Eerst was daar het diploma-zwemmen van Henk. Hij ging voor z´n B. Maar ach, wat vervelend. Henk was totaal niet fit! Hij is nagenoeg nooit ziek, maar nu, juist in de laatste schoolweek, was het dan toch raak. Het was vrijdag begonnen. Hij had toen schoolreisje en klaagde ´s morgens over hoofdpijn. Daarnaast was hij natuurlijk ook zenuwachtig en opgewonden voor het schoolreisje en dus was het moeilijk in te schatten hoe serieus die hoofdpijn was. Toen eindelijk zijn luchtrommeltje ingepakt was en hij een rol snoep mocht uitkiezen voor de feestelijke dag, ging hij toch tamelijk opgewekt naar school. Hij zou eerst naar het Mariniersmuseum in Rotterdam gaan en daarna naar Plaswijck. Hij had er zin in!
Even over vieren kwam hij thuis. En wat was ik blij, dat ik net de zwemles had afgebeld (vanwege dat het te krap werd met de tijd)! Henk was ziek! Hij is met z´n kleren aan in bed gekropen en ´s avonds om half 12 lag hij nog precies, zoals hij was gaan liggen. Hij had zelfs z´n bril nog op z´n neus! Voorzichtig hebben we die afgezet en ervoor gezorgd, dat hij niet te warm lag. Hij sliep gewoon door!
Maandag en dinsdag heb ik hem thuis gehouden. Maar gisteren is hij het, ook al was hij nog steeds niet helemaal fit, weer gaan proberen. En ja, nu moest hij ook nog afzwemmen. Henk klaagde steen en been: hij was moe, hij wilde niet, hij zou ´het gat toch niet halen´ enzovoorts. Maar er hielp geen moedertje-lief aan en met zachte dwang nam ik hem om vier uur mee naar het zwembad.
Langzamerhand vergat Henk z´n kwaaltjes en bezwaren. Hij zag er vrolijk uit, toen hij klaarstond in de rij, om met kleren aan het water in te springen.
Na het ´klerenzwemmen´ kwam het beruchte ´gat´. De kinderen moeten dan duiken en door een gat zwemmen. Veel kinderen zijn daar zenuwachtig voor. Maar ik heb het nog nooit meegemaakt, dat een kind het bij het afzwemmen niet haalde. Toch kneep ik hem een beetje voor Henk. Vanwege dat hij niet zo fit was. Maar het lukte hoor! Gelukkig maar.
Het hele programma werd afgewerkt. Borstcrawl, rugcrawl en ook het drijven op de buik en op de rug. Dat drijven vind ik er altijd grappig uitzien.
Eindelijk kwam het laