maandag 29 juni 2020

Drie lange dagen

Vrijdagochtend ging ik samen met Maria naar het gemeentehuis in Nieuw-Lekkerland. Maria moest een nieuwe ID-kaart en dit was de dichtstbijzijnde locatie, waar we terecht konden. We hadden een afspraak om 9 uur en reden dus al bijtijds weg. Op dat moment was er heel even niemand thuis. Willem reed Jan naar school en zou snel thuis zijn. En Gerwin zou al gauw komen om in te pakken.

Toen we terugkwamen, was het koffietijd. En terwijl ik aan het koffiezetten was, keek ik, waar Muck was. Dat is zoiets, wat je automatisch doet. Maar hoe ik ook keek, of riep, of met het zakje kattesnoepjes kraakte, er verscheen geen Muck. Na de koffie ben ik al roepend en krakend het hele huis door gegaan. Van de twee zolders tot de kelder. Muck was weg!! Hoe dat ooit kon gebeuren? Alleen het dakraam stond open. Zou ze daar uit geklommen zijn???

Muck was hier bij ons nog nooit buiten geweest. Als een kat verhuist, moet je hem een aantal weken in huis houden, zodat hij kan wennen. En omdat Muck een verlegen poes is, hebben we die wen-periode verlengd. We hadden nog niet het idee, dat ze eraan toe was, om naar buiten te gaan.

Het werd een akelige dag. Elk moment waren we op zoek. Dan liep er weer één buiten te roepen. Dan was er weer één binnen op de gekste plekjes aan het kijken. Met elk uur dat verstreek, voelde ik me akeliger.

Maaike kwam met troostbloemen thuis, om me op te monteren.


En zelf probeerde ik te genieten van ons eerste prakkie kroten van eigen tuin.



Maar ik kon het poezebeest niet uit mijn hoofd zetten. Het was ook nog eens keihard gaan regenen en onweren. Ach toch. Ik ben al vroeg naar bed gegaan en heb uit pure frustratie een hele zak drop opgegeten....

Zaterdagochtend vroeg liep ik direct weer naar buiten om te zoeken. Het was nog heel stil. Ik zette alle deuren open, om de warmte, die nog in huis hing, te verdrijven. In m´n moestuin zat ik me op mijn hurken te verwonderen over de schoonheid van de courgettebloemen.





Dat Muck niet te vinden was, was een domper op al die pracht.

We gingen koffiedrinken bij schoonmama en daarna stelde Willem voor, om er eens éven tussenuit te gaan. We hebben het al zo lang druk met van alles en nog wat. En nu dat poezengedoe. Hij vond het beslist nodig, om even de zinnen te verzetten. Eerlijk gezegd, had ik een heel programma voor deze dag. Maar het werk zou echt niet weglopen. Dus...

Hans, Maaike en Henk wilden wel mee. Het plan was om naar Schoonhoven te rijden en daar een broodje te eten aan de rivier. We reden in Hans z´n auto en gingen ´binnendoor´, dwars door de polder.

We waren net twee dorpen verderop, in Brandwijk, toen ik zei: ¨Wacht eens even, er moet hier ergens een landwinkel zijn, waar je ook koffie en een broodje kunt krijgen.¨ Ik had het nog niet uitgesproken, of we zagen het al: De Riekjeshoeve. Hans trapte op de rem en draaide het erf op. Leuk!

We gingen de winkel binnen en we shopten boerenyoghurt, kadootjes voor de juffen van Henk, biologische aardappels (voor de zaterdagse frieten), een pakje speciale thee voor Dirk. We voelden ons toerist in eigen streek. Daarna kozen we allemaal iets te eten en te drinken. In afwachting van de tosti´s installeerden we ons buiten aan een tuintafel. Zo leuk! We konden ons huis bijna zien, zo dichtbij waren we! En we snoven de vertrouwde mestgeur op. Ha, ha, méér thuis kan haast niet. En toch voelden we ons helemaal uit!







We smulden van onze lunch. Henk vond het nog leuk om een beker melk uit de melktap te tappen. En daarna stapten we weer in de auto om nog een klein ommetje door de polder te maken en naar huis te gaan.

