zaterdag 31 oktober 2009

Broodbeleg

Toen ik vorige maand de maandboodschappen binnenkreeg en de bon nakeek, viel het me op, dat het broodbeleg wel een erg groot percentage uitmaakte. Er wordt hier dan ook goed brood gegeten. Ik heb (bijna) altijd zelfgebakken brood. Dat is voedzamer dan gewoon winkelbrood. En ook zijn de sneetjes dikker. Daardoor is het aantal sneeën brood (en dus het aantal keren beleg) wat hier wordt gegeten een stuk kleiner, dan wanneer ik brood uit de winkel had. Toch wilde ik de post 'broodbeleg' wat lager zien te krijgen. En -eigenlijk nog belangrijker- ik wil m'n gezin ook wat gezonders voorzetten, dan al het standaard broodbeleg. Een poosje geleden was het al in het nieuws, dat vleeswaren, met name ham en salami, zo ongezond zijn. Dat is geen wonder, als je de ingrediënten bekijkt. Het zit vol met allerlei toevoegingen. Ik let er bij het inkopen van vleeswaren sowieso al op, dat er geen E621 is toegevoegd. Dat is een smaakversterker, die verboden moest worden. Onbegrijpelijk, dat zoiets giftigs (anders kan ik het niet zien) aan voedsel mag worden toegevoegd. De keuze in vleeswaren zónder E621 (en de alternatieve benamingen van dit goedje) is al enorm beperkt. Ik baal ervan om mijn gezin troep voor te zetten. Overigens werd in het nieuwsartikel over het ongezonde van vleeswaren die smaakversterker niet genoemd. Er werd wél in gezegd, dat zo min mogelijk bewerkt voedsel het beste is. Wat vleeswaren betreft scoorde kipfilet goed.
De laatste tijd heb ik nogal eens koud rundvlees of koude kipfilet (mét een klodder pindasaus uit eigen keuken) in flinterdunne plakjes gesneden voor op de boterham. Daar heb ik een beter gevoel bij. Ook wil ik binnenkort humus maken. Dat is een vegetarisch broodbeleg op basis van kikkererwten. De ingrediënten hiervoor heb ik in huis. Maar ik heb op het moment niet zoveel tijd voor experimenten. Er komen steeds vaker zelfgemaakte salades op tafel en ook meer rauwkost. Alles bij elkaar gaat het de goede kant op.
De zoete troep moet ook langzaam maar zeker het veld ruimen. Zoiets moet je niet in één keer willen veranderen. Dat lukt niet. De zelfgemaakte appelstroop (geen enkele toevoeging, dus in feite gewoon ingedikt appelsap) is hier goed in de smaak gevallen en ook mijn zelfgemaakte jam (met minder suiker) lust iedereen graag. Langzaamaan wil ik de goedkope hagelslag, vruchtenhagel en goedkope chocopasta etc. uitbannen.
Omdat het voor mij een nieuwe tak van sport is, ben ik aan het experimenteren geslagen. Het broodbeleg uit eigen keuken moet gezond en voordelig zijn.
Donderdag heb ik iets uitgeprobeerd met gehakt.
Ik nam een pond gehakt en kneedde daar 1 ei door, zodat het een smeuïg geheel werd.

Daarna heb ik er een flinke hoeveelheid paneermeel bij gedaan. Paneermeel maak ik altijd zelf. Ik verzamel daarvoor de broodkruimels van de broodplank (na het brood snijden) en bewaar die in een blikken trommel. Droog bewaard, blijft dat zo ongeveer onbeperkt goed. Als ik het nodig heb, doe ik de benodigde hoeveelheid broodkruim in mijn blender en maak er zo mooie paneermeel van.

Ik kruidde het mengsel met Italiaanse kruiden, deed er zout bij en vormde het tot een brood. Daarna maakt ik in het midden van de rol een diepe gleuf, waar ik champignons in zette. Ik vouwde de gehaktrol weer dicht.


Ik heb de rol eerst in een beetje margarine rondom bruin gebakken. Daarna heb ik hem in de magnetron gaar gemaakt (5 minuten op vol vermogen).

Daar bleek de rol niet helemaal tegen bestand. Hij was open gebarsten. Dat moet ik volgende keer dus anders doen, als ik de rol mooi heel wil houden.

Het kon de pret verder niet drukken. Ik heb de rol laten afkoelen en de volgende morgen in plakjes gesneden. Ik ga dit in allerlei variaties er maar eens inhouden. Een lekker simpel broodbeleg!

Ik heb trouwens ook een manier gevonden om onze broodbelegpost naar beneden te krijgen. Tussen de middag zitten wij hier met z'n zessen aan tafel. Ik dekte altijd de tafel en liet de kinderen zelf hun brood smeren. Nu maak ik sinds een paar weken het brood voor de lunch zelf klaar. Het zijn dan altijd dubbele boterhammen, wat dus de helft aan beleg scheelt. Bovendien smeer ik ongetwijfeld 'zuiniger' dan de kinderen (die soms maar aanklodderen!). Op de minimaal 60 boterhammen per week, scheelt dat dus voor 30 boterhammen beleg. Da's een significante besparing op maandbasis! De kinderen vinden het prima. Want we zijn zo veel sneller klaar met eten :-)

