Intussen was Henk druk en zenuwachtig, want die dag zou er Koningsdag op school gevierd worden. Voor zijn klas stond er vlotten bouwen op het programma. Erg leuk allemaal, maar voor een kind met autisme zijn zulke dagen toch vooral ook heel (in)spannend. Dat had zo z´n weerslag op hem. Hij was druk en had elke minuut een vraag.
Op den duur riep ik lichtelijk wanhopig uit: ¨Ik trek het niet meer, hoor. Nu heb ik een kip, een kind en een vent aan m´n hoofd,¨ waarop ik door de meiden hartelijk werd uitgelachen :-)).
Het kwam goed, hoor. Natuurlijk ;-). De kip kwam gaar en al op de foto.
En die vent? Dat is nog altijd de allerliefste van de wereld natuurlijk ;-).
Alles werd snel netjes opgeruimd, er werd subtiel wat roomspray gespoten (marokkaanse kippengeur vòòr 9 uur ´s morgens is nu ook niet alles) en eer dat mw. ´t Hart binnenstapte, stond de koffie klaar.
Zo. Dat was dan alvast deel 1 van ons programma.
Willem en ik deden tot een uur of 11 elk ons eigen ding. Maria had haar tentamen inmiddels af en we dronken met elkaar nog een keer koffie. Daarna was het tijd om richting het Sophia Kinderziekenhuis te gaan. Om de twee weken krijgt Maria hier gezinstherapie vanwege de anorexia. Meestal ga ik samen met haar. Af en toe gaat er een broer of zus mee. En ook Willem schuift af en toe aan. Hij kan daar uiteraard niet elke twee weken voor vrij vragen. Maar nu was het fijn, dat hij er een keer bij kon zijn.
Na de sessie bij de psycholoog reden we weer snel terug naar huis. Willem had deze dag niet alleen vrij genomen om met Maria naar het ziekenhuis te kunnen gaan, maar ook om op de basisschool bij Henk te assisteren. Hij stond samen met nog een vader ingedeeld om de vlotten, die de kinderen gemaakt hadden, af te voeren naar de stort.
Willem moest er om half 3 zijn, maar Henk z´n meester belde al eerder op: Henk had een nat pak gehaald. Dat had ik nu echt niet verwacht ;-). Ha ha. Ik bedoel: ik had niet anders verwacht. Echt iets voor Henk. Ik pakte snel een stel droge kleren en schoenen in en Willem griste een baddoek mee en daar ging hij naar school. De aanhangwagen had hij gelukkig al achter de auto. Het ging gesmeerd.
Ondanks dat Henk in het water gevallen was, was het hele vlottengebeuren toch heel leuk geweest.
Willem begon aan een monsterklus: het afvoeren van de vlotten. Al met al is hij drie keer naar de stort in Ambacht gereden. Alle drie de keren bleef de slagboom voor hem gesloten, omdat ons pasje het niet meer bleek te doen. Dan moest hij wachten tot er iemand zo aardig was om de poort te komen openen. Vervolgens werd de inhoud van de kar met grote argwaan bestudeerd. Dit mochten ze niet innemen, dat werd voor één keer door de vingers gezien, dit moest hierheen, dat moest daarheen. Kortom: heel veel vijven en zessen, maar uiteindelijk is het voor elkaar gekomen. De middag was toen ook om... Bij het laatste ritje kwam Willem 2 minuten na sluitingstijd bij de poort aan en kon hij met volle kar, onverrichter zake, terug. Afijn.
´s Avonds heb ik me nog maar weer aan de administratie gezet. En intussen was Maria hard bezig met de tompoucen voor Koningsdag. Die wilde ze zó graag zelf maken. Goed hoor, kind, hoeven wij in elk geval niet in alle vroegte in de rij bij de bakker te gaan staan!
Het programma op Koningsdag was hier een beetje anders dan anders. Normaal gesproken gaan we meestal wel hier of daar over een vrijmarkt. Maar nu zouden we thuis blijven. Ik ben hard aan het rommel opruimen en wist, dat ik, als ik naar een vrijmarkt zou gaan, met van alles en nog wat zou thuis komen. We missen niets, we hoeven niets, dus waarom zouden we?
Ik had bovendien nog wat beloftes in te wisselen, die wat in het gedrang gekomen waren, door de enorme drukte in de webshop van de afgelopen week. Allereerst móest nu echt die administratie helemaal af. Dus zat ik in alle vroegte, in de stilte van ons slaperige huis, aan tafel met mijn paperassen, m´n telefoon, m´n laptop en de nodige mappen. Het is gelukt! Alles is af en zelfs dezelfde dag (heel luxe!) opgehaald door de meneer die de boekhouding doet.
Toen was het tijd om de vlag uit te hangen en van Maria´s lekkere tompoucen te gaan genieten. Dat is mijn traditionele Koningsdagontbijt!
Na een poosje ontspanning ging ik mijn volgende belofte inwisselen: ik zou voor een blad t.b.v. een goed doel een artikel schrijven over wecken. Compleet met foto´s, had ik ruimhartig beloofd. Maar help, ik had nog geen letter ´op papier´ en had het voor deze week beloofd. Gelukkig had ik het verhaal in grote lijnen al wel in mijn hoofd. Dus ging ik maar gewoon achter m´n laptop zitten en mijn vingers gingen soort vanzelf over het toetsenbord. Foto´s scharrelde ik op ´uit de oude doos´ en voilà, een uurtje of twee later kon ik mijn artikel insturen.
Nu had ik nog één belofte: ik zou een paar flessen sap bij iemand in Bleskensgraaf brengen. En kijk, nu konden we mooi het nuttige met het aangename verenigen. Willem wilde wel rijden, dan konden we meteen een ritje door de polder maken. Oh, wat is alles toch prachtig in de polder, met al dat tere groen en alle bloemen die bloeien (voor zo lang er geen bermen gemaaid worden). En op deze éne dag in het jaar, als alles ook nog eens versierd is met het vrolijke oranje-rood-wit-blauw is alles dan toch extra feestelijk. Henk en Maria reden ook mee. Henk in de hoop een ijsje te krijgen. Maria, omdat ik wilde, dat ze er even uit was.
Het ijsje kwam er:
Maar Maria zakte als een plumpudding in elkaar. Het ging helemaal niet vandaag :-(. En als je kind zo verdrietig is, dan is die feestelijke polder tóch zo feestelijk niet meer en smaakt je ijsje ook al niet...
Alle beloftes waren ingewisseld. En we konden ons gaan richten op de familiedag 2018 van mijn familie (de Bakker-kant). Toen twee jaar geleden mijn ouders overleden, intensiveerden wij als broer en zussen (met aanhang) onze gezamenlijke etentjes. Voorheen deden we het één keer per jaar en sindsdien twéé keer per jaar. Dan hebben we een avond alle tijd om bij te praten en herinneringen op te halen enzovoorts. Maar vanzelf kwam de vraag van onze kinderen (de nichtjes en de neefjes): ¨En wij dan? Wij zien elkaar nu zó weinig!¨ Dat is waar. De spil is weg. En nu moet je er gewoon wat meer je best voor doen. En dus heeft Trijnie het op zich genomen om de allereerste familiedag te organiseren. De bijeenkomst werd gehouden in het ijsclubgebouw en we kregen allemaal een lijstje met boodschappen en spullen, die we moesten meenemen. Op ons lijstje stond o.a. 30 cupcakes. Een kolfje naar Maria´s hand. Ze is echt dol op bakken en had ´s morgens 30 mooie cupcakes gemaakt.
Het was erg gezellig in het ijsclubgebouwtje. Alles was prachtig versierd.
 |
| De ijsbaan...nu mooi groen :-) |
Trijnie had als thema ´Hollands´ gekozen. Er waren dan ook allerlei oud-Hollandse spelletjes, zoals koekhappen en zaklopen. In en om het gebouw was er ruimte genoeg, zodat iedereen aan zijn trekken kwam. Zo gooide Wim lekker z´n hengel uit en ging met een paar kinderen heerlijk hengelen.
Er was eerst een koffiebuffet met zelfbediening. Wat zag alles er leuk en lekker uit!
Er draaiden continue oude video´s. Op een gegeven moment kwam Willem me roepen: ¨Teun, kom eens kijken, joh!¨ Het was een stuk film van toen Leendert geboren was. Hij was daar nog maar een paar uur oud. Oh, wat waren we daar nog jong! (ik was 28, toen hij geboren werd). Ook mijn moeder nog zó jong! Wat word je daar weemoedig van, zeg...
Intussen werd ook de sjoelbak in gebruik genomen. Sjoelen is echt een familieding. Mijn vader deed nooit spelletjes. Alleen in de vakantie: sjoelen! En ongelofelijk, hij was echt onverslaanbaar. Regelmatig gooide hij 140, maar ook weleens 148 (de hoogst haalbare score). En elke avond probeerden we hem te verslaan :-).
Het liep tegen etenstijd. Er zou patat worden gebracht en daarnaast was er van alles en nog wat meegenomen. Helaas hield Maria het niet vol en Willem heeft Maria en mij naar huis gebracht. Dat was beter zo. De rest van het feest heb ik van horen zeggen. En dat klonk erg leuk allemaal. Ik denk zomaar, dat er een traditie geboren is....
Als dank voor haar inspanningen kreeg Trijnie een kadobon voor een lunch voor twee personen bij Theetuin Lekker Simpel aangeboden. Daar kan ze samen met haar Gerwin fijn eens van gaan genieten.
En zo was het ineens weer zaterdag. Wat was het een drukke week! Gelukkig gaat het vandaag een stuk beter met Maria. We hebben met z´n allen onze zaterdagklusjes gedaan. DV volgende week lekker vakantie!