Vlak voordat we weer thuis waren, passeerden we kwekerij Bot. ¨HO!¨ riep ik. Ik wilde namelijk nog wat groentenplantjes om de gaten in mijn moestuin op te vullen. En die kwekerij was vast ook heel leuk voor Hans, om te kijken, dacht ik. En jazeker vond Hans dat leuk! En ook de anderen liepen geïnteresseerd rond, terwijl we plannen maakten over onze haag en eventueel wat fruitboompjes enzo. Dat is nog toekomstmuziek, maar plannen maken kan altijd, he.

Ik kocht wat plantjes, we maakten nog een praatje met de ´oude mevrouw Bot´ en reden de laatste kilometers naar huis.

Wat was dat leuk! En wat was ik hier enorm van opgeknapt!!

De rest van de middag was gevuld met dingen, die nog voor de zondag gedaan moesten worden. Lekker alles glad maken, brood bakken, bedden opmaken, een taart bakken voor het zondagse bakkie koffie


Maria zeemde


Jan stofzuigde


Vele handen maken licht werk!

En voordat we er erg in hadden, was het 17.00 uur en druppelde iedereen binnen. We zaten maar liefst met z´n zestienen aan de zaterdagse frieten. En daarna hebben we tot een uur of half 10 met z´n allen aan tafel spelletjes gedaan. Het was al met al net een echte vakantiedag. Het enige wat zuur was, was het weten, dat Muck weg was en weg bleef.

Ik had op internet gezocht en dan kom je allerlei verhalen tegen. Van mensen bij wie het poezebeest na weken toch weer terugkwam. Maar ook van mensen, die hun ontsnapte kat nooit meer terug vonden. Ik bleef dus tussen hoop en vrees, maar de hoop werd kleiner en de vrees steeds groter :-(.

Zondag waren we de hele dag met z´n achten thuis. We waren helaas niet ingedeeld voor de kerkdienst en beluisterden de diensten dus maar weer online (gelukkig is het einde in zicht!!). Tussen de diensten door zijn de kinderen nog weer de wei in gegaan, om naar Muck te zoeken. Zo´n beest blijft je echt bezighouden.

Na de avonddienst was Hans met Ciara buiten. Ineens werd Ciara onrustig. Haar haren gingen overeind, ze ging grommen en ze sloeg zelfs aan. Hans begreep niet goed waarom dat was. Hij deed Ciara in de bench en ging op onderzoek uit. In de verte zag hij een poes in de wei. En dat leek toch heus Muck! Hij pakte de verrekijker erbij. Ja, echt! Het leek Muck écht. Hij liep naar binnen: ¨Mam, kijk u eens. Het lijkt wel of ik Muck zie¨, zei hij. Ik rende naar buiten, keek door de verrekijker en ja hoor! Dat was écht Muck. Geen twijfel over mogelijk.

In no time stond de hele familie buiten. Willem riep en kraakte met het zakje van de snoepjes. En ja! Daar kwam ze aangerend!! Bij de tuin van de buren stopte ze. Ze leek bang. Willem ging erheen. De snoepjes wonnen :-). Willem kon haar pakken! We juichten! Als een koningin werd Muck over de drempel gedragen. Ze was uitgehongerd! Haar vacht was klitterig en verfomfaaid. En haar ene oogje was dik. Maar ze was er! We hebben haar overladen. Met brokjes en snoepjes en aaitjes en lieve woordjes.

En Ciara? die kreeg een lekker bot. Wat een speurneus heeft dat dier!

En wat waren dat drie lánge dagen!!!

Het grappige is, dat Muck helemaal veranderd is. Ze is ineens zó aanhankelijk en lief. Heel bijzonder dit. Het was al met al weer een hele gebeurtenis. Weer echt een geschiedenis om in de analen op te tekenen :-).

woensdag 24 juni 2020

Bloei en pech

Op dit soort dagen van 30 graden plus kom ik altijd tot bloei. Dan ga ik ineens kasten opruimen enzo. Niet gepland, maar zomaar vanzelf. Zo vond ik me vanmorgen op de kamer van de jongens en die onderging zo ongeveer een metamorfose. Ik trok kasten leeg, sorteerde kleding


gooide ein-de-lijk overbodig laminaat en een overbodige lattenbodem op de plaatselijke verkoopgroep



stofzuigde de bedbakken, draaide was na was enzovoorts. En dat terwijl ik vanmorgen vroeg toch ook al 5 kwartier achter de strijkplank had gestaan.

Het is dat ik goed op m´n lijf moet passen en op tijd mijn rust moet pakken.

Na de lunch


schoof ik daarom heerlijk een poosje tussen de lakens :-).

De rest van de middag was ik druk met de webshop. Maria had een middag vrij en was met Thea naar een meertje. Ik werkte dus zomaar stilletjes door. Ik moet er wel bij zeggen, dat ik het heerlijkste plekje in huis heb om met zomerhitte te werken. De shop is namelijk in de voormalige stal en lekker koel.

Aan het einde van de middag ging ik in m´n eentje naar de post en daarna snel aan de slag in de keuken. We wilden wat vroeger eten dan normaal, want we moesten na het eten nog naar de molen om onze bestelling op te halen. Willem en ik zouden samen rijden. Gezellig even, zo´n ritje samen. Dacht ik...

Het liep een beetje anders. We waren net de van Brienenoordbrug over, toen de caddy ermee stopte! Er verscheen ´error´ op het dashboard en dat was het dan. Willem stuurde de auto eerst over de vrachtwagenstrook, totdat de vluchtstrook begon. Hij stopte zo dicht mogelijk langs de vangrail, maar het was hoe dan ook niet echt een veilige plaats. De vrachtwagens denderden vlak langs ons heen. Brrrrr.

Ik belde naar de ANWB en zei, dat we waren gestrand en niet echt op een handige plaats stonden. Eerst moest de telefoniste het kenteken van de auto weten. Door de zenuwen wist ik dat niet en Willem moest uitstappen (!) om te gaan kijken. Vervolgens wilde ze ons lidmaatschapsnummer hebben. Kaartje zat niet in mijn portemonnee. Dus moesten we postcode en huisnummer doorgeven. Daar bleek alleen een M. Luijk lid te zijn. Hé ja, dat is onze dochter. Maar dan staan wij zeker nog op ons oude adres in het systeem? En ja hoor, eindelijk gevonden. Intussen zweette ik peentjes en door het geraas van het verkeer kon ik die mevrouw steeds maar half verstaan. Het volgende wat ze wilde weten, was: het nummer op het dichtstbijzijnde hectometerpaaltje. We stonden te ver weg, om dat te kunnen lezen. Dus moest Willem wèèr uitstappen (!) om naar het hectometerpaaltje te lopen voor het nummer. Hè, hè, eindelijk was er genoeg info. Rijkswaterstaat zou ingelicht worden, zodat we zo snel mogelijk van die enge plek weggesleept zouden worden en intussen moesten we achter de vangrails gaat staan.

Ik begon mezelf uit de auto te wringen (dat ging niet gemakkelijk, want hij stond heel dicht bij de vangrail), toen Willem besloot om de caddy nog een keer te proberen te starten. Dat had hij ook al gedaan, toen we net gestrand waren, maar toen deed hij niets. En nu: hij startte!! En de error-melding was ook uit het dashboard. Joepie!! Opgelucht sloeg ik het portier weer dicht en we reden zo snel mogelijk weg van die enge, gevaarlijke plaats. Intussen belde ik nogmaals naar de ANWB. Nu om te zeggen, dat we wegreden. Ze zouden Rijkswaterstaat afzeggen. Mooi!

Maar ik zat  verder niet echt lekker meer in de auto. Steeds was ik bang, dat hij er weer mee zou stoppen. Dat is gelukkig niet gebeurd. Veilig en wel kwamen we thuis. Mèt onze bestelling. Blij!

Ik heb vanavond niet veel meer gedaan, dan genoten van de mooie zomeravond. Ik ontdekte vandaag zowaar m´n eerste tomaat!


Groei  (de tomaat) en bloei  (het bloemetje) aan de tomatenplant :-).

En nu maar eens op tijd gaan slapen.

dinsdag 23 juni 2020

Op een halve vierkante kilomter

Even een klein berichtje om ´bij te praten´.

Ik zit in het Sophia Kinderziekenhuis, waar Maria therapie heeft. Helaas had ik er niet aan gedacht, dat mijn blog hier altijd geblokkeerd wordt en ik alleen kan schrijven, als ik hem thuis alvast geopend heb op m´n laptop. Maar ik ben niet voor één gat te vangen en schrijf m´n logje gewoon in Docs en kopieer het straks thuis wel naar m´n blog.

Zoals altijd zijn de afgelopen dagen weer flink gevuld geweest. En alles gaat nog steeds in slow motion, omdat ik voortdurend bekkenpijn heb. Ik denk erover om er binnenkort toch maar eens mee naar de dokter te gaan en me te laten verwijzen naar een specialist.

Maar goed. Vooralsnog hobbel in in sloom tempo maar wat voort en ook slakken komen wel op hun bestemming.

Om snel weer bij gepraat te zijn, wordt dit een logje met veel beeld en wat minder tekst.

Zaterdag was het aardbeiendag. Voor het eerst dit seizoen maakte ik weer jam voor de webshop. De groenteboer had prachtige aardbeien in de aanbieding en ik kocht 13 kratjes van 4 kilo. Dik 50 kilo dus. De aardbeien waren rijp, maar nog helemaal goed. We zijn in die 50 kilo maar 2 aardbeien met schimmel tegengekomen! Maria en ik haalden de aardbeien al vroeg op



en gingen aan de slag met ontkronen. Ook Maaike hielp nog een poosje. En omdat de aardbeien mooi groot waren, schoot dat snel op.



Aan het einde van de ochtend was alles klaar en konden we gaan koken. Inmiddels was ook Jan-Hendrik, Maria´s vriend, van de partij. We hebben tot half 3 in een treintje gestaan en hadden toen 127 potjes klaar!


Daarna moesten Maria en Jan-Hendrik weg en heb ik nog 2 pannen alleen gedaan. De laatste 9 kilo schoongemaakte aardbeien gingen bij mijn broer in de vriezer. Die komen later aan de beurt. Er waren namelijk nog méér dingen te doen, die dag, dan jam koken.


Al om half 8 ´s morgens waren er twee kitters gearriveerd. Ze hadden een hele klus: het oude kit uit
de oude badkamer moest verwijderd worden en daarna moest alles daar opnieuw gekit worden.
In de keuken ontbraken nog altijd de tegeltjes achter de kookplaat. Die werden door de mannen
netjes aangebracht.


De tegels onder de houtkachel moesten nog worden gevoegd en ook daar was nog wat kitwerk. De nieuwe badkamer



en het nieuwe toilet moesten afgekit worden. En tenslotte hebben de mannen een keurig kitrandje gespoten aan de onderkant van de plinten in de woonkamer en de keuken. Deze hardwerkende mannen moesten natuurlijk wel regelmatig van koffie worden voorzien en ook was er een lekkere lunch.

En dan was er nog de verjaardag van Amarantha, de vriendin van Jan. Vanwege corona zijn we niet bij
haar thuis geweest, maar vierde zij haar verjaardag met ons, bij ons :-). Knus en gezellig. Met kadootjes
en taart.

Maar ook meteen met een kado voor Willem voor Vaderdag. De kinderen hadden de koppen bij elkaar
gestoken en bepaald, dat die bbq van ons écht niet meer kon. Ha, ha. Daar hadden ze wel gelijk in.
Ok, het ding doet het nog. Maar hij ziet er niet meer uit. Hij is dan ook 15 jaar oud en we hebben hem
heeeeeeeeeeeeeel vaak gebruikt! Er werd een nieuw exemplaar uitgekozen en deze kreeg Willem
zaterdagavond overhandigd. Dat zorgde meteen voor een avondvullend programma, want het ding
moest nog in elkaar gezet worden. Daar zijn ze serieus met drie man minstens anderhalf uur mee zoet
geweest :-).



Maar het lukte! En deze week hopen we hem in gebruik te nemen!


De praktische hoes kreeg Willem van mij :-) 



Ons leven speelt zich verder vooral hier in Bles af. Zo ongeveer op een halve vierkante kilometer.
En dat is prima. Ik vermaak me uitstekend. Geniet van huishoudelijke klusjes, zoals het bed opmaken
met zongedroogde, verse lakens. Ja, gestreken! Want dat vind ik fijn.




Met de moestuin, waar ik bijna dagelijks iets uit kan oogsten.


Gisterenavond zakte de buurman met z´n trekkertje in een sloot en Hans trok hem er met zijn auto uit. In corona-tijd is zoiets meteen een gebeurtenis :-).




Maria is inmiddels terug. Einde logje dus. Als afsluiter nog even een plaatje van het uitzicht
vanmorgen vroeg vanuit de inpakruimte. 


donderdag 18 juni 2020

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

(Wellicht ten overvloede: als ik buiten deze advertorials op mijn blog weleens een link plaats naar een winkel, evenement, of wat dan ook, dan zijn dat altijd onbetaalde links en heeft het niets met reclame te maken.)


Vandaag schrijf ik over:
1. Bellebien
en daarna wil ik ook nog iets schrijven over onze webshop, omdat het sinds corona niet is gelukt om een nieuwsbrief te maken. Dus:
2. Eenvoudiglevenshop.nl


Bellebien
Bellebien, de bekende webshop, waar je terecht kunt voor het allerleukste en allermooiste linnengoed, is een oude bekende in deze rubriek. En ook vandaag is Bellebien aanwezig met allerlei leuk nieuws!

Voor veel mensen valt door corona de zomervakantie een beetje in duigen. Misschien was je wel van plan om naar Frankrijk af te reizen, maar zie je er toch maar vanaf. Zo vergaat het ons ook. Wij wilden met de hele familie gaan kamperen in Normandië. Maar wij durven het niet aan. Wat als Frankrijk ineens weer op slot gaat? Wat als je dan daar zit en niet zomaar terug kan? Wat als je op het laatste moment toch níet kunt gaan? Wat als je daar ziek wordt? Nee...laat ons maar rustig thuis! Dan maken we het gewoon thuis gezellig, toch?

Wat dacht je ervan, om de buitenboel in Franse sferen te brengen, met de prachtige Franse tafelkleden van Bellebien?
De Franse tafelkleden (waar je trouwens ook bijpassende servetten en placemats bij kunt kopen!) worden door Bellebien rechtstreeks geïmporteerd. Ze worden gemaakt in een ouderwetse, kleine fabriek in de Provence. De katoenen stoffen hebben prachtige prints en worden beschermd door een acryl coating. Door deze coating zijn de kleden gemakkelijk schoon te houden en heb je geen last van vlekken, die er niet uit gaan. Gewoon afnemen met een doekje volstaat meestentijds. Maar wil je het kleed eens een sopje geven? Ook dat is geen probleem. De kleden kunnen gewoon in de wasmachine gewassen worden en daarna kun je ze zelfs strijken! De kleden hebben, ondanks de coating, géén plastic uitstraling!

Nieuwsgierig geworden? Alles over deze kleden vind je HIER.

Zijn het geen plaatjes?


Met bijpassende placemats!


Maar voordat je nu denkt, dat je bij Bellebien alleen terecht kunt voor een Franse/Mediterrane sfeer? Nee hoor! Bellebien is nu juist ooit (in 2004!) begonnen met linnengoed met een oer-Hollandse, landelijke uitstraling. Denk maar aan textiel in het beroemde pompdoek dessin. Maar ook aan de leuke geruiten dekbedhoezen!

Deze dekbedhoezen zijn weer terug van weggeweest! Tot blijdschap van veel klanten én van Bellebien zelf. Dit leuke boerenbont-beddengoed is verkrijgbaar in rood, marine, Hollandsblauw, fuchsia, roze en lichtblauw. Te kust en te keur dus! Eén ding is spijtig: deze stoffen worden geweven op rollen van 150 centimeter breed. En daardoor zijn de dekbedhoezen helaas alleen in 1-persoons uitvoering verkrijgbaar. Dat je dat even weet.
Behalve de Hollandse boerenbont-ruit doet er gezellig nòg een ruit mee: de Schotse ruit. Prachtig voor als je graag een klassieke uitstraling wilt. Kijk, hoe leuk:


Over de kwaliteit hoeven we het eigenlijk niet te hebben. Die is gewoon uitmuntend. Ik kan het weten. Ik heb voor onze meisjes al jaaaaaaren geleden van die leuke, rood geblokte dekbedhoezen gekocht en die zijn nog altijd prachtig. Ze hebben ze enkele jaren continu gebruikt. Na onze verhuizing zijn ze op een ander printje overgegaan. De boerenbont-ruitjes doen nu dienst op de logeerbedden. De kleuren zijn mooi gebleven. De vorm is nog altijd perfect. En je hoeft ze ook nog eens nauwelijks te strijken (het is, dat het m´n hobby is, anders zou het niet eens hoeven).

Je vindt de collectie beddengoed HIER

Als laatste wil Bellebien nog even laten weten, dat de dekbedhoezen prima combineren met de katoenen wafeldekens. Deze dekens zijn in de winter leuk als sprei, maar kunnen in de zomer ook dienst doen als luchtige zomerdeken. Ideaal als je toch graag ergens onder wilt kruipen, maar een dekbed te warm is.

2. Eenvoudiglevenshop
Mensen, die regelmatig de blog lezen, weten het al: onze webshop is sinds corona een tijdje compleet ontploft geweest. Eerst ging men de supermarkt plunderen. En door het gehamster was daar al heel snel geen bloem, meel en gist verkrijgbaar. Op veel plaatsen is de aanvoer zelfs nog altijd schraal!
Direct daarna gingen veel molens dicht, omdat ze de anderhalvemetermaatregel niet konden waarborgen. Het gevolg was, dat mensen massaal online gingen inkopen. Al snel waren er webshops zo overbelast, dat ze óf dicht gingen, óf geen nieuwe klanten meer aan wilden nemen.
Ook wij waren overbelast. Maar we konden open blijven! We hadden gelukkig heel veel gewillige handen, die hard meegewerkt hebben, om alle bestellingen uit te kunnen leveren.




Daarnaast hadden we veel geluk met de leveranciers, die er steeds alles aan gedaan hebben om ons te kunnen blijven bevoorraden. Het enige waar onze klanten last van hadden, was, dat ze wat langer op hun bestelling moesten wachten. Dat was natuurlijk vervelend genoeg, maar eigenlijk had iedereen er wel begrip voor.

Wat in die tijd ook niet meewerkte, was, dat we nog altijd vanuit onze noodshop op de 1e verdieping werkten. Elke dag moesten alle pakketten, die boven ingepakt waren, de trap af. Rond kwart voor vijf schalde ik dan door het huis: ¨TREINTJE¨!!! Met iedereen die in huis was vormden we een trein en gaven zo alle pakketten aan elkaar door. Net zolang tot alles in de caddy stond om naar de post gebracht te worden. En als je dan bedenkt dat dat gerust 50 pakketten waren, die soms wel 30 kilo wogen....was dat elke dag een flinke workout!

Maar intussen is de noodshop gelukkig naar beneden verhuisd. Ook dat hebben we tussen de bedrijven door nog gedaan :-). We hebben nu een heerlijke ruimte, waar alle producten overzichtelijk in de schappen liggen en waar een fijne inpaktafel staat.





We hebben dus een erg drukke en rare tijd achter de rug! Inmiddels is de rust weergekeerd. Zij het, dat we het nu standaard twee keer zo druk hebben als vòòr corona. Als dat ons nieuwe normaal is, hoor je mij niet klagen :-).

Wat erbij ingeschoten is: we hebben geen nieuwsbrieven kunnen sturen. Daar ontbrak ons de tijd voor! We willen dat binnenkort wel weer gaan oppakken. Maar voor het zover is, komen hier alvast wat nieuwjes:

* De workshops gaan voorlopig nog niet van start, helaas. We kunnen de anderhalvemetermaatregel daar niet echt in waarborgen. Als we ná de zomer nog altijd met deze regel te maken hebben, wil ik gaan kijken, of we de workshops in kleinere groepjes kunnen gaan organiseren. Maar dat heeft gevolgen voor de frequentie en de prijs enzo. Dus daar willen we goed over nadenken.

* Sinds vorige week is een speciale Fan van Eenvoudiglevenshop-pagina op FB gestart. We zijn inmiddels al met iets van 800 leden, dacht ik. De groep staat nog in de kinderschoenen, maar is nu al zó leuk! Er worden al volop recepten en tips uitgewisseld. Wil je lid worden? Meld je aan: https://www.facebook.com/groups/937815749994632/

* We hebben in de extreme drukte geen tijd gevonden om nieuwe producten aan onze shop toe te voegen. Maar de afgelopen twee weken is er toch wel het e.e.a geplaatst. En Willem doet z´n best om de wachtende producten er zo snel mogelijk in te krijgen. Zo is er (of komt er) bijvoorbeeld: vanillesuiker, basterdsuiker, zeer fijne kristalsuiker, een handige boenborstel, een nieuwe geur savon de marseille, een glazen sprayflacon (voor je zelfgemaakte schoonmaakmiddel), koekjes en nog veel meer.

* Iets wat veel mensen vragen: kan ik mijn bestelling ook ophalen? Ja! Je kunt gewoon in de webshop bestellen en dan kun je aan het einde van het bestelproces aanvinken, dat je de bestelling komt afhalen. Er worden dan uiteraard geen verzendkosten berekend. Als ik de bestelling heb klaargemaakt, stuur ik een e-mailtje en dan kun je laten weten, wanneer je hem komt ophalen.

Nou, dit was het even. Wil je niets missen? Schrijf je dan in op de nieuwsbrief van

eenvoudiglevenshop.nl

maandag 15 juni 2020

Eindelijk!

Eindelijk ben ik weer (redelijk) mobiel! Het was een erg hardnekkig bekken-probleem dit keer. Vorige week maandag was ik bij de manueel therapeut. En normaal gesproken ben ik dan met een paar dagen weer het ventje  vrouwtje. Maar nu dus niet. Vrijdagochtend kon ik nog steeds geen kant op van de pijn. Ik ben maar eens ten rade gegaan bij een online-friend met medische kennis. Ik vroeg haar, of zij me kon adviseren wat betreft pijnstilling. Vervolgens heb ik haar raad nauwgezet opgevolgd in de hoop, dat ik eindelijk die pijn wat onder controle zou krijgen. Rond de middag hebben we ook nog even naar de manueel therapeut gebeld. Hij vond het niet goed, dat ik nog totaal niet opgeknapt was en dat het eerder slechter met me ging, dan beter. Daarom maakten we een vervolgafspraak voor vandaag.

Gelukkig zakte de pijn in de loop van vrijdagavond helemaal weg. Eindelijk! Wat was ik blij!! Wat is het heerlijk om ´gewoon´ in je bed te kunnen gaan liggen, zoals je dat wilt en dat zonder pijn. Ik heb die nacht zo heerlijk geslapen. En zooooo bijzonder, dat je dan ´s morgens ´gewoon´ uit je bed kunt stappen. Zonder hulp, zonder pijn.

Zaterdag kon ik echt goed uit de voeten. Ik heb wel mijn tempo aangepast en ben nog steeds super voorzichtig met dingen tillen en dat soort dingen. Maar goed.

Zaterdagavond stap ik in bed. Wat denk je? M´n bekken schiet weer op slot. Au, au, au. Wat een domper. Maar gelukkig duurde die domper maar precies 1 nacht! Gisteren kon ik toch weer zonder pijn bewegen. Het lijkt erop, dat dat nachtje pijn een laatste dipje was.

Vanmorgen heb ik daarom eerst maar de manueel therapeut gebeld, om te vragen, of het wel nodig was, dat we naar Aalsmeer zouden afreizen. Nee hoor. Niet nodig! Hij was helemaal tevreden met mijn verhaal. Het had deze keer alleen wat langer geduurd. OK. Ik heb nog wat restpijn. Maar ook dat is normaal. En natuurlijk zal mijn bekken altijd een zwak punt blijven. Wat wil je, na 16 zwangerschappen....

Intussen ging het dagelijkse leven hier in aangepast tempo wel door. Ik ging met Maria naar het Sophia Kinderziekenhuis voor therapie. Een paar dagen, voordat ik daarheen ging, had één van de kinderen geroepen, dat de haarlak op was. Ze gebruiken hier altijd Wella haarlak. Voor zoiets betaal ik nooit het volle pond, want dat is altijd wel ergens in de aanbieding. Ik keek online en zag, dat het bij de Etos 1 plus 1 gratis was. Kijk! Laat er nu in de hal bij het Sophia een Etos zitten?! Ik kocht er alle bussen die er stonden. En dat waren er zes. Niet zo heel veel, want het is maar een kleine winkel. Maar met 6 bussen kunnen ze hier wel weer even vooruit :-). Ik kwam ook nog mannendeo tegen, die flink afgeprijsd was. Daarvan deed ik er ook 2 in mijn winkelmand. Het leverde een leuke kassabon op: Subtotaal 29,88. Korting: 16,93. Te betalen: 12,95. Zo had ik m´n parkeerkaartje er wel weer uit :-).

De was kon meestentijds buiten drogen. Dat werkt altijd zo fijn! Kijk, hoe fleurig: een rode was, een blauwe was, een gele was. Gezellig toch?


