Willem en Dirk hadden vanaf drie uur vrij genomen van hun werk. Intussen had ik hier gezorgd dat alles ingepakt stond, zodat we snel konden vertrekken. Het is toch altijd nog wel een uurtje rijden naar Ouddorp. Halverwege de dag belde Geertje. Zij had gehoord dat we naar het strand zouden gaan en Wim was die dag al om zes uur begonnen op zijn werk en zou óók om drie uur vrij zijn. Ze konden dus ook van de partij zijn. Gezellig! Alleen Trijnie had iets anders afgesproken voor 's avonds en die zou niet meegaan. Maar verder was de club compleet, inclusief een vriendin van Maaike en een vriend van Hans.
Om kwart voor vier reden we met twee volgepakte auto's weg. Het was redelijk rustig op de weg en we kwamen dan ook vóór vijven bij het strand aan. Het was zó heerlijk daar, op deze tot nu toe warmste dag van het jaar!
We installeerde ons compleet met windscherm, parasol, stoeltjes, speeltjes voor de kinderen enzovoorts en hadden het plan om tot zonsondergang er te blijven. Het strand is leuk voor jong en oud en iedereen vermaakte zich dan ook opperbest. Voor Henk was het de eerste keer, dat hij daar was. Het was zó leuk om te zien hoe verrukt hij was. Er ging echt een nieuwe wereld voor hem open.
Intussen vermaakte ik me met mijn borduurwerk wat een heel jaar onaangeroerd in de kast heeft gelegen.
Toen iedereen een poos in het water en goed actief was geweest gingen de maagjes knorren. Willem en ik begonnen aan de catering. We hadden onze skottelbraai meegenomen om broodjes hamburger klaar te maken. Zodra de hamburger stonden de smorrelen op het vuur kwam iedereen eromheen zitten om te eten. Terwijl Willem zich met de broodjes hamburger bezig hield, hield ik met bezig met de pannenkoekenbedeling. Ik had thuis een grote stapel spek- en kaaspannenkoeken gebakken en die goed ingepakt in folie en kranten. De pannenkoeken waren nog gloeiend heet, alsof ze zó uit de pan kwamen. Ik bestrooide ze met suiker en pannenkoek na pannenkoek verdween van de stapel. Zeelucht maakt hongerig. Dat was duidelijk. Ook de koeltassen vol drinken werden steeds leger.
Helaas ontdekten we tegen die tijd dat de lucht ineens wel erg donker was geworden. Het was ook voorspeld: kans op een (onweers)bui in het zuid-westen. We zaten niet echt rustig meer, want zo'n bui kan ineens snel opsteken. Ook om ons heen zagen we mensen opbreken. We besloten dan ook om na het eten maar rustig te gaan inpakken. Het werd ook een heel stuk frisser. De kinderen waren allemaal wel een beetje sip, omdat ze veel langer hadden willen blijven. Maar het was niet anders. Tegen achten waren we klaar voor vertrek. Ik zag in de auto dat het nog maar 22 graden was. Een heel verschil met toen we aankwamen! En ook een heel verschil met thuis, bleek toen we daar weer arriveerden. Daar was het nog 27 graden. Prima temperatuur om ons vakantiefeestje in de achtertuin voort te zetten. De kleinste kinderen werden gedoucht en naar bed gebracht. Met de rest zaten we aan onze picknicktafel nog gezellig te kletsen tot een uur of 11.
Het was een heel speciaal begin van de zomervakantie!
