dinsdag 30 maart 2021

Kwaliteitscontrole

In onze webshop verkopen we veel lekkers en natuurlijk eten of snoepen we daar regelmatig van. Als het om snoepen gaat, noemen we dat heel omzichtig: kwaliteitscontrole. Dan nippen we gezellig aan een glaasje advocaat, of we bakken lekkere koekjes, of nemen ´s avonds eens een handje nootjes. Ja, ja. Eigenlijk is die kwaliteitscontrole natuurlijk dringend nodig ;-).

Daarom bakte ik vanavond ook zomaar een paasstol. We hebben de afgelopen weken heel wat paasstol-bakpakketten ingepakt. En morgen gaan er in één keer 74 stuks op de post als paasattentie van een bedrijf voor de werknemers. Ik vond ineens, dat ik niet zóveel pakketten op de post kon doen, zonder zelf zo´n stol gemaakt te hebben. Jawel! Kwaliteitscontrole, hoor!

En zo komt het, dat we morgenochtend een heerlijke, versgebakken paasstol bij het ontbijt hebben. Mmmm!

En vooruit! Ook twee kloosterbroden. Om het gezonde evenwicht nog een beetje te bewaren. Ha, ha.

Ik heb verder vandaag hard gewerkt en voel m´n lijf. Mijn moeder zei altijd, als ze hard gewerkt had: ¨Ik ben zo stijf als Haarlem!¨ Taalkundig klopt dat volgens mij niet helemaal. Maar dat maakt niet uit. Ik snap prima wat ze bedoelde. Sterker: ik voel precies wat zij voelde ;-). Poehee.

Ik ben vanmorgen al om 5 uur Wonderpannen gaan poetsen en assembleren. Vorige week stond dewonderpan.nl op de shoppingpagina van de Landleven. Dus hebben we het nu druk(ker) met de pannen.

Na het rondje met Ciara heb ik samen met Maria pakketten van gisteren afgemaakt. Er was gisteren een storing in de postlabels-software, waardoor een deel van de pakketten niet naar de post kon. Nu konden we gelukkig weer labels printen en gingen de pakketten alsnog naar de post. We haalden meteen de kaartjes op, die we bij de 74 paasattenties moeten doen en ik reed meteen maar even langs de pomp. De tank was weer bijna leeg. Ook appte ik voor een afspraak bij de garage, want de airco van de auto blijkt het niet te doen. Die zal wel gevuld moeten worden. Daar kom je dan de eerste de beste warme lente-dag achter.

Thuisgekomen hebben Maria en ik de hele dag hard gebuffeld tot 16.00 uur. Natuurlijk namen we wel onze pauzes en zaten dan heerlijk in de zon koffie te drinken. Tussen de bedrijven door geniet ik van alle zaaisels, die zo mooi opkomen. En ook van de rabarber, die je bijna de grond uit kunt zien schieten!


Vanavond na het eten heb ik zomaar eventjes nog wat onkruid gewied. We hebben een grote punt tuin, waar ik graag kruidentuin van maak. Maar dat gaat dit jaar nog niet lukken. Ik zal al blij zijn, als mijn moestuin wat meer vorm krijgt, dan vorig jaar en als er voor het huis zoiets als een bloementuin komt. Vorig jaar had ik in die punt een bijenmengsel gezaaid. Maar daar kwam nagenoeg niets van terecht. Toch is dat, wat ik nòg een keer wil proberen. Ik heb nu een zakje vers bloemenzaad/bijenmengsel. Wie weet was het zaad van vorig jaar wat ouder en ontkiemde het daardoor niet goed. Ik wil een tweede poging doen. Wordt het weer zo´n zielige wildernis met hier en daar een verdwaald bloemetje, dan wordt het zonder pardon gemaaid en leg ik er een grasmatje in. Dan ziet er er in elk geval verzorgd uit. Maar goed. Die punt tuin moet voor het zaaien 100% onkruidvrij zijn. Er daar heb ik een mooi beginnetje mee gemaakt.

Het was heerlijk om even met mijn handen in de aarde te wroeten.

Maar er moest ook nog brood gebakken worden. En daar heb ik toen die kwaliteitscontrole maar van gemaakt. De broden zijn net uit de ovens. En nu ga ik eens een beetje bijtijds naar bed. Au, au, wat ben ik stijf!

maandag 29 maart 2021

Beetje lente en een beetje winter

Zo gaat dat op de grens van een seizoenswisseling. Dan heb je dagen, dat je van twee walletjes snoept. Vandaag was het hier een beetje lente (een beetje véél lente!) en een beetje winter.

Lente was het vooral zodra ik mijn hoofd buiten de deur stak. Het rondje met Ciara was een feestje. Behalve dat ik genoot van alles wat groeit en bloeit, had Ciara vast ook de lente in d´r kop. Ze was aardig dol. Graven als een malle. 


Overal snuffelen natuurlijk. En op het laatst wist ze van gekkigheid niet welke kant ze op wilde rennen en sleurde ze me ongeveer de Hofwegen over. Dat kwam ook wel, doordat Willem haar stond de roepen :-). Willem mag nog niet met haar lopen. Ik ben veel te bang, dat z´n operatiewondjes open gaan, als hij een plotselinge ruk van Ciara krijgt. Ze is zó sterk! Het gaat gelukkig wel heel goed met Willem. Maar zijn buik moet natuurlijk wel de tijd krijgen om te genezen. 

Ciara de hond en Muck de kat zijn flink aan het verharen. Tja, ook dát is lente! De wintervacht moet eraf!

Hans heeft Ciara vanavond, toen hij uit z´n werk thuiskwam, eens lekker geborsteld. Heerlijk vond ze het!




Muck is nu veel meer buiten, dan een paar weken geleden. Toen lag ze meestentijds heerlijk bij de kachel. Nu is ze vaak buiten. Alleen rond etenstijd is ze geheid binnen. Kijk! Ze komt gewoon óók aan tafel zitten. In de hoop, dat ze iets lekkers krijgt, natuurlijk :-)

Vanmiddag dronken we onze koffie buiten. Ook zo´n lente-gevoel!




Wat er dan vandaag voor winterachtigs was? Nou, onze warme maaltijd. Ik had namelijk nog één zak hutspot in de vriezer. En die kwam vandaag mooi van pas. 


We moesten namelijk vroeg aan tafel. En dan is zo´n zak voorgesneden hutspot lekker gemakkelijk. Het was de laatste catechisatie-avond van het WINTERseizoen. Zie je wel. Toch nog twee restantjes ´winter´ op deze verder zo lente-achtige dag!

vrijdag 26 maart 2021

In de top 10

Vandaag was het de dag van de operatie van Willem. Hij moest om kwart voor 8 in het ziekenhuis zijn en we reden daarom om kwart over 7 weg van huis. Het liep allemaal gesmeerd en keurig op tijd arriveerden we in het ziekenhuis in Zwijndrecht. 

Er hing een opgewekte, vriendelijke sfeer, daar op de dagbehandeling. Willem kreeg een 1-persoonskamer toegewezen en al snel kwam een zuster voor de intake. Zij vertelde daarbij ook, hoe het verloop van de dag eruit zou zien: na de intake moest ik het ziekenhuis verlaten en ik zou gebeld worden, zodra Willem na de operatie weer op zijn kamer was. Dan zou ik horen, hoe de operatie was verlopen. Vervolgens moest ik er op rekenen, dat het toch wel snel 16.00 uur zou zijn, voordat ik hem zou mogen ophalen. 

Toen alle controles waren gedaan en de vragen waren afgehandeld, zei de zuster heel vriendelijk: ¨U mag gerust nog wel even blijven, hoor. Het is hier toch een 1-persoonskamer.¨ Waarop Willem heel ad rem vroeg: ¨Heeft u dan misschien een bakkie koffie voor d´r?¨ ¨Natuurlijk! Als u daar tegen kunt?¨ Ja hoor, daar kon Willem wel tegen, dat ik koffie dronk, terwijl hij zelf nuchter moest blijven. En zo genoot ik nog even van een lekker kopje cappuccino. Maar daarna was het dan toch tijd om te vertrekken. Raar hoor, om Willem daar zo achter te laten :-(.

Tegen elven ging mijn mobiel. Ja! Het ziekenhuis! Een verpleegkundige van de OK belde, om te vertellen, dat de operatie achter de rug was. De galblaas was verwijderd en er zaten joekels van stenen in. Wel zo groot als paaseieren, vertelde ze. Willem werd naar de uitslaapkamer gebracht en zodra hij weer op zijn kamer zou zijn, zou een verpleegkundige van de dagbehandeling mij bellen.

Dat gebeurde een uurtje later. De zuster vertelde, dat alles goed was en dat Willem aan een boterhammetje zat. Toen ik zei, dat ze hem mijn groeten maar moest overbrengen, zei ze: ¨U mag hem zelf wel even aan de telefoon.¨ Wat fijn, om zijn stem weer te horen. Hij was emotioneel. De zuster nam de telefoon weer terug en zei, dat ik rond 16.00 uur naar het ziekenhuis mocht komen. Ik moest dan eerst langs de apotheek om pijnstillers op te halen en verder moest ik meteen een rolstoel mee naar boven nemen.

