maandag 31 oktober 2011

Herfst en breien

De herfst is Willem z'n lievelings jaargetijde. En ja, de herfst is rijk en prachtig. Rijk vanwege de oogst: appels, peren, bessen, noten, ze hangen er in haast schaamteloze overvloed en vragen erom geplukt en geraapt te worden. Het maakt me altijd een beetje haastig: opschieten! De winter komt eraan! En prachtig is de herfst met al die mooie kleuren. Vanmorgen zat Henk bij me achterop de fiets en zei:"Mam, ik houd niet van groene blaadjes. Ik houd van rood en geel en rose." Hij had een heus herfstfeest gevierd op het schoolplein, met armenvol bladeren die de lucht ingeworpen werden. Heerlijk! Je zou toch spontaan gaan meedoen?

Maar mijn lievelingsjaargetijde is toch niet de herfst. De herfst stemt me zo weemoedig om de zomer die weer voorbij ging. Ik houd meer van de uitbundige zomer. Blote voeten, warmte, licht, zinderende hitte, kinderen om me heen. Ja, ik ben een echt zomermens!

Vrijdag heb ik toch wel heel speciaal van de herfst genoten. Er was een extra bijeenkomst van de natuurclub waar onze kinderen lid van zijn. Er werd een Bevertocht gehouden. Van elk gezin mocht er één ouder mee. Daar hoefden we niet over na te denken. Zoiets is niet echt aan Willem besteed, maar des te meer aan mij. Ik verheugde me er nog meer op dan de kinderen, geloof ik.
Er moest wel even het één en ander georganiseerd worden. We werden namelijk om kwart over 4 in de Biesbosch verwacht. Maar Maaike, die ook dolgraag mee wilde, was pas om 10 voor half 4 uit school. Haar school is in Rotterdam en zij kon dat met de fiets of het OV natuurlijk nooit halen. Daarom heb ik om kwart over 3 Jan en Koos bij de basisschool afgehaald en ben met hen meteen naar Rotterdam gereden om Maaike bij haar school op te halen. In een vooruitziende blik kozen we ervoor via de A16 naar Dordt te rijden. Dat was geluk hebben, want inmiddels had zich op de A15 een flinke file ontwikkeld. We waren nooit op tijd gekomen, als we die hadden genomen.

Even over half 5 vertrokken we met de fluisterboot (De Sterling, hij vaart op zonnepanelen!) op zoek naar bevers. De leiding vertelde van alles over dit imposante knaagdier. We hadden bij de uitnodiging voor de Bevertocht al een link naar een filmpje over bevers gekregen, zodat we er ook al wel het e.e.a. van afwisten. Er zijn naar schatting wel zo'n 200 bevers in de Biesbosch en we hoopten vurig ze te zien te krijgen.

Het was vanwege het prachtige, zonnige weer nog wel erg licht. Dat is niet gunstig als je bevers te zien wilt krijgen, maar wél als je de ijsvogel wilt spotten! Tot twee keer toe zagen we er één.



Intussen passeerden we verschillende beverburchten. Ongelofelijk wat een grote takken die beesten verslepen en op hun burcht leggen! Eén burcht is al zo'n 15 jaar bewoond en die is heel groot.




Er leven meestal 6 bevers in een burcht. Een vader en een moeder, twee jongen uit het eerste jaar en twee jongen uit het tweede jaar. We tuurden en tuurden en draaiden volop duimen, maar helaas, bevers kregen we niet te zien :-(. Twee uur lang hebben we door de Biesbosch gevaren. De bevertocht had meer weg van een vogeltocht. We zagen behalve de ijsvogels ook spechten, buizerds, reigers en nog veel meer.



Hoewel het natuurlijk spijtig was dat we de bevers misten heb ik heel erg genoten van de prachtige tocht. Het was echt een kadootje!




Nu de klok verzet is en de avonden weer langer zijn is het leuk om het handwerken weer op te pakken. Zelf wil ik dolgraag weer achter het spinnewiel. Maar ik heb even nog geen tijd. Dat blijft nog een poosje verlangen dus. Maar wellicht zijn er mensen die weer graag de breinaalden tevoorschijn halen. Voor mensen die in de omgeving van Haastrecht (bij Gouda) wonen is dit een mooi moment om deel te nemen aan een bijzonder breicafé. In het breicafé van Atelier Constance wordt namelijk ijverig gebreid voor onze medemense in Roemenië. Het plan is om mensen in een tehuis in Roemenië met de Kerst te verrassen met sjaals, sokken etc. Als je niet naar het breicafé wilt of kunt, maar wél graag mee wil breien voor dit project, dan kan dat ook. Op de site van Constance lees je er alles over.

donderdag 27 oktober 2011

Weggertjes (actie gesloten, uitslag is donderdag)

Ik heb deze keer een paar echt heel leuke Weggertjes. Voor wie nog niet zo lang meeleest even de regeltje: een Weggertje is iets wat ik weggeef of namens iemand anders mag weggeven. Als er iets van je gading bij is, kan je in een reactie op dit logje aangeven waar je belangstelling naar uit gaat. Om te kunnen reageren heb je een account nodig. Hoe je een google-account kunt aanmaken vind je in de rechterkantlijn van dit blog. Je kunt tot en met DV 31 oktober reageren. Daarna laat ik de computer uitmaken wie degenen zijn waar de Weggertjes naar toe gestuurd gaan worden.

