vrijdag 29 augustus 2014

Ons uitstapje naar Winterberg

Het was hier lichtelijk chaotisch, vorige week woensdag.

Om 8 uur hing mijn zus Maria aan de telefoon: ¨Zijn jullie al onderweg?¨ Nee, zo snel zijn we nu ook weer niet ;-). Ik vertel haar dat het zéker 10 uur wordt voordat we rijden, máár...dat we komen!

Er moet van alles worden ingepakt. De tent, luchtbedden, de skottelbraai, kussens, slaapzakken,  en heeeeeel veeeeel warms. Maria vertelde dat het er 's nachts maar 5 graden was. Dus pak ik ook fleecedekens in, truien, vesten en op het laatste moment gris ik nog snel m'n winterjas mee (waar ik achteraf echt heel blij mee was!).

Ik regel nog wat dingetjes voor de thuisblijvers, geef instructies, zoek naar mijn haakwerk (nérgens te vinden! hoe kán dat nou?!), pak dan maar een breiwerk, maak een praatje met de schilder die juist vandaag een muur komt granollen, zet ook nog maar even een bakkie koffie en dan...eindelijk...om kwart voor 11 rijden we met z'n vijven weg: Leendert, Maria, Henk, Willem en ik.

We tuffen in één keer door tot voorbij Arnhem en doen in het allerlaatste dorp voor de grens nog even boodschappen voor de lunch en voor het avondeten. We genieten van krentenbollen met Old Amsterdam. Lekker! En dan gaan we weer.

Na een prachtige rit


arriveren we om kwart voor 3 in Winterberg. Wat is het daar mooi! De camping is gemakkelijk te vinden. Het is er prachtig. Er staan nog maar weinig tenten zo laat in het seizoen. We kunnen onze tent gezellig naast die van Maria en Adrie opzetten.

Zoals dat op een camping gaat, vinden de kinderen meteen hun weg. De grote kinderen gaan met de bus naar Winterberg. De kleintjes spelen op het veld.


Het weer is redelijk. Droog en af en toe zon. Met mijn winterjas en een maillot aan, heb ik het niet koud.

Aan het einde van de middag installeren we ons voor de tent van Adrie en Maria. Adrie heeft de bbq al opgestookt en wij zetten er onze skottelbraai naast.



We genieten van het lekkere eten, de buitenlucht en de gezelligheid met elkaar.

Na het eten is er voor de kinderen iets leuks: een lampionnenoptocht. 's Morgens hadden de kinderen al lichtjes geknutseld. De nichtjes hadden er ook één voor Henk en één voor Maria gemaakt. Zo kunnen die nu ook met een lichtje meelopen.

Terwijl de kinderen weg zijn drinken we koffie. Er komen mensen aanlopen om even kennis te maken. Het zijn bloglezers. Wat leuk! Ze drinken een kop koffie mee. De avond valt. Al uit de verte horen we de kinderen met hun lichtjes aan komen lopen. De kleintjes zijn rozig en moe. Die moeten nu nodig gaan slapen.



Het wordt steeds stiller. En ook kouder. Maar Maria en Adrie hebben inmiddels een beproefde methode om 's avonds nog even op te warmen. Ze zetten heel voorzichtig de nagloeiende bbq op stokken in de tent. Met een beetje schikken en schuiven kunnen we er allemaal omheen zitten. Een glaasje wijn erbij doet de rest :-).

Eerder dan we thuis ooit naar bed gaan verlangen we naar onze slaapzakken. De jongeren, Leendert en Hannah, hebben daar geen last van. Die gaan laat op de avond nog een spookwandeling oid maken. Ze doen maar. Ze hebben hun eigen tentjes en wij hoeven er dus niet voor wakker te blijven. Knus kruipen we onze tent in. Het gaat regenen en onweren. Maar wij liggen lekker droog en warm. O, wat slaap je dan lekker!

Willem staat de volgende morgen al vroeg op om te gaan wandelen. Het is een prachtige morgen.
De zon kom zó mooi op!
Ik ga lekker op het bankje bij het toiletgebouwtje zitten en zie hoe alles ontwaakt. Een mevrouw komt het veld op met haar armen vol zakken. Bij bijna elke tent hangt ze een zak. De bestelde verse broodjes! We genieten met z'n allen van een heerlijk ontbijt.

Het is nog een tikkeltje dampig, maar de zon komt gelukkig goed door. Nu kan onze tent snel drogen. Want ja, dit was maar een feestje van 1 nacht. Nog éven spelen




en dan gaan we weer naar huis.

Nichtje Janneke bedelt bij haar moeder of onze Maria soms mag blijven. ¨Tja, het mág wel. Maar ik ga het wel eerst aan de beheerder vragen.¨  We overleggen even. Ik vind het ook wel goed, maar ik heb er natuurlijk niet op gerekend met kleding enzo. Maar dat komt wel goed. Ik heb één stel schoon goed bij me en Maria gaat juist vrijdag wassen. Verder delen de meisjes hun kleding wel. Janneke en Maria hebben zo'n beetje dezelfde maat. De beheerder vindt het geen probleem en, ok, Maria (onze feestneus!) mag zomaar tot dinsdag blijven. Ze reist dan samen met Leendert met de trein terug. Wat een avontuur!

En zo komt het dat we om 13.00 uur met maar één kind op de achterbank aan de terugreis beginnen.


Henk is wel een beetje sip, maar dat is snel over, als we hem beloven dat hij patatjes krijgt. Hij mag kiezen of we naar een restaurantje gaan of naar McDonald's. Het wordt McDonald's. Helemaal goed. Zoiets doen we nagenoeg nooit, dus het is een groot feest voor hem.

Om kwart over 5 stappen we ons huis weer binnen. We zitten even later maar met een klein clubje aan de eettafel. We eten makkelijk. Ik heb nog een grote pan verse tomaat-groentensoep staan. Met brood erbij en meloen toe is het prima. We rusten even lekker uit, want we moeten nog weer op stap. We gaan naar Oosterland, naar Willem z'n zus, om daar Jan op de halen. We vreten zo heel wat kilometertjes!

Jan heeft het geweldig gehad. Het hoogtepunt is wel een vaartocht door de Brabantse Biesbosch. Hij geniet er nog helemaal van na. Hij is beste maatjes met neef Piet. Heerlijk toch, zo'n grote familie met allemaal ooms en tantes, neven en nichten?!

Op de terugweg schieten we nog even aan bij de Makro in Barendrecht. Ik moet morgen namelijk koken voor Terdege en wil dan iets maken met pompoen. Omdat ik liefst vroeg aan de slag wil, is het fijn als ik die pompoen dan maar alvast heb. Handig dat de Makro tot 10 uur open is en dat we daar net langs rijden. Helemaal blij met m'n prachtige pompoen rijden we snel naar huis.

Wat zijn we moe! Om kwart over 11 zijn vandaag alle lichten uit. Dat mag gerust een unicum genoemd worden!

donderdag 28 augustus 2014

Een dagje Alblasserwaard en een wild plan ;-)

Ik moet zeggen, dat ik érg moest landen na die twee dagen met ons tweeën. Het was zó heerlijk en zó ontspannend. We hebben dan ook best een pittig jaar achter de rug met de nodige perikelen. En dan heb je weken dat je nauwelijks aan jezelf of aan elkaar toekomt, maar alleen bezig bent met een soort van overleven.

Hoe dan ook, de dag na onze thuiskomst moest ik weer min of meer in het gareel. Er moest weer eens een voorraadje brood gebakken worden. Het was weer tijd voor de zaterdagse patatten. Willem deed met Jan en Henk een biebrondje. Enzovoorts.

's Avonds kwam Hans thuis uit Engeland. De familie van z'n vriendin kwam hem met z'n allen gezellig afleveren :-). We genoten van hun vakantieverhalen, dronken koffie met wat lekkers en zo werd het een ouderwetse zaterdagavond met het huis vol.

Vorige week was het de tweede (en laatste) week van Willem z'n vakantie. De weersvoorspellingen waren voor de hele week niet al te best. Regen en koude. De maandag begon zoals voorspeld. Het was regen, regen, regen. Ik kreeg de neiging om de houtkachel aan te maken. Iets waarom ik hard uitgelachen werd.

We vermaakten ons in huis. Maar 's middags kreeg ik zin om er even op uit te gaan. Maria en haar vriedin Noah wilden wel graag naar de Kringloopwinkel. Daar was Noah namelijk nog nooit geweest, maar ze was er wel nieuwsgierig naar na de verhalen die Maria er altijd over heeft.
We kochten er wat vakantiedingen: boeken, tijdschriften, 2 dvdeetjes, een spel (lekker ouderwets: Pim Pam Pet) en barbiekleertjes. Dingen die we niet perse nodig hebben en dus wel even helemaal anders dan minimaliseren ;-).
Ik trakteerde de meisjes op warme chocolademelk en een schaaltje bonbons. En zo hadden we een leuke middag.

Mijn schoonzus uit Zeeland belde of Jan misschien zin had om te komen logeren. Neef Piet, die 1 jaar ouder is dan Jan, wilde dat zo graag. Helemaal goed! Eigenlijk was het plan geweest dat Willem met Jan en Henk twee nachtjes zou gaan kamperen in Jan z'n nieuwe tent. Maar met die regen en kou was dat niet echt een leuk vooruitzicht. Logeren was dus een goed idee. Dat kampeerplan zetten we in de ijskast. Jan werd opgehaald en zo is het hier al  wekenlang steeds een verrassing wie er thuis is en of en hoeveel vrienden/vriendinnen er logeren. Het is één tassen in- en uitpakkerij :-).

Hoewel het best een gezellig dagje was geweest, wilde ik dinsdag toch graag op pad. Nu er van onze plannen om deze zomervakantie dagenlang in Ouddorp aan het strand te zitten helaas niets terecht zou gaan komen, pakte ik er een vvv-gids van de Alblasserwaard bij. Ongelofelijk hoeveel er te bezoeken of bezichtigen is in je eigen omgeving. En dan vaak ook nog eens gratis.
Mijn oog viel op een berichtje over de Schaapskooi in Ottoland, met bezoekerscentrum. Dat leek me wel leuk. Bovendien wilde ik er meteen lontwol en wat gekaarde wol kopen om te spinnen.
Op ons gemakje reden Willem en ik met Maria, Noah en Henk op de achterbank door de polder naar Ottoland. Wat een pracht om me heen!

Bij de schaapskooi zagen we maar weinig activiteit. Er stond maar één auto en die was, zo te zien, van de schaapherder. Als snel bleek, dat we een verkeerd beeld hadden gehad van het 'bezoekerscentrum'. Ik had zoiets in gedachten als het bezoekerscentrum van de Biesbosch. Dus van alles te bekijken en te doen voor de kinderen. Dat was niet zo. Er was een ruimte met gezellige tafeltjes en stoeltjes, wat kunstwerken aan de muur en dat was het zo'n beetje. En het aangekondigde winkeltje was maar een toonbankje en een kastje met een enkel artikel. Gelukkig was er wèl lontwol en gekaarde wol, zodat ik mijn inkopen kon doen. Intussen kletste ik gezellig met de mevrouw van de schaapskooi. Ik had allerlei vragen over de schapen en ze liet me ook de vachten zien, die ze had liggen. En natuurlijk ging het als vanzelf over spinnen en over vilten (je kunt er workshops vilten uit de vacht doen en er hing een heus kunstwerk van een jas aan de muur). Maar voor Willem en de kinderen was dat allemaal niet echt interessant, zeg maar. En omdat het inmiddels lunchtijd was dacht ik ze te plezieren met iets daar te eten en te drinken. Er hingen borden op met diverse soepen aangeprezen. Dat leek me wel wat. Maar helaas was er helemaal geen soep. (Geen idee waarom die borden er dan hingen). Er was gelukkig wel chocolademelk en koffie (maar niets erbij).




We reden toch een beetje gedesullisioneerd weg. Het was gewoon totaal anders dan in de vvv-gids stond.

Om het voor de kinderen een beetje goed te maken besloten we naar het IJswinkeltje in Brandwijk te rijden. Daar verkopen ze heerlijk boerderij-ijs in enorm veel smaken. Helaas. Het was donker in het winkeltje. Gesloten.

Maar we lieten ons niet zómaar uit het veld slaan! Ik pakte de vvv-gids er nog maar weer eens bij en kwam op het idee om naar De Graanschuur in Giessenburg te gaan. Dat is een verzameling van unieke en landelijke winkeltjes, een uitdragerij en ook een restaurantje met terras aan het water. En omdat we door de gemiste soep nu toch langzamerhand erg veel trek in een broodje oid hadden besloten we daar heen te rijden. Maar, je gelooft het niet, gesloten! Open van donderdag tot vrijdag. Ooo :-(



Het leek op den duur wel een refrein ;-)

Het liefst ging ik tóch nog een poging wagen om op het platteland van de Alblasserwaard iets te bezichtigen/bezoeken en om ergens iets te eten. Maar Willem wilde de kinderen niet nóg een teleurstelling laten opdoen. Hij stelde voor om naar Gorinchem te gaan en daar wat in de stad rond te kijken.

Leuk! Gorinchem is een leuke stad en we komen er haast nooit. We parkeerden in een parkeergarage en liepen bijna meteen tegen V&D aan. ¨Joepie,¨ riep Maria, ¨daar hebben ze de allerlekkerste saucijzenbroodjes!¨ Dat wist ze nog van de keer dat we haar schoolspullen gingen kopen en aansluitend bij La Place waren geweest. Prima. Het werden dus saucijzenbroodjes o.i.d. bij V&D :-).

We hadden een knus tafeltje en knapten helemaal op van het lekkers en van gezellig zitten.



Daarna de stad in. Gelegenheid om iets te bekijken was er eigenlijk niet, want inmiddels regende het weer pijpestelen. We liepen om de Grote Kerk heen om te kijken of die open was. Maar dat was niet zo. Toen zijn we maar van winkeltje naar winkeltje gelopen. We liepen heel lang te drentelen in de speelgoedwinkel. Kijken, kijken en niet kopen ;-), maar heel leuk. De meiden vonden Bijou Brigitte leuk. En ik liep een natuurvoedingswinkel in. We vermaakten ons best.



Schuin tegenover de natuurvoedingswinkel stond een prachtig oud pand.





Beneden was een boekwinkel. We besloten er te gaan vragen wat voor pand dat ooit geweest was. De mevrouw van de boekwinkel vertelde dat het een oude patriciërswoning uit zestienhonderzoveel was. Er stond een piano in de boekwinkel en de kinderen begonnen -natuurlijk- daarop te tingelen. Willem en ik vermaanden ze dat niet te doen. Maar de mevrouw zei, dat die piano ervoor stond om bespeeld te worden. Toen tingelden ze er allemaal om de beurt op en Willem schoof er ook even achter. Wat een gezellige boekwinkel! Ik snuffelde een tijdje bij de kookboeken. Ongelofelijk hoe daar toch nog altijd markt voor blijkt te zijn.

Na de boekwinkel deden we zo nog een paar winkels op ons gemak, maar we werden steeds natter. Het was genoeg geweest. Rennen naar de parkeergarage en in de auto weer opwarmen.

Ik las later op nu.nl, dat het die dat de koudste 19 augustus was in 90 jaar, met 15,4 graden op de teller in Den Bilt.

Ik maakte thuis een luxe 'restaurantmaaltijd' klaar: Kip, gebakken krieltjes, sla, verse appelmoes en een toetje van vanillevla, aardbeien en slagroom.

Willem had nog een klus voor de zaak te doen. Daar had hij vorige week uitstel voor gekregen, maar hij moest nu echt af. De kinderen speelden. Noah bleef logeren. Intussen werd er wéér ingepakt: Leendert zou de volgende dag met de trein naar Winterberg gaan om nog een week bij mij zus en zwager met hun gezin te gaan kamperen. We hadden de treinreis al uitgevogeld, maar moesten het kaartje nog online kopen. Toen kwam Willem op het idee om Leendert te gaan brengen. Ja, leuk! Weliswaar een lange rit (350 kilometer), maar we houden wel van autorijden en met het koude, regenachtige weer was er toch niet zoveel te doen. Leendert vond het best. Wilde eigenlijk liever met de auto, dan met de trein. We belden Maria en overlegden e.e.a. Maar Maria vond het onzin om op één dag heen en weer te rijden. ¨Waarom blijven jullie niet gewoon een nachtje?¨ vroeg ze. En zo ontstond ineens het plan om één nacht te gaan kamperen in Winterberg. Henk en Maria zouden meegaan. Hé leuk, zo'n onverwachts plan. Dat kan toch alleen maar als je vakantie hebt! Hiep hoi!






woensdag 27 augustus 2014

Twee dagen met z'n tweeën

Het plan was er al een poosje. Maar of het ook uitvoerbaar was, was nog maar de vraag. Willem en ik wilden er twee dagen samen tussenuit. Even de batterij opladen. Even geen pa(pa) en ma(ma) zijn, maar gewoon Willem en Teunie.

Op de één of andere manier kregen we de puzzel rond. Op de dag dat wij Dirk naar Schiphol zouden brengen, zouden we daar 'onze' twee dagen meteen aan vast plakken. Drie kinderen, die bèst voor zichzelf konden zorgen, bleven thuis. Twee kinderen gingen een nachtje logeren. De rest was her en der op vakantie/op reis.

Zodra we Dirk hadden uitgezwaaid liepen we een beetje vreemd naar onze auto in de parkeergarage. Nu was de dag verder van ons! We hadden twee dagen daarvoor naar een hotel gezocht voor één overnachting. Eerst wilden we iets in Limburg doen, omdat we daar nog nooit geweest zijn (behalve er een aantal keren doorheen gereden). Maar echt handig is dat niet, als je vanuit Amsterdam (Schiphol) komt. Dan ben je een paar uur kwijt aan autorijden.
Daarom bedachten we dat iets aan zee ook leuk zou zijn. Dat is weliswaar duurder, maar ook een ervaring die we weleens wilden hebben.
We boekten een lastminute kamer in Wijk aan Zee. Zó leuk: een kamer met uitzicht op zee. Phoehee, wat een luxe!

We konden tot 18.00 inchecken en we hoefden dus niet meteen naar daar. We reden daarom eerst naar Haarlem. Daar wilden we wat door het centrum boemelen. Winkeltjes kijken, de Bavokerk bezoeken enzovoorts.

Tomtom bracht ons waar we zijn moesten en in toeristentempo liepen we door het centrum van Haarlem. We liepen een biologische winkel, Marqt, binnen. Zomaar lekker even rondsnuffelen. Willem kocht een ijsje, ik een pakje dadels. En voor thuis namen we twee soorten instantpindasaus mee. Gewoon eens benieuwd of die kon tippen aan onze zelfgemaakte natuurlijk ;-).

We liepen naar de VVV om er een wandelroute te halen. Maar intussen passeerden we de Bavo. Daar moesten we beslist in. Willem was vooral ook heel benieuwd naar het beroemde orgel. We hadden geluk. Er werd juist gespeeld. We gingen een poos zitten om te luisteren en om sfeer te proeven. Wat prachtig en indrukwekkend altijd, zo'n eeuwenoude hoge kerk.






Bij de VVV kregen we verschillende routes in handen geduwd. We kozen er één uit, maar al snel volgden we een eigen route. We keken liever naar wat er spontaan op ons pad kwam.

Het was droog, maar best koud. Ik was op den duur gewoonweg versteven. Tijd om naar de auto te gaan en ons op te warmen. En ach, laten we dan ook maar meteen naar Wijk aan Zee gaan. We waren heel benieuwd.

We checkten in bij het hotel en zochten onze kamer op. WOW! Wat een schitterend uitzicht! Echt een droom! We rukten nog net niet de vitrage van de roedes af in onze haast om naar dat moois te kijken :-)).



