Dat de woningmarkt ernstig oververhit is, is iedereen wel bekend. Vooral voor starters is het bijzonder lastig om een geschikt huis te vinden. Dat is nieuws, wat je zo her en der in de media oppikt en waar je je schouders over op kunt halen: ¨Komt vast wel weer een keer goed.¨ Totdat je er zelf mee te maken krijgt. Dan is het ineens een huizenhoog probleem, om dat woord maar eens te gebruiken.
Onze Maaike en haar Jaap hebben tenminste één jaar serieus rondgekeken. Ze hadden een groot gebied, waar ze in zochten en hadden echt niet veel eisen. Maar het moest uiteraard wel in hun budget passen. Ze bezichtigden huizen, boden op huizen, schreven prachtige e-mails naar (potentiële) verkopers. Maar steeds waren ze te laat, of nummer 25, of waren er hogere biedingen, of ...
Eind vorig jaar kregen ze eindelijk een kans. Via via hoorden ze van een huisje wat in de verkoop zou komen. Nog voordat het officieel in de verkoop stond, deden ze een bezichtiging en een bod, wat gelukkig werd geaccepteerd. Nou, dat leverde koffie met échte gebakjes van de bakker op :-).
Ze hebben een schattig dijkhuisje in Rotterdam. Een huisje van meer dan 100 jaar oud. Heel sfeervol, maar tegelijk ook echt een huisJE! Er werd daarom een prachtig aanbouw bedacht en door een tekenburo getekend. De vergunning-aanvraag was een gebed-zonder-end. Eerst was er een hele lange vertraging vanwege corona. Vervolgens was de aanvraag niet helemaal compleet en moest er iets aan toegevoegd worden (of zoiets). Nadat de aanvraag opnieuw was ingediend ging er weer wachttijd in. En uiteindelijk ... werd de aanvraag afgewezen. Nu is het tekenburo bezig met het tekenen van een (veel) kleinere aanbouw. Hopelijk krijgen ze hier wèl vergunning voor. Al met al is het wel tenenkrommend, om zo lang te moeten wachten en geen concrete plannen te kunnen maken.
Maar goed. De bruiloft staat voor DV september gepland, dus ze hebben nog wel even de tijd, om van hun klushuisje een paleisje te maken. Het huisJE wordt trouwens gecompenseerd door een mega diepe tuin van maar liefst 30 meter! WOW!!!
Vanavond zijn Willem en ik een kijkje wezen nemen. Op de bovenverdieping zijn alle wanden weggehaald, op dijknivo zijn alle plafonds en voorzetwandjes eruit gesloopt. Wat leuk om nu te mijmeren over de ideale indeling enzo. De keuken en badkamer zijn in het souterrain. Als de vergunning wordt afgegeven, wordt daar een stukje aangebouwd. Dan krijgen ze daar een fijne woonkeuken.
Cheque hun leuke Hans-en-Grietjes-deurtje :-)
Intussen was hier nóg een stel op huizenjacht gegaan: Koos en Willemijn. Met de ervaring van Maaike en Jaap in het achterhoofd, hadden ze bedacht, dat ze er wel een jaartje voor konden uittrekken. Eerst dus maar eens gaan praten met een hypotheekverstrekker om te weten te komen hoeveel ze konden lenen. Toen dat bekend was, gingen ze op zoek. Ze willen graag in de Hoekse Waard gaan wonen. Al snel hadden ze een afspraak voor hun eerste bezichtiging. Een huisje in Puttershoek. Ze deden een bod. Afgewezen. Nou, niet heel spannend, want dat hadden ze al min of meer verwacht. Alle dromen over dit huisje gingen overboord en binnen een week was de volgende bezichting gepland. In Strijen dit keer. Bezichtigd en ook weer geboden natuurlijk. En wat denk je???? RAAK!!!
Nou, ook dit leverde koffie met echte gebakjes van de bakker op. Wat een mazzelaars zijn het! Een huisje, waar nauwelijks iets aan geklust hoeft te worden en wat ook al snel beschikbaar komt. Conclusie: nòg een bruiloft in het verschiet! Nog even hoor en dan krijg ik vast last van het lege-nest-syndroom ;-).
Wat een speciale periode is dit. Al die verliefde stellen, huizenpraatjes, inrichtingpraatjes, trouwjurken, kapsels, trouwlocaties, uitzet, ringen, bloemen, financiën ... dat zijn zo de onderwerpen van gesprek hier in Luijkensteijn.
Dat zijn in elk geval leukere praatjes, dan die coronapraatjes. Mijn zus merkte net snedig op: ik heb niet geluisterd. Ik kan die persconferentie inmiddels zelf verzorgen.
