Vandaag stond de dag in het teken van hout. Tweede Pinksterdag haalde Willem een aanhangwagen vol stukken boomstam en donderdag haalden we een aanhangwagen vol afvalhout van een houtbedrijf. De stammetjes moesten worden gekloofd en het afvalhout gezaagd. Er lag een hele hoop hout op de oprit, zodat de auto daar niet kon staan. Daarom wilden we dat zo snel mogelijk weg hebben.
Voor het zagen gebruikten we tot nu toe altijd een geïmproviseerde zaagbok van aan elkaar gemaakte kratten. Maar voor de lange latten die we nu hadden leek ons dat niet gemakkelijk en niet veilig. Ze zouden kunnen wegschieten. Daarom had Willem op Marktplaats gezocht naar een goede zaagbok. Hij vond iemand in Eerbeek, die zelf prachtige, zeer solide, inklapbare zaagbokken maakt. Omdat we gisterenavond toch die kant uit moesten voor een verjaardag belde Willem of hij langs kon komen. Dat was geen enkel punt, ook al werd het wat laat op de avond. De zaagbok was helemaal naar Willem z'n wens en we besloten de investering te doen. Tenslotte is veilig werken wel wat waard.
Vandaag werd de zaagbok meteen ingewijd.
Willem heeft heel wat gezaagd en werd daarbij door een heel legertje (buur)kinderen geassisteerd. Zelf heb ik ook hard meegholpen met sjouwen en stapelen. Leendert hield zich bezig met het kloven van de stammetjes.
Al met al is er veel werk verzet. Ik denk dat we een kwart van één wintervoorraad hebben klaarliggen nu. We hopen vóór de zomervakantie alles af te hebben. Een fijn gevoel!
Deze week heb ik eindelijk ook weer eens wat gehandwerkt. Er komt de laatste tijd zo weinig van. Ik heb voor Maaike een heel romantisch zomermutsje gehaakt. Willem en Trijnie vinden er niets aan. Maar Maaike en ik houden er wel van :-). Ieder z'n meug.
Nu moet ik nog snel een paar overhemden strijken en daarna ga ik languit in een warm bad liggen. Ik ben best wat gewend, maar ik moet eerlijk zeggen: ik voel al m'n spieren van al dat gesjouw van vandaag!
zaterdag 29 mei 2010
Column - Weggooien is zonde
door
Teunie Luijk
Verschillende keren is me gevraagd waar de colums te vinden zijn, die ik voor de krant schrijf. Ik schrijf één keer per vier weken een column voor het Reformatorisch Dagblad. Deze colums staan niet online. Voor degenen die nieuwsgierig zijn en het Reformatorisch Dagblad niet lezen wil ik eenmalig mijn schrijfsel hier posten. Het is het stukje wat vandaag in de krant staat. De rubriek waarvoor ik schrijf heet Mijn Geld.
Weggooien is zonde
Was het tot voor een halve eeuw geleden nog volstrekt normaal om zuinig met je spullen om te gaan, om ze lang te gebruiken en ze zo mogelijk ook nog te hergebruiken, tegenwoordig leven we in een wegwerpmaatschappij. Zuinigheid is iets waar lacherig over gedaan wordt. Spullen worden zonder nadenken korte tijd na aanschaf alweer weggegooid. Neem nu schoenen. Ik weet nog, dat er bij onze schoenmaker een poster aan de wand hing, waarop stond: Gun schoenen een tweede ronde, weggooien is zonde. Maar wie laat er nu nog schoenen repareren? In ons dorp is er zelfs geen schoenmaker meer te vinden! Nu is het, als je alleen op het geld let, vaak ook helemaal niet economisch meer om schoenen te laten repareren. De schoenen die je bij een schoenengigant koopt, kosten maar een paar tientjes. Daar spendeer je geen 30 euro aan om ze te laten verzolen. Je zou natuurlijk ervoor kunnen kiezen om voortaan dure, degelijke schoenen aan te schaffen. Schoenen die het waard zijn, om ze na verloop van tijd te laten repareren. Maar dan moet je het niet erg vinden, om enkele modes achter te lopen. Want hoe gaat dat? Het ene jaar zien we ronde neuzen, het volgende jaar zijn ze spits, het ene jaar is zwart de modekleur, het volgende jaar moet je op cognackleurige stappers lopen om niet uit de toon te vallen. Het is een dilemma. Maar gelet op mijn portemonee en op het milieu pleit ik toch voor tijdloze, stevige spullen, die gerepareerd kunnen worden en heel lang mee gaan.
Je kunt met wat creativiteit ook zelf ervoor zorgen dat je spullen niet meteen op de afvalhoop terecht komen. Kijk gewoon eens rustig of en hoe je dingen kunt repareren of hoe je ze een tweede, of derde leven kunt geven. Als voorbeeld zou ik een overhemd willen noemen. Een mooi overhemd van goed materiaal en met strakke boorden kost wel een paar duiten. Op een eenvoudige manier kun je het overhemdenleven twee tot drie keer zo lang maken. Eerst wordt het gedragen, zoals het in de winkel werd gekocht. Als na een tijdje de mouwen op de ellebogen zijn doorgesleten maak je er een overhemd met korte mouwen van. Dan kan zo'n mooi overhemd best nog één of meer zomers mee. Als het boord versleten is, zal een wat ervaren naaister er haar hand niet voor omdraaien, om dat boord te keren. Met een uurtje prutsen wordt zo de levensduur van het overhemd al snel verdubbeld. Als het overhemd dan eindelijk niet meer met goed fatsoen te dragen valt, knip je vierkante lappen uit de panden, waar je zakdoeken van maakt. De restanten stof kunnen in de poetslappenmand om nog dienst te doen bij het poetsen van koper, zilver, fiets of auto. En de afgetornde knoopjes gaan natuurlijk in de knopendoos. Weggooien is zonde.
Weggooien is zonde
Was het tot voor een halve eeuw geleden nog volstrekt normaal om zuinig met je spullen om te gaan, om ze lang te gebruiken en ze zo mogelijk ook nog te hergebruiken, tegenwoordig leven we in een wegwerpmaatschappij. Zuinigheid is iets waar lacherig over gedaan wordt. Spullen worden zonder nadenken korte tijd na aanschaf alweer weggegooid. Neem nu schoenen. Ik weet nog, dat er bij onze schoenmaker een poster aan de wand hing, waarop stond: Gun schoenen een tweede ronde, weggooien is zonde. Maar wie laat er nu nog schoenen repareren? In ons dorp is er zelfs geen schoenmaker meer te vinden! Nu is het, als je alleen op het geld let, vaak ook helemaal niet economisch meer om schoenen te laten repareren. De schoenen die je bij een schoenengigant koopt, kosten maar een paar tientjes. Daar spendeer je geen 30 euro aan om ze te laten verzolen. Je zou natuurlijk ervoor kunnen kiezen om voortaan dure, degelijke schoenen aan te schaffen. Schoenen die het waard zijn, om ze na verloop van tijd te laten repareren. Maar dan moet je het niet erg vinden, om enkele modes achter te lopen. Want hoe gaat dat? Het ene jaar zien we ronde neuzen, het volgende jaar zijn ze spits, het ene jaar is zwart de modekleur, het volgende jaar moet je op cognackleurige stappers lopen om niet uit de toon te vallen. Het is een dilemma. Maar gelet op mijn portemonee en op het milieu pleit ik toch voor tijdloze, stevige spullen, die gerepareerd kunnen worden en heel lang mee gaan.
Je kunt met wat creativiteit ook zelf ervoor zorgen dat je spullen niet meteen op de afvalhoop terecht komen. Kijk gewoon eens rustig of en hoe je dingen kunt repareren of hoe je ze een tweede, of derde leven kunt geven. Als voorbeeld zou ik een overhemd willen noemen. Een mooi overhemd van goed materiaal en met strakke boorden kost wel een paar duiten. Op een eenvoudige manier kun je het overhemdenleven twee tot drie keer zo lang maken. Eerst wordt het gedragen, zoals het in de winkel werd gekocht. Als na een tijdje de mouwen op de ellebogen zijn doorgesleten maak je er een overhemd met korte mouwen van. Dan kan zo'n mooi overhemd best nog één of meer zomers mee. Als het boord versleten is, zal een wat ervaren naaister er haar hand niet voor omdraaien, om dat boord te keren. Met een uurtje prutsen wordt zo de levensduur van het overhemd al snel verdubbeld. Als het overhemd dan eindelijk niet meer met goed fatsoen te dragen valt, knip je vierkante lappen uit de panden, waar je zakdoeken van maakt. De restanten stof kunnen in de poetslappenmand om nog dienst te doen bij het poetsen van koper, zilver, fiets of auto. En de afgetornde knoopjes gaan natuurlijk in de knopendoos. Weggooien is zonde.
Zonnepanelen
door
Teunie Luijk
Laatst vroeg hier nog iemand, of wij inmiddels al zonnepanelen hadden. We hebben nu twee keer naast de subsidiepot gegrepen en op dit moment hebben we er het geld er niet (meer) voor. Die zonnepanelen zijn dus een beetje op de lange baan gezet. Misschien is het niet eens erg. De ontwikkelingen op dit gebied gaan hard. Ik heb al gelezen van panelen die veel meer rendement kunnen opleveren, dan de panelen die nu nog op de markt zijn. Ook zie je dat (langzaam maar zeker) de aanschafprijs daalt. We wachten maar op betere tijden. Het is nog wel steeds een wens van me.
Eerst gaan we voor een nieuwe houtkachel. We zijn er nog steeds niet uit welke we gaan nemen. In elk geval één die op de CV wordt aangesloten. Maar of er wel of geen oven in komt weten we nog niet. We hebben nog even de tijd om ons te oriënteren voordat het nieuwe stookseizoen zich aandient.
Het blijft belangrijk om je energieverbruik goed in de gaten te houden. Voor mij betekent dat, dat ik trouw iedere week de meterstanden opneem en zo de vinger aan de pols houd. Deze week kreeg ik de nieuwsbrief van Led it light. Zij hebben speciale Ledlampen voor in plafonières in de aanbieding. Wij hebben deze lampen een paar maanden geleden ook aangeschaft. Ze zijn echt geweldig goed. Ze hebben een mega lichtopbrengst. Dat is, omdat de lampen zo gemaakt zijn, dat ze over 360 graden licht geven.
Vandaag gaan wij verder werken aan de houtvoorraad. We gaan zagen en stapelen. Goed voor de conditie :-)
Eerst gaan we voor een nieuwe houtkachel. We zijn er nog steeds niet uit welke we gaan nemen. In elk geval één die op de CV wordt aangesloten. Maar of er wel of geen oven in komt weten we nog niet. We hebben nog even de tijd om ons te oriënteren voordat het nieuwe stookseizoen zich aandient.
Het blijft belangrijk om je energieverbruik goed in de gaten te houden. Voor mij betekent dat, dat ik trouw iedere week de meterstanden opneem en zo de vinger aan de pols houd. Deze week kreeg ik de nieuwsbrief van Led it light. Zij hebben speciale Ledlampen voor in plafonières in de aanbieding. Wij hebben deze lampen een paar maanden geleden ook aangeschaft. Ze zijn echt geweldig goed. Ze hebben een mega lichtopbrengst. Dat is, omdat de lampen zo gemaakt zijn, dat ze over 360 graden licht geven.
Vandaag gaan wij verder werken aan de houtvoorraad. We gaan zagen en stapelen. Goed voor de conditie :-)
donderdag 27 mei 2010
Regelweek
door
Teunie Luijk
Het is deze week een echte regelweek hier. Fietsen die naar de fietsenmaker moeten, schoenen naar de schoenmaker, pakjes op de post, kadootjesvoorraad aanvullen, veel opruimen, administratie bijwerken, bezoekjes afleggen enzovoorts enzovoorts. Ook was er gisteren een fotosessie met het hele gezin voor een reportage die binnenkort in de Trouw komt. Ik kom nauwelijks aan mijn normale werk toe! Er liggen nog heel wat onbeantwoorde vragen. Sorry daarvoor! Ik probeer er zo snel mogelijk tijd voor te maken. Voor nu ga ik mijn wonden likken :-). We hebben aan het eind van de middag nog weer een flinke partij brandhout opgehaald. Maar bij het uitladen heb ik me aardig bezeerd. Splinters in mijn handen, een schram op mijn been en een vermoeide rug. Ik ga lekker met mijn benen omhoog zitten :-)
maandag 24 mei 2010
Zomer en winter
door
Teunie Luijk
Wat een heerlijke zomerse Tweede Pinksterdag was het vandaag! Al vroeg liep ik lekker m'n tuintje in om te kijken naar alles wat groeit en bloeit. Ik haalde hier en daar een onkruidje weg en knipte een paar rijpe aardbeien van mijn hangende aardbeientuin ;-).
Daarna dekte ik de ontbijttafel buiten. Zomerser kan het haast niet!
Het is geen luie Pinksterdag geworden. Eerst zijn we met z'n allen naar de kerk geweest. Daarna dronken we koffie met vlaai en maakten voorbereidingen voor de middagactiviteiten. Intussen zorgde ik voor een snelle lunch. Ik had aspergesoep gemaakt, die ik alleen nog maar hoefde op te warmen. Wat afbakstokbroodjes en zelfgemaakte kruidenboter maakten de lunch compleet. Willem had een beetje haast. Ik had zaterdag een partijtje kachelhout op Marktplaats gevonden en Willem had met die meneer afgesproken om het vanmiddag weg te komen halen. Het was echter nog wel een aardig eindje uit de buurt en Willem wilde daarom zo snel mogelijk vertrekken. Tegen tweeën zat hij in de auto, met een grote, geleende aanhanger. Hans, Koos en Henk gingen met hem mee. Hans en Koos om te helpen met sjouwen. Henk voor de gezelligheid. Eigenlijk wilde Koos gaan zwemmen, nu het zulk lekker weer was. Daarom beloofde ik hem, dat hij samen met Hans nog even ná het avondeten zou mogen gaan zwemmen.
Maaike was inmiddels al met een paar buurmeisjes vertrokken naar het Lammetjeswiel. Leendert ging met z'n neef in de boezem zwemmen. En Jan, die nog geen diploma's heeft maar ook zo graag het water in wilde, bofte. Hij mocht een paar huizen verderop bij zijn vriendje in het badje wat was opgezet. Maria had haar vriendinnetje (en nichtje) Noah gebeld, of zij kwam spelen. Maar na wat heen en weer gepraat werden de rollen omgedraaid. Maria ging naar Noah, want ze gingen een boswandeling maken. Trijnie en Dirk waren dit weekend logeren bij Wim en Geertje. En zodoende zat ik vanmiddag zomaar alléén! Nou ja, zát? Ik was lekker bezig, zeg maar. Ik heb gewassen, brood gebakken, een beetje gerommeld aan m'n nieuw opgezette wijntje en het avondeten voorbereid.
Tegen vijven kwam Willem hard toeterend aangereden. Alles was goed gegaan en hij had een mooie partij hout bij zich. Het moet alleen nog gekloofd worden. Op deze mooie zomerdag werd er al gezorgd voor de winter ;-). We hebben met elkaar de aanhangwagen uitgeladen en intussen werd er al eens gesnoven: wat eten we? Patat met gebakken zeebaars! Dat zorgde wel voor een hoeraatje.
Vanavond heb ik hoppers was bijeen vergaard. Willem heeft de kleintjes lekker afgeschrobd in bad. Wat waren ze vuil van al het buitenspelen! De basisschoolkinderen hebben morgen nog een dag vrij. Maar Willem en Trijnie moeten gewoon naar hun werk, Leendert naar school en Dirk heeft examen Wiskunde. Ik ben daarom van plan om maar gewoon vroeg aan tafel te gaan. De zomervakantie begint in deze regio vroeg en ik merk, dat er nog van alles op stapel staat voor de schoolkinderen, voordat het zover is. Maaike hoorde ik al zuchten over een werkstuk, Leendert moet een boekbespreking doen, Maria oefent hard voor haar tafeldiploma enzovoorts. We maken ons maar op voor de eindsprint!
Daarna dekte ik de ontbijttafel buiten. Zomerser kan het haast niet!
Het is geen luie Pinksterdag geworden. Eerst zijn we met z'n allen naar de kerk geweest. Daarna dronken we koffie met vlaai en maakten voorbereidingen voor de middagactiviteiten. Intussen zorgde ik voor een snelle lunch. Ik had aspergesoep gemaakt, die ik alleen nog maar hoefde op te warmen. Wat afbakstokbroodjes en zelfgemaakte kruidenboter maakten de lunch compleet. Willem had een beetje haast. Ik had zaterdag een partijtje kachelhout op Marktplaats gevonden en Willem had met die meneer afgesproken om het vanmiddag weg te komen halen. Het was echter nog wel een aardig eindje uit de buurt en Willem wilde daarom zo snel mogelijk vertrekken. Tegen tweeën zat hij in de auto, met een grote, geleende aanhanger. Hans, Koos en Henk gingen met hem mee. Hans en Koos om te helpen met sjouwen. Henk voor de gezelligheid. Eigenlijk wilde Koos gaan zwemmen, nu het zulk lekker weer was. Daarom beloofde ik hem, dat hij samen met Hans nog even ná het avondeten zou mogen gaan zwemmen.
Maaike was inmiddels al met een paar buurmeisjes vertrokken naar het Lammetjeswiel. Leendert ging met z'n neef in de boezem zwemmen. En Jan, die nog geen diploma's heeft maar ook zo graag het water in wilde, bofte. Hij mocht een paar huizen verderop bij zijn vriendje in het badje wat was opgezet. Maria had haar vriendinnetje (en nichtje) Noah gebeld, of zij kwam spelen. Maar na wat heen en weer gepraat werden de rollen omgedraaid. Maria ging naar Noah, want ze gingen een boswandeling maken. Trijnie en Dirk waren dit weekend logeren bij Wim en Geertje. En zodoende zat ik vanmiddag zomaar alléén! Nou ja, zát? Ik was lekker bezig, zeg maar. Ik heb gewassen, brood gebakken, een beetje gerommeld aan m'n nieuw opgezette wijntje en het avondeten voorbereid.
Tegen vijven kwam Willem hard toeterend aangereden. Alles was goed gegaan en hij had een mooie partij hout bij zich. Het moet alleen nog gekloofd worden. Op deze mooie zomerdag werd er al gezorgd voor de winter ;-). We hebben met elkaar de aanhangwagen uitgeladen en intussen werd er al eens gesnoven: wat eten we? Patat met gebakken zeebaars! Dat zorgde wel voor een hoeraatje.
Vanavond heb ik hoppers was bijeen vergaard. Willem heeft de kleintjes lekker afgeschrobd in bad. Wat waren ze vuil van al het buitenspelen! De basisschoolkinderen hebben morgen nog een dag vrij. Maar Willem en Trijnie moeten gewoon naar hun werk, Leendert naar school en Dirk heeft examen Wiskunde. Ik ben daarom van plan om maar gewoon vroeg aan tafel te gaan. De zomervakantie begint in deze regio vroeg en ik merk, dat er nog van alles op stapel staat voor de schoolkinderen, voordat het zover is. Maaike hoorde ik al zuchten over een werkstuk, Leendert moet een boekbespreking doen, Maria oefent hard voor haar tafeldiploma enzovoorts. We maken ons maar op voor de eindsprint!
vrijdag 21 mei 2010
Rabarbertaart
door
Teunie Luijk
Toen Willem vorige week thuiskwam met een grote zak vol heerlijke rabarber van de tuin van mijn oom en tante begonnen ze hier spontaan te likkebaarden. Want ze wisten wel wat ik daarvan maken zou: rabarbertaart! En jawel, inmiddels kwamen er al drie van die lekkere taarten uit de oven. Ik heb een super simpel receptje van een rabarbertaart en ieder jaar opnieuw haal ik het van stal. De taarten dienen als toetje, of als lekkers bij de koffie. Ook het vrijdagavondse bakkie werd vandaag vergezeld van een punt rabarbertaart. Mmm, dat is nog eens een goed begin van de mini Pinkstervakantie :-).
Voor de taart heb je nodig:
150 gram boter of margarine op kamertemperatuur
150 gram suiker
3 eieren
150 gram zelfrijzend bakmeel
Voor de vulling:
750 gram gewassen en in stukjes gesneden rabarber
suiker naar smaak
30 gram custard
Warm de oven voor op 150 graden.
Maak een cakebeslag door de boter en de suiker te mixen. Je voegt er één voor één de eieren aan toe terwijl je goed blijft mixen. Als het beslag licht en luchtig is roer je er het bakmeel door. Doe het beslag in een ingevette taartvorm.
Schud de rabarber, suiker en custard door elkaar en leg het rabarbermengsel op het beslag.
Zet de taart in de voorverwarmde oven en bak hem in 1 uur en 15 minuten gaar.
Verder vermaak ik me prima. Ik ben in de tuin bezig: onkruid wieden, opgekweekte plantjes planten, potten vullen enzovoorts. M'n column voor de krant moet weer af. Ik ben de kasten aan het opruimen, de administratie aan het doen, heb een nieuw wijntje en een nieuw haakwerkje opgezet enzovoorts.
Vanmorgen zijn Marcel en Henriëtte (van Ons gezin en de Stichting) gezellig op bezoek geweest. Ik ben verwend met een stapeltje tijdschriften en een lief handverzorgingskadootje. Daar ga ik fijn van genieten.
Voor de taart heb je nodig:
150 gram boter of margarine op kamertemperatuur
150 gram suiker
3 eieren
150 gram zelfrijzend bakmeel
Voor de vulling:
750 gram gewassen en in stukjes gesneden rabarber
suiker naar smaak
30 gram custard
Warm de oven voor op 150 graden.
Maak een cakebeslag door de boter en de suiker te mixen. Je voegt er één voor één de eieren aan toe terwijl je goed blijft mixen. Als het beslag licht en luchtig is roer je er het bakmeel door. Doe het beslag in een ingevette taartvorm.
Schud de rabarber, suiker en custard door elkaar en leg het rabarbermengsel op het beslag.
Zet de taart in de voorverwarmde oven en bak hem in 1 uur en 15 minuten gaar.
Verder vermaak ik me prima. Ik ben in de tuin bezig: onkruid wieden, opgekweekte plantjes planten, potten vullen enzovoorts. M'n column voor de krant moet weer af. Ik ben de kasten aan het opruimen, de administratie aan het doen, heb een nieuw wijntje en een nieuw haakwerkje opgezet enzovoorts.
Vanmorgen zijn Marcel en Henriëtte (van Ons gezin en de Stichting) gezellig op bezoek geweest. Ik ben verwend met een stapeltje tijdschriften en een lief handverzorgingskadootje. Daar ga ik fijn van genieten.
maandag 17 mei 2010
De gelukkige is:
door
Teunie Luijk
Veronique!
Veronique, jij hebt de weckvultrechter. Geef me je adresgegevens maar even (via eenvoudigleven@gmail.com) door. De trechter komt dan naar jou toe.
Nog even iets over deze trechter: het is een trechter die precies op een weckpot past. Hij werkt heerlijk, maar past niet op andere potten. Uiteraard kan je weck-, jam- en andere potjes ook goed vullen met andere trechters. De genoemde vaatwasserzouttrechter is een goed idee! Leuk om zo steeds ook van de reacties te leren. Zelf heb ik vaak een doormidden gesneden lege plastic fles als trechter gebruikt.
En voor degenen die het weggevertje misten: er komen er snel nog meer. Wie weet ben je dan de gelukkige :-)
Veronique, jij hebt de weckvultrechter. Geef me je adresgegevens maar even (via eenvoudigleven@gmail.com) door. De trechter komt dan naar jou toe.
Nog even iets over deze trechter: het is een trechter die precies op een weckpot past. Hij werkt heerlijk, maar past niet op andere potten. Uiteraard kan je weck-, jam- en andere potjes ook goed vullen met andere trechters. De genoemde vaatwasserzouttrechter is een goed idee! Leuk om zo steeds ook van de reacties te leren. Zelf heb ik vaak een doormidden gesneden lege plastic fles als trechter gebruikt.
En voor degenen die het weggevertje misten: er komen er snel nog meer. Wie weet ben je dan de gelukkige :-)
zaterdag 15 mei 2010
Beginnen en stoppen
door
Teunie Luijk
Ziezo, ik ga stoppen voor deze week met het opruimen in die garage. Er is ook nog ander werk, dat gedaan moet worden. Raar is dat: het is soms moeilijk om ergens aan te beginnen, maar evengoed is het dan weer moeilijk om ermee te stoppen. Ik denk, dat ik zo'n beetje op de helft ben. Wat nu nog moet, zijn vier grote kasten. De rommel, die er nu nog is, zit dus achter deurtjes. Evengoed wil ik die kasten toch echt snel gaan doen. Vorig jaar heb ik zo'n beetje de hele zomer op bed gelegen. Wim heeft toen de garage gedaan. Maar niet die kasten. Hoogtijd dus, dat daar de bezem doorgaat.
Voor dit moment ben ik blij met het resultaat van nu. De planken met weckspullen zijn opgeruimd en eindelijk van kastrandjes voorzien. Mijn grote werktafel heeft een nieuw kleedje (oude dekbedhoes) en de schoenen en jassen hangen klaar voor de nieuwe schoolweek.
Voor dit moment ben ik blij met het resultaat van nu. De planken met weckspullen zijn opgeruimd en eindelijk van kastrandjes voorzien. Mijn grote werktafel heeft een nieuw kleedje (oude dekbedhoes) en de schoenen en jassen hangen klaar voor de nieuwe schoolweek.
vrijdag 14 mei 2010
Weggevertjes
door
Teunie Luijk
In de rubriek 'Weggevertjes' is er vandaag een Weck vultrechter te geef. Voor wie niet weet hoe zoiets eruit ziet: ZO. Ik heb er twee en geef er één weg. Wie hem graag wil hebben kan een reactie plaatsen of mailen naar eenvoudigleven@gmail.com. DV maandagavond trek ik uit de gegadigden een winnaar.
Voorjaarsschoonmaakkriebels
door
Teunie Luijk
Toen vanmorgen de zon zo lekker scheen en het eindelijk wat minder koud was kreeg ik spontaan voorjaarsschoonmaakkriebels. Willem had een verplichte vrije dag. Nou, zulke verplichtingen moesten er méér zijn. Wat hebben we samen lekker gewerkt! We hebben de garage schoongemaakt. Typisch zo'n klus, die ik in mijn eentje niet trek. Daar heb ik MANkracht bij nodig ;-). We hebben heel veel troep opgeruimd. Zelfs de til is helemaal leeggemaakt. Alle spullen die erop lagen zijn gesorteerd en alleen wat écht blijven mocht is terug gezet. Ik heb alle schoenenmanden opgeschoond, alle winterjassen definitief opgeruimd, de mutsen/sjaals/wanten uitgezocht, alle kaplaarzen bijeen gezocht en in paren in elkaar gestoken, alle skeelers uitgezocht, alle zandbakspullen en zwemspullen gesorteerd en nagelopen enzovoorts. Er is bij elkaar een kwart aanhangwagen aan rommel uitgekomen. Dat staat nu klaar voor de stort. Maar eerst willen we de schuur nog onder handen nemen. Daar zal vast ook nog wel de nodige troep uit komen.
Wat ik nog even zeggen wilde
door
Teunie Luijk
Ik wil hartelijk bedanken voor de awards, die ik kreeg. Het lijkt zo ondankbaar, dat ik er helemaal (nog) niet op reageerde. Maar ik heb op het moment erg weinig tijd voor bloggen. Ik voel me altijd ongemakkelijk bij het krijgen van een award. Vaak 'moet' je dan ineens van alles over je zelf schrijven. En zal je net zien, dat ik dan geen zinnig woord weet te bedenken. Volgende probleem is: aan wie geef ik de award door. Hoe dan ook, ik doe niets met awards. Eigenlijk zou ik wel een vriendelijke tekst op m'n blog willen zetten, waarin ik dat verwoord, zonder mensen voor het hoofd te stoten. Wie is zo'n tekst al eens tegengekomen?
donderdag 13 mei 2010
Huiselijkheid
door
Teunie Luijk
Het zal vast met het koude weer te maken hebben, dat de meivakantie hier vooral heel huiselijk verloopt. Ook op deze Hemelvaartsdag hebben we eigenlijk niets bijzonders ondernomen. Vanmorgen zijn we eerst met z'n negenen naar de kerk geweest. Toen we thuiskwamen was er, net als 's zondags, koffie met iets lekkers. Slagroomtaart was het vandaag. Mmm! Daarna schoven we eigenlijk al snel aan tafel voor een eenvoudige lunch. Leendert had met zijn neef afgesproken, om vanmiddag naar Skateland in Rotterdam te gaan. Hij wilde daarom SNEL eten. Ik had een grote pan tomatensoep gekookt. Dat is de lievelingssoep van het hele gezin. Ik maak de soep altijd van verse, rijpe tomaten. Dan proef je zomaar de zon en de zomer. Vanwege de feestdag kreeg iedereen, die dat wilde, er een klodder room bovenop en lekkere witte kadetjes erbij.
Na het eten splitsten we op. Willem ging Leendert naar Skateland brengen, Hans en Koos gingen mijn zus en zwager helpen, die aan het verhuizen zijn, Trijnie ging vanwege rug- en nekklachten een paar uur zwemmen, Dirk boog zich over examentrainingen, een aantal kleintjes vermaakten zich in het speeltuintje naast ons huis en Henk lag lekker te snurken op de bank. Hij is al een paar dagen ziek, het arme kereltje.
Hoewel ik natuurlijk best met een handwerkje op de bank kon gaan zitten, heb ik me toch maar een schop onder m'n achterste gegeven en ben aan de was en strijk gegaan. Anders kom ik er morgen weer niet doorheen geprakt. Ik heb extra was en strijk, vanwege de kledingwissel, die ik deze vakantie doe. Koos had al verschillende keren gevraagd, of ik de zakdoeken en theedoeken wilde bewaren, omdat hij die wilde strijken. Ik was het al een paar keer domweg vergeten. Maar nu heb ik er aan gedacht en Koos heeft ze keurig gestreken :-). Een paar jaar geleden kocht ik speciaal voor de kinderen een strijkplank op een rommelmarkt voor maar 1 euro. Ze mogen mijn oude strijkijzertje gebruiken en zijn zo trots als een pauw, als ze tegelijk met mij aan de strijk zijn. Stereostrijken noemen we dat :-).
Intussen heb ik ook wat bakwerk gedaan. Zes bruine broden en één wit. Nu hoef ik zaterdag niet zoveel meer te bakken.
Vanavond hebben we gefondued. De kinderen hadden dat nog nooit gedaan. Ze wisten zelfs niet wat het was en hoe het moest en dat zorgde voor de nodige onrust. Maar toen het uitgelegd was zagen ze het best zitten. Geertje werkt in de thuiszorg en had pas van een cliënt, die de voorjaarsschoonmaak deed, zo'n ouderwets fonduestel voor ons gekregen. En toen ik van de week bij de Kringloopwinkel was, kwam ik een soortgelijk geval tegen. Op dat moment ontstond het idee, om vandaag te fonduen. Het is vermakelijk om die ouderwetse stelletjes te zien. Het idee, dat het in de jaren 70 ongetwijfeld heel hip geweest is :-).
Het enige minpuntje is, dat die stelletjes zo'n spiritusbrandertje hebben. Een jaar of 17 geleden heeft Willem ernstige brandwonden opgelopen bij een ongeluk met zo'n brandertje. Hij heeft toen een paar weken in het brandwondencentrum gelegen en heeft op verschillende plaatsen huidtransplantaties gehad. Het was voor het eerst, dat we zulke brandertjes weer gebruikten. En eerlijk is eerlijk, dat was wel een beetje traumatisch voor hem (maar hij zag ook wel het nut ervan in). Gelukkig is alles helemaal goed gegaan. Ik had een lekkere groentenbouillon getrokken en daarin gaarden we allerlei lekkers: varkensfiletstukjes, kipfiletstukjes, in reepjes gesneden slavinken, garnalen, champignons en gehaktballetjes. Om de kleintjes niet te lang te laten wachten had ik ook twee blikjes coctailworstjes gekocht. Die worstjes waren natuurlijk zó warm en met stokbrood en pindasaus was dat een snelle maagvulling voor de kleine ongeduldigen. Verder leerde ik ze, dat ze ieder stukje vlees 5 minuten in de bouillon moesten houden, om het goed gaar te krijgen. Ze zaten dus steeds verlangend op de klok te kijken, of ze hun vorkje met lekkers al uit het pannetje mochten hengelen :-).
Ik moet ook nog even mijn moederdagkado showen. Ik kreeg een azijnpot. In zo'n pot kan je van restjes wijn azijn maken. Het is iets, wat ik al heel lang wilde. Eigenlijk wilde ik hem eerst voor mijn verjaardag vragen. Maar azijn maken kun je het best in de zomer doen. De bacteriën die de wijn in azijn moeten veranderen, doen het het best bij 25 graden. Nu we afgelopen zaterdag in Almere bij De Brouwmarkt waren, vond Willem het een mooi moment om er zo'n azijnpot voor me te kopen. Zodra het mooi weer wordt zet ik de pot bij ons boven op zolder. Daar is het het warmst. Als starter gebruik ik een zelfgemaakte wijn, die niet zo lekker is uitgevallen. Dan hoef ik die in elk geval niet door de gootsteen te gieten. Ik ben benieuwd naar het resultaat.
Na het eten splitsten we op. Willem ging Leendert naar Skateland brengen, Hans en Koos gingen mijn zus en zwager helpen, die aan het verhuizen zijn, Trijnie ging vanwege rug- en nekklachten een paar uur zwemmen, Dirk boog zich over examentrainingen, een aantal kleintjes vermaakten zich in het speeltuintje naast ons huis en Henk lag lekker te snurken op de bank. Hij is al een paar dagen ziek, het arme kereltje.
Hoewel ik natuurlijk best met een handwerkje op de bank kon gaan zitten, heb ik me toch maar een schop onder m'n achterste gegeven en ben aan de was en strijk gegaan. Anders kom ik er morgen weer niet doorheen geprakt. Ik heb extra was en strijk, vanwege de kledingwissel, die ik deze vakantie doe. Koos had al verschillende keren gevraagd, of ik de zakdoeken en theedoeken wilde bewaren, omdat hij die wilde strijken. Ik was het al een paar keer domweg vergeten. Maar nu heb ik er aan gedacht en Koos heeft ze keurig gestreken :-). Een paar jaar geleden kocht ik speciaal voor de kinderen een strijkplank op een rommelmarkt voor maar 1 euro. Ze mogen mijn oude strijkijzertje gebruiken en zijn zo trots als een pauw, als ze tegelijk met mij aan de strijk zijn. Stereostrijken noemen we dat :-).
Intussen heb ik ook wat bakwerk gedaan. Zes bruine broden en één wit. Nu hoef ik zaterdag niet zoveel meer te bakken.
Vanavond hebben we gefondued. De kinderen hadden dat nog nooit gedaan. Ze wisten zelfs niet wat het was en hoe het moest en dat zorgde voor de nodige onrust. Maar toen het uitgelegd was zagen ze het best zitten. Geertje werkt in de thuiszorg en had pas van een cliënt, die de voorjaarsschoonmaak deed, zo'n ouderwets fonduestel voor ons gekregen. En toen ik van de week bij de Kringloopwinkel was, kwam ik een soortgelijk geval tegen. Op dat moment ontstond het idee, om vandaag te fonduen. Het is vermakelijk om die ouderwetse stelletjes te zien. Het idee, dat het in de jaren 70 ongetwijfeld heel hip geweest is :-).
Het enige minpuntje is, dat die stelletjes zo'n spiritusbrandertje hebben. Een jaar of 17 geleden heeft Willem ernstige brandwonden opgelopen bij een ongeluk met zo'n brandertje. Hij heeft toen een paar weken in het brandwondencentrum gelegen en heeft op verschillende plaatsen huidtransplantaties gehad. Het was voor het eerst, dat we zulke brandertjes weer gebruikten. En eerlijk is eerlijk, dat was wel een beetje traumatisch voor hem (maar hij zag ook wel het nut ervan in). Gelukkig is alles helemaal goed gegaan. Ik had een lekkere groentenbouillon getrokken en daarin gaarden we allerlei lekkers: varkensfiletstukjes, kipfiletstukjes, in reepjes gesneden slavinken, garnalen, champignons en gehaktballetjes. Om de kleintjes niet te lang te laten wachten had ik ook twee blikjes coctailworstjes gekocht. Die worstjes waren natuurlijk zó warm en met stokbrood en pindasaus was dat een snelle maagvulling voor de kleine ongeduldigen. Verder leerde ik ze, dat ze ieder stukje vlees 5 minuten in de bouillon moesten houden, om het goed gaar te krijgen. Ze zaten dus steeds verlangend op de klok te kijken, of ze hun vorkje met lekkers al uit het pannetje mochten hengelen :-).
Ik moet ook nog even mijn moederdagkado showen. Ik kreeg een azijnpot. In zo'n pot kan je van restjes wijn azijn maken. Het is iets, wat ik al heel lang wilde. Eigenlijk wilde ik hem eerst voor mijn verjaardag vragen. Maar azijn maken kun je het best in de zomer doen. De bacteriën die de wijn in azijn moeten veranderen, doen het het best bij 25 graden. Nu we afgelopen zaterdag in Almere bij De Brouwmarkt waren, vond Willem het een mooi moment om er zo'n azijnpot voor me te kopen. Zodra het mooi weer wordt zet ik de pot bij ons boven op zolder. Daar is het het warmst. Als starter gebruik ik een zelfgemaakte wijn, die niet zo lekker is uitgevallen. Dan hoef ik die in elk geval niet door de gootsteen te gieten. Ik ben benieuwd naar het resultaat.
donderdag 6 mei 2010
Feest voor Maaike
door
Teunie Luijk
Vandaag was Maaike een boffert. Vorige week had ze een 'feest met traantjes'. En om haar om te vrolijken, bedacht Constance van Atelier Constance iets bijzonder liefs. Zij mailde mij, dat Maaike samen met haar twee beste vriendinnetjes bij haar in het atelier mocht komen om een kinderworkshop te volgen. Ze mochten dan een viltpakketje maken en kiezen uit een dolfijntje of een roze hartje. Maaike had voor een hartje gekozen. Vanmorgen vroeg keek ik nog even in mijn mailbox en las, dat ook Maria mocht meekomen! Die sprong een gat in de lucht, toen ze dat hoorde. De dametjes zaten al bijtijds bij Willem in de auto, om de twee vriendinnetjes op te halen en naar Haastrecht te vertrekken. Ze vonden het best spannend, om zomaar naar een 'vreemde mevrouw' te gaan. Bij Constance hing er al een welkomstbord aan de deur en de meiden voelden zich direct op hun gemak. Ze hebben heerlijk zitten fröbelen. Constance had het heel gezellig gemaakt met waxinelichtjes en pakjes drinken enzo. Om 12 uur kwam ik de meiden weer ophalen. Ik ben eerst nog even binnen geweest en heb genoten van de gezellige sfeer en van het leuke atelier. Er hing een lekkere lavendelgeur, waar de vilten harten mee opgevuld waren. Het was echt geweldig. Wat bijzonder, dat Constance dat zomaar voor Maaike wilde doen!
Vanmiddag was er werk aan de winkel. De kranten moesten deze week op donderdag worden bezorgd in plaats van op woensdag. En vanmorgen was er al vroeg gebeld, dat er iemand z'n arm gebroken had en of wij die wijk er bij wilden nemen. Er waren bij elkaar 600 kranten te bezorgen, die eerst gevouwen moesten worden en waar ook nog een folder ingestoken moest worden. De kinderen vonden het eerst niet zo leuk. Maar soms moet je niet nadenken, maar gewoon aanpakken, vertelde ik ze. En om ze te motiveren heb ik meegeholpen. Al met al waren we in drie uurtjes klaar (vouwen en lopen) en het viel dus nog best wel mee. Alleen voelde ik m'n bekken behoorlijk en concludeerde ik, dat ik toch zo langzamerhand een oud besje word. Ik moest, toen we thuiskwamen, echt even uitrusten. Maar de kinderen sprongen meteen op de eenwielers :-). Die eenwielers zijn hier op het moment weer even hot. Een jaar of twee geleden zag je ze heel veel. Leendert had er toen één voor z'n verjaardag gevraagd. Leendert is heel lenig en kan er heel goed mee overweg. Maar zoals dat gaat, met zo'n rage, die eenwieler hing al tijden 'vergeten' in de schuur. Tot Hans vorige week op Koninginnedag een eenwieler op de vrijmarkt zag. Hij was zo goed als nieuw en moest 15 euro kosten. Hans had er heel veel zin in en heeft er nog wat van afgepingeld. Uiteindelijk kochten Hans en Maaike hem samen voor 12 euro. Ook Leendert z'n eenwieler kwam weer van de spijker. En nu hebben ze er een hoop lol van. Ik ben benieuwd voor hoeveel geld die dure waveboarden, die je nu overal ziet, over twee jaar op de rommelmarkt liggen...:-)
Vanmiddag was er werk aan de winkel. De kranten moesten deze week op donderdag worden bezorgd in plaats van op woensdag. En vanmorgen was er al vroeg gebeld, dat er iemand z'n arm gebroken had en of wij die wijk er bij wilden nemen. Er waren bij elkaar 600 kranten te bezorgen, die eerst gevouwen moesten worden en waar ook nog een folder ingestoken moest worden. De kinderen vonden het eerst niet zo leuk. Maar soms moet je niet nadenken, maar gewoon aanpakken, vertelde ik ze. En om ze te motiveren heb ik meegeholpen. Al met al waren we in drie uurtjes klaar (vouwen en lopen) en het viel dus nog best wel mee. Alleen voelde ik m'n bekken behoorlijk en concludeerde ik, dat ik toch zo langzamerhand een oud besje word. Ik moest, toen we thuiskwamen, echt even uitrusten. Maar de kinderen sprongen meteen op de eenwielers :-). Die eenwielers zijn hier op het moment weer even hot. Een jaar of twee geleden zag je ze heel veel. Leendert had er toen één voor z'n verjaardag gevraagd. Leendert is heel lenig en kan er heel goed mee overweg. Maar zoals dat gaat, met zo'n rage, die eenwieler hing al tijden 'vergeten' in de schuur. Tot Hans vorige week op Koninginnedag een eenwieler op de vrijmarkt zag. Hij was zo goed als nieuw en moest 15 euro kosten. Hans had er heel veel zin in en heeft er nog wat van afgepingeld. Uiteindelijk kochten Hans en Maaike hem samen voor 12 euro. Ook Leendert z'n eenwieler kwam weer van de spijker. En nu hebben ze er een hoop lol van. Ik ben benieuwd voor hoeveel geld die dure waveboarden, die je nu overal ziet, over twee jaar op de rommelmarkt liggen...:-)
woensdag 5 mei 2010
Een heerlijk daagje uit
door
Teunie Luijk
Wat een heerlijk daagje uit hadden wij vandaag!
Ik was al bijtijds opgestaan om nog even wat dingetjes op de rails te zetten. Het meeste had ik gisteren al klaargezet. Ik was dus snel klaar. Om kwart voor 8 heb ik Willem, Leendert en Koos wakker gemaakt. Ze sliepen allemaal nog als blokken. Maar dat had ik gisteren al zien aankomen. De kleding van de jongens lag klaar. Ze konden dus zonder na te denken in hun kleding stappen, hun haar kammen en in de auto gaan zitten. Ontbijt had ik klaargemaakt. Dat zouden we onderweg doen. Willem was nog snel onder de douche gesprongen en even na achten reden we de straat uit. Het zonnetje scheen heerlijk, maar wat was het koud! We hebben het snel warm gestookt in de auto en al rijdend genoten we van de gesmeerde kadetjes en nog wat lekkers wat over was van gisteren. Het was erg rustig op de weg en dus vlotte de reis goed. We hadden om ongeveer kwart voor 10 afgesproken bij een lieve bloglezeres, die mooie jongenskleding had voor Leendert. Om niet te vroeg te arriveren (het was tenslotte een vrije dag en dan weet je maar nooit, of mensen eens lekker willen uitslapen) stopten we nog even bij een tankstation voor een kop koffie en voor de jongens een bekertje chocolademelk. We haalden de kleding op en thuis kwam er nog een heel lief kadootje uit één van de tassen: een frisrode geruite theedoek met een monogram erop geborduurd. Wat ongelofelijk lief!
Na de stop in Hoevelaken, reden we snel naar Elspeet. Daar is de logeeropvang, waar Leendert en Koos regelmatig heengaan. We hebben daar de nieuwe schuur bekeken, een bakkie koffie gedronken en even een praatje gemaakt. Daarna begon onze lange reis: we zouden naar Aken gaan. Willem wilde daar al lang eens heen, om de Dom te bekijken. Als we samen een daagje uit gaan, gaan we meestal iets doen, of bezichtigen, wat je niet zo snel met kinderen zou doen. Alleen al de reis naar Aken zou een crime zijn en aan de Dom zien ze ook al niets. Echt iets voor ons samen dus! We reisden eerst een heel stuk met vermijding van snelwegen. Het is zo speciaal om met Bevrijdingsdag door allerlei dorpen te rijden. Overal vlaggen en feestelijkheden.
Het was vroeg in de middag toen we in Aken arriveerden. We hebben ruim de tijd genomen om de Dom te bezichtigen. En daarna hebben we een hele tijd in de stad rondgeboemeld. We hebben heel was beweging gehad ;-). Het enige vervelende was, dat ik het ijskoud had. Ik was goed op de kou gekleed. Maar ik ben gewoon best snel koud en wordt dan maar eens warm! We hebben nog ergens een kop koffie gedronken. Dat hielp voor even. Maar écht warm werd ik pas, nadat we weer in de auto gestapt waren en de kachel hard aangezet hadden.
We besloten een stuk door Limburg te rijden. We reden door Vaals en hebben daar een stuk Mergellandroute opgepikt. Zo'n anwb-route voert je langs de mooiste wegen. Al die prachtig glooiende weilanden, akkers en koolzaadvelden. De prachtige vakwerkhuizen. Die heel oude, grote boerderijen. We konden niet stoppen met foto's maken. Zó mooi!
Het liep tegen zessen. We wilden graag een hapje eten, maar ik wilde liever eerst een stuk richting huis rijden. Als je lekker gegeten hebt en je moet dan nog twee uur in de auto zitten, voordat je thuis bent, is niet zo prettig (vinden wij dan). We besloten even iets hartigs te eten en daarna naar Dordrecht te rijden. Dat hartigs werd een McDonaldsje. Voor Willem een wrap en voor mij wat Kipnuggets. Groot was onze verbazing, toen we onze bestelling wilden opgeven en er zich iemand vóór ons omdraaide en zei:"Hé, wat leuk, om jou nu in het Echt te zien." Dat bleek bloglezeres Madelief te zijn :-). Ik begrijp nóg niet, dat je me zomaar herkende, Madelief ;-). Echt knap. Ik ben zelf een enorme sufferd als het gaat om gezichten herkennen of onthouden. Stemmen daarentegen, onthoud ik veel beter.
Terwijl we moesten wachten op Willem z'n wrap, hebben we ons allebei zitten verbazen. Het was loeidruk, maar wat zagen we weinig vrolijkheid! Huilende kinderen, boze moeders, zich afzijdig houdende vaders, sussende oma's. Nu komen wij zelden of nooit bij de Mac., maar ik dacht toch heus, dat bij de Mac. eten een feestje is, voor kinderen. Nou ja, we namen ons lekkers mee naar de auto. Krantje erbij. En na een kleine pauze vertrokken we dan naar Dordrecht.
We reden naar het restaurant, waar we graag wilden eten. Ik zei al tegen Willem:"Als er geen plaats is, gaan we lekker naar huis en eten we wel een boterham met gebakken ei." Maar er was wél plaats. Alleen moesten we even een kwartiertje aan de bar gaan zitten, om op dat plaatsje te wachten. Dat was niet erg. Willem was al snel in gesprek met z'n buurman en dat pakte gezellig uit.
We hebben heerlijk op ons gemakje gegeten. Genoten van het lekkers en van het heerlijk, ongestoord kunnen praten met elkaar.
Thuis bleek alles goed gegaan te zijn. De boel was fijn opgeruimd en de kinderen, die nog wakker waren, hadden het prima naar hun zin gehad.
Wat wil je nog meer? Het lijkt wel, of we op vakantie zijn geweest!
Ik was al bijtijds opgestaan om nog even wat dingetjes op de rails te zetten. Het meeste had ik gisteren al klaargezet. Ik was dus snel klaar. Om kwart voor 8 heb ik Willem, Leendert en Koos wakker gemaakt. Ze sliepen allemaal nog als blokken. Maar dat had ik gisteren al zien aankomen. De kleding van de jongens lag klaar. Ze konden dus zonder na te denken in hun kleding stappen, hun haar kammen en in de auto gaan zitten. Ontbijt had ik klaargemaakt. Dat zouden we onderweg doen. Willem was nog snel onder de douche gesprongen en even na achten reden we de straat uit. Het zonnetje scheen heerlijk, maar wat was het koud! We hebben het snel warm gestookt in de auto en al rijdend genoten we van de gesmeerde kadetjes en nog wat lekkers wat over was van gisteren. Het was erg rustig op de weg en dus vlotte de reis goed. We hadden om ongeveer kwart voor 10 afgesproken bij een lieve bloglezeres, die mooie jongenskleding had voor Leendert. Om niet te vroeg te arriveren (het was tenslotte een vrije dag en dan weet je maar nooit, of mensen eens lekker willen uitslapen) stopten we nog even bij een tankstation voor een kop koffie en voor de jongens een bekertje chocolademelk. We haalden de kleding op en thuis kwam er nog een heel lief kadootje uit één van de tassen: een frisrode geruite theedoek met een monogram erop geborduurd. Wat ongelofelijk lief!
Na de stop in Hoevelaken, reden we snel naar Elspeet. Daar is de logeeropvang, waar Leendert en Koos regelmatig heengaan. We hebben daar de nieuwe schuur bekeken, een bakkie koffie gedronken en even een praatje gemaakt. Daarna begon onze lange reis: we zouden naar Aken gaan. Willem wilde daar al lang eens heen, om de Dom te bekijken. Als we samen een daagje uit gaan, gaan we meestal iets doen, of bezichtigen, wat je niet zo snel met kinderen zou doen. Alleen al de reis naar Aken zou een crime zijn en aan de Dom zien ze ook al niets. Echt iets voor ons samen dus! We reisden eerst een heel stuk met vermijding van snelwegen. Het is zo speciaal om met Bevrijdingsdag door allerlei dorpen te rijden. Overal vlaggen en feestelijkheden.
Het was vroeg in de middag toen we in Aken arriveerden. We hebben ruim de tijd genomen om de Dom te bezichtigen. En daarna hebben we een hele tijd in de stad rondgeboemeld. We hebben heel was beweging gehad ;-). Het enige vervelende was, dat ik het ijskoud had. Ik was goed op de kou gekleed. Maar ik ben gewoon best snel koud en wordt dan maar eens warm! We hebben nog ergens een kop koffie gedronken. Dat hielp voor even. Maar écht warm werd ik pas, nadat we weer in de auto gestapt waren en de kachel hard aangezet hadden.
We besloten een stuk door Limburg te rijden. We reden door Vaals en hebben daar een stuk Mergellandroute opgepikt. Zo'n anwb-route voert je langs de mooiste wegen. Al die prachtig glooiende weilanden, akkers en koolzaadvelden. De prachtige vakwerkhuizen. Die heel oude, grote boerderijen. We konden niet stoppen met foto's maken. Zó mooi!
Het liep tegen zessen. We wilden graag een hapje eten, maar ik wilde liever eerst een stuk richting huis rijden. Als je lekker gegeten hebt en je moet dan nog twee uur in de auto zitten, voordat je thuis bent, is niet zo prettig (vinden wij dan). We besloten even iets hartigs te eten en daarna naar Dordrecht te rijden. Dat hartigs werd een McDonaldsje. Voor Willem een wrap en voor mij wat Kipnuggets. Groot was onze verbazing, toen we onze bestelling wilden opgeven en er zich iemand vóór ons omdraaide en zei:"Hé, wat leuk, om jou nu in het Echt te zien." Dat bleek bloglezeres Madelief te zijn :-). Ik begrijp nóg niet, dat je me zomaar herkende, Madelief ;-). Echt knap. Ik ben zelf een enorme sufferd als het gaat om gezichten herkennen of onthouden. Stemmen daarentegen, onthoud ik veel beter.
Terwijl we moesten wachten op Willem z'n wrap, hebben we ons allebei zitten verbazen. Het was loeidruk, maar wat zagen we weinig vrolijkheid! Huilende kinderen, boze moeders, zich afzijdig houdende vaders, sussende oma's. Nu komen wij zelden of nooit bij de Mac., maar ik dacht toch heus, dat bij de Mac. eten een feestje is, voor kinderen. Nou ja, we namen ons lekkers mee naar de auto. Krantje erbij. En na een kleine pauze vertrokken we dan naar Dordrecht.
We reden naar het restaurant, waar we graag wilden eten. Ik zei al tegen Willem:"Als er geen plaats is, gaan we lekker naar huis en eten we wel een boterham met gebakken ei." Maar er was wél plaats. Alleen moesten we even een kwartiertje aan de bar gaan zitten, om op dat plaatsje te wachten. Dat was niet erg. Willem was al snel in gesprek met z'n buurman en dat pakte gezellig uit.
We hebben heerlijk op ons gemakje gegeten. Genoten van het lekkers en van het heerlijk, ongestoord kunnen praten met elkaar.
Thuis bleek alles goed gegaan te zijn. De boel was fijn opgeruimd en de kinderen, die nog wakker waren, hadden het prima naar hun zin gehad.
Wat wil je nog meer? Het lijkt wel, of we op vakantie zijn geweest!
dinsdag 4 mei 2010
Kookstudio van Tupperware
door
Teunie Luijk
Vanavond was de kookstudio van Tupperware bij ons thuis. Eigenlijk was het de bedoeling om met chocolade aan de slag te gaan. Maar er was ergens een ruis in de communicatie en daardoor zijn er hier andere heerlijkheden klaargemaakt. Er werd een kip-fruitsalade gemaakt, er was rabarbermoes met appeltjes én er kwamen heerlijk geurende kokosmacroontjes uit de oven. En wat was het gezellig! De hele kamer vol 'kakelende' dames :-). Oude bekenden én nieuwe ontmoetingen. Dat vond ik heel bijzonder, om zomaar bloglezers en medebloggers in het echt te ontmoeten. Ik ben ook nog eens schandalig verwend. Een kookboek met echt Hollandse recepten, heerlijke chocolade en allerlei mooie stofjes, cherrytomatenplantjes, gewone tomatenplantjes, een basilicumplantje,kleding, zelfs spulletjes voor de cavia's van Maaike. Wat bijzonder lief!
Intussen hadden Trijnie en ik er vandaag ons best voor gedaan om er een gezellige avond van te maken. Boodschapjes gehaald, lekkers voor bij de koffie gebakken, een beetje gepoetst en heel veel afgewassen (want natuurlijk begaf vandaag de vaatwasser het). We hebben uit alle hoeken en gaten van het huis stoelen gehaald en glazen haalden we bij de buurman, want ik kon niet bij mijn doos reserveglazen in de garage komen.
Nu zit ik nog even met de beentjes gestrekt. Morgen is het alweer vroeg dag. Wij hopen dan om 8 uur met twee kinderen naar Elspeet te vertrekken. We maken dan nog een tussenstop in Hoevelaken en daarna laten we Leendert en Koos achter bij de logeeropvang. De rest van de dag is voor ons tweeën. We gaan een flinke reis maken. Iets wat je met een auto vol wiebelige kinderen niet zo snel doet. Trijnie maakt het thuis gezellig met de achterblijvers. Ze gaan lekker wafels bakken en pizza eten. Dat gaat vast goed komen. Heerlijk om een dagje weg te kunnen en te weten, dat thuis de boel goed verzorgd is.
Nog even het resultaat van de Tupperstudio: Er is voor bijna 400 euro verkocht én er zijn twee nieuwe afspraken gemaakt. Dat betekent een mooi kado voor Trijnie: een taartdoos, een koeltas én een frisdozenset voor in de koeltas. Ze is er heel blij mee. Hans mocht na afloop een bestellijst uit de stapel trekken. Het bleek de bestellijst van oma te zijn. Zij heeft daarmee een mooie schaal gescoord. Leuk!
Intussen hadden Trijnie en ik er vandaag ons best voor gedaan om er een gezellige avond van te maken. Boodschapjes gehaald, lekkers voor bij de koffie gebakken, een beetje gepoetst en heel veel afgewassen (want natuurlijk begaf vandaag de vaatwasser het). We hebben uit alle hoeken en gaten van het huis stoelen gehaald en glazen haalden we bij de buurman, want ik kon niet bij mijn doos reserveglazen in de garage komen.
Nu zit ik nog even met de beentjes gestrekt. Morgen is het alweer vroeg dag. Wij hopen dan om 8 uur met twee kinderen naar Elspeet te vertrekken. We maken dan nog een tussenstop in Hoevelaken en daarna laten we Leendert en Koos achter bij de logeeropvang. De rest van de dag is voor ons tweeën. We gaan een flinke reis maken. Iets wat je met een auto vol wiebelige kinderen niet zo snel doet. Trijnie maakt het thuis gezellig met de achterblijvers. Ze gaan lekker wafels bakken en pizza eten. Dat gaat vast goed komen. Heerlijk om een dagje weg te kunnen en te weten, dat thuis de boel goed verzorgd is.
Nog even het resultaat van de Tupperstudio: Er is voor bijna 400 euro verkocht én er zijn twee nieuwe afspraken gemaakt. Dat betekent een mooi kado voor Trijnie: een taartdoos, een koeltas én een frisdozenset voor in de koeltas. Ze is er heel blij mee. Hans mocht na afloop een bestellijst uit de stapel trekken. Het bleek de bestellijst van oma te zijn. Zij heeft daarmee een mooie schaal gescoord. Leuk!
Abonneren op:
Posts (Atom)