We installeerden ons en rustten even lekker uit. Ik had m'n haakwerk en boeken. Willem moest eigenlijk nog een rapport voor z'n werk maken. Maar toen hij daar een uurtje aan gewerkt had, heeft hij er uitstel voor gevraagd (en gekregen). Hij had er écht even géén zin in.

Ik zag iets van Italiaans eten en had daar acuut zin in. Willem zocht online of er iets in de buurt zat. En jawel, er was een leuk Italiaans restaurant in Wijk aan Zee. De recensies waren goed. We gingen er naar toe. En ja, het was er in één woord: geweldig! Het eten was verrukkelijk, de bediening gezellig. We genoten!

Terug op onze kamer was het vooral weer het uitzicht, nu over de donkere zee, wat zo heel bijzonder was.



En de stilte natuurlijk. Zomaar alle tijd voor elkaar. Super. We kwamen allebei helemaal tot rust. Willem was eigenlijk van plan om de volgende morgen bijtijds op te staan om een strandwandeling te gaan maken. Maar dat is er niet van gekomen. We waren heerlijk lui, stonden laat op, pakten onze spullen weer in en liepen pas tegen half 10 naar de ontbijtzaal. Ook al zoiets heerlijks. Een buffet vol lekkers waar je zomaar van alles van kunt nemen. Echt een feest.

Maar ook hieraan kwam een eind. We moesten uitchecken.  We hadden echter nog wel een hele dag voor ons. We hadden besloten om naar de Zaanse Schans te gaan. Daar waren we nog nooit geweest. En ik wilde die molens daar toch ook eens zien. Zouden ze net zo mooi zijn als 'onze' Kinderdijkse molens?

Toen we er aan kwamen begon het net serieus te regenen. We vluchtten het Museum binnen. Daar kochten we een kaart waarmee we het museum in konden, maar ook één molen binnen mochten én de kuiperij én hier en daar korting kregen als we iets kochten.

Ok. Eerst het museum dan maar. Eigenlijk dacht ik dat we daar van alles te zien zouden krijgen over de Zaanse Schans. Maar het bleek een museum te zijn rondom het 100-jarig bestaan van Verkade. Je weet wel, van de Verkade koekjes. En dat was onverwachts leuk. Er waren hele stukken fabriek nagebouwd, of terug opgebouwd, en alles was werkend te zien. Weliswaar met nep-koekjes, maar toch.




Er was veel leuke en interessante informatie over het bakproces, over de arbeidsomstandigheden, over de theelichtjes van Verkade, over de beroemde plaatjes-albums enzovoort enzovoorts. Ook heel leuk om met kinderen te gaan kijken, trouwens.

In de museumwinkel zagen we heel leuke bijenmokken. Ja leuk, maar zoiets koop je toch niet? O nee? Nou, wij vandaag wel :-)). Willem vond het een leuk idee om twee mokken te kopen, waar we elke avond thee uit zouden drinken en waarbij we dan elke avond aan deze leuke dagen zouden denken.

Het was inmiddels droog geworden buiten. Er scheen zelfs een waterig zonnetje. Op naar de Schans dan maar!




We keken in een klompenmakerij. Heel leuk, die vitrines vol bijzondere klompen. Complete kunstwerken van houtsnijwerk (trouwklompen),


prachtig beschilderde exemplaren (kerkklompen),



smokkelaarsklompen met de hak aan de voorkant en de neus aan de achterkant, zodat degene die ze droeg een spoor in tegengestelde richting naliet, klompen uit alle delen van de wereld. Heel interessant. De klompenmaker liet een machine zien waarmee je in 5 minuten een klomp kunt maken. O. Dat wist ik dus niet ;-).

We bezochten een verfmolen.

Willem op de omloop van de verfmolen



Bezochten de kuiperij. Maakten een wandeling aan de overkant van het water, waar van die prachtige, oude Zaanse huizen staan.


De bijenkorf herinnert aan het geslacht van Honig


Keken in het oude Albert Heijn winkeltje en nog veel, veel meer.



We slenterden pas tegen vieren naar de uitgang en zagen met verbazing hoe daar nog bussen vol toeristen arriveerden. Terwijl het spul om 5 uur sloot! Chinezen en Japanners werden met een bloedgang door gidsen rondgeleid. Als ze geen foto's stonden te maken, waren ze klompen of molentjes aan het kopen.

Ik vond de Zaanse Schans echt wel mooi. En ook zeker de moeite waard. Maar toch vooral VERBIJSTEREND toeristisch! Geef mij dan het mooie, stille Kinderdijk maar. Daar staan tenminste molens die er al een paar honderd jaar staan en geen molens die vanwege het toerisme herbouwd zijn in een gearrangeerd rijtje....

Wat zouden we nu nog gaan doen? Een hapje eten aan het strand? Nee, we aten een hapje bij La Place in Hoofddorp. En daarna reden we langs binnenweggetjes richting het Zuiden. We zouden nog een strandwandelingetje gaan maken of even op Scheveningen rondlummelen.

Maar hoe dichter we richting huis kwamen, hoe meer het ging kriebelen. We wilden gewoon naar huis! Het was leuk geweest. Maar ook genoeg nu. We verlangden naar onze koters, naar onze eigen bank, wilden verhalen delen.

En zo kwam het dat we al rond koffietijd weer thuis kwamen. Net alsof we een hele week weg geweest waren! Heerlijk. Dit hopen we beslist vaker te kunnen doen.

maandag 25 augustus 2014

Dirk naar Suriname

Donderdag 14 augustus was de dag waar Dirk al heel lang naar uitgekeken en naar toegewerkt had. De dag waarop hij voor 4 maanden naar Suriname zou vertrekken om er zijn afstudeeropdracht te gaan doen.

Voordat het zover was, ging er nog wel een hele dag aan inpakken en afronden en regeldingen aan vooraf! Voordat toch echt die allerlaatste kleding keurig gestreken en gevouwen in de koffer zat (om maar iets te noemen)!


Ik zorgde voor de kleding en Dirk zorgde ervoor dat er niets aan alle benodigde apparatuur ontbrak. Daarna brachten we alles bijeen op de overloop om het definitief in te pakken. Toen de spullen zo handig en goed mogelijk verdeeld waren over ruimbagage en handbagage gingen de koffers op de weegschaal. Op beide koffers was er nog 200 gram ruimte over! En die ene spijkerbroek, die nog op Dirk z'n bed lag en eigenlijk ook mee moest, die moest dan toch maar thuis blijven ;-).


Tussen alle wasserij, strijkerij en inpakkerij door gingen Maaike en ik samen boodschappen halen. Dirk moest namelijk de volgende morgen om 9.15 uur op Schiphol zijn en daarom moesten we om 8.15 vertrekken. We hadden voor deze gelegenheid een afscheidsontbijt georganiseerd van 7.00 - 8.00 uur. Oma Luijk en Marinus (die juist jarig was) zouden komen, Opa en Oma Bakker, Geertje met de kinderen, echt leuk! Maaike en ik gingen er inkopen voor doen. Lekkere broodjes, croissants, luxe vleeswaren enzovoorts. Het moest een echt feestelijk ontbijt worden.


We reden meteen ook even naar de Kringloopwinkel, om daar weer de nodige spullen af te zetten. Er zou van verder minimaliseren qua spullen die week niets meer komen. Willem en ik hadden namelijk zomaar een mini-vakantie gepland! Als we Dirk op Schiphol hadden afgezet, zouden we twee hele dagen vakantie vieren. Samen. Toe maar ;-).


We liepen nog even een rondje door de Kringloop en vonden daar (volgens mij ongelezen!) Flows voor maar 0,25 per stuk. Maaike zocht er 3 uit. Voor haarzelf. Maar ik vond het ook wel leuk om er één mee te nemen 'op vakantie'. We vonden elk nog een paar boeken die ons leuk leken. Altijd goed. Als ze uit zijn brengen we ze wel weer terug. 


We zaten even te genieten in de koffiehoek en bekeken intussen onze gevonden schatten. Op hetzelfde moment bedachten we dat we voor zó weinig geld nog wel meer Flows konden meenemen. Ik liep terug naar de tijdschriftenhoek. Maar het was al te laat. Iemand anders was ons voor geweest. Ook goed.


Het was een heerlijke break op een toch wel heel drukke dag. Behalve het zorgen voor de spullen van Dirk en de voorbereidingen voor het afscheidsontbijt moesten er nog méér tassen ingepakt worden. Henk zou twee dagen bij Wim en Geertje gaan logeren en Jan zou bij mijn zus Maaike gaan logeren. En, o ja, Willem en ik moesten ook nog een tas inpakken voor onze vakantie ;-). Er zouden drie kinderen thuis blijven. En hoewel die het natuurlijk bést zouden redden zonder mij, vond ik het nodig om daar toch ook nog weer van alles voor in huis te halen en te regelen en af te spreken. Dat leer ik toch nooit af.


De laatste was werd gedraaid, de laatste vaat werd gewassen 






En zo werd het dan toch


donderdag 14 augustus 2014


Echt leuk hoor, om zo met de hele familie om 7 uur aan een luxe ontbijt te schuiven. 






Zoiets moest je eigenlijk ook 'gewoon' eens doen, zonder dat er een afscheid op stapel staat. Het ontbijtuurtje vloog om. We eindigden met het lezen uit de Bijbel, een gebed en zongen op verzoek van oma Bakker ook nog een psalm met z'n allen. Toen was het moment van afscheid nemen en uit zwaaien. Niet het leukste om te doen...

Precies volgens de planning reden Willem en ik met Dirk om kwart over 8 Alblasserdam uit. Dag mensen, dag dorp. Op naar Schiphol.


Daar was het nog even geduld hebben bij de Seal&Go. Ik vond het wel grappig om te zien hoe mensen daar voor dat standje ineens nog allerlei spullen moesten gaan overpakken om kloppende gewichten te hebben :-). Dirk z'n koffers bleken op de weegschaal van Seal&Go zelfs elk nog 500 gram ruimte te hebben. Na het sealen was dan ook voor ons echt het moment van afscheid. Daar ging Dirk langs de incheckbalie en langs de douane. Dag, dag.










Voor wie het leuk vindt om Dirk z'n belevenissen in Suriname te volgen: zie zijn blog.

zaterdag 23 augustus 2014

Station Luijkensteijn en minimaliseren qua spullen

Het was hier net een station, die maandag  de 11e augustus. Reizigers kwamen en gingen.

De eerste reizigers arriveerden om half 9. Dat waren Ellen en Marco. Zij kwamen de auto die ze van Dirk geleend hadden weer terugbrengen en dan zou ik ze naar Schiphol gaan brengen. Ze gingen na een heerlijke vakantie weer terug naar thuis in Zwitserland.

Terwijl Ellen en Marco aan de thee zaten, arriveerden mijn zwager en zus met hun kinderen. Zij kwamen de aanhangwagen ophalen die bij ons stond. Zou zouden die dag gaan inpakken en dan de volgende dag naar Winterberg in Duitsland vertrekken. De aanhangwagen werd aangekoppeld. De kampeeruitrusting van Leendert werd meteen meegegeven, want Leendert zou ze later nareizen om een weekje bij hen op de camping te kamperen. Ja, ja, het was net echt, dat station Luijkensteijn. Tassen, koffers, tenten en zwaaiende mensen :-).

Adrie en Maria reden de straat uit en vanaf de andere kant reden mensen de straat in. Leendert ging namelijk met drie vrienden een week naar Portugal. De vrienden werden één voor één bij ons afgeleverd. Met koffer en al natuurlijk ;-). Willem zou de jongens naar Schiphol brengen.

Hoewel het vliegtuig van Ellen en Marco een uur of twee later zou vertrekken dan het vliegtuig van de jongens, hadden we afgesproken om met twee auto's tegelijk naar Schiphol te rijden. Wel zo gezellig, niet?

Bij mij was er nog ruimte in de auto, maar die werd snel opgevuld. Dirk moest nog langs het consulaat in Amsterdam om zijn visum in orde te laten maken. Het kwam mooi uit, dat hij kon meerijden. En tenslotte schoof Henk nog naar binnen. Die ging mee voor de gezelligheid.

Na anderhalf uur van binnenkomende en vertrekkende mensen, van opgewonden jongens die van zenuwachtigheid nog wel 10 keer hun koffers wogen om te zien of die niet te zwaar waren, van intussen nog 101 dingetjes te doen die beslist gedaan moesten worden, reden we weg.

Op Schiphol verdwenen de jongens in een zucht achter de douane. Ze keken nauwelijks meer achterom. Want wat hadden ze zin in hun vliegreis en hun vakantie! De allerlaatste hug en goed bedoelde adviezen en daar vertrok Leen.

Het vertrek van Ellen en Marco ging heel wat rustiger :-). Ze hadden dan ook alle tijd, want moesten nog wel een uur of 3 of langer op hun vlucht wachten. Maar het was dan tóch zover. Snik, afscheid nemen is echt helemaal niet leuk! Ook niet als je weet dat je elkaar weer binnen afzienbare tijd hoopt weer te zien. Dag lieve vrienden...




En daar stonden we dan: Dirk, Henk, Willem en ik. Met toch wel zoiets als een soort kater. Maar Willem wist daar wel iets op: koffie met iets lekkers. En dus zochten we een tentje op voor een bakkie troost met een taartje ;-). Daarna liepen we in optocht naar de electronicawinkel, waar ze ook pasfoto's maken. Dirk had nog een pasfoto nodig voor op z'n visum. Ziezo, nu was alles in orde. We konden richting consulaat.

Eigenlijk wilde ik alvast met Henk naar huis rijden. Maar Willem vond het leuker als ik nog even meeging. We lieten daarom mijn auto in de garage staan en reden met z'n vieren naar het consulaat. Dirk had de week ervoor er nog over gebeld en er was gezegd, dat hij met 10 minuten weer zou buiten staan. Het consulaat was maar 7 autominuten van Schiphol vandaan. Appeltje eitje, zou je zeggen.

Het liep alleen anders. We waren net goed en wel onderweg, toen Dirk te binnen schoot, dat de benodigde papieren bij míj in de auto lagen. Ok. Rechtsomkeert dan maar. Willem wachtte buiten de garage, terwijl Dirk naar binnen holde voor de papieren. Al snel waren we op weg voor de tweede poging. We vonden met behulp van de tomtom snel waar Dirk zijn moest en Dirk ging er naar binnen. Inderdaad kwam hij met 10 minuutjes naar buiten, maar zonder visum! Er klopte iets niet in zijn papieren. Het moest aangepast worden en dan moest hij morgen maar terugkomen. Maar wij hadden niet zo'n zin in nóg een ritje naar Amsterdam, nu we er toch al waren. Dus bedachten we een ingewikkelde constructie. Goede papieren werden naar Dirk gemaild. We reden naar een copyshop waar ze genegen waren om een mail uit te printen. Dirk stuurde de mail door naar de copyshop en daar werd alles uitgeprint.

Nou, om een heel lang verhaal heel kort te maken: Dirk heeft uiteindelijk z'n visum op zak gekregen, maar vraag niet hoe :-).

We waren dus heel wat later thuis dan gepland. Maar precies op tijd voor de kapper die kwam. Fijn, want er was hier weer genoeg te knippen :-). Zes mannen werden van hun te lange haardossen verlost. En intussen mocht Henk kiezen wat we zouden gaan eten. Hij koos poffertjes. Nou, dat is toch een prima vakantiemenu, niet? Ik bakte twee schalen vol en maakte er nog maar een grote schaal fruit bij klaar voor de nodige vitamientjes.


Mijn poffertjesrecept voor 6 personen:
 600 gram bloem, 1 liter lauwe melk, 1 1/2 tl. zout, 1 1/2 eetlepel gedroogde gist en 1 1/2 eetlepel suiker tot een klontvrij beslag mixen. Een uurtje laten rijzen. En bakken maar. Ik heb een gietijzeren bakplaat en dat werkt als een trein. 
Meestal vervang ik een deel van de bloem door meel. Net zo lekker maar met meer voedingsstoffen.


Dinsdag presteerde ik het om nog 25 dingen te verzamelen die weg mochten vanuit het oogpunt van minimaliseren. Maar tegelijk besloot ik om dat minimaliseren de rest van de vakantie maar even te laten rusten. Het kost teveel tijd en aandacht. Tijd en aandacht die ik nu liever besteed aan vakantievieren met ons gezin. Kijk, dit is voorlopig de laatste portie die ons huis uit gaat:

.

De teller staat op totaal 377 dingen die weg gingen sinds ik hier eind juni mee begon.

's Middags heb ik het werk het werk gelaten. We hebben fijn twee familiebezoekjes in Zeeland afgelegd. Dat ging nu eens mooi in onze thuisblijfvakantie! Ik geniet geweldig van alle reuring en al dan niet geplande activiteiten!

woensdag 20 augustus 2014

Druk in de vakantie, deel 2

Ik blog nog maar even verder over die vakantiedrukte. Drukte met een vette knipoog dus. Want het is vooral toch genieten van al de reuring rond me heen!

Vrijdag
Vrijdag 8 augustus, de dag nadat Henk jarig was, was ik weer vroeg van de partij. Er gingen die dag twee kinderen op vakantie en dus moesten er twee tassen met voldoende schone kleding enzo klaarstaan.

De eerste die vertrok was Hans. Hij ging per vliegtuig naar Engeland waar zijn vriendin met haar familie op vakantie was. Hij ging daar voor een week heen en zou met hen per auto weer terugkomen.

Gelukkig kon Hans vanaf The Hague Airport (wij zeggen nog altijd gewoon 'Zestienhoven') vertrekken en hoefde ik niet eerst een autorit van een uur naar Schiphol te maken.
Ik reed Hans naar het vliegveld, stopte bij de Kiss&Ride, gaf hem een dikke hug en daar ging meneer. Die zou het verder wel vinden.

Ik reed terug naar huis, maar maakte een tussenstop in Barendrecht. Daar ging ik naar de Makro omdat er boxers en schoenen in de aanbieding waren. Ik kocht een 10-pack boxers voor Dirk, die de volgende week voor 4 maanden naar Suriname zou vertrekken, en schoenen voor Willem.
Als ik bij de Makro ben kijk ik ook altijd even in het schap met afgeprijsde waren. Soms zijn het dingen die aan de datum zijn. Andere keren zijn het gescheurde of gedeukte verpakkingen waardoor de producten voor een koopje weggaan. Ik had geluk. Het was nog best vroeg (net na tien uur) en het schap lag vol. Ik scoorde voordelige koek voor het aankomende weekend, wat goed uitkwam, omdat ik niet veel tijd voor bakken zou hebben. Ook was er afgeprijsde limonadesiroop. Slechts 0,50 euro per blik. Ik nam van twee smaken elk 4 blikken. Gelukkig keek ik na de kassa de bon na, want 1 smaak stond er voor 1,89 per blik op! Ik ging met de bon terug naar de klantenservice en kreeg 5,90 terug. Ping, ping, kassa! :-).

Thuis stond Maria al op me te wachten. Zij zou om 13.00 opgehaald worden om mee te gaan met het gezin van mijn broer en schoonzus naar Julianadorp. Haar tas was al gepakt, maar er miste nog iets: ze wilde een joggingbroek mee, omdat ze een keer zouden gaan klimmen. Nu moest er nog een joggingbroek aangeschaft worden voor de gymles op school en we besloten die maar snel te gaan kopen. Dan kon ze hem meenemen. We gingen naar Schoenenreus en hadden (alweer) mazzel. Nog één broek in haar maat en dat met 70% korting. Ik grabbelde ook nog maar even in de leggingbak en scoorde er twee in haar maat voor slecht 0,40 euro per stuk. Ik werd steeds blijer :-). Maria mocht ook nog wel even kijken voor sandaaltjes. Ze had niet veel bijzonders meer aan zomerschoeisel. En jawel, we vonden ook nog leuke sandaaltjes. Bij de kassa nam ik nog een grote bus spray mee om schoenen mee tegen vocht en vlekken te beschermen, leverde mijn volle spaarkaart in en moest per saldo nog 3 euro zoveel bijbetalen. Dat is leuk winkelen ;-).

En zo stond ook Maria op tijd in de startblokken.

Zodra ze was uitgezwaaid ging ik als een haas aan de was. Het was gelukkig prima weer en de was wapperde in no time droog. Dat kwam mooi uit, want voor zaterdagmiddag stond er ook weer het een en ander op het programma. Ja, ja, druk, druk, druk, hoor ;-).

Intussen keek ik de klok naar half zes. De tijd dat Willem zou thuiskomen uit z'n werk. De tijd dat ook voor hem eindelijk de vakantie aanbrak!! Jippie!!

Zaterdag
En zo werd het zaterdag 9 augustus. Willem z'n eerste officiële vakantiedag!

Voor mij een dag van toch weer vroeg uit de veren. Dat is overigens nooit een straf voor mij. Het is meer mijn natuurlijke ritme. Ik word gewoon altijd vroeg wakker.
De zaterdagse huishoudelijke bezigheden moesten in een ochtendje gepropt worden. 's Middags zouden we namelijk fijn met onze vrienden, Marco en Ellen, op stap gaan. Marco was in juli jarig en, hoe hip, wij gingen hem een belevenis-kado geven. Willem had bedacht om met Marco te gaan kitebuggyen.

Maar eerst dus nog maar even wassen en boodschapjes doen en opruimen en de vaat doen. Je kent het riedeltje wel. Tegen de middag kwamen Dirk, Leendert en Hans thuis van kamperen. Dat gaf opnieuw een bult was en rommel. Geeft niet. De wasmachine draait gelukkig vanzelf en ook vandaag was er lekker veel wind om alles in een ommezien droog te wapperen.

Leendert wilde graag mee kitebuggyen. Prima. Zelf ging ik met Jan, zijn vriend Gerard en met Maaike en Henk mee om van het Ouddorpse strand te genieten en -natuurlijk- lekker met Ellen te kletsen.
Omdat onze vorige poging om met z'n allen een stranddagje te hebben mislukte, hadden we het nu anders aangepakt. We zouden Marco en Ellen in Dinteloord ophalen. Daar waren ze bij Ellen haar oma. We zouden dan met twee auto's achter elkaar naar Ouddorp rijden, waar Willem de workshop kitebuggyen voor drie personen had gereserveerd.

En zo gebeurde. De mannen genoten van het fysiek en sportief bezig zijn:





Wij vrouwen kletsten (en ik haakte fijn verder aan de omslagdoek).
En de kinderen speelden op het strand en bij/in de zee.

Aan het einde van de middag namen we afscheid van Marco en Ellen. Zij gingen met familie tapas eten. Wij hadden de skottelbraai bij ons en hadden het voornemen om broodjes hamburger klaar te maken. Er stond bij het strand echter veel te veel wind om de skottelbraai brandend te kunnen houden. We reden een stukje om te kijken of we een plekje in de luwte konden vinden. Willem gaf de moed al snel op. Die wilde aan de friet van een frietkar. Maar nee, hoor, wíj wilden skottelbraaien. Veel te leuk ;-). Ik stelde voor om onderweg een picknickbank te zoeken en daar alsnog de skottelbraai aan te steken. Nog voor we de Brouwersdam echt achter ons gelaten hadden, vonden we het ultieme plekje. Heerlijk beschut, nét van de weg, picknickbank en vuilnisbak. Wat wil je nog meer?



Aan het thuisfront was Dirk intussen aan het kokkerelen voor hemzelf en voor Koos. Ik had die morgen een semi-kant-en-klare maaltijd gekocht. Vlees, groenten en rijst. Het moest enkel maar volgens de aanwijzing opgebakken worden. Nou, dat lukte prima, hoor :-)




Een kind kan de was doen. Dirk kan koken. Toch? ;-)


plaatje van internet

Ik ben benieuwd wat hij er in Suriname van bakt ;-)










dinsdag 19 augustus 2014

Druk in de vakantie

Ik heb het druk. Druk in de vakantie! Klinkt dat niet raar? Ja, dat klinkt raar! Maar dat komt omdat ik geen ander woord voor 'druk' kan bedenken. Vakantiedrukte is namelijk helemaal niet erg, terwijl 'druk' best wel erg klinkt. Ik heb er tenminste een hekel aan om het woord 'druk' te gebruiken. Nou ja. Tot zover mijn gedachtenspinsels over 'het druk hebben'. Ik ga er maar eens snel over bloggen.

Vorige week schreef ik al over de verjaardag van Henk. Henk was op donderdag 7 augustus jarig. Die dag daarvòòr was ook zo'n gezellige vakantiedag waarover geblogd moet worden ;-).
Het was dus woensdag. Woensdag 6 augustus. En ik had bedacht om die morgen een taart te gaan bakken voor de kookrubriek in Terdege. Juist toen ik mijn fotohoekje had ingericht en de eerste foto had gemaakt stopte er een bekende auto voor de deur. ¨Tante Ellen en ome Marco!!¨, juichten er meteen een paar kinderen. En ja hoor, daar waren ze :-).

Ellen had heimwee naar me, zei ze. En dus waren ze al vroeg uit Tholen vertrokken en via een omweg naar Alblasserdam gereden, in de hoop dat we thuis waren. Jawel hoor! En we zetten eerst eens gezellig een pot thee.

Ellen vond dat ik maar verder moest gaan met mijn bakwerk. Geen denken aan! Die taart schoof ik heerlijk door naar 'morgen'. Vrienden gaan voor. Al snel had Ellen een plannetje bedacht. Marco zou met de aanwezige kinderen naar een speeltuin gaan. Het werd de speeltuin/kinderboerderij in Hendrik Ido Ambacht. Jan wist wel ongeveer de weg en met de route op de tablet erbij moest dat goed komen.

Intussen hadden Ellen en ik de gelegenheid om de praatdraad weer verder op te nemen :-). Maar Ellen had óók nog een ander plannetje. 'Wanneer denk je dat Maria thuiskomt,¨ vroeg ze. ¨Nou, ik denk rond de middag,¨ zei ik. ¨Zullen we dan naar de stad gaan om haar schoolspulletjes te gaan kopen?¨ Keileuk plan! Gelukkig kwam Maria al snel thuis en was dolblij toen ze van het plan hoorde.

We reden gezellig met z'n drietjes naar Dordrecht. Het was voor mij al de tweede keer die dag dat ik naar Dordrecht reed. 's Morgens om 8 uur had ik namelijk Leendert en Koos daar op de trein gezet. Leendert had twee dagkaarten gekocht en zou samen met Koos naar Limburg gaan.

Ok dan. Twee keer Dordrecht in een paar uur tijd. Da's dan vakantiedrukte, of zoiets ;-).

We liepen naar V&D. Want daar mocht Maria van suikertante Ellen alles kiezen wat ze maar mooi vond. Wat een feest voor de aanstaande brugpieper! Ze mocht bovendien ook nog de allermooiste tas uitkiezen, want die geeft oma Bakker traditiegetrouw aan elk kind dat naar de Middelbare School gaat. Maria koos een heel leuke Pip-rugtas, waar zelfs al 20% korting op zat. Het loont kennelijk om niet al te vroeg zulke schoolinkopen te doen! Daarna koos ze een Oilily-agenda, Oilily schriften en een Oilily-etui. Ook alle andere benodigdheden -potloden, rekenmachine, puntenslijper, schaar enzovoorts- werden met zorg en op kleur gekozen. En, zo leuk, volgens mij genoot Ellen er net zo van als Maria!

Om de keuze te vieren én omdat het inmiddels al ver na lunchtijd was, trakteerde ik op iets lekkers bij La Place. Ellen en Maria gingen voor een saucijzenbroodje, zelf nam ik iets vegetarisch. Het was heerlijk genieten daar op het dakterras!

We dwaalden op onze tocht naar beneden nog wat langs de uitverkoopbakken en ik zag daar echt mooie dekbedhoezen voor de bedden van Leendert en Dirk. Ik was daar al een tijdje naar op zoek en nu liep ik er zó tegenaan. Heerlijk afgeprijsd, compleet met bijpassende hoeslakens voor maar 3 euro per stuk. Blij liep ik naar de kassa en kreeg daar bijna ruzie met  werd daar blij verrast door Ellen. Zij stond erop de hoezen voor me te kopen. Veel te gek, zo'n zus vriendin :-)

Toen we thuiskwamen was Marco met de kinderen ook juist thuis. Prima timing. Marco ging even  voor een powernap op één van de bedden van de jongens. Ellen en ik strekten onze beentjes terwijl we kletsten. Voor we het wisten was de middag om en kwam Willem thuis uit z'n werk. ¨Blijven jullie toch wel eten,¨ vroeg hij aan Ellen en Marco. ¨O ja, leuk,¨ vonden ze. Maar wat zouden we gaan eten dan? Ik had vage plannen voor een pan nasi, waarvoor ik alles in huis had. Maar Ellen riep spontaan: ¨Pannenkoeken!¨ En die roep werd, even spontaan, gevolgd door een echo in veelvoud: ¨Pannenkoeken. Pannenkoeken. Pannenkoeken.¨

Prima hoor. Voor pannenkoeken heb ik natuurlijk ook altijd alles in huis ;-). Ik maakte een teil met beslag en met mijn twee nieuwe pannen bakte ik in een ommezien een enorme stapel. Spek-, kaas- en naturelpannenkoeken. Aanvalluhhhh



Al snel na het eten gingen Ellen en Marco weer naar hun vakantiehonk. Ik had niet zoveel zin meer om nog huishoudelijk werk ter hand te nemen. Ik had meer zin om m'n nieuwe haakgaren te gaan uitproberen. Ja, ja, wat heb ik het toch druk, he? Wat is vakantiedrukte toch helemaal niet erg, he!



Afijn. De volgende morgen moest ik dan toch wel mijn schandalige geluier bekopen. Die dag moest ik extra vroeg uit de veren om alles weer op tijd in orde te krijgen voor Het verjaardagsfeestje van Henk

Maar ook dat kwam helemaal goed.

Wat zit ik me toch druk te maken over vakantiedrukte?

-wordt vervolgd-

woensdag 13 augustus 2014

Minimaliseren qua spullen (week 32)

Ook vorige week ben ik rustig aan verder gegaan met het minimaliseren qua spullen. Elke werkdag verwijder ik ten minste 10 items uit ons huis.

Weg met al die overbodige ballast. Op zoek naar ruimte :-). Letterlijk en figuurlijk! 

Vijf dagen lang 10 spullen verzamelen om weg te doen is me vorige week niet helemaal gelukt. Ik kwam op VIER dagen van 10 spullen. Geeft niet. Toch weer 40 dingen uit ons huis en uit ons leven verwijderd! Spullen waar ik nooit meer over hoef na te denken. Waar ik nooit meer energie in hoef te steken. Het voelt zó bevrijdend!

In mijn vorige logje over minimaliseren schreef ik al, dat ik aan de kast op de overloop begonnen was. Toen had ik overbodige dekens opgeruimd. Die kast is heel groot. Of liever: heel hoog. Hij loopt tot aan de nok van ons huis. Om bij het bovenste deel te kunnen moest ik mijn hoge huishoudtrap pakken en als ik dan op het hoogste plateautje ga staan kan ik er net bij. Onder het vak met dekens was nog zo'n vak waar ik nooit kom. Ook daar lagen spullen die voor het grootste deel weg konden. Na het opruimen konden de spullen die overbleven bij elkaar in één vak en was er één vak leeggekomen. Dat lege vak kreeg meteen een nieuwe bestemming. Leendert heeft namelijk het kampeervirus te pakken en heeft een basiskampeeruitrusting aangeschaft: een tent, luchtbed, slaapzak, pomp, lamp, opvouwbare picknicktafel en een stoel. Spullen die je maar één of een enkele keer per jaar gebruikt. Deze spullen konden mooi in het leeggekomen vak. Opgeruimd staat netjes. 

Het volgende vak in de kast is mijn bewaarplaats voor kadootjes. Ik koop altijd het hele jaar door leuke dingen voor 5 december, voor verjaardagen van onze uitgebreide familie, kinderfeestjes, jarige juffen en meesters, nieuw geboren kindjes enzovoorts. Het is heerlijk om zo'n grabbelkast te hebben vol met uitverkoopjes, buitenkansjes, aanbiedingen etc. waar je op het moment dat het nodig is het perfecte kadootje uit kunt pakken. Ook deze kast was aan een opruimbeurtje toe. Er bleken spullen te liggen die zo langzamerhand wel weg konden. Spulletje voor kleutermeisjes bijvoorbeeld, terwijl we geen kleutermeisjes in de familie hebben. Die konden mooi naar de Kringloop.

Het onderste deel van de kast is Willem z'n kleerkast. Ik had er al een beginnetje gemaakt. Maar nu heb ik 'operatie stofkam' voltooid. Alle kleding is uitgezocht. Maar ook de spullen die op de grond stonden, of achter de kleding weggestopt waren. Een doos met oude rollen behang bijvoorbeeld. 

De kast is nu netjes en luchtig en schoon. Het grootste deel van de buit kwam deze keer dus uit de kast. Maar ook verzamelde ik spulletjes uit andere hoeken en holletjes. De teller staat op totaal 352 dingen die weg gingen sinds ik hier eind juni mee begon. Dit ging vorige week allemaal weg: