Het echte werk begon vrijdag. Althans, dat was de bedoeling. Die dag had hij vrij genomen om in te pakken. Niet dat er iets is ingepakt, hoor, die dag...
Eerst werd er eens heerlijk uitgeslapen. Daarna werd de auto gevraagd, want Hans zou naar het GWK in Dordrecht gaan, om daar Amerikaanse dollars op te nemen. Die waren nodig om in Malawi een visum te bekostigen. Als Hans dan toch in Dordrecht was, zou hij meteen ´nog wat inkopen´ voor de reis doen. Prima, hoor.
Pas aan het einde van de middag kwam hij weer boven water. Mét dollars, mét een stapeltje t-shirts en mét diareeremmers, pijnstillers, strepsils, allerlei reisverpakkingen shampoo, tandpasta en weet ik veel. Pffff.
Afijn. Er moest gedag gezegd worden bij zijn collega´s. Op donderdag had hij dat al in Barendrecht gedaan. Daarvoor hadden Maria en Hans op woensdagavond een hele avond in de keuken staan zwoegen, om twee grote slagroomtaarten te maken.
De collega´s in Alblasserdam zouden snacks krijgen. En Hans zou om een uur of 8 wel thuis zijn. Dan kon hij alsnog zijn koffers pakken.
Hans kwam echter pas rond elven thuis. Koffers inpakken? Joh, daar had hij toch nog tijd genoeg voor?
Zaterdagochtend moest Hans nog een tuin afmaken. Rond twaalven zou hij thuis zijn. Dat werd half 2. Had hij toch mooi de hele middag om z´n koffers in te pakken? Maar nee hoor. Hij was amper thuis, of hij was al weer vertrokken. Een biertje doen met een vriend, bij wijze van afscheid. Pfff.
´s Avonds vierde Dirk z´n verjaardag. We zijn daar met z´n allen heen gegaan en hadden een gezellig avond.
Ook voor deze verjaardag was Maria trouwens hard aan het bakken geweest. Nu een echte ´mannentaart´ :-).
Het was inmiddels dus zaterdagavond en er waren nog steeds geen koffers ingepakt. Op zondag hebben we de rustdag en doen we geen onnodig werk. Maar hé, Hans ging pas dinsdagmiddag weg, hoor. Nog tijd zat dus....
Maandagmorgen vroeg dook Hans de schuur in, om nog een project af te maken. Nee, géén koffers inpakken, maar een konijnenhok aftimmeren :-). Hans, de goedzak, had Maria beloofd om een gróót konijnenhok te maken voor haar konijnen. Zó groot, dat Maaikes cavia´s er ook in konden wonen (aparte hokken, gezamenlijke ren). Maar dat hok was nog niet af.
Aan het eind van de morgen kwam het geraamte van het hok naar buiten....
Gaaf hoor. Maar er moest nog véél gebeuren. Het was gelukkig goed weer en de hele middag zijn Hans en Maria samen aan het werk geweest aan het hok. Dat moest niet alleen nog afgetimmerd, maar ook in de grondverf gezet worden.
´s Avonds was het Open Deur voor iedereen, die Hans een goede reis wilde wensen. Het was een gezellige drukte. ¨En? Er helemaal klaar voor?¨, was wat iedereen wilde weten. Ja hoor, alleen nog de koffers inpakken. Maar dat kan morgen nog makkelijk hoor....
Intussen waren er zakken vol spullen gebracht. Hans moest maar kijken, wat hij daarvan mee kon nemen naar Malawi. Dekens, kleding. Moet dat állemaal mee???
En toen was het dinsdag.
Nu móesten de koffers worden gepakt.
Ja, ja, maar er moest nog méér, hoor ;-).
Nog even een muskietennet gaan kopen.
Nog even mijn belastingaangifte doen.
En, o ja, nog even dit printen en dat printen en dit opzoeken en dat opzoeken.
Wonder boven wonder kwamen die koffers toch vol. En nee, niet alle gebrachte dekens konden mee. Maar toch wel een stuk of vier. Hans had niet zoveel kofferruimte nodig, voor drie maanden weg....
En nee! Ik heb níets gecontroleerd! Nou ja...Bíjna niets. Ik heb alleen gevraagd of hij The Holy Bible bij hem had. Nee, nog niet, die moest hij nog pakken. Hij had alleen een Nederlandse ingepakt. En toen ik vroeg of hij zijn reader van de bank had ingepakt, moest die ook nog gepakt worden. Maar verder had hij toch echt zijn hele paklijst afgevinkt. OK. Ik heb niets meer gevraagd. Gevalletje ´loslaten´.
DE KOFFERS WAREN INGEPAKT!!
JOEHOE!!
EEN UUR VOOR VERTREK KLAAR :-)
Intussen had ik een verschrikkelijk rommelige dag. Gewoon van het op eieren lopen. Van de inpakrommel overal. En van het voorbereiden van de workshop ¨Bak je eigen brood¨ van morgen.
Ik had gezegd, dat ik niet zou meegaan naar Schiphol. Sowieso wilden Maaike, Maria en Henk graag mee en daarmee zat de auto vol. Maar bovendien had ik het druk met bakken voor de workshop. Maar toen puntje bij paaltje kwam, zag Maria het niet zitten om mee te gaan. En ik was toch zo goed als klaar met brood bakken...
En ook had ik al pannenkoeken gebakken voor het avondeten. Een deel om mee te geven aan de gasten die naar Schiphol gingen en een deel voor thuis. Eigenlijk...kon ik best mee :-).
Zodoende heb ik mijn planning omgegooid en ben ingestapt. Toch wel heel leuk, want stiekem vond ik het heel kaal om Hans thuis gedag te zeggen en niet écht uit te zwaaien.
Daar gingen we dan...
Onderweg kon ik mooi Maria´s sokken af breien. Zo´n sokkenbreiwerkje kan overal mee naar toe :-).
Op Schiphol heeft Hans eerst zijn koffers laten sealen.
Intussen had hij al contact gehad met z´n maatje met wie hij samen reist. Die had zijn bagage al ingecheckt en zat ergens met zijn familie iets te drinken. OK. Hans ging dus ook maar zijn bagage inchecken.
Terwijl wij daar achter het lint op stonden te wachten, stond ineens Hans z´n reismaatje met zijn familie achter ons en hebben we kennis met elkaar gemaakt. Hans kwam terug van het inchecken en er was nog net even tijd voor een paar foto´s
en voor een pannenkoek en een paar slokken water voor Hans. Het was tijd om door de douane te gaan. Dàg hoor, jongens. Een goede reis en een goed verblijf gewenst, hoor!! Gods Zegen!
En daar stonden we dan. Raar. Zo lang er naar toegeleefd en er naar toegewerkt. Maar als het dan zover is...
Het was inmiddels rond half 7 en tijd om eens aan de pannenkoeken te gaan. We liepen naar het panoramaterras, waar bijna niemand was. We hadden een prachtige picknicktafel helemaal voor ons vieren. De pannenkoeken had ik meegenomen in de Hooimadam en ze waren nog heerlijk warm. Zaten wij daar even oer-Hollands te doen met pannenkoeken en chocolademelk. Ha, ha.
We bleven nog heel even naar de vliegtuigen kijken. Daarna was het uit met de pret. Op naar huis!
Hans heeft op het vliegveld nog even een facebookpagina aangemaakt :-). Ook dat ging uiteraard ´op z´n Hans´: op het laatste moment. Ieder z´n style. Voor wie hem volgen wil: Hans naar Malawi