Maria en ik voerden inmiddels een race tegen de klok. We wilden om 15.00 uur naar de post rijden met zoveel mogelijk bestellingen. Daar vandaan zou ik naar Zwijndrecht rijden om Willem op te halen en Maria zou naar Rotterdam rijden om Jan op te halen. Wat hebben we samen hard gewerkt!

Het lukte, zoals we het in ons hoofd hadden. Alleen stroopte het verkeer nogal op en moest ik lang wachten bij de apotheek. Daardoor kwam ik wat later aan bij Willem. Ik had eigenlijk gedacht, dat hij al kant-en-klaar op mij zou zitten te wachten. Maar dat was niet zo. Hij lag nog in zijn OK-hemd en de infuusnaald moest er nog uit. Maar alles ging goed!


Natuurlijk moest ik ook de steen bekijken. De zuster van de OK had al gezegd, dat ze hem in een potje gedaan had en dat Willem hem meekreeg. Nou, hij zat al in zijn tas. Mèn! Wat een joekel! De chirurg had gezegd, dat deze steen in zijn top 10 staat. Geen wonder dat Willem zo´n last had en dat die gal-aanvallen vaak zo lang duurden!


We kwamen pas om half 6 thuis. En toen heb ik eerst een lekker vers bakkie koffie gezet en daar samen met Willem van zitten genieten op de bank. Even thuiskomen!

Daarna bakte ik een stapel pannenkoeken, waar Willem nu ook eens onbekommerd van kon eten. Echt apart, dat dat nu kan!

Al met al is het een bijzondere dag. Hopelijk gaat Willem z´n herstel voorspoedig. En z´n bloeddruk? Die was vanmiddag prachtig! Die hoge waarden waren gewoon de zenuwen ;-).


donderdag 25 maart 2021

Z´n tasje staat klaar

Willem z´n tasje staat klaar. Morgen moeten we al vroeg op stap naar het ziekenhuis. Willem moet geopereerd worden. Z´n galblaas wordt verwijderd. We zijn blij, dat hij toch nog betrekkelijk snel aan de beurt is. Ik las dat in het Noorden de reguliere zorg weer wordt opgeschort vanwege corona. Het had toch wel jammer geweest, als het niet door kon gaan. Sowieso heeft het er om gespannen, al was dat vanwege een andere reden: 

Vanmorgen werd Willem al vòòr negen uur gebeld door het ziekenhuis. Ze misten nog een bloeddrukmeting. En ja, die moest per se in het ziekenhuis worden gedaan. Echt efficiënt, als je dan voor een bloeddrukmeting heen-en-weer moet rijden van Bleskensgraaf naar Dordrecht. Maar goed.

Om 11 uur had Willem de afspraak voor die bloeddrukmeting. Bleek z´n onderdruk 118. Veel te hoog dus. Hij mocht weer terug naar de wachtkamer, dan zouden ze na 10 minuten nòg een keer meten. Zo gezegd, zo gedaan. En hoewel de bloeddruk toen wel wat beter was, was hij nog steeds te hoog. Er werd een anesthesist bij gehaald, die het nog een keer goed bekeek. Hij besloot, dat de operatie door kon gaan, zij het dat er iets meer kans is op complicaties. Pfff.

Intussen zit Willem hier nu ongeveer elk uur z´n bloeddruk te meten, in de hoop, dat die ineens de waarde heeft van die van een jonge vent ;-).

Als alles goed gaat, mag ik m´n lief ergens in de loop van de middag weer ophalen. En dan ga ik hem maar eens fijn een poosje vertroetelen. Doordat het een dagbehandeling is, zou je er zomaar licht over gaan denken. Willem had z´n manager verteld, dat hij op vrijdag geopereerd moest worden en zei daarbij, dat hij nog niet wist, of hij op maandag wel zou kunnen werken. ¨Dat zal toch nog wel niet?!¨ reageerde zijn manager. En nee, dat is inderdaad niet de verwachting. Het duurt 1 tot 2 weken, voordat je weer aan het werk kan, lazen we in een foldertje. Dat wordt dus een soort lange paasvakantie.

Vanwege corona proberen ze in het ziekenhuis zo efficiënt mogelijk te werken. Als het even kan, gaat het online of telefonisch. Het gevolg is, dat je maar minimaal wordt geïnformeerd, is onze ervaring. Je krijgt een stapeltje foldertjes toegestoken en dat is het zo´n beetje. En uiteindelijk gaat het niet eens echt efficiënter dan voorheen. Zo was de intake bij de anesthesist bijvoorbeeld telefonisch. Eerst moest Willem een lange vragenlijst invullen en die mailen of uploaden. Daarna kwam dus dat telefoontje met min of meer dezelfde vragen. Vervolgens moest Willem alsnog naar het ziekenhuis voor het hartfilmpje. En op een andere dag, op een andere locatie, voor de bloeddrukmeting. Longen zijn niet beluisterd. Iets wat volgens mij altijd standaard gebeurde tijdens de intake bij de anesthesist. Afijn. Het zal allemaal wel. De logica van de maatregelen ga ik echt niet meer proberen te begrijpen.

Voor nu ga ik zo langzamerhand het brood eens uit de oven halen en dan de wieg maar in. Er wacht me morgen een drukke dag.

dinsdag 23 maart 2021

Behulpzaamheid

Gisteren schreef ik over pluimvormige planten, waar ik de naam niet van wist. En, zó leuk, hoe ik van alle kanten mailtjes en appjes kreeg van mensen, die het wisten! Door al die behulpzaamheid weet ik nu, dat het de bloemen zijn van het Groot Hoefblad. Ik heb er zelf ook nog even wat op nagelezen. Het Groot Hoefblad krijgt èèrst bloemen en pas daarna indrukwekkend grote bladeren, zoals rabarberbladeren. Die bladeren ken ik wel. Maar ik wist dus niet, dat die voorafgegaan worden door prachtige bloemen, die al eind maart/begin april bloeien en ook nog eens echte bijen-bloemen zijn. Nu zal ik de komende dagen met nòg meer nieuwsgierigheid en interesse naar die roze pluimen kijken.

Vandaag deed ik het rondje met Ciara pas in de middag. Vanmorgen gaf ik namelijk de workshop ´Creatief met bijenwas´. Er waren maar drie deelnemers, wat eigenlijk wel heel knus was. De workshop met bijenwas heb ik nog niet zo vaak gedaan en schud ik daardoor niet zo gemakkelijk uit mijn mouw, als de workshop ´Bak je eigen brood´, die ik na al die jaren wel kan dromen. Ik merkte dan ook, dat ik hem na afloop best voelde zitten. Tegelijkertijd voel je de voldoening als de mensen blij weggaan. Tijdens de workshop maakten ze een bijenwasdoek, twee waxinelichtjes en een potje lippenbalsem. 

Vanmiddag heb ik samen met Maria de web-orders ingepakt. De dagen hebben op het moment een beetje een ander ritme. We hebben namelijk besloten om Jan tijdens zijn laatste schoolweken naar school te brengen en weer op te halen. Hij loopt een beetje op zijn tenen en dit helpt hem hopelijk de laatste weken door. Hij heeft er zelf voor gekozen om blokweken te maken van het eerste tot en met het achtste uur. De uren dat hij geen les heeft, kan hij op school werken en zo wat achterstanden wegwerken. Hij is er gisteren mee begonnen en heeft er zo nu twee dagen op zitten. Het gaat eigenlijk wel lekker, dus we houden het er maar een poosje in. Willem brengt hem ´s morgens weg en ik haal hem ´s middags op. Het kost me een uurtje van kwart voor vier tot kwart voor vijf. Dat is eigenlijk het uurtje, waarin Maria en ik altijd de pakketten naar de post brengen. Nu doen we dat eerder, of Maria doet het alleen. Het mooie is, dat ik bijtijds thuis ben om wat meer op m´n gemakje te kunnen koken. 

Vandaag was het aardappels, groenten, vlees. Dat eten we vaak een keer of vier per week. Heerlijke, kruimige, Zeeuwse aardappels, wortels en ijsbergsla en kippenworstjes schaftte de pot vandaag. Er zijn op het moment weinig betaalbare groenten. Maar wortels zijn echt voordelig en vinden ze hier heel lekker. De ijsbergsla was 89 cent per stuk en dan neem je de zwaarste (is meestal niet de grootste). Dan heb je lekker veel. Het leuke aan sla is, dat je het elke keer anders klaar kunt maken. Vandaag gingen er wat fetablokjes door, wat in stukjes geknipte gedroogde tomaat, stukjes augurk en honing-mosterddressing. Er kwam ook nog een schaal komkommerblokjes naast. Lekker hoor. De kippenworstjes was nog een vriezervondst van toen ik tijdens de vorst de vriezer schoonmaakte. Het was een pakje afgeprijsde bbq-worstjes van vorig jaar zomer. De tht-datum was 06-06-20. Ze lagen dus echt lang in de vriezer :-). Afijn, de vleeseters vonden ze lekker. Daar zijn we dus ook weer met eer vanaf.

Vanavond heb ik vrijaf genomen. Lekker uitgebreid koffie gedronken met Willem en de kinderen en meegenoten met de bruiloftsplannetjes van Maaike en Jaap. En af en toe doe ik een zet in Wordfeud. Dat vind ik zo leuk, dat puzzelen met letters. Pas verbrak ik m´n persoonlijke record. Ik legde ´geurt´ en dat leverde me in één klap 288 punten op.


Morgen staat er weer een aflevering voor de kookrubriek van Terdege op het programma. Het wordt een vispotje. Ik heb er al zin in, om het te maken. Vorige week heb ik het vast proef-gekookt en werd het hier goed bevonden. Dat is fijn, want dan hoef ik geen aanpassingen meer te doen en kan me helemaal concentreren op het maken van een mooi gerechtje.

En verder wil ik een voorraad wonderpannen schoonmaken en assembleren. Ik hoef me gelukkig niet te vervelen ;-).

maandag 22 maart 2021

Ontstressen in de buitenlucht

De planning stond strak, vandaag. Hoe heerlijk is het dan, om een klein uurtje te ´moeten´ wandelen! Ik kan het iedereen aanbevelen. 

Jaren geleden hadden we een wat oudere mevrouw als krantenbezorger. Elke dag bracht ze trouw de krant. Zomer, winter, bij zonneschijn en in de regen. Toen ik een keer een praatje met haar maakte, vertelde ze, dat haar psycholoog had gezegd, dat ze moest kiezen: óf ze nam een hond, óf ze nam een krantenwijk. Gewoon omdat je dan gedwongen wordt om elke dag een poosje buiten en in beweging te zijn. Dat is goud voor je geestelijke gezondheid.

Ik ervaar het ook, dat dat verplichte rondje met de hond enorm goed doet. Juist als je het druk hebt. Het ontstresst en dat gaat helemaal vanzelf.

Mijn vaste wandeluurtje is ergens tussen 9.00 uur en 10.00 uur. Het was vandaag erg grijs. Maar de wind was minder guur dan gisteren. Tijdens elke wandeling valt er iets te beleven, of te zien. De eerste belevenis met Ciara was trouwens al vanmorgen vroeg, toen Hans haar uitliet. Ze had iets in haar bek, wat ze niet los wilde laten. Hans wilde echt, dat ze los liet, want hij kon niet goed zien, wat Ciara beet had. Met enige stemverheffing riep hij: ¨Ciara, LOS!!¨ Toen ze de buit uit haar bek liet vallen, begreep Hans meteen waarom ze niet zomaar los wilde laten. Het was een dikke kreeft! 


Kreeften kwamen we op ons rondje niet tegen. Wel allerlei bloemen. Wat groeit het allemaal hard! De berm langs de Graaf staat vol speenkruid.


Ik zag ook Hondsdraf  paarse dovenetel



En Witte Dovenetel.
Ook paarse, pluimvormige planten. Geen idee, wat het zijn. Ze groeien in de rietkraag. Een waterplant misschien? In elk geval zijn ze mooi.



Terwijl we in de berm naar de bloemen keken, dobberde een fuut roerloos voorbij.

Zo´n uurtje lopen is om voor je er erg in hebt. Omdat Ciara nog jong is en nu pubert (ze is 14 maanden), is het uitlaten niet zomaar een slappe hap. Je moet steeds alert zijn. Ze kan zomaar een run nemen, als ze een andere hond ziet bijvoorbeeld. En dan is ze heel sterk. Het is geen probleem als ik zelf de eerste ben, die zoiets ziet. Dan ben ik er op bedacht, dat ze kan gaan rennen en/of trekken en houd ik haar bij voorbaat kort. Daarom kijk ik steeds goed vooruit en om me heen. 

Ik zag vanmorgen een oudere mevrouw met een wit hondje voor me uit lopen. Dat hondje liep gewoon een halve meter achter haar, heel rustig en volgzaam. Dat is een heel verschil met Ciara! Als ik thuiskom, heb ik er een uurtje sportschool op zitten :-).

Het 10-uur-bakkie-koffie smaakt me altijd prima. Lekker even uitrusten. En dan weer verder met de dagtaak. 

zaterdag 20 maart 2021

Buitenboel

Van de week is er een flinke klap op de buitenboel gegeven. Leendert heeft twee prachtige houthokken gemaakt. We hebben er lang over nagedacht, hoe we het hebben wilden. De hokken zijn nu aan de kanten van het terras geplaatst. Eén als een soort erfafscheiding met de buren. De andere als een scheiding tussen terras en moestuin. Die tweede hebben we laag gehouden. Het hoogste punt is 1,50 meter. Als ik op mijn tenen sta, kan ik er precies overheen kijken en zien wat er op de weg gebeurt. Als we zitten, zitten we heerlijk beschut en uit het zicht. Alles is gemaakt van douglas hout en de hokken staan op poeren. Stevig en goed, zodat we er hopelijk heel lang plezier van hebben. De achterkanten zijn open gehouden. Er zit betongaas in. Er bleven nog een paar stukken gaas over. Die heb ik meteen geannexeerd voor op de moestuin. Daar kan van alles tegenaan klimmen. Op het dak van de hokken liggen dakpannen. Dat was Willem z´n idee. Het zijn dezelfde dakpannen als die op het dak van ons huis liggen. Het is nu heel mooi één geheel. Het is helemaal naar ons zin geworden!




Vandaag zijn de puntjes op de ¨i¨ gezet. Alles is opgeruimd en de straat is weer netjes gemaakt. Hans had gisteren een flinke lading hout bij zich. Dat moet allemaal nog gekloofd worden. Het ligt wel al keurig opgestapeld klaar. Daar moeten we weer even een goed moment voor vinden.

Er is nog héél veel te doen. Maar er is ook al héél veel gedaan. Wat ben ik blij! Ook zo fijn, dat er zoveel handen meehielpen! Leendert heeft vandaag nog bijna de hele dag hard gewerkt. Koos heeft gestraat. Hans heeft opgeruimd en het hout georganiseerd. Maaike heeft me in huis geholpen, boodschappen gedaan en vanmiddag nog even buiten geholpen. Maria en Jan-Hendrik hielpen nog een poosje mee met opruimen. Echt geweldig! Dit hadden we alléén nooit voor elkaar gekregen.

Nog even reclame maken voor Leendert z´n bedrijfje: voor elke timmerklus kun je bij hem terecht. Van een aanbouw, tot een opbouw. Van kozijnen tot buitenverblijven: luijkbouw.nl

Laat het voorjaar maar komen :-).


donderdag 18 maart 2021

Pay yourself first

Het was gisteren een ouderwets druk dagje, doordat ik weer een workshop ´Bak je eigen brood´ gaf. Een tijdlang heeft dat helemaal stilgelegen vanwege corona. Sinds twee weken mag ik weer onder allerlei voorwaarden aan de slag. Gisteren was het de tweede keer. Het is noodgedwongen heel kleinschalig, maar dat is juist wel gezellig. 

Als ik de avond tevoren alles aan het voorbereiden ben, denk ik weleens: ¨Waar ben ik mee bezig.¨ Want het is een hele klus. Maar als de deelnemers allemaal weer geïnspireerd en blij vertrekken, dan ben ik dat allemaal direct vergeten. Dan is het me het allemaal meer dan waard.

Eén van de deelnemers bracht een prachtig geschenk voor me mee. Een heel mooi, super netjes, gehaakt tasje. Helemaal in style: met honingraten en in een mooie, warme, gele kleur. Ik ben er zó blij mee! Het wordt mijn handwerktasje. Kan ik fijn mijn brei- of haakwerkje in vervoeren.



Vanmorgen heb ik mezelf een vroeg uurtje ´kado gedaan´ om even te hobbyen. Lekker frotten met m´n zaaisels. De peulen, die ik twee weken geleden zaaide, zijn al zó groot, dat ik ze uit de zaaitray heb gehaald en in potjes heb gedaan. Als ik daar nog langer mee gewacht had, waren ze in elkaar gaan zitten, denk ik.



Zo´n eerste uurtje van de dag aan je hobby besteden, voelt eigenlijk best apart. Het is een beetje volgens het principe van ´Pay yourself first´. Ik denk, dat ik het vaker ga doen ;-).

maandag 15 maart 2021

De kop is er weer af

 ¨Zo, de kop is er weer af,¨ plegen we op maandagavond tegen elkaar te zeggen. En vaak is dat ook best voelbaar, want op de één of andere manier draaf ik op maandag wat harder, dan bijvoorbeeld op dinsdag. Ook vandaag was ik lekker bezig, zeg maar.

Ik ben vooral heel veel met de webshop bezig geweest. Er lagen al pakketten klaar, die ik zaterdag had ingepakt. En ook een aantal pakketten, waar nog één of een paar producten bij moesten, die niet meer op voorraad waren. Maria ging daarvoor het één en ander inpakken. Maar dat ging allemaal niet vanzelf, helaas. Wij labelen de producten altijd met een label uit een Dymo printer. Maar op de één of andere manier kwamen uit alle drie de printers alleen maar blanco labels. Grrr! Wat was hier nu weer aan de hand? Google wist het te vertellen: er was zaterdag een windows update geweest en daar ´praat´ de Dymo-software niet mee. Er waren twee manieren om het op te lossen. Maar beide manieren werkten niet bij ons. Uiteindelijk heeft Willem de Dymo-software even op een andere laptop gezet (die geen Windows-update heeft gehad) en nu doet die handel het weer. Al met al leverde het de nodige vertraging op. Maar ja, niets aan te doen.

Terwijl Maria en ik liepen te lummelen met die inpakkerij, was Leendert hard aan het werk. Leendert komt deze week een paar dagen klussen. Oh, wat is dat fijn!! De ramen op de workshopzolder hadden nog geen horren. Die horren waren met de ramen meegeleverd (anderhalf jaar geleden dus al), maar niet geïnstalleerd. Nu hangen ze. Wat zal dat heerlijk zijn, als we van de zomer de ramen gewoon open kunnen zetten, zonder dat er allerlei vliegend gespuis naar binnen komt. 




Eén verdieping lager, op de inpakzolder, was een raam, waar nog geen zonwering in zat en wat ook nog niet afgetimmerd was. Die zonwering is toch wel heel belangrijk, als je daar moet werken. De zon schijnt precies op de inpaktafel. Vorig jaar was er een keer een doos chocolade gesmolten, die daar was blijven staan. Nu hebben we er fijne zonwering. Eigenlijk zou het wel handig zijn, als ook hier een hor werd aangebracht. Maar bij dit raam was het hor niet meebesteld en dat hebben we dus niet. Dat zetten we maar even op ons wensenlijstje. Voor nu zijn we blij met de zonwering en met de prachtige aftimmering!

Langzaam maar zeker werd het op de inpakzolder voller en voller. Daarom hadden we bedacht om Leendert een tilletje te laten timmeren, waarop we onze dozenvoorraad kunnen bewaren. Ook dat is helemaal naar onze wens gerealiseerd. Zomaar 4 vierkante meter ruimte erbij! 




De dag was om, voordat we er erg in hadden. Op maandag moeten we heel vroeg eten, omdat de jongens al om kwart voor zes weg moeten rijden naar de catechisatie. Die wordt op een raar tijdstip gegeven, vanwege de avondklok. Het betekent, dat we om kwart over 5 aan tafel gaan. Voor ons doen is dat heel vroeg. Vaak is dan nog niet iedereen thuis uit z´n werk. Vandaag was dat gelukkig wel het geval. Konden we tenminste met z´n allen eten. Koos kwam thuis in een auto van z´n werk. Zijn baas heeft een caddy voor hem gekocht. Fijn hoor, een werk-auto. Nu kan z´n privé-auto tenminste schoon en netjes blijven. 



Vanwege de tijdsdruk maak ik op maandag meestal macaroni of iets dergelijks klaar. Maar vandaag was het aardappels, groenten (wortels en sla) en vlees (afgeprijsde kipfilet). Daar ben je wel langer mee bezig. Maar Maria maakte de sla klaar en Willem dekte de tafel. Zo met z´n allen is het zo gepiept.

Vanavond maakten we plannen voor de buitenboel. Leendert gaat houthokken timmeren en de goot repareren. Met Hans maakte ik plannen voor heggen, voor de kruidentuin en voor de voortuin. We maakten niet alleen plannen, maar ook keuzes. Alles in één seizoen gaat hem niet worden. Dat is ook niet te bekostigen. De haag, die we graag wilden, blijkt helaas boven de begroting. Ik was helemaal weg van een haag van olijfwilg. Maar 20 meter haag kost al snel 800 euro! Nu wordt het òf simpel liguster, òf bladhoudende haagbeuk. Er komt dan alleen een klein stukje olijfwilg rond de containerplaats, is het plan. De aanleg van de kruidentuin stellen we uit tot volgend jaar bij leven en welzijn. Ideeën zijn er al. Nu nog zorgen voor de materialen, de beplanting en de tijd om het allemaal aan te leggen. Eerst de moestuin maar. Dat is werk zat. 

Op de achtergrond wordt er ook nog aan iets heel anders gewerkt, hier. Aan onze digitale leefomgeving, zeg maar :-). Ruim een jaar geleden (misschien zelfs al twee jaar?) kochten we de url ´eenvoudigleven.nl´. Al die tijd hadden we plannen daarvoor, maar niet de gelegenheid ze uit te voeren. Gelukkig kwamen we iemand tegen, die verstand heeft van het deel, waar Willem niet zoveel kaas van gegeten heeft. Samen lukt het om er iets moois van te maken. Een plaats op het web waar vandaan je alle kanten op kunt: naar de blog, de shop, de workshops en de recepten. Het is nog niet af, maar misschien vind je het leuk om er alvast een kijkje te nemen: www.eenvoudigleven.nl.

Al met al was het een arbeidzame dag en wordt het langzamerhand tijd om hem af te ronden.

zaterdag 13 maart 2021

Zaterdag

Zaterdag is bij ons zo´n dag, waarop alles bij elkaar komt. Een soort eindsprint. Alles wordt klaargemaakt voor zondag, onze rustdag. De laatste wassen worden gedraaid, de laatste teil wasgoed weggestreken. De ontbrekende boodschappen worden gehaald en er wordt voor een paar dagen brood gebakken. Ook wordt er meestal iets speciaals gebakken voor het zondagse ontbijt en iets lekkers voor de koffie na de kerkdienst. De schoolgaande kinderen maken hun huiswerk. Werkende kinderen hebben soms een zaterdagklus. En als het éven kan, wordt er op zaterdag ook nog iets leuks ondernomen (al zijn de mogelijkheden door corona nogal beperkt) én worden er ´s avonds huisgemaakte frieten gegeten. 

Dat is zo´n dag. Dat is zaterdag. Dat was vandaag dus zo´n dag. Hoe dat ongeveer in beeld eruit ziet? Kijk maar mee.

Mijn dag begon met strijken en vouwen

Daarna was er het ontbijt voor twee, samen met Willem. Havermout met rozijnen en honing.

De honing is heel bijzonder. Zwager Marinus nam die voor me mee uit Ghana.Hij is heel speciaal. Mmmmm.

Normaal maken we op zaterdag geen bestellingen klaar voor de webshop. Maar het is druk. Dus werken we een poosje in de shop. Ik pak de orders in.

Intussen zorg ik ervoor, dat de wasmachine niet stilstaat ;-).

Maaike en Maria pakken een uurtje in. Meel en bloem en monchoupakketen en boekweitmeel en gele room...

Intussen is Hans buiten aan het werk. Hij legt vandaag de paadjes aan in mijn moestuin. En hij maakt de bedden klaar.


Al ik bij Hans kijk, kijk ik ook nog even naar het nieuwe kippenhok. Ik kreeg het gisteren kado van Hans en Maria. Ze zijn het samen gaan halen, ergens in Brabant. Mijn mond heeft uren opengestaan
van deze superverrassing. Veel te gek!

Tien uur is het koffietijd. De koek is op. Maar we hebben lekker chocola.

Na de koffie bak ik meteen een grote appelplaatcake. ¨Hier kunnen we het hele weekend mee doen,¨ 
dacht ik ...

Willem begint vast aan de frieten. Bonken schillen.

Kijk, hoe leuk!!! Er komt echt vorm in mijn tuin! Wat ben ik blij! Dit zie ik zelf niet zo zitten. Fijn dat Hans het kan en wil doen.

Ja,ja, ook hier komt al vorm in ;-).

Henk moet een boekverslag maken. Die zit lekker met mijn laptop op m´n bed.

Ik zit ook even. En naai een lusje aan een keukendoek. Op de één of andere manier voelt dat heel ´braaf´ :-)

Terwijl Hans buiten het ´grove´ werk aan de moestuin doet, doe ik binnen het ´fijne´ werk. Het zaaisel wordt 2 keer per dag gesproeid.

Buiten wachten de bedden ...

De appelplaatcake bleek té lekker. Die gaat het weekend niet halen. Dan nog maar snel een frangipane taartje bakken.

En na het afkoelen komt er glazuur op. Met een kers. De kers op de taart ...


Intussen bak ik brood. Een bruin brood met sesam. Een vlechtbrood voor het zondagse ontbijt. Een vierwindenbrood en een feestbroodje (niet op de foto).


Intussen is het stil geworden in huis. De kinderen besloten spontaan om te gaan uitwaaien aan zee! Alleen Willem en ik zijn thuis. En Jan en Amarantha, die druk zijn met hun schoolwerk (eindexamen).


Aan het einde van de middag racen Willem en ik nog even naar de Aldi voor wat boodschappen. Gelukkig was onze lievelingskoffie er! Drie weken lang was die er niet. Vorige week vertelde een vulploegmedewerker, dat hij uit het assortiment was. Maar gelukkig was hij er nu en sloeg ik maar liefst 10 pondspakken in. Kunnen we even vooruit.

Smullen van de friet! Samen met mijn vriendin, die bijna elke zaterdagavondmaaltijd van de partij is.

In de keuken wordt er druk overlegd. Hans had een stuk vlees gekocht voor op de bbq. Maar hoe zouden ze het kruiden? En hoe zouden ze het portioneren? Dat zijn serieuze zaken :-).

Het kwam helemaal goed. De bbq stond vanwege de wind en de regen direct bij de achterdeur opgesteld. De vleeseters hebben gesmuld. De vleeshaters hebben gegruweld van die rode lappen ...


Om 8 uur was er nog snel een bakkie en daarna vertrok die en gene om vòòr de avondklok weer thuis te zijn.

Een ´ouderwetse´ zaterdag. Met een hoop drukte. Met een hoop gezelligheid.