze zorgen zelf voor hun eten en drinken en komen alleen in huis om gebruik te maken van het toilet. Ze hebben het prima naar hun zin!

Morgen wordt het tentenkamp weer opgeruimd. Ik zal blij zijn als ik weer normaal bij m'n bloemen kan. Ik zag vanmorgen dat m'n lelies in bloei gekomen zijn en vanavond ontdekte ik de eerste bloeiende dahlia. Eén van de tentjes staat zomaar bovenop een viooltjesperkje. Daar zal wel niet veel meer van over zijn. Nou ja, je moet er wat voor over hebben ;-).



Intussen heeft Maria een paar nachtjes bij haar hartsvriendin gelogeerd en is Leendert vannacht bij een vriend. De kinderen vermaken zich prima met vissen, skaten, zwemmen, computeren enzovoorts. En zelf geniet ik er vooral van, dat de schooldruk van de ketel is en ik de kinderen lekker om me heen heb. Volgende week vrijdag krijgen ook Willem, Trijnie en Dirk vakantie en dan is het spul compleet! We vieren dan twee hele weken lang vakantie. Joepie!

Eerst hebben we nog een verjaardag te vieren. Of eigenlijk twee. Morgen hoopt Koos jarig te zijn en zondag was Leendert jarig. Met een beetje geluk kunnen we dat morgenavond in de tuin vieren.

zaterdag 3 juli 2010

Een goed begin

Gisteren begon hier de zomervakantie. De basisschoolkinderen hoefden alleen ´s morgens nog maar naar school en de VO-ers liepen al een weekje thuis. We zijn de zomervakantie op een heel speciale manier begonnen. We zijn heerlijk naar het strand geweest!

Willem en Dirk hadden vanaf drie uur vrij genomen van hun werk. Intussen had ik hier gezorgd dat alles ingepakt stond, zodat we snel konden vertrekken. Het is toch altijd nog wel een uurtje rijden naar Ouddorp. Halverwege de dag belde Geertje. Zij had gehoord dat we naar het strand zouden gaan en Wim was die dag al om zes uur begonnen op zijn werk en zou óók om drie uur vrij zijn. Ze konden dus ook van de partij zijn. Gezellig! Alleen Trijnie had iets anders afgesproken voor 's avonds en die zou niet meegaan. Maar verder was de club compleet, inclusief een vriendin van Maaike en een vriend van Hans.
Om kwart voor vier reden we met twee volgepakte auto's weg. Het was redelijk rustig op de weg en we kwamen dan ook vóór vijven bij het strand aan. Het was zó heerlijk daar, op deze tot nu toe warmste dag van het jaar!
We installeerde ons compleet met windscherm, parasol, stoeltjes, speeltjes voor de kinderen enzovoorts en hadden het plan om tot zonsondergang er te blijven. Het strand is leuk voor jong en oud en iedereen vermaakte zich dan ook opperbest. Voor Henk was het de eerste keer, dat hij daar was. Het was zó leuk om te zien hoe verrukt hij was. Er ging echt een nieuwe wereld voor hem open.



Intussen vermaakte ik me met mijn borduurwerk wat een heel jaar onaangeroerd in de kast heeft gelegen.
Toen iedereen een poos in het water en goed actief was geweest gingen de maagjes knorren. Willem en ik begonnen aan de catering. We hadden onze skottelbraai meegenomen om broodjes hamburger klaar te maken. Zodra de hamburger stonden de smorrelen op het vuur kwam iedereen eromheen zitten om te eten. Terwijl Willem zich met de broodjes hamburger bezig hield, hield ik met bezig met de pannenkoekenbedeling. Ik had thuis een grote stapel spek- en kaaspannenkoeken gebakken en die goed ingepakt in folie en kranten. De pannenkoeken waren nog gloeiend heet, alsof ze zó uit de pan kwamen. Ik bestrooide ze met suiker en pannenkoek na pannenkoek verdween van de stapel. Zeelucht maakt hongerig. Dat was duidelijk. Ook de koeltassen vol drinken werden steeds leger.
Helaas ontdekten we tegen die tijd dat de lucht ineens wel erg donker was geworden. Het was ook voorspeld: kans op een (onweers)bui in het zuid-westen. We zaten niet echt rustig meer, want zo'n bui kan ineens snel opsteken. Ook om ons heen zagen we mensen opbreken. We besloten dan ook om na het eten maar rustig te gaan inpakken. Het werd ook een heel stuk frisser. De kinderen waren allemaal wel een beetje sip, omdat ze veel langer hadden willen blijven. Maar het was niet anders. Tegen achten waren we klaar voor vertrek. Ik zag in de auto dat het nog maar 22 graden was. Een heel verschil met toen we aankwamen! En ook een heel verschil met thuis, bleek toen we daar weer arriveerden. Daar was het nog 27 graden. Prima temperatuur om ons vakantiefeestje in de achtertuin voort te zetten. De kleinste kinderen werden gedoucht en naar bed gebracht. Met de rest zaten we aan onze picknicktafel nog gezellig te kletsen tot een uur of 11.
Het was een heel speciaal begin van de zomervakantie!