Doordat ik zo onhandig en stuntelig liep, haalde ik mijn panty kapot. Maar zo´n ladderkous hoef je niet weg te gooien hoor! Eerst kun je 1 been afknippen. Van die panty dan, hé :-). En als je 2 van die half ontbeende panty´s hebt, vormen die samen weer 1 hele. Ik zorg wel, dat ik altijd dezelfde panty´s heb. Anders loop je met twee verschillend gekleurde benen. Dat vind ik dan net weer een beetje té Pippi Langkous.


De afgeknipte panty-benen knip je in strookjes. Dat zijn enorm handige opbinders voor in je tuin. Dat is een oude tip van Annemiek. Kijk, ik bond er m´n komkommerplant mee op.




Wat is het leuk om de komkommers en de courgettes elke dag dikker en groter te zien worden!


De drie rabarberstekken, die ik kreeg, zijn ook alledrie aangeslagen. Geweldig!


Dit is het muurtje, wat m´n moestuintje gaat scheiden van het terras. Zaterdag hadden de jongens jammergenoeg ander werk en ligt het hier buitenom weer stil. Maar ik heb geduld, hoor....


Ik geniet van alles wat er al wèl is. Ik ben echt verliefd op m´n tuintje :-). Ik kreeg vorige week nog een courgetteplantje. Het is nog een klein plantje, maar ik weet, dat het heel groot kan worden. Een serieuze uitbreiding van m´n tuintje!


En vandaag kreeg ik een snackkomkommerplantje van een klant, die haar bestelling op kwam halen. Zo leuk! In een hergebruikte meelzak. Ik vond het een geweldig kadootje en heb de plant een mooi plaatsje gegeven. En ja. Opgebonden met panty-repen. Ha. ha.



Aan de andere kant van het pad is de driehoek, waar ik bijenmengsel heb gezaaid. Wat niet uit het zaad opkwam, maar wat spontaan verscheen, waren wat pollen kamille aan de rand. Die mogen natuurlijk blijven staan!


Voor de rest is die punt grond nog maar een droeftoeter-gedoe. Je zou er maar wat graag de schoffel in willen zetten! Maar ik doe het niet. Natuurlijk niet! Ik ben veel te benieuwd, wat daar nu allemaal opkomt :-). Voorlopig is er nog geen bloemetje te zien.


Zaterdag bakte Maria een lekkere appeltaart voor zondag. Normaal gesproken bakken wij meestal grote appeltaarten, volgens m´n eigen, beproefde recept. Af en toe gebruiken we een mix uit m´n webshop (die zijn voor een kleinere vorm). Een tijdje geleden zag ik bij de Lidl pakken appeltaartmix met speculaassmaak. Volgens mij over van december. Ze waren afgeprijsd naar 0,50. Daar nam ik er een paar van mee. Zo hebben we wel érg voordelige appeltaarten!




Maria en Jan-Hendrik zijn zaterdag voor me naar de groentenboer geweest. Voor zo´n restant aan het einde van de markt. Ze brachten veel lekkers mee en we eten er heerlijk van. Er zaten wat bossen raapstelen bij, die niet meer zo vers waren. Geen probleem. Gisteren gebruikte ik 2 bossen in een lekkere omelet voor bij de lunch. En vanmorgen gingen er raapstelen in de groene smoothie. Zonde om zoiets weg te gooien. Net zoals de meloen met schimmelplekjes op de schil, maar die verder perfect van smaak is!




Weggooien doen we pas, als we er echt niets meer mee kunnen doen. En dat geldt niet alleen voor etenswaren, maar ook voor andere dingen. Vanmorgen stond ik eindelijk ook weer eens achter de strijkplank en constateerde, dat m´n mooie Walra-lakenset nu toch écht doorgesleten was. Maar hé! Alleen de bovenkant, hoor. Dus knipte ik het labeltje uit het laken en voortaan ligt het laken met het ´voeteneind´ naar boven. Bij dit laken zit er niet eens verschil in de bovenkant en onderkant. Zelfs de zoom is hetzelfde. Mooi! Zo hopen we er nog wel een poosje plezier van te hebben!




Bezuinigingstip #12 koop houdbare spullen in het groot in, als er een goede aanbieding is. Vooral bepaalde merk-producten zijn heel vaak ergens 1 plus 1 gratis te koop en zijn dan nog voordeliger dan het b- of c-merk. Bijvoorbeeld de Wella haarlak, die wij gebruiken, kost normaal 3,65 per bus. In de actie is dat dus slechts 1,83 per bus. Voor zoiets ga ik dus echt nooit het volle pond neertellen...