Hier komen ze dan.

Het eerste Weggertje wordt aangeboden door één van de adverteerders: www.wonderbakpan.nl en is niets minder dan een Wonderpan!! Een Wonderpan is een pan in de vorm van een tulband met een deksel erop en een speciaal metalen plaatje eronder. Dat plaatje zet je op een warmtebron. Zelf gebruik ik mijn Wonderpan altijd op een petroleumstelletje, maar het kan evengoed op een gasstel, inductie-kookplaat of wat dan ook. Je vult de Wonderpan met beslag, doet het deksel erop en zet hem op het plaatje. Je doet de warmtebron aan (op een lage stand) en langzaam gaart je baksel. Je tovert de heerlijkste koeken, cakes of krentenbrood uit de wonderpan. Je bakt dus zonder oven. De Wonderpan is daardoor ook ideaal om mee te nemen op vakantie. Zelfs op je campinggasje bak je een heerlijke cake. Zelf gebruik ik de Wonderpan toch wel wekelijks. Is het niet om iets lekkers erin te bakken voor onszelf, dan toch wel om iets te bakken om weg te geven. Kruidkoek (al dan niet met noten en/of rozijnen) is onze favoriet. Kijk maar eens op de website van de leverancier. Daar vind je alle info en ook een aantal heerlijke recepten.

Het tweede Weggertje wordt aangeboden door een lezeres. Zij biedt twee vrijkaartjes aan voor het Zuiderzeemuseum, geldig tot 31 december 2011. En ja, het Zuiderzeemuseum is geweldig! Ik ben er zelf vorig jaar heen geweest en schreef daar toen een enthousiast logje over. Overigens is het Buitenmuseum vanaf 1 november gesloten en kan je met de kaartjes alleen het Binnenmuseum bezoeken. Ook zeker de moeite waard!

Het derde Weggertje is iets met een verhaal. Al sinds een jaar of twee - drie ben ik klant bij www.leditlight.net. Langzaam maar zeker heb ik ons hele huis voorzien van Ledlampen die ik bij Leditlight kocht. De lampen van Leditlight zijn van een zeer goede kwaliteit en hebben echt mooi licht. Ook in onze schemerlampen zitten Ledlampen. Ze hebben een mooie, warme lichtkleur. Als je Ledverlichting gebruikt spaar je op stroomkosten, heb je maar heel af en toe nieuwe lampen nodig (enorm lange levensduur) en spaar je bovendien het milieu: met één Ledlamp bespaar je al snel 481 kilo co2! Van Leditlight mag je je Ledlamp 30 dagen uitproberen. Als je niet tevreden bent, stuur je de lamp gewoon terug en dan krijg je het aankoopbedrag én de verzendkosten terug. Ik zou zeggen: dat is het proberen toch zéker waard. Maar daar blijft het niet bij: je krijgt ook nog eens DRIE jaar garantie op je aankoop! Waar vind je zoiets. Als je lamp binnen de garantieperiode kapot gaat kan je hem terugsturen en krijg je een nieuw exemplaar. Een poosje geleden had ik twee defecte lampen. Ze gingen 'pas' twee jaar mee en vielen dus nog onder de garantie. Ik stuurde ze terug, maar kreeg per abuis verkeerde Ledlampen retour. Inmiddels heb ik de juiste lampen gelukkig al wel binnen. De verkeerd gestuurde lampen mag ik weggeven. Het gaat om DEZE lampen. Let op de fitting: een GU10. Ik heb twee lampen en hoop er twee lezers blij mee te kunnen maken.

En dan zijn we er nog niet. Er is nog een vierde Weggertje. Iets voor een kleine jongen, die (wellicht met de Kerst) er mooi uit wil zien. Ik geef het kostuumpje weg, dat Henk aan had op de bruiloft van Wim en Geertje. Het is maat 104. Het kostuumpje is 3-delig: broek, kolbertje en vestje. Er zit een dasje bij, maar geen overhempje meer. Om een idee te krijgen kan je op de groepsfoto van het Bruiloftsverslag kijken. Henk staat daar in het midden vooraan.

Staat er iets van je gading bij? Schrijf dan duidelijk in je reactie om welk(e) Weggertjes het gaat. Ook zou het fijn zijn als je volgende week donderdag even kijkt of het Weggertje voor jou bestemd is. Bij vorige Weggertjes was het soms een hele tour om de 'winnaar' te pakken te krijgen om adresgegevens uit te wisselen.

Staat er NIETS bij? Wellicht heb je dan iets aan Give Away's van collega-bloggers. Met het oog op de Kerst heeft Dreamstuff iets leuks weg te geven.

woensdag 26 oktober 2011

Afwisseling op woensdag

De dag bracht vandaag weer genoeg afwisseling. Hij begon zo heel gewoontjes: oefenen met Maria. Maria heeft in groep 5 een grote leerachterstand opgelopen en stukje bij beetje proberen we die samen weg te werken. Iedere morgen oefenen we een half uur. Eerst hebben we een paar weken veel spelling gedaan. Op dit moment oefenen we met rekenen. In de vakantie was er niets van oefenen gekomen. Die kleine dame had het druk met logeerpartijtjes :-). En eigenlijk kwam dat wel goed uit. Want mama had het druk met boekenpakketjes maken. Maar nu hebben we de draad weer opgepakt. En dat is ook wel weer fijn.

Terwijl Maria zich boog over klokkensommen, ging ik de ontbijttafel dekken. Zaterdag had ik een paar zakken Luxe Broodmix (Brioche) gekregen en daar had ik twee soorten brood mee gebakken. Twee grote bollen walnoot/krent en een gewoon vlechtbrood. De meningen over deze broodsoort zijn verdeeld.




Er zijn er die zeggen nog nooit zoiets lekkers te hebben geproefd en er zijn er die tien keer liever gewoon een volkoren boterham voorgeschoteld krijgen. Afijn, zo valt er in elk geval wat te discusiëren. We aten ons al dan niet smakelijke ontbijt en intussen vertelde ik van mijn nieuwe voornemens: er moet beter geluisterd en beter opgeruimd worden hier in huis! (die teugels, die strakker moeten, weet je nog ;-)?)

Na het eten gaf ik nog eens aanwijzingen en ja het ging heus weer een stukje beter dan gisteren! Om half 9, toen ik terug kwam van Henk naar school brengen, was de vaat gewassen, was er rondom de eettafel gezogen, was de huiskamer netjes en stond de spinazie klaar om gewassen te worden. Misschien lukt het nog weleens een nette familie te worden :-).



Ik klapte nog even m'n strijkplank uit. Ik had gisterenavond te weinig gedaan naar m'n zin. Het gaat ook niet zo lekker met m'n leenijzertje. Ik heb een fijn stoomstrijkstation, maar dat is in reparatie. Nu behelp ik me met een gewoon stoomstrijkijzertje en dat gaat toch stukken minder snel en stukken minder glad.



Willem kwam net onder de douche vandaan. Hij had een afspraak bij de huisarts gemaakt, want hij is al een paar dagen ziek. Nou, hij wist niet eens hoe de beste man heet! En toen hij er de spreekkamer in kwam zat de dokter verwonderd achter een volledig leeg beeldscherm. Tja, Willem komt nooit bij een dokter, gelukkig! Maar nu heeft hij dan toch een kuurtje te pakken om hem van z'n holte-ontsteking af te helpen.

Tijd voor een bakkie koffie! De kippen liepen inmiddels al gezellig te scharrelen. Je kunt goed merken dat de dagen korter worden. Ze leggen hun ei al veel en veel later dan 's zomers. Vooral één kip. Die zit vaak nog in het leghok, als ik ze zo om een uur of half 10 los ga laten.





Na de koffie was er een afspraak op de school van Leendert. Dan blijft er niet veel meer van je ochtend over. Vooral niet als je op de terugweg nog langs een aardige lezeres rijdt, die mooie vesten had klaar liggen. Super, wat ben ik daar weer blij mee! Als klap op de vuurpijl ging de brug nog even vlak voor m'n neus open en zo was ik pas even voor half 1 thuis. Net op tijd om Henk weer van school te halen. Op woensdag doe ik dat altijd met de auto, want dan wissel ik bij school meteen de melkemmer om: een lege terug, een volle mee.

We lunchten met de restanten Luxe Brood, die over waren van het ontbijt. Willem had er nog even voor ieder een eitje bij gekookt. Koos kwam niet thuis eten, want die maakte een sponsorfietstocht ten bate van Woord & Daad. Maria bracht haar hartsvriendin mee. Hè lekker woensdagmiddag! Dan hoef je niet te haasten met eten. Behalve als je mama bent en als taxi-chauffeur mag optreden ;-). Om 5 voor half 2 reed ik de straat alweer uit. Voor de tweede keer naar de school van Leendert (Rotterdam). Nu om hem daar op te pikken en in Dordrecht bij de klimles af te zetten. Hij moet om half 3 op de les zijn en dat lukt niet met het OV of met de fiets. Fijn als je dan een mama met rijbewijs en auto hebt, toch?

Ik zette Leendert af bij de klimhal en besloot nog even langs de Kringloopwinkel te rijden. Hans z'n fiets is onherstelbaar kapot en hij rijdt nu al een poosje op Willem z'n fiets. Prompt is de versnelling daarvan al kapot gegaan en daar was Willem niet echt blij mee! Ik hoopte in de Kringloopwinkel tegen een goede fiets aan te lopen. En laat dat nu nog lukken ook! Super!! Ik vond een echt mooie Giant fiets. Eén met een stevig frame en verder aller erop en eraan wat nodig is: slot, bel, versnelling, goed zadel, goede verlichting, goede banden. Ik reserveerde hem meteen, want het was me al eerder gebeurd, dat een fiets waar ik het oog op had voor m'n neus verkocht werd.

Al met al schopte het m'n schema weer lekker in de war. Want nu moest ik eerst terug rijden naar Alblasserdam, daar Hans oppikken, terug rijden, Hans een proefrit laten maken en dan weer terug naar huis. Maar wat moet dat moet. Hans had toch heus NU een nieuwe fiets nodig. De fiets paste perfect, reed goed en was naar Hans z'n zin. Dus klapten we samen de banken in de auto plat en schoven het nieuwe vehikel naar binnen.

Thuis gekomen vroeg ik Maaike of ze zin had me te helpen met koken. En ja, dat vond ze wel leuk. Ik had tussen de bedrijven door de spinazie al gewassen en gekookt. Die stond uit te lekken in een vergiet. Ik wilde een spinazie-plaattaart maken. Voordat ik er samen met Maaike aan verder zou gaan werken had ik nog mooi even tijd om met Hans het kantoortje op te ruimen. Daar had ik hem natuurlijk meteen voor gestrikt, nadat hij die mooie fiets gekregen had :-). We ruimden van drie middelbare-scholieren stapels boeken en bergen blaadjes op. En verder alles wat er in de afgelopen dagen was neergelegd en niet opgeruimd (je weet wel, die losse teugels ;-)). Jan hielp intussen ook al ijverig mee en zo was het snel weer netjes.

Tijd voor Spinazie-plaattaart! Ik bakte anderhalf bakje spekblokjes zachtjes uit en deed er twee fijn gesneden uien en een schep gehakte knoflook op olie bij. Intussen bekleedde Maaike de ovenplaat met bladerdeeg uit de vriezer. Ze mocht ook vast 10 eieren breken in een kom en die loskloppen met een halve liter slagroom, wat peper en wat zout. Ook mocht ze de uitgelekte spinazie fijnmaken met de staafmixer. Zo'n plaattaart maken is een fluitje van een cent! Maaike prikte met een vork gaatjes in de bladerdeeg bodem. Ik bedekte die met de spinazie. Maaike roerde het spek/ui/knoflookmengsel door het ei/roommengsel en goot het voorzichtig over de spinazie. Ze maakte het af door er repen brie op te leggen. De taart ging voor een half uur de hete oven (200 graden) in en intussen kookte Maaike rijstepap met krenten. Mmm, wat hebben we gesmuld!



Na het eten volgde een tweede fiets-aanschaf. Vorige week heeft Henk waarschijnlijk z'n fietsje ergens laten liggen. Toen hij maandag wilde fietsen kon hij z'n fietsje nergens meer vinden. Echt zonde! We hadden het fietsje al jaren en er hebben al heel wat kinderen fietsen op geleerd. Maar vanmorgen had ik een fietsje gevonden op Marktplaats onder 'gratis af te halen'. En dat mochten we vanavond om 7 uur ophalen in Ambacht. Ik pakte snel een pot appelcompôte en een pot stoofpeertjes in een leuk cellofaantje. Altijd leuk om dan iets kleins terug te doen, toch? Het fietsje is prima. Wel een beetje aan de kleine kant voor Henk. Maar voorlopig kan het nog wel even. En dan bewaren we het toch gewoon voor kleine Willem? (als Henk hem niet weer ergens laat liggen...)

De avond was weer gevuld met kinderen helpen bij hun huiswerk. En ja, er werd ook weer brood gebakken. Deze keer heb ik chocoladebroodjes van het Luxe Broodmix gebakken. En voor degenen die liever bruin brood eten een groot pittenbrood. Verder heb ik nog de guppenbak schoongemaakt. Dat alles maakte een gewone woensdag tot een dag vol afwisseling :-). Een heleboel gedaan. Maar ook een heleboel NIET gedaan. Zucht :-(.

dinsdag 25 oktober 2011

Business as usual

Het boekenfeest is (bijna) voorbij. De vakantie is voorbij. 't Is tijd voor business as usual: wassen, strijken, vier keer op een dag heen-en-weer naar school, brood bakken, folders lopen en vooral heel veel rommel ruimen. Als je de teugels een beetje laat vieren is er niemand meer die zijn best doet het opgeruimd te houden, geloof ik. Ik ben nog niet klaar met opvoeden ;-). Hoe dan ook, die teugels ben ik weer stevig aan het aanhalen. Ging het gisterenmorgen allemaal nog een beetje stuntelig en kwam ik om half 9, toen ik Henk naar school had gebracht, in een puinhoop thuis, vandaag was het al stukken beter. Voordat ik de deur uit ging was de afwas lekker gedaan en de huiskamer al aardig aan kant. Morgen proberen we het nog weer een stukje beter te doen.

Ik geniet ervan, dat de houtkachel weer aan is. We hebben een houtgestookte CV met een fornuis als moederhaard. Vorige week heb ik al een keer muffins, een kruidkoek en zoete broodjes in het fornuis gebakken. Op het achterste randje liggen walnoten te drogen. En er staat continu een grote pan met water op, zodat er warm afwaswater voorhanden in. Heerlijk hoor!



De kledingwissel is nog niet helemaal klaar. Er staat nog een toren bananendozen met winterjassen in de gang. Die liggen altijd bij mijn ouders opgeslagen. Iedereen heeft er inmiddels wel een passend exemplaar uitgevist, maar ik moet de dozen nog even nakijken op wat weg kan en wat moet blijven. En dan kan die dozentoren gelukkig weer weg.
Ook liggen er nog her en der stapeltjes te passen kleding. De kasten zijn nog niet netjes. Maar ik ben er niets nerveus van. Iedere dag een stukje, dan kom ik er ook wel. De kinderen lopen er in elk geval warmpjes bij. Behalve dan Leendert, die gisteren gewoon in t-shirt naar school ging, omdat hij het warm had. Tja, daar kan ik ook niets aan doen :-). Op school gekomen zag hij overigens dat hij wel een beetje uit de toon viel met die korte mouwen, maar gelukkig lag er nog een vest in z'n kluisje. Dat heeft hij toen maar aan gedaan.

Nou, m'n middagpauze zit er weer op. 'k Ga weer wat doen! Tenslotte doen we het allemaal zelf wel :-).

donderdag 20 oktober 2011

Ontmoetingen

Gisteren was het niet een dag vol boeken, maar een dag vol ontmoetingen. Heerlijk! Willem had een dag vrij genomen en samen zijn we half Nederland rond getourd. Eerst zijn we naar Elspeet gereden om Leendert en Koos naar de logeeropvang te brengen. Het is voor Leendert de laatste keer, dat hij er heen is. Gedurende enkele jaren is hij er zo'n drie tot vier keer per jaar voor een halve of een hele week geweest. Het is dus een deel(tje) van zijn leven wat hij gaat afsluiten. Ik werd er zelf gewoon een beetje weemoedig van. Ik had een kruidkoek in de wonderpan gebakken, zodat Leendert wat te trakteren had. Verder is het de gewoonte daar, dat wie voor het laatst komt mag kiezen welk uitstapje er gemaakt wordt. Leendert had z'n keuze al lang en breed gemaakt. Hij koos voor een dagje naar een subtropisch zwembad. Hij verheugde zich daar enorm op. Hij is ook zo'n sportieveling. Zoiets is echt wel aan hem besteed.
Het was nog passen en meten voordat we allemaal in de auto zaten. Er reden namelijk nog drie jongens met ons mee naar de logeeropvang. En allemaal hadden ze natuurlijk bagage bij zich. Maar het paste precies. Eerst reden we naar het postkantoor om nog even twee grote boodschappentassen vol pakketjes boeken af te leveren en daarna zetten we koers naar de Veluwe. Het was prachtig weer en ik genoot van de mooie herfstkleuren onderweg.
In Elspeet werden we onthaald op koffie met ontbijtkoek en daarna was het tijd om op te stappen en onze dag samen voort te zetten. We hadden een heel programma.

Eerst zetten we koers naar Apeldoorn. Ik had een gesprek bij mijn uitgever over het boek waaraan ik bezig ben. Willem had voor deze gelegenheid z'n laptop meegenomen, zodat hij tijdens het gesprek nog wat kon werken voor de zaak. Zo konden we allebei nuttig bezig zijn. Froukje van De Banier heeft me weer fijn op weg geholpen met de schrijverij. Ik kan weer vooruit. De aanvankelijke opzet en planning is drastisch gewijzigd. Soms is dat nodig om de boel vlot te trekken.

Toen we om een uur of kwart over 1 uit Apeldoorn vertrokken was het weer totaal omgeslagen. Er knetterde een flinke onweersbui, het hagelde en regende. Het verkeer was meteen stroperig natuurlijk. Maar we hadden geen haast. We zetten koers naar 's Heerenbroek, een dorpje tussen Zwolle en Kampen. We hadden daar met W. afgesproken om een lading walnoten op te halen. W. is eigenlijk een soort 'collega' van mij. Zij illustreert bij De Banier en ik schrijf. Maar we hadden elkaar nog nooit in het echt gesproken.
Oh, wat woonde W. daar heerlijk landelijk. Echt een droom! Zo'n oud boerderijtje en lekker veel ruimte eromheen. We trokken eens ferm aan de trekbel, maar er kwam niemand aan de deur. Toen zijn we maar binnen gestapt en hebben hard "Volluk" geroepen. En ja, dat was de manier :-). W. kwam tevoorschijn en nodigde ons uit voor een kop koffie. Leuk om zo even bij iemand aan de keukentafel te schuiven en dan te ontdekken dat je heel veel gemeenschappelijks hebt!
Ze liet ons haar walnotenoogst zien. Ongelofelijk hoeveel er van één boom was af gekomen! Ik heb weleens gelezen, dat een grote notenoogst de voorbode is van een strenge winter. Het kan natuurlijk een volksfabeltje zijn, maar er zit toch ook wel iets in. Dus wie weet...
We vulden de twee lege boeken-boodschappentassen met (de al zorgvuldig gedroogde) walnoten en keken nog even in haar atelier naar haar werk. Prachtig vind ik dat! Iemand die kan tekenen heeft mijn grote bewondering. Ik ben zelf op het nivo van kleuterschool blijven steken :-). Daarna was het tijd voor onze volgende afspraak. We zetten koers naar Amsterdam.
In Amsterdam hadden we afgesproken bij lezeres L. Ook iemand met wie ik op allerlei manieren contact had gehad (mail, post, telefoon), maar die ik nog nooit echt ontmoet had. Het was best apart om van een min of meer afgelegen boerderijtje in een dorp naar een bovenwoning in de stad te gaan. Zo kom je nog eens ergens! L. was helemaal druk geweest voor ons bezoek. Er stond een heerlijke appeltaart warm in de oven, er was lekkere kruidenthee en ik werd overladen met allerlei liefs, leuks en lekkers. En, o ja, dat vond ik ook zo bijzonder: L. had onthouden, dat ik het altijd koud heb en had de gaskachel zo heerlijk opgestookt. Letterlijk een warm welkom dus!
We hadden een fijn gesprek overal allerlei dingen in haar en ons leven. De parkeertijd was om voordat we er erg in hadden. We laadden de spulletjes in de auto en reden de straat uit. Ik belde naar huis om te informeren of daar alles goed ging. En ja hoor, alles ging goed. Ze gingen er juist eten en we hoefden geen haast te maken om thuis te komen.
Willem reed eerst nog wat rond in de stad. Leuk, maar ook eng. Ik ben een bangerik in de auto en kreeg het Spaans benauwd van al die mensen, die fietsers, die auto's en trams. Ik zou er voor geen goud zelf zomaar wat gaan rondtouren.
We besloten om nog even naar Schiphol te rijden om vliegtuigen te spotten. Altijd leuk (vinden wij dan). We gingen er eens even lekker voor zitten achter het raam bij Mac Donalds. Al snel was het donker. Daaraan zie je toch wel dat je de winter tegemoet gaat. Het was een mooi moment om op ons gemakje terug naar huis te rijden. Met koffietijd waren we weer thuis. En nu genieten we na. Van alles wat we zagen, van de mensen die we ontmoetten, van de geschenken die we kregen, van het dagje samen zijn.
En dan nu weer volle kracht vooruit. Ik wil vandaag eerst maar eens flink gaan huishouden. Rommel opruimen en wassen vooral. En dan vanavond maar weer aan de boekeninpakkerij. Daar zit ik op dit moment een beetje mee vast, omdat het boekje Koken zonder e-nummers in herdruk is en mijn postzegelbestelling gisteren niet is binnen gekomen. Maar goed. Dan kan ik alle bestellingen zonder het kookboekje wel alvast verzendklaar gaan maken. Werk genoeg hier :-).

dinsdag 18 oktober 2011

Boeken en vragen

Het is me wat met die boeken ;-). Dacht ik vóórdat ik met die actie kwam er zo'n 40 stuks aan jullie kwijt te kunnen, bleek het om een paar honderd stuks te gaan. Ik ben mijn uiterste best aan het doen om jullie bestellingen snel de deur uit te krijgen. Maar het is gewoon een mega klus. Er is nu ongeveer 2/3 op de post. De rest gaat in de loop van de week de deur uit. En dan maar hopen dat het allemaal goed gaat. Vandaag kreeg ik al een pakje retour, omdat het adresetiket was losgeraakt :-(. Dan krijg ik het spontaan zuur, want dan vrees ik nog meer missers. Duimen dus allemaal maar!

Verder 'hangen' er nog wat vragen. Iemand vroeg me naar m'n voorraadbeheer (met het oog op de verwachte strenge winter). Iemand vroeg me naar de besteding van kinderbijslag. Iemand is benieuwd naar ons broodbeleg. Enzovoorts. Weet dat ik er notitie van neem en ik kom er graag in een aantal logjes op terug.

Eerst die boeken weg. Dán puinruimen in m'n huishouden. En ergens tussendoor nog een beetje vakantie vieren en aan de kledingwissel beginnen!

Voor nu: geduld ;-)

maandag 10 oktober 2011

Koken zonder pakjes en zakjes

Al jarenlang kook ik zonder pakjes en zakjes. In eerste instantie was dat om geld te besparen. Neem nu zo'n pakje nasi- of macaronimix. Als je dat goed bestudeert, zie je dat het voor het grootste deel zout is, wat erin zit. Daarnaast zitten er wat kruiden, specerijen en gedroogde groenten in. Als je de inhoud van zo'n zakje omrekent naar een kiloprijs ben je al snel zo'n 13,00 euro per kilo kwijt! Je betaalt dus DERTIEN euro per kilo voor ZOUT! Je reinste oplichterij, als je het mij vraagt.
Later bedacht ik, dat ik ook een stuk milieuvriendelijker bezig was, door die zakjes en pakjes te vermijden. Er zit immers een meer dan royale verpakking om.
Nog weer later ontdekten we, dat Willem niet tegen smaakversterker (E621) kan en die bleek juist ook in heel veel kant-en-klaar spullen te zitten: in de genoemde pakjes en zakjes (kruiden, jus, sauzen etc), in vleeswaren, in chips, in soepen uit blik, in cup-a-soup,salades enzovoorts enzovoorts. Ik hoefde mijn eetpatroon niet zoveel te veranderen, want genoemde producten gebruikten we toch al niet veel. Alleen vleeswaren moest ik gaan vervangen.

Als mensen hier lezen dat ik zonder pakjes of zakjes kook, krijg ik vaak de vraag naar recepten. Hoe maak je dan macaroni, of soep? Dat is niet zo heel moeilijk hoor. Ik heb gewoon een flinke voorraad aan kruiden en daarmee experimenteer ik wat af. In het begin keek ik gewoon in de winkel welke kruiden er op de ingrediëntenlijstjes van de pakjes en zakjes stonden en dat probeerde ik thuis na te bootsen. Nu werk ik meer op gevoel. En dat is nu juist zo lastig als mensen precíes willen weten hoe ik het doe.

Gelukkig is er iemand die een heel toegankelijk boekje schreef, vol met fijne recepten. Dinneke van den Dikkenberg schreef het boekje: Bewust koken zonder e-nummers. Dinneke vertelt in dit boekje eerst iets over de meest beruchte e-nummers. En ja, daar word je echt niet vrolijk van! Daarna vertelt ze iets over haar persoonlijke zoektocht naar e-nummervrij koken. En uiteindelijk publiceert ze 60 van haar succesrecepten. Deze recepten bevatten stuk voor stuk eerlijke basis-ingrediënten en daarmee zijn ze, naast gezond, vaak ook eenvoudig en voordelig. Het past helemaal bij mijn kookstijl.
Eerlijk is eerlijk: sommige recepten vind ik een beetje gezocht. Als er eerst een recept gegeven wordt voor gebraden gehakt in plakjes op brood is het een beetje dubbelop om een paar bladzijden verderop eenzelfde recept te vinden met kipfilet voor op brood en nog één met rollade voor op brood. Dat had best wat creatiever gekund, bijvoorbeeld met een recept voor humus of lemoncurd of iets dergelijks. Ook griezelde ik van het recept voor pindasaus dat enkel bestaat uit pindakaas verdund met water. Dat zou ik hier niet op tafel hoeven zetten. Maar dit minpuntje wordt helemaal goed gemaakt met heel veel leuke en handige recepten zoals: hoe maak ik zelf bladerdeeg, een kwarktaart (zonder mix uit een pak natuurlijk!), loempia's, champignonsoep etc. etc. Het boekje zit in een handig ringbandje, wat voor een kookboek echt ideaal is. Dat blijft tenminste mooi open liggen :-).
Omdat er ook recepten in staan die (met toestemming) van mij zijn overgenomen mag ik dit boekje via mijn blog verkopen. De prijs van het boekje is slechts 9,95 en daarmee nodigt het echt uit om ermee aan de slag te gaan!




Om er een echte boekaanbieding van te maken, heb ik ook nog een stapeltje van mijn eigen boek "Dat doen we zelf wel" ingekocht. De prijs is 12,90. Je krijgt hiervoor een gesigneerd exemplaar.





En tenslotte kocht ik een partijtje boeken in van besparingsdeskundige Marieke Henselmans:


Het is nu belangrijker dan ooit om te weten waar je financieel staat. Is je inkomen optimaal? Betaal je onnodig veel rente? Kun je dingen voordeliger aanpakken?
In Crisis-checklist zet Marieke Henselmans de zaken op een rijtje, zonder opgeheven vingertje, op haar gebruikelijke heldere en humoristische manier.

Dit boekje is in de aanbieding van 9,95 voor maar 5 euro.

En:


In Wat nou lenen? Sparen! slaat Marieke Henselmans de jonge lezer met de cijfers om de oren. Rood staan en flitslenen zijn dure vormen van lenen die niet nodig zijn. Met tips en tests, recepten voor lekker en goedkoop eten, en handige websites. Ideaal als cadeau voor studenten en jongeren die op zichzelf gaan wonen.

Ook dit boek is in de aanbieding van 9,95 voor slechts 5 euro.


En (bijna vergeten!) iets voor deze tijd van het jaar:



In dit boek vertelt Henselmans overtuigend en inspirerend hoe besparen feestelijk kan zijn, en dan vooral in de dure maanden. Over Sint Maarten, Sinterklaas, Kerst, Oud en Nieuw tot en met Valentijn. Ze laat zien dat de feestelijkheid vooral zit in sfeer, creativiteit en eigenwijsheid.

Ook dit boek van 9,95 voor slechts 5,00 euro.


Hoe kan je bestellen?
Heel eenvoudig ;-). Je mailt je bestelling door naar eenvoudigleven@gmail.com. Geef duidelijk aan om welk boek het gaat en om hoeveel exemplaren. Vermeld je naam, adres, postcode en woonplaats. Ik stuur je bestelling dan zo spoedig mogelijk toe. Ik doe er een faktuur bij. De verzendkosten bedragen in Nederland 1,95 per bestelling. Voor bestellingen naar het buitenland bereken ik de gewone tnt-posttarieven.

Bewust koken zonder e-nummers. Dinneke van den Dikkenberg. 9,95.
Dat doen we zelf wel! Teunie Luijk. 12,90
Crisis-checklist. Marieke Henselmans. 5,00
Wat nou lenen? Sparen! Marieke Henselmans. 5,00
Hoor wie klopt daar geld uit mijn zak? Marieke Henselmans. 5,00


Alvast veel lees- en kook(!)plezier.

donderdag 6 oktober 2011

Weggertjes

Ik ben weer eens aan het opruimen en heb wat Weggertjes. Deze Weggertjes zijn alleen bij mij in Alblasserdam af te halen. Opsturen kost teveel porto. Wie het eerst komt (= een reactie plaatst), wie het eerst maalt. Je kunt in je reactie aangeven welk Weggertje je graag bij me ophaalt.

Weggertje 1: 25 nummers Kits en Bimbam (kinderbladen) ====> weg!
Weggertje 2: 22 nummers Gezinsgids (familieblad) ====> weg!
Weggertje 3: 19 nummers Terdege (familieblad) ====> weg!
Weggertje 4: 7 nummers Ariadne At Home ====> weg!
Weggertje 5: 2 nummers Home and Garden ====> weg!
Weggertje 6: 4 nummers Vorsten ====> weg!

maandag 3 oktober 2011

Zonnig feest

In de zomervakantie hadden we 4 jarigen. Drie daarvan wilden nog graag een feestje geven en ik had beloofd dat vóór de herfstvakantie te organiseren. Als ik dat wil waarmaken zal ik nog moeten opschieten. Eén feestje hebben we achter de rug: dat van Koos. Op de warmste 1-oktoberdag ooit gemeten (26,9 graden) togen we zaterdag met z'n veertienen naar het Doornse Gat. We waren sowieso al van plan om zaterdag van de herfst in het bos te gaan genieten. Die prachtige kleuren zijn altijd zó weg. Maar toen het ernaar uitzag, dat het prachtig weer zou worden, bedacht ik, dat we dan wel meteen Koos z'n vriendjes konden uitnodigen om mee te gaan en zo het verjaardagsfeestje te vieren.

Het Doornse Gat ligt hier bepaald niet naast de deur. Tot voor een jaar of 7 geleden gingen we er regelmatig heen. We woonden toen in een huis zonder tuin en maakten daarom vaak op zaterdag een uitstapje naar bos of strand, om aan ons portie buitenlucht en beweging te komen. Willem combineerde de gedachte aan bos en herfst met het Doornse Gat en vandaar dat we om kwart over 2 met twee auto's op pad gingen. We werden helaas wel geplaagd door files. Er was een ongeval bij Lexmond en dat hield de boel erg op. Gelukkig leed de stemming in de auto's er niet onder en eenmaal aangekomen in het Doornse Gat was het fileleed snel vergeten. Het is daar zó leuk. De kinderen vlogen meteen alle kanten op. Koos en z'n vriendjes verkenden het terrein, speelden soldaatje, klommen in bomen enzovoorts.



De jongere kinderen gingen op de glijbaan en de andere speeltoestellen. Maaike maakte eerst ijverig haar huiswerk, lekker op een kleed in de zon, en ging daarna herfstspulletjes verzamelen. Willem had z'n laptop meegenomen om ook nog wat te werken en zelf pakte ik een breiwerkje. Af en toe kwamen de kinderen naar de picknicktafel om hun bekertjes te vullen of een graai in de snoepdoos te doen. Wat een heerlijk manier van ontspannen!




Terwijl het qua temperatuur een echte zomerdag was, zagen we in de natuur toch duidelijk dat het herfst is. Bessen, beukenootjes, paddestoelen, prachtige herfstkleuren, wat is het toch mooi!



Na een paar uurtjes spelen was het tijd om de terugreis te gaan maken. Willem had 's morgens al 8 kilo aardappels geschild en in repen gesneden voor de patat. Dirk had ze al voorgebakken en dus zouden we, eenmaal thuis, snel kunnen eten.

We kwamen pas om kwart voor 7 thuis. In de tuin was de picknicktafel gedekt en verder waren er stoelen bij gezet en tafeltjes gecreëerd van broodkratten. We waren maar liefst met z'n zeventienen. Het was een gekakel van jewelste. Gezellig hoor! Alle kilo's patat zijn helemaal opgegaan en daarbij mocht iedereen net zoveel snacks eten tot zijn of haar buikje vol zat. Een ijsje maakte de feestmaaltijd compleet. Het was bijna donker toen we klaar waren met eten.





Willem moest een zaklamp gebruiken om te kunnen Bijbellezen. Het feestje was weliswaar wat uitgelopen, maar ik geloof niet dat iemand daar een probleem mee had. Met enige aandrang zorgde Willem dat de knullen op de fiets kwamen, zodat we de boel konden opruimen. Eén feestjes-belofte is alvast ingewisseld.