Vanmorgen ben ik rap aan de slag gegaan, want ik moest al om 9 uur in de auto zitten. Ik had om 10 uur een afspraak in het Erasmus MC bij de Hematoloog. Ik bracht eerst Henk naar mijn moeder. Als het éven kan, neem ik geen kleine kinderen mee naar het ziekenhuis. Het kan daar zo gruwelijk uitlopen.
In de wachtkamer zat ik wat te mijmeren over alle luxe in zo'n ziekenhuis. Er hing een grote DE koffie-automaat, waar je gratis uit kon tappen. Ik trakteerde mezelf eens op een lekkere Chocomel de Luxe. Verder hing er een absurd grote breedbeeldtelevisie. Dat is tegenwoordig dan de aanvulling op de vertrouwde stapeltjes tijdschriften en gratis kranten. En als je je dan nóg niet kan vermaken, kan je gebruik maken van een computer met internet. Ik geloof, dat de ziekenhuizen echt aan het doorschieten zijn met dit soort luxe services. De grootste service, die me vanmorgen verleend werd, was de zeer geringe uitloop! Toppie. Ik stond binnen het uur weer buiten.
Om half 12 kwam ik thuis en ik ben als een tornado nog even door m'n huis gewapperd. Om half 1 moest ik alweer bij het schoolhek staan, om Koos naar Dordrecht te gaan brengen. Het liep gesmeerd. Ik was om half 2 al terug en daar vond ik Jan met een vriendje aan tafel met een boterham. Dirk was intussen ook al thuis uit school. Verder was het maar een stille bedoening. Leendert was naar de huiswerkbegeleiding, Hans naar z'n jarige vriend, Maaike naar een feestje van een vriendinnetje en Maria bij haar nichtje. Terwijl de jongetjes lekker gingen spelen, ging ik wat rommelen in de keuken. Ik ben nog niet klaar met het verwerken van de nieuwe voorraad AGF. Ik heb de helft van de peren, die ik nog had liggen, geschild, in stukjes gesneden en in een schaal gedaan. De druiven, die er nog lagen, heb ik gewassen, uitgezocht en erbij gedaan. Daarna de laatste Zespri's geschild en in stukjes gesneden toegevoegd. Het was een flinke schaal vol. Ik heb er wat fruitdrank op geschonken en de schaal in de koelkast gezet als toetje voor na het avondeten.
Daarna waren de paprika's aan de beurt. Twee hield ik er apart om door de macaroni van vanavond te snipperen. De rest is gewassen en in grove stukken gesneden. Ik heb ze in de vriezer gedaan om er later goulash van te maken.
Vervolgens was de bleekselderij aan de beurt. Hoewel ik het heerlijk vind ruiken, vinden wij het niet zo'n lekkere groente. Een stukje om te knabbelen vind ik wel lekker. Maar geen hele struiken. En ik had wel een stuk of 8 struiken. Ik heb de lelijke stengels weggedaan en wat er overbleef goed gewassen en in smalle elleboogjes gesneden. Daarna heb ik er porties van gemaakt voor in de vriezer. Ik ga ze in de soep gebruiken.
Intussen waren de kranten gearriveerd en Hans was thuisgekomen. Werk aan de winkel. Normaal gesproken doen Hans en Maaike samen de krant. Maar Maaike was nog naar het feestje. De kranten kwamen super laat en daarom beloofde ik Hans om hem te helpen. Als een speer zijn we aan het vouwen gegaan. Om half 5 gingen we met een volgeladen bolderkar op weg om te gaan bezorgen. Dirk en Leendert zouden samen op de jongens passen, de was afhalen, als het zou gaan regenen, én Leendert zou om 5 uur beginnen met eten koken. Alles was dus helemaal geregeld. Hans en ik zetten er flink de sokken in en na een half uurtje was de kar bijna leeg. Ik stuurde Hans naar huis, om de kar weer vol te laden en drukte hem op het hart, om het vooral snél te doen. Ik had nog een flinke stapel kranten te bezorgen, maar als dat gedaan was, wilde ik écht dat hij terug zou zijn, zodat ik niet hoefde te wachten. Maar toen ik klaar was met de kranten, was Hans nog in geen velden of wegen te bekennen. Net toen ik me erover begon op te winden, kwam hij hard aan gefietst. De moeder van het vriendinnetje, waar Maaike op het feestje was, had gebeld. Ze waren in het zwembad en de badmeester had naar Maaikes arm gekeken, waar gisteren op school tegenaan geschopt was. Ze had namelijk veel pijn eraan. De badmeester dacht, dat hij gebroken was en vond, dat we met haar naar de EHBO moesten. Poeh, daar ging de planning. Ik ging snel naar huis, belde de EHBO, had contact met de moeder van het vriendinnetje, belde naar de moeder van het vriendje van Jan over naar huis brengen, belde Willem, die bij Utrecht in de file stond, gaf Dirk en Leendert verdere instructies en toog naar het zwembad in Sliedrecht, om Maaike op te halen. Om een lang verhaal kort te maken: op de röntgenfoto's was gelukkig niets van een breuk of scheurtje te zien en Maaike hoefde alleen maar een drukverband. Om half 8 waren Maaike en ik weer thuis en daar hebben we lekker gesmuld van de macaroni, die Leendert had gekookt.
Na het eten hebben we eerst koffie gedronken. Daarna gaapte de vieze keuken me nog aan. Bleh, wat ging dat moeizaam :-(. Maar daarna ben ik dan toch heerlijk languit, mét leesvoer, in een warm bad gaan liggen. Lekker!
Daarna nog even breien en bloggen. Langzaam kom ik weer tot rust :-)
