Zoals gewoonlijk op zo´n schitterende morgen was er al een heel legertje fotografen op de been om dé perfecte foto te maken. Indrukwekkende lenzen en allerlei statieven worden er dan meegesjouwd. Maar gewoon met je mobiel maak je toch ook prachtige plaatjes. Niet dan?
Om kwart over 9 was ik er klaar voor om de deelnemers aan de workshop te ontvangen. Tien vrouwen deze keer. En wat was het een gezellige groep! Het was een genot om weer zoveel mensen de geheimen van het brood bakken te leren.
Vanmiddag stond ik nog een uurtje in de keuken om een voorraadje jammetjes te maken. Daarna volgde het dagelijkse ritueel van pakketjes inpakken en wegbrengen en het koken van de avondmaaltijd. Willem zou vandaag niet thuis eten, want hij had een bijeenkomst van z´n werk. En met Hans in Malawi en Maria met haar eigen dieetlijst (vanwege de anorexia) kwam dat neer op koken voor maar zes mensen. Steeds opnieuw verbaas ik me erover, hoe snel je dan klaar bent. We aten vandaag voor de derde keer deze week sperzieboontjes. Maar daarover moppert niemand, want we lusten ze allemaal graag. Bovendien maak ik er steeds een andere maaltijd mee. Vandaag aten we ze met een varkensfiletlapje en gekookte aardappelen. Heel simpel, maar heel lekker. Er bleef geen kruimel aardappel en geen boontje over!
Als toetje was er voor iedereen een beker heerlijke smoothie, want ik had fruit wat nodig op moest. Ook geen probleem ;-).
Bananen, mango, appel en wat aardbeien. Wat een rijkdom.
Tijdens de maaltijd keken we op de weerapp om te zien hoeveel graden het nu eigenlijk was. Ongelofelijk! 29 graden! En dat half april!
Ik keek voor de grap ook even hoe het weer in Lilongwe (Malawi) was. Daar was het 23 graden en ging de zon al onder. Tja, het wordt daar winter. Raar idee, dat het daar zo vroeg donker is.
Vanavond besloot ik om een gat te slaan in mijn voorraad paprika´s, die ik maandag op de markt kocht. Ik had een heerlijk recept voor paprikasoep gezien bij Passie voor zelf maken. Ik had net de paprika´s gesneden, toen Willem appte, dat hij over 20 minuten thuis hoopte te zijn. Dus liet ik de soep maar even de soep en zette eerst koffie. Gezellig dat Willem in elk geval weer bij de koffie was. Het was al kaal genoeg, dat hij niet bij het avondeten was.
Na de koffie dook ik de keuken weer in. Snijden, hakken, koken, lekker bezig hoor. In gedachten zag ik al een fijne rij weckpotten met vrolijke, gele paprikasoep in mijn kast staan.
Het liep echter een beetje anders...
Toen ik op het laatst de soep proefde om te bepalen of er nog kurkuma, zout en/of curry bij moest, moest ik bijna de brandweer bellen. WAAAAH, wat was die soep LOEIHEET!!
In het recept stond, dat er een paar gele pepers in moesten. Nu had ik nog gele pepers in de vriezer en dacht die eens mooi te kunnen gebruiken. Het waren pepers zonder zaadjes en ik heb er hooguit 2 door gesnipperd. Maar waarschijnlijk waren het Madame Jeannettes, super hete pepers. De rest van die pepers heb ik maar weggegooid. Wij houden best van pittig, maar dit is té.
Nu heb ik een liter of 8 loeihete (en wat mij betreft oneetbare) paprikasoep staan. Ik ga nog bedenken, wat ik hier mee kan. Waarschijnlijk ga ik er kleine porties van wecken en gebruiken als een soort vloeibare boemboe voor in nasi/bami en dergelijke.
Afijn. Het was een dag met een schitterend begin en een loeiheet einde.