woensdag 28 oktober 2009

Shopaholic

Als jullie me vanmorgen hadden zien thuiskomen, hadden jullie vast gedacht, dat ik spontaan shopaholic was geworden :-). Vorige week heb ik alle kledingkasten nagelopen en opgeschreven wat ik nog nodig had. Vanmorgen ben ik, gewapend met een lijstje en een tas met maatkleding, naar Zuidplein (Rotterdam) getrokken. Trijnie is al sinds maandag ziek thuis en die paste op Henk. Eigenlijk was dat wel fijn. Dan kon ik nét iets beter opschieten. Al vóór half 10 was ik bij de winkels. En ik ben erg goed geslaagd. Het lastigste was nog een jas voor Hans. Daar ben ik heel wat winkels voor in en uit gelopen. De ene jas te duur, de andere te dik, de derde niet m'n smaak, de vierde niet meer in zijn maat. Uiteindelijk vond ik een mooie jas bij de We en nog afgeprijsd ook! Superblij. Om 10 voor half 1 kwam ik onze straat weer inrijden. Precies op tijd, want om half 1 moest ik weer bij school staan om Koos op te halen. Die breng ik op woensdagmiddag altijd bij mijn zus in Dordrecht.

Op de terugweg ben ik nog even bij Papendrecht afgeslagen. Bij m'n vorige logje tipte iemand me, dat de kaas vandaag 2,99 euro de kilo kostte bij de C1000. Dat leek me de moeite van een klein omweggetje wel waard.

Toen ik thuis kwam, wachtte me een megarommel. Snel heb ik 2 wassen buiten in de zon en de wind gehangen en de allerergste troep opgeruimd. Om 3 uur kwamen ze de kranten en folders lossen. Ik zou Hans en Maaike vandaag helpen met kranten, want we hadden een extra wijk van iemand die op vakantie is. Bij de kranten van onze eigen wijk moesten 5 folders ingestoken worden. Dat was een uurtje werk met z'n drieën. Daarna lekker naar buiten. Dat was geen straf! Wat een prachtige dag was het vandaag! De zon op al die mooie gekleurde herfstbladeren. Echt genieten! Lopen en zomaar het eenvoudige krantenwerk doen maakt je hoofd lekker leeg. Thuis was alles geregeld. Dirk was thuis uit school en kon een oogje in het zeil houden. Leendert zou eten koken. Om kwart over 5 waren we alweer thuis. Maar toen moesten we de invalwijk nog doen. Daar waren de kranten en folders inmiddels ook van bezorgd. We hebben vóór het eten nog een begin gemaakt met invouwen. Toen eten, het invouwen afmaken en, hup, nóg een wijk lopen. In totaal hebben we zo'n 700 adressen gedaan. Met de koffie waren we thuis. Willem was de keuken aan het doen. Maria had de kamer gezellig gemaakt. De kleinsten lagen op bed. Tijd om de beentjes te strekken. Ik zat net aan m'n kopje koffie toen mijn schoonmoeder binnenstapte. Die had een heel verhaal. Marinus, de jongste broer van Willem, was vanmorgen met buikpijn naar de dokter gegaan. Die stuurde hem door naar het ziekenhuis. Daar bleek, dat hij een geperforeerde blinde darm had. Hij moest dus geopereerd worden. Schoonmoeder kwam juist uit het ziekenhuis en was natuurlijk bekaf. Snel een vers bakkie koffie voor haar gemaakt. Je maakt wat mee in een grote familie ;-). Vanmiddag is een zus van Willem bevallen van een meisje. Weer een nichtje erbij dus! En zo tjingetjangelt alles door elkaar heen. Als je er van een afstandje naar kijkt, is het gewoon verbazend wat er allemaal op één dag gebeurt.

Nu is het rustig in Luijkensteijn. Willem zit met z'n laptop aan tafel. Leendert zit een beetje mopperig op de bank. Die heeft 'niets te doen'. Wim moet nog thuiskomen. Die is (natuurlijk) aan het klussen in z'n huisje. Moeders zit lekker te bloggen en vooral níet te denken aan al het werk wat vandaag weer is blijven liggen. Ik denk maar liever aan alles wat vandaag wél gedaan is.

D.V. morgen hoop ik een echte puinruimdag te houden. In vliegende vaart van boven naar beneden de boel opruimen. En dan wil ik toch ook nog even aan de slag in de keuken. Ik heb zo'n leuk broodbeleg-idee. Dat wil ik morgen maken. Ook al is het druk, doordat de kapper komt en er een mens of 9 geknipt moet worden.

zaterdag 24 oktober 2009

Stress

Sinds donderdag ben ik in de stress geschoten. Niets voor mij, eigenlijk. En het is ook helemaal niet nodig. Maar het gebeurt gewoon!

Donderdag realiseerde ik me, dat het nog maar drie weken was voor de bruiloft. En ineens vloog alles wat er nog moest gebeuren me aan! Ik ben heel hard aan de slag gegaan. Eerst naar de winkel, om voor mezelf kleding te kopen. Dat was heeeeeel lang geleden en ik zag er eigenlijk als een berg tegenop. Maar ik ben erg leuk geslaagd. Ik ben hier op het dorp naar de Outlet van College Style geweest. Daar heb ik een eenvoudig zwart jurkje gekocht met een feestelijk witte blouse eronder. Ik had van iemand een mooi grijs gestreept jasje gekregen en dat staat er perfect op. Ik ben er erg blij mee. Ik ben ook meteen maar naar de Schoenenreus gereden voor schoenen. En ook die had ik zó gevonden. Ik zal er wel mee moeten oefenen, want er zitten aardige hakken onder en het lopen op zulke hakken ben ik verleerd ;-). Afijn, ik bofte erg. Want de al afgeprijsde schoenen bleken bij de kassa nog meer afgeprijsd en ik hoefde er maar een tientje voor neer te tellen!

Vandaag zijn Trijnie en ik om hoeden gegaan. Willem ging mee, want die heeft er meer kijk op, dan ik :-). Ook deze aankoop ging vlot en ruim binnen het budget. Hè, hè, een pak van m'n hart, dat ik dat allemaal van m'n lijstje kon schrappen.

Vanmiddag ben ik nog even met Hans naar de Schoenenreus gesjeesd. Ook hij heeft nu schoenen voor de bruiloft klaarstaan.

Tussen de bedrijven door heb ik de nieuwe spullen, die ik Wim wil meegeven, gewassen. Werk-spijkerbroeken en werk-shirts. Vorige week gekocht in de aanbieding bij, alweer, de Schoenenreus. Wim draagt altijd Schoenenreus-broeken naar z'n werk en die waren nu 2 voor 19,00. Ik heb er vier genomen. Dan kan hij even vooruit.

Gisterenavond hebben we hard gewerkt aan allerlei andere, feestelijke, voorbereidingen voor de bruiloft. Maar daar kan ik nu nog niet over uitwijden, hier.

In mijn hoofd weet ik, dat m'n lijstje van dingen, die nog gedaan moeten worden, goed te behappen is en dat ik het écht wel rond zal krijgen. Maar mijn gevoel is onrustig. Ik voel flinke vlagen stress door m'n lijf jagen. Ik hoop, dat ik dat snel kwijtraak!

De afgelopen week heb ik het ook heel druk gehad met de kledingwissel. Alle kleding is uitgezocht, gepast, zo nodig vermaakt en ligt nu in de kasten. Ik heb een bescheiden lijstje met dingen, die nog nodig zijn. Daar hoop ik volgende week op een ochtend mee naar de stad te gaan. De voorraad spullen voor Roemenië is enorm aangegroeid. Er staan nu al negen vuilniszakken en één bananendoos klaar met allemaal nog goede spullen. Ik ga straks nog ruimte krijgen ;-).

Vanmiddag ben ik nog langs de boer gegaan voor aardappels, groenten en fruit. Ik heb een mooie pompoen meegenomen van ruim 9 kilo. Ik wil eens proberen om pompoensoep in te maken. Ook wil ik pompoentaarten bakken en misschien maak ik dit jaar wel eens pompoenjam. Dat heb ik nog nooit gedaan. Maar dat mag allemaal wachten tot ná 12 november. Tot die tijd geniet ik gewoon van het kijken naar m'n prachtige pompoen :-).

Vanavond kregen we nog een doos met brood en allerlei lekkere broodjes. Lekker voor morgen! Ik had juist niet zoveel brood gebakken. Maar nét genoeg tot en met het maandagochtend-ontbijt. Maar nu, met al dat lekkers, hebben we royaal. En dan nog zoveel keus. Echt luxe. Er zat ook een stokbrood bij. Dat hebben we net opgesmikkeld met brie erop.

En dan nu maar genieten van een nacht, die een uur langer duurt :-)

maandag 19 oktober 2009

Kindervreugd

De dagen zijn vol met allerlei kindervreugd. Vorige week was het op school projectweek. De hele week hebben de kinderen eraan gewerkt. Evenals de week ervóór, trouwens. Omdat de school 40 jaar bestaat was het thema: een bijzondere gebeurtenis in de afgelopen 40 jaar. Iedere klas had een ander onderwerp. Vrijdagavond was de afsluiting en mochten alle kinderen met ouders, brussen, grootouders en andere belangstellenden het resultaat komen bekijken. Het was erg leuk en gezellig!

Hans zit in groep 8 en heeft gewerkt over: Landing op de maan, 1969. Dit onderwerp was een kolfje naar zijn hand. Hans heeft al jaren belangstelling voor alles was in de lucht te zien is en weet, behalve van de maan, van alles over het heelal. Van papier maché waren er planeten gemaakt. Die hingen op in de klas. Middenin de klas was een maanlandschap nagebootst en daarop stond een leerling in een ruimtepak. De klas was naar een sterrenwacht geweest en had zelfgebouwde raketten afgevuurd. Erg leuk allemaal.



Maaike zit in groep 7. Het onderwerp van haar groep was: Het wonder van Entebbe, spectaculair einde van een gijzelingsactie in 1976. In deze klas was het vliegveld van Entebbe nagebouwd. Inclusief gegijzeld vliegtuig en hordes soldaatjes die aan de bevrijding bezig waren. Maaikes groepje had de verkeerstoren nagemaakt.




Behalve dat Maaikes klas druk was met het project, was er donderdag ook de bruiloft van de juf! Ook dat was natuurlijk een heel feestelijk gebeuren.

Koos zit in groep 6. Hij werkte over: Calvijn, dit is hét Calvijnjaar, maar die waren er natuurlijk meer... In zijn klas was Genève nagebouwd. Compleet met de kerk, waar Calvijn preekte. Verder bewonderden we daar o.a. het titelblad van Calvijns belangrijkste werk: de Institutie. En de ramen van het lokaal waren prachtig 'gebrandschilderd'.



Maria (groep 4) werkte over: "De vrouw met het boek", uitgegeven in 1970. Dit boek speelt zich af in China en dat was aan de werkjes goed te zien: Chinese lantaarns, waaiers, letters. Maar het meest spectaculaire was toch wel de échte ezel in een hoek van de klas. Ik was op slag verliefd. Wát een schatje! Maria mocht, net als de vrouw uit het boek, wel even op de rug van de ezel zitten.



Ons jongste basisschoolkind is Jan. Hij zit in groep 3 en werkte over: Het koningshuis, diverse gebeurtenissen. Zijn klas was vooral heel rood, wit, blauw, oranje én goud. Behalve van de koninklijke familie maakten de kinderen ook een stamboom van hun eigen familie. Daar had Jan wel even werk aan ;-).




Er was nog méér kindervreugd vorige week. Koos mocht woensdag afzwemmen en slaagde voor z'n A. Wij geven dan altijd een kleinigheidje en voor Koos had ik iets leuks bedacht. Ik ging samen met hem naar McDonalds en daar mocht hij iets lekkers uitkiezen. Hij koos een McChicken en glunderde van oor tot oor :-).




Vanwege het 40-jarig jubileum van de school kregen alle kinderen vrijdag een kado. Het was super geheim gebleven. Zelfs de leerkrachten wisten niet wat de kinderen zouden krijgen. Het bleek een schooltas te zijn, met het logo van de school erop. Erg leuk, origineel en praktisch. De tassen hebben veel vakken en kunnen als handtas, schoudertas of rugtas gebruikt worden. De kinderen waren opgetogen.




Zaterdag was het feest voor Hans. Zoals ik al schreef, is hij erg geïnteresseerd in het heelal. Op z'n negende verjaardag kreeg hij z'n eerste telescoop. Dat was eigenlijk meer een speelgoedgeval. Een jaar later kreeg hij een betere. Maar inmiddels was hij er wel op uitgekeken (letterlijk en figuurlijk). Hij zette hem te koop op Marktplaats en vertelde op school dat z'n telescoop te koop was. De juf bleek hem graag te hebben. Hij verkocht z'n telescoop dus aan z'n juf en zocht samen met Willem naar een uitgebreider geval. Op Marktplaats uiteraard ;-). Ze vonden een heel mooi exemplaar en zaterdag zijn ze hem gaan halen. Vraag me niet wat er nu allemaal zo spectaculair aan is, want het zegt me niet veel. Maar zaterdagavond was de halve familie in rep en roer om om de beurt door de nieuwe telescoop te kijken. Ik vind het erg leuk, als kinderen een hobby hebben. En de telescoop heeft hij helemaal opgespaard van z'n krantengeld. Niet gek voor een knul van 11!



Vandaag was het de eerste dag van de herfstvakantie. Ik heb het vooral heel druk gehad met de kledingwissel. Dat is iets wat ik altijd in de vakantie doe. Dan zijn de kinderen thuis en kan ik tussen neus en lippen door steeds bij iemand passen. Vandaag heb ik de jassen gedaan. Eerst ben ik naar mijn ouders gereden. Daar liggen de jassen altijd opgeslagen, omdat ik er hier geen plaats voor heb. Met een auto vol bananendozen reed ik weer naar huis. Eerst heb ik alles gesorteerd in een jongens- en een meisjesstapel. Daarna ging ik passen. Voor ieder kind was er een schooljas, een speeljas en een zondagse jas. Behalve voor Hans. Bij hem ontbreekt de zondagse jas nog. Dat is dus boffen, als je maar één jas hoeft te kopen! Na het passen heb ik alle zomerjassen en bodywarmers van de kapstok gehaald. Het waren er genoeg voor vier trommels wasgoed. Alles is lekker gewassen en buiten gedroogd. Nu nog wat reparaties (knopen en lussen enzo). Die doet m'n moeder. En dan kan alles weer opgeruimd worden. De winterjassen hangen keurig aan de kapstok. Morgen ga ik verder met de rest van de kleding. Ik moet nog voor vijf kinderen alles uitzoeken. Nog een beste klus dus :-(.

maandag 12 oktober 2009

Einde en begin

Nu voor mij het einde is gekomen aan de periode van kinderen krijgen, heb ik een begin gemaakt met het opruimen van de babyspulletjes. Ik ben erg blij, dat Henriëtte het mee kan nemen naar Roemenië. Daar krijgt het wellicht een goede bestemming. Nog één keer heb ik alles liefdevol door mijn handen laten gaan en netjes ingepakt. Een paar herinneringen blijven hier. En de meisjes waren erg blij met wat ieniemienie kleertjes voor hun poppen.



Vanmiddag heb ik een poosje op de bank zitten breien. Henk is ziek geworden en die wilde lekker tegen me aan hangen. Vanavond heeft hij overgegeven. Ik hoop, dat het niet de hele kring rond gaat!

Wim kwam met een grote doos stoofperen (st. Remy's) thuis uit zijn werk. Die had hij van een collega gekregen. Wat zijn we toch bofferts!




De komende twee weken heb ik een makkie met eten koken. Bijna alle groenten zijn voor-bewerkt (geweckt en gevroren). Dat scheelt veel werk, wat mooi uitkomt, omdat ik druk ben met de kledingkasten. Na de herfstvakantie hoop ik die helemaal op orde te hebben.

Intussen is het rommelig op de scholen. Op de basisschool is het projectweek. De kinderen hebben allerlei anders-dan-anders aktiviteiten. Koos gaat morgen met de Fast Ferry naar de Calvijn-tentoonstelling in de Grote Kerk in Dordrecht. Donderdag hebben de kinderen vrij, omdat er een juffrouw trouwt. Het is de juf van Maaike. Die boft dus! D.V. vrijdagmiddag hebben de kinderen alweer vrij. Dan wordt de laatste hand gelegd aan de lokalen, omdat het dan 's avonds projectpresentatie-avond is.

De VO-ers hebben toetsweek. Dus Dirk en Leendert zijn op de raarste tijden thuis of juist weg. Leendert gooide vanmorgen, na het leren, nog snel even z'n hengel uit en ving zowaar een mooi snoekje.




Ik mag dan een vrouw zijn, die thuis 'zit', saai is het niet :-)

zaterdag 10 oktober 2009

Groenten en fruit enzo

Naast m'n gewone werk en de aktiviteiten buiten de deur, heb ik deze week veel groenten en fruit verwerkt. Ik heb nu zóveel in huis, dat ik pas over D.V. 2 weken weer naar de boer hoef. Hooguit moet ik wat aardappels bij kopen. Want die gaan wel erg snel op, nu het kouder geworden is.

Ik had vijf bosjes radijzen. Vaak gebruik ik die in rauwkost. Maar nu het deksel van mijn Quickchef is ingeleverd bij Tupperware heb ik de radijzen gewoon schoongemaakt en in de koelkast gezet. Ik ben dol op zo'n heerlijke snack. Ik graai nu dus steeds onbekommerd uit de koelkast :-)


Ik had ook een aardige hoeveelheid bietjes gekregen. Die heb ik gekookt, in plakjes gesneden en ingemaakt in zoetzuur. Het is een groente, die hier met gejuich ontvangen wordt.


Van een paar kilo tomaten heb ik een pan soep gekookt voor morgen. Ik heb er o.a. twee bosjes bosuien in verwerkt, die ook in m'n voorraad zaten. Zo probeer ik alles een bestemming te geven.


Ik schreef maandag over peterselie, waarvan ik deels wijn maak en die ik deels droog. De afgesneden stengels (met wortels) had ik bij wijze van experiment in een bak water gezet. Het is wonderlijk, hoe snel het groeit! Eer dat we een week verder zijn heb ik een nieuwe voorraad peterselie, denk ik. Ik wilde de kluitjes eigenlijk in aarde zetten. Maar op water blijken ze ook prima te groeien. Ik houd het nog maar even zo.


Eergisteren zijn we verrast met wel een kilo of 40 tot 50 stoofperen. Samen met de kist, die ik bij de boer vandaan had, kunnen we dus wel een poos vooruit. Morgen gaan we voor de eerste keer van dit seizoen peertjes eten. Lekker!

Vanmorgen zijn we met mijn moeder bij het huis van Wim en Geertje gaan kijken. Het gaat lekker opschieten. Deze week is het leuke werk begonnen: behangen en meubels in elkaar zetten. Het wordt echt heel leuk. Nog maar een maand en dan hopen we de bruiloft te vieren.

woensdag 7 oktober 2009

Ik heb me niet verveeld ;-)

Ik heb me de afgelopen 24 uur weer niet hoeven vervelen ;-). Het begon gisterenavond, toen ik, na jaren, weer eens op een Tupperwareparty was. Ik had nog voor 30,80 euro tegoedbonnen, die ik wilde inwisselen. En verder had ik het nodige kapotte spul opgespaard. Een goede reden om weer eens zo'n avondje bij te wonen. Ik vind het altijd leuk, om alle nieuwe dingen te zien en inspiratie op te doen voor dingen, die je in je keukenkastje hebt staan en waar méér mogelijkheden voor zijn dan je dacht. Met wat bijbetaling heb ik een paar dingen gekocht: de garneerbol, om taarten e.d. mee op te maken. Die wilde ik al heel lang. Na een hoop geklieder met spuitzakken, die scheurden, of niet goed schoon te maken waren, en verschillende garneerspuiten, die kapot gingen, hoop ik nu eindelijk het goede attribuut te pakken te hebben. Verder kocht ik een grote schaal voor sla e.d., want van het formaat, wat ik daarvoor nodig heb, heb ik niet zoveel. Als laatste kocht ik de stunt. Dat was een smalle flessenlikker, om van alles en nog wat mee leeg te schrapen. Ik verheug me op m'n nieuwe spulletjes en ook op het deksel van m'n quickchef, wat kapot was, maar wat ik vergoed krijg. Dan kan ik weer snelle rauwkost enzo maken.

Vanmorgen ben ik rap aan de slag gegaan, want ik moest al om 9 uur in de auto zitten. Ik had om 10 uur een afspraak in het Erasmus MC bij de Hematoloog. Ik bracht eerst Henk naar mijn moeder. Als het éven kan, neem ik geen kleine kinderen mee naar het ziekenhuis. Het kan daar zo gruwelijk uitlopen.

In de wachtkamer zat ik wat te mijmeren over alle luxe in zo'n ziekenhuis. Er hing een grote DE koffie-automaat, waar je gratis uit kon tappen. Ik trakteerde mezelf eens op een lekkere Chocomel de Luxe. Verder hing er een absurd grote breedbeeldtelevisie. Dat is tegenwoordig dan de aanvulling op de vertrouwde stapeltjes tijdschriften en gratis kranten. En als je je dan nóg niet kan vermaken, kan je gebruik maken van een computer met internet. Ik geloof, dat de ziekenhuizen echt aan het doorschieten zijn met dit soort luxe services. De grootste service, die me vanmorgen verleend werd, was de zeer geringe uitloop! Toppie. Ik stond binnen het uur weer buiten.

Om half 12 kwam ik thuis en ik ben als een tornado nog even door m'n huis gewapperd. Om half 1 moest ik alweer bij het schoolhek staan, om Koos naar Dordrecht te gaan brengen. Het liep gesmeerd. Ik was om half 2 al terug en daar vond ik Jan met een vriendje aan tafel met een boterham. Dirk was intussen ook al thuis uit school. Verder was het maar een stille bedoening. Leendert was naar de huiswerkbegeleiding, Hans naar z'n jarige vriend, Maaike naar een feestje van een vriendinnetje en Maria bij haar nichtje. Terwijl de jongetjes lekker gingen spelen, ging ik wat rommelen in de keuken. Ik ben nog niet klaar met het verwerken van de nieuwe voorraad AGF. Ik heb de helft van de peren, die ik nog had liggen, geschild, in stukjes gesneden en in een schaal gedaan. De druiven, die er nog lagen, heb ik gewassen, uitgezocht en erbij gedaan. Daarna de laatste Zespri's geschild en in stukjes gesneden toegevoegd. Het was een flinke schaal vol. Ik heb er wat fruitdrank op geschonken en de schaal in de koelkast gezet als toetje voor na het avondeten.

Daarna waren de paprika's aan de beurt. Twee hield ik er apart om door de macaroni van vanavond te snipperen. De rest is gewassen en in grove stukken gesneden. Ik heb ze in de vriezer gedaan om er later goulash van te maken.




Vervolgens was de bleekselderij aan de beurt. Hoewel ik het heerlijk vind ruiken, vinden wij het niet zo'n lekkere groente. Een stukje om te knabbelen vind ik wel lekker. Maar geen hele struiken. En ik had wel een stuk of 8 struiken. Ik heb de lelijke stengels weggedaan en wat er overbleef goed gewassen en in smalle elleboogjes gesneden. Daarna heb ik er porties van gemaakt voor in de vriezer. Ik ga ze in de soep gebruiken.

Intussen waren de kranten gearriveerd en Hans was thuisgekomen. Werk aan de winkel. Normaal gesproken doen Hans en Maaike samen de krant. Maar Maaike was nog naar het feestje. De kranten kwamen super laat en daarom beloofde ik Hans om hem te helpen. Als een speer zijn we aan het vouwen gegaan. Om half 5 gingen we met een volgeladen bolderkar op weg om te gaan bezorgen. Dirk en Leendert zouden samen op de jongens passen, de was afhalen, als het zou gaan regenen, én Leendert zou om 5 uur beginnen met eten koken. Alles was dus helemaal geregeld. Hans en ik zetten er flink de sokken in en na een half uurtje was de kar bijna leeg. Ik stuurde Hans naar huis, om de kar weer vol te laden en drukte hem op het hart, om het vooral snél te doen. Ik had nog een flinke stapel kranten te bezorgen, maar als dat gedaan was, wilde ik écht dat hij terug zou zijn, zodat ik niet hoefde te wachten. Maar toen ik klaar was met de kranten, was Hans nog in geen velden of wegen te bekennen. Net toen ik me erover begon op te winden, kwam hij hard aan gefietst. De moeder van het vriendinnetje, waar Maaike op het feestje was, had gebeld. Ze waren in het zwembad en de badmeester had naar Maaikes arm gekeken, waar gisteren op school tegenaan geschopt was. Ze had namelijk veel pijn eraan. De badmeester dacht, dat hij gebroken was en vond, dat we met haar naar de EHBO moesten. Poeh, daar ging de planning. Ik ging snel naar huis, belde de EHBO, had contact met de moeder van het vriendinnetje, belde naar de moeder van het vriendje van Jan over naar huis brengen, belde Willem, die bij Utrecht in de file stond, gaf Dirk en Leendert verdere instructies en toog naar het zwembad in Sliedrecht, om Maaike op te halen. Om een lang verhaal kort te maken: op de röntgenfoto's was gelukkig niets van een breuk of scheurtje te zien en Maaike hoefde alleen maar een drukverband. Om half 8 waren Maaike en ik weer thuis en daar hebben we lekker gesmuld van de macaroni, die Leendert had gekookt.

Na het eten hebben we eerst koffie gedronken. Daarna gaapte de vieze keuken me nog aan. Bleh, wat ging dat moeizaam :-(. Maar daarna ben ik dan toch heerlijk languit, mét leesvoer, in een warm bad gaan liggen. Lekker!

Daarna nog even breien en bloggen. Langzaam kom ik weer tot rust :-)

dinsdag 6 oktober 2009

Maandag

Als ik niet buiten de deur hoef te zijn, zien mijn maandagen er altijd zo uit: Om kwart over 5 opstaan om de wasmachines aan te zetten, rommel op te ruimen enzovoorts. Vervolgens het ontbijt en dan Willem en de kinderen naar werk en school helpen. 's Morgens ben ik dan de hele morgen bezig om het huis van alle weekendrommel te ontdoen. De middag is voor het wegwerken van de was en voor keukenwerk.

Gisteren was het ook zo'n dag. Ik hoefde alleen maar even langs de trombosedienst en daarna lag de hele dag voor me.

Het rommel ruimen nam deze keer wel langer dan een morgen in beslag. Dat kwam doordat er zaterdag het één en ander was blijven liggen vanwege mijn Amsterdam-dagje. Wasgoed lag er echter minder, want de maandagwas moest binnen drogen en die kon ik dus niet dezelfde dag wegwerken. Dat mag ik vandaag doen ;-). Zodoende kon ik om een uur of half 3 toch lekker achter m'n aanrecht plaatsnemen.

Zaterdag was ik nog bij de boer geweest en er lag genoeg om te verwerken. Ik ben begonnen met de peterselie. Ik had zo'n bosje of 15, denk ik. Ze waren in wisselende conditie. Sommige bosjes waren nog mooi fris, anderen al minder of meer aan het verdrogen en verleppen. Ik had dit grotendeel voorkomen, door de bosjes zaterdag in een grote pan met een laagje water te zetten. Ik heb alle mooie frisse stengels eruit gevist, gewassen en in stukjes gesneden. Hier ga ik peterseliewijn van maken. Ik had het recept al eens eerder bekeken op Luc's wijnlog en was van plan, om, zodra ik weer eens wat peterselie had, deze wijn te maken. De rest van de peterselie wilde ik weggooien. Maar ineens bedacht ik, dat ik (gekochte) gedroogde peterselie in mijn kast heb, wat ik bijvoorbeeld weleens gebruik om aardappelpuree of een salade te kruiden en op te leuken. Waarom zou ik zelf geen peterselie kunnen drogen? Ik boste de verlepte stelen op en hing ze onderste boven op. Nu mogen ze verder drogen. Als ze helemaal droog zijn ris ik de blaadjes van de stelen en maak ze fijn. Moeilijker lijkt het me niet.




Wat ook snel verwerkt moest worden, waren de handperen. Ik maakte er het toetje voor bij het avondeten van. Met peren moet je het altijd maar treffen. Ik vind het lastig fruit. Het blijft vaak lang hard, blijft soms droog, of verandert in een meelbal. Maar dit waren van die heerlijke, zoete, sappige peren. Mazzel dus. Ik heb een flink aantal peren geschild, doormidden gesneden en in wat roomboter zachtjes gebakken. Vervolgens heb ik er bruine suiker en kaneel over gestrooid en die suiker nog even laten caramelliseren. Om het af te maken deed ik er een flinke hoeveelheid walnoten bij en liet er wat caramelsiroop over lopen. Lekker!




Ook de oven mocht nog even aan het werk. Ik heb voor de hele week eierkoeken gebakken voor in de pauze van de basisschoolkinderen. Ik heb er een herfstige draai aan gegeven, door een paar lepels koekkruiden door het beslag te roeren en er geschaafde amandelen over te strooien. Verder bakte ik gemberkoekjes. Ook zo'n lekker seizoenskoekje.



We hebben stamppot rauwe andijvie met spekjes gegeten. De bodem werd nog net niet uit de pan geschraapt.

's Avonds heb ik gezellig koffie gezet in m'n pruttelpotje op het oliestelletje. Niet alleen heel lekker, maar ook zo knus. Zéker met de houtkachel aan. Het inspireerde me, om een nieuw breiwerk op te zetten. Maar daarover vertel ik niet verder, want dat wordt iets om kado te doen ;-)

vrijdag 2 oktober 2009

Stroperig

Poeh, wat verliep m'n 'vrije' dagje gisteren stroperig! Het begon al vroeg. Ik moest naar de trombosedienst om bloed te laten prikken en had maar liefst 21 mensen vóór me. Ik zat op hete kolen. Ik zou om half 10 pannenkoeken op school brengen. Dat ging ik nooit meer halen. Het was al 5 voor half 10 toen ik weer thuiskwam. Ik heb m'n persoonlijke record pannenkoeken bakken verbroken :-). Om kwart voor 10 reed ik de straat uit, mét pannenkoeken. Om 5 voor 10 had ik die afgeleverd en stapte ik in de auto om naar Dordrecht te rijden, waar ik om 10 uur had afgesproken. En al die tijd 'sleepte' ik Henk mee in mijn kielzog. Bij het bloedprikken zat hij lief met de Duplo te spelen. Tijdens het pannenkoeken bakken stond hij op een stoel bij het aanrecht alles gade te slaan. En op school was hij helemaal verrukt om daar Maaike te zien. Nu sjeesden we dus naar Dordrecht. Ik had op Marktplaats iets gekocht, wat ik daar ging ophalen. Om kwart over 10 was ik op het adres, waar ik zijn moest. En dat was me daar toch leuk! Die mevrouw verkoopt van alles ten bate van zending op Curacao, waar haar broer met zijn gezin woont en werkt (www.geertsopcuracao.nl) Ze heeft er een heus winkeltje voor ingericht in een tuinhuis. Als je nieuwsgierig bent, zoek dan maar eens op 2deKansje op Marktplaats. Dan kom je haar spulletjes tegen.

Intussen was alles behoorlijk uitgelopen. Vanwege mijn haast om de pannenkoeken op tijd op school te krijgen, had ik de wassen nog niet opgehangen. Dus terug naar Alblasserdam om dat eerst te gaan doen en daarna óp naar Rotterdam. File :-(, dus maar een omweg gemaakt via de Maastunnel. Het was al kwart voor 12 toen ik bij de parkeergarage aankwam. En die was vol. Er stond maar één auto voor te wachten en dus sloot ik daar maar achteraan. Al snel kon ik naar binnen. Maar vindt dan maar eens een plaatsje! Ik draaide maar rondjes en rondjes, steeds hoger en hoger. Op dek zeven vond ik een gaatje. Maar daar durfde ik niet in. Ik ben niet zo'n rij-ster. Dus nog maar hoger. Toen ik helemaal boven was, had ik nog steeds geen plaatsje gevonden en daar ging ik weer: rondjes de andere kant op, naar beneden. Op dek 7 was 'mijn' plaatsje nog open. Ik haalde eens diep adem en besloot het er maar op te wagen. En ja, het lukte :-). Snel Henk in de buggy gepoot en de lift naar beneden genomen.
Wat een drukte!! Al snel begreep ik, hoe dat kwam: Drie Dwaze Dagen bij de Bijenkorf en Prijzencircus bij V&D. Of het nu kwam, doordat ik gestressed was, door het haasten de hele morgen, óf door de drukte in de stad, dat weet ik niet. In elk geval lukte het me niet om m'n boodschappenlijstje fatsoenlijk af te werken. Ik werd niet goed van het geshop en gegraai en gekrioel om me heen en voelde acuut heimwee naar m'n veilige huisje. Ik kocht het één en ander en ging daarna richting de bieb, waar ik met iemand had afgesproken van wie ik twee treindagkaartjes had gekocht. Toen ik die eenmaal te pakken had, maakte ik rechtsomkeer naar de parkeergarage. Ik wilde maar één ding: naar huis!

Onderweg twijfelde ik erover, of ik nog langs Zwijndrecht zou gaan voor pallethout. Ik was bang, dat ik er voor niets zou heenrijden, omdat de hele dag alles al zo stroperig ging. Toch waagde ik de gok. En ik had mazzel. Een kofferbakje vol hout. Ik voelde me meteen een stuk blijer. Aangemoedigd door dit mazzeltje, besloot ik op Alblasserdam bij Hans Textiel te gaan kijken voor maillots voor de meiden. Ik wilde twee dezelfde, grijze maillots voor Maaike en Maria voor bij hun bruilofskleding. In de stad had ik die nergens kunnen scoren. Bij Hans vond ik ze meteen en binnen vijf minuten stond ik buiten.

Voorlopig ben ik (weer) helemaal genezen van de stad! Dat is aan mij echt niet besteed. Al verheug ik me wel op morgen, om met Trijnie naar de stad te gaan. Da's anders :-).

Ik was compleet uitgeblust toen ik thuis kwam. Maar er lag nog genoeg werk. Snel ging ik aan de slag. Om kwart over 4 kwam mijn schoonmoeder nog even langs. En rommel, of niet, in heb een lekker bakkie gezet en even met haar gezeten.

De kinderen waren intussen heel enthousiast uit school thuisgekomen. Behalve het klaarmaken en opeten van de lunch, hadden ze allemaal twee workshops gevolgd. Daar hadden ze van tevoren op mogen intekenen. Ze hadden van alles gedaan: schaken, figuurzagen, appeltaart bakken, doosje beplakken, flightsimulator gespeeld enzovoorts. Maaike had een prachtige bloemenkrans gemaakt, die nu op een mooie glazen schaal op tafel ligt te pronken.



Zin om eten te koken moest zo ongeveer uit m'n tenen komen. Maar ik kreeg een creatieve ingeving, om een supersnelle maaltijd op tafel te toveren. Ik had een enorme bloemkool van mijn vader gekregen. Daarmee maakte ik een bloemkoolstamppot. De aardappels en de bloemkool deed ik bij elkaar in de snelkookpan. Intussen rulde ik een pond gehakt. Van de aardappels en bloemkool maakte ik een stamppot. Ik roerde het gerulde gehakt en jus er doorheen. En als verrassend component een bakje roomkaas. Het stond binnen een half uur op tafel en het smaakte verrukkelijk. Het toetje was een verwennerijtje: custardvla van boerenmelk, mét een likje advokaat (gekregen van mijn moeder) én een toefje slagroom (gekregen van mijn schoonmoeder). Mmm.

Vandaag genoot ik van gewoon lekker thuis zijn. Alle was en strijk is weggewerkt, zodat ik morgen fijn op stap kan met Trijnie. Vanavond was de herdenkingsbijeenkomst van de basisschool. Het was een (voor mij) bijzondere avond. De kerk zat tjokvol. Mijn vader, die twee weken geleden nog een stent heeft gekregen en met wie het helemaal niet zo goed ging de afgelopen tijd, mocht als oud-voorzitter van het schoolbestuur de avond openen. Wat een wonder, om hem daar zo weer te zien staan! Het hoogtepunt van de avond was voor mij het zingen van Hans. Helemaal alleen in die bomvolle kerk. Ontroerend.



Thuis dronken we koffie met de heerlijke appeltaart, die Maria (8) gisteren op school had gemaakt. Dat was een mooie afsluiting van de avond.



Nu ga ik alles klaarleggen voor morgen. We willen de trein van 8.12 uur in Dordrecht hebben. Ik neem in elk geval m'n breiwerk mee. Lekker breien in de trein, daar verheug ik me op.