Hoe dan ook, de dag na onze thuiskomst moest ik weer min of meer in het gareel. Er moest weer eens een voorraadje brood gebakken worden. Het was weer tijd voor de zaterdagse patatten. Willem deed met Jan en Henk een biebrondje. Enzovoorts.
's Avonds kwam Hans thuis uit Engeland. De familie van z'n vriendin kwam hem met z'n allen gezellig afleveren :-). We genoten van hun vakantieverhalen, dronken koffie met wat lekkers en zo werd het een ouderwetse zaterdagavond met het huis vol.
Vorige week was het de tweede (en laatste) week van Willem z'n vakantie. De weersvoorspellingen waren voor de hele week niet al te best. Regen en koude. De maandag begon zoals voorspeld. Het was regen, regen, regen. Ik kreeg de neiging om de houtkachel aan te maken. Iets waarom ik hard uitgelachen werd.
We vermaakten ons in huis. Maar 's middags kreeg ik zin om er even op uit te gaan. Maria en haar vriedin Noah wilden wel graag naar de Kringloopwinkel. Daar was Noah namelijk nog nooit geweest, maar ze was er wel nieuwsgierig naar na de verhalen die Maria er altijd over heeft.
We kochten er wat vakantiedingen: boeken, tijdschriften, 2 dvdeetjes, een spel (lekker ouderwets: Pim Pam Pet) en barbiekleertjes. Dingen die we niet perse nodig hebben en dus wel even helemaal anders dan minimaliseren ;-).
Ik trakteerde de meisjes op warme chocolademelk en een schaaltje bonbons. En zo hadden we een leuke middag.
Mijn schoonzus uit Zeeland belde of Jan misschien zin had om te komen logeren. Neef Piet, die 1 jaar ouder is dan Jan, wilde dat zo graag. Helemaal goed! Eigenlijk was het plan geweest dat Willem met Jan en Henk twee nachtjes zou gaan kamperen in Jan z'n nieuwe tent. Maar met die regen en kou was dat niet echt een leuk vooruitzicht. Logeren was dus een goed idee. Dat kampeerplan zetten we in de ijskast. Jan werd opgehaald en zo is het hier al wekenlang steeds een verrassing wie er thuis is en of en hoeveel vrienden/vriendinnen er logeren. Het is één tassen in- en uitpakkerij :-).
Hoewel het best een gezellig dagje was geweest, wilde ik dinsdag toch graag op pad. Nu er van onze plannen om deze zomervakantie dagenlang in Ouddorp aan het strand te zitten helaas niets terecht zou gaan komen, pakte ik er een vvv-gids van de Alblasserwaard bij. Ongelofelijk hoeveel er te bezoeken of bezichtigen is in je eigen omgeving. En dan vaak ook nog eens gratis.
Mijn oog viel op een berichtje over de Schaapskooi in Ottoland, met bezoekerscentrum. Dat leek me wel leuk. Bovendien wilde ik er meteen lontwol en wat gekaarde wol kopen om te spinnen.
Op ons gemakje reden Willem en ik met Maria, Noah en Henk op de achterbank door de polder naar Ottoland. Wat een pracht om me heen!
Bij de schaapskooi zagen we maar weinig activiteit. Er stond maar één auto en die was, zo te zien, van de schaapherder. Als snel bleek, dat we een verkeerd beeld hadden gehad van het 'bezoekerscentrum'. Ik had zoiets in gedachten als het bezoekerscentrum van de Biesbosch. Dus van alles te bekijken en te doen voor de kinderen. Dat was niet zo. Er was een ruimte met gezellige tafeltjes en stoeltjes, wat kunstwerken aan de muur en dat was het zo'n beetje. En het aangekondigde winkeltje was maar een toonbankje en een kastje met een enkel artikel. Gelukkig was er wèl lontwol en gekaarde wol, zodat ik mijn inkopen kon doen. Intussen kletste ik gezellig met de mevrouw van de schaapskooi. Ik had allerlei vragen over de schapen en ze liet me ook de vachten zien, die ze had liggen. En natuurlijk ging het als vanzelf over spinnen en over vilten (je kunt er workshops vilten uit de vacht doen en er hing een heus kunstwerk van een jas aan de muur). Maar voor Willem en de kinderen was dat allemaal niet echt interessant, zeg maar. En omdat het inmiddels lunchtijd was dacht ik ze te plezieren met iets daar te eten en te drinken. Er hingen borden op met diverse soepen aangeprezen. Dat leek me wel wat. Maar helaas was er helemaal geen soep. (Geen idee waarom die borden er dan hingen). Er was gelukkig wel chocolademelk en koffie (maar niets erbij).
We reden toch een beetje gedesullisioneerd weg. Het was gewoon totaal anders dan in de vvv-gids stond.
Om het voor de kinderen een beetje goed te maken besloten we naar het IJswinkeltje in Brandwijk te rijden. Daar verkopen ze heerlijk boerderij-ijs in enorm veel smaken. Helaas. Het was donker in het winkeltje. Gesloten.
Maar we lieten ons niet zómaar uit het veld slaan! Ik pakte de vvv-gids er nog maar weer eens bij en kwam op het idee om naar De Graanschuur in Giessenburg te gaan. Dat is een verzameling van unieke en landelijke winkeltjes, een uitdragerij en ook een restaurantje met terras aan het water. En omdat we door de gemiste soep nu toch langzamerhand erg veel trek in een broodje oid hadden besloten we daar heen te rijden. Maar, je gelooft het niet, gesloten! Open van donderdag tot vrijdag. Ooo :-(
 |
| Het leek op den duur wel een refrein ;-) |
Het liefst ging ik tóch nog een poging wagen om op het platteland van de Alblasserwaard iets te bezichtigen/bezoeken en om ergens iets te eten. Maar Willem wilde de kinderen niet nóg een teleurstelling laten opdoen. Hij stelde voor om naar Gorinchem te gaan en daar wat in de stad rond te kijken.
Leuk! Gorinchem is een leuke stad en we komen er haast nooit. We parkeerden in een parkeergarage en liepen bijna meteen tegen V&D aan. ¨Joepie,¨ riep Maria, ¨daar hebben ze de allerlekkerste saucijzenbroodjes!¨ Dat wist ze nog van de keer dat we haar schoolspullen gingen kopen en aansluitend bij La Place waren geweest. Prima. Het werden dus saucijzenbroodjes o.i.d. bij V&D :-).
We hadden een knus tafeltje en knapten helemaal op van het lekkers en van gezellig zitten.
Daarna de stad in. Gelegenheid om iets te bekijken was er eigenlijk niet, want inmiddels regende het weer pijpestelen. We liepen om de Grote Kerk heen om te kijken of die open was. Maar dat was niet zo. Toen zijn we maar van winkeltje naar winkeltje gelopen. We liepen heel lang te drentelen in de speelgoedwinkel. Kijken, kijken en niet kopen ;-), maar heel leuk. De meiden vonden Bijou Brigitte leuk. En ik liep een natuurvoedingswinkel in. We vermaakten ons best.
Schuin tegenover de natuurvoedingswinkel stond een prachtig oud pand.
Beneden was een boekwinkel. We besloten er te gaan vragen wat voor pand dat ooit geweest was. De mevrouw van de boekwinkel vertelde dat het een oude patriciërswoning uit zestienhonderzoveel was. Er stond een piano in de boekwinkel en de kinderen begonnen -natuurlijk- daarop te tingelen. Willem en ik vermaanden ze dat niet te doen. Maar de mevrouw zei, dat die piano ervoor stond om bespeeld te worden. Toen tingelden ze er allemaal om de beurt op en Willem schoof er ook even achter. Wat een gezellige boekwinkel! Ik snuffelde een tijdje bij de kookboeken. Ongelofelijk hoe daar toch nog altijd markt voor blijkt te zijn.
Na de boekwinkel deden we zo nog een paar winkels op ons gemak, maar we werden steeds natter. Het was genoeg geweest. Rennen naar de parkeergarage en in de auto weer opwarmen.
Ik las later op nu.nl, dat het die dat de koudste 19 augustus was in 90 jaar, met 15,4 graden op de teller in Den Bilt.
Ik maakte thuis een luxe 'restaurantmaaltijd' klaar: Kip, gebakken krieltjes, sla, verse appelmoes en een toetje van vanillevla, aardbeien en slagroom.
Willem had nog een klus voor de zaak te doen. Daar had hij vorige week uitstel voor gekregen, maar hij moest nu echt af. De kinderen speelden. Noah bleef logeren. Intussen werd er wéér ingepakt: Leendert zou de volgende dag met de trein naar Winterberg gaan om nog een week bij mij zus en zwager met hun gezin te gaan kamperen. We hadden de treinreis al uitgevogeld, maar moesten het kaartje nog online kopen. Toen kwam Willem op het idee om Leendert te gaan brengen. Ja, leuk! Weliswaar een lange rit (350 kilometer), maar we houden wel van autorijden en met het koude, regenachtige weer was er toch niet zoveel te doen. Leendert vond het best. Wilde eigenlijk liever met de auto, dan met de trein. We belden Maria en overlegden e.e.a. Maar Maria vond het onzin om op één dag heen en weer te rijden. ¨Waarom blijven jullie niet gewoon een nachtje?¨ vroeg ze. En zo ontstond ineens het plan om één nacht te gaan kamperen in Winterberg. Henk en Maria zouden meegaan. Hé leuk, zo'n onverwachts plan. Dat kan toch alleen maar als je vakantie hebt! Hiep hoi!
