Intussen was alles behoorlijk uitgelopen. Vanwege mijn haast om de pannenkoeken op tijd op school te krijgen, had ik de wassen nog niet opgehangen. Dus terug naar Alblasserdam om dat eerst te gaan doen en daarna óp naar Rotterdam. File :-(, dus maar een omweg gemaakt via de Maastunnel. Het was al kwart voor 12 toen ik bij de parkeergarage aankwam. En die was vol. Er stond maar één auto voor te wachten en dus sloot ik daar maar achteraan. Al snel kon ik naar binnen. Maar vindt dan maar eens een plaatsje! Ik draaide maar rondjes en rondjes, steeds hoger en hoger. Op dek zeven vond ik een gaatje. Maar daar durfde ik niet in. Ik ben niet zo'n rij-ster. Dus nog maar hoger. Toen ik helemaal boven was, had ik nog steeds geen plaatsje gevonden en daar ging ik weer: rondjes de andere kant op, naar beneden. Op dek 7 was 'mijn' plaatsje nog open. Ik haalde eens diep adem en besloot het er maar op te wagen. En ja, het lukte :-). Snel Henk in de buggy gepoot en de lift naar beneden genomen.
Wat een drukte!! Al snel begreep ik, hoe dat kwam: Drie Dwaze Dagen bij de Bijenkorf en Prijzencircus bij V&D. Of het nu kwam, doordat ik gestressed was, door het haasten de hele morgen, óf door de drukte in de stad, dat weet ik niet. In elk geval lukte het me niet om m'n boodschappenlijstje fatsoenlijk af te werken. Ik werd niet goed van het geshop en gegraai en gekrioel om me heen en voelde acuut heimwee naar m'n veilige huisje. Ik kocht het één en ander en ging daarna richting de bieb, waar ik met iemand had afgesproken van wie ik twee treindagkaartjes had gekocht. Toen ik die eenmaal te pakken had, maakte ik rechtsomkeer naar de parkeergarage. Ik wilde maar één ding: naar huis!
Onderweg twijfelde ik erover, of ik nog langs Zwijndrecht zou gaan voor pallethout. Ik was bang, dat ik er voor niets zou heenrijden, omdat de hele dag alles al zo stroperig ging. Toch waagde ik de gok. En ik had mazzel. Een kofferbakje vol hout. Ik voelde me meteen een stuk blijer. Aangemoedigd door dit mazzeltje, besloot ik op Alblasserdam bij Hans Textiel te gaan kijken voor maillots voor de meiden. Ik wilde twee dezelfde, grijze maillots voor Maaike en Maria voor bij hun bruilofskleding. In de stad had ik die nergens kunnen scoren. Bij Hans vond ik ze meteen en binnen vijf minuten stond ik buiten.
Voorlopig ben ik (weer) helemaal genezen van de stad! Dat is aan mij echt niet besteed. Al verheug ik me wel op morgen, om met Trijnie naar de stad te gaan. Da's anders :-).
Ik was compleet uitgeblust toen ik thuis kwam. Maar er lag nog genoeg werk. Snel ging ik aan de slag. Om kwart over 4 kwam mijn schoonmoeder nog even langs. En rommel, of niet, in heb een lekker bakkie gezet en even met haar gezeten.
De kinderen waren intussen heel enthousiast uit school thuisgekomen. Behalve het klaarmaken en opeten van de lunch, hadden ze allemaal twee workshops gevolgd. Daar hadden ze van tevoren op mogen intekenen. Ze hadden van alles gedaan: schaken, figuurzagen, appeltaart bakken, doosje beplakken, flightsimulator gespeeld enzovoorts. Maaike had een prachtige bloemenkrans gemaakt, die nu op een mooie glazen schaal op tafel ligt te pronken.
Zin om eten te koken moest zo ongeveer uit m'n tenen komen. Maar ik kreeg een creatieve ingeving, om een supersnelle maaltijd op tafel te toveren. Ik had een enorme bloemkool van mijn vader gekregen. Daarmee maakte ik een bloemkoolstamppot. De aardappels en de bloemkool deed ik bij elkaar in de snelkookpan. Intussen rulde ik een pond gehakt. Van de aardappels en bloemkool maakte ik een stamppot. Ik roerde het gerulde gehakt en jus er doorheen. En als verrassend component een bakje roomkaas. Het stond binnen een half uur op tafel en het smaakte verrukkelijk. Het toetje was een verwennerijtje: custardvla van boerenmelk, mét een likje advokaat (gekregen van mijn moeder) én een toefje slagroom (gekregen van mijn schoonmoeder). Mmm.
Vandaag genoot ik van gewoon lekker thuis zijn. Alle was en strijk is weggewerkt, zodat ik morgen fijn op stap kan met Trijnie. Vanavond was de herdenkingsbijeenkomst van de basisschool. Het was een (voor mij) bijzondere avond. De kerk zat tjokvol. Mijn vader, die twee weken geleden nog een stent heeft gekregen en met wie het helemaal niet zo goed ging de afgelopen tijd, mocht als oud-voorzitter van het schoolbestuur de avond openen. Wat een wonder, om hem daar zo weer te zien staan! Het hoogtepunt van de avond was voor mij het zingen van Hans. Helemaal alleen in die bomvolle kerk. Ontroerend.
Thuis dronken we koffie met de heerlijke appeltaart, die Maria (8) gisteren op school had gemaakt. Dat was een mooie afsluiting van de avond.
Nu ga ik alles klaarleggen voor morgen. We willen de trein van 8.12 uur in Dordrecht hebben. Ik neem in elk geval m'n breiwerk mee. Lekker breien in de trein, daar verheug ik me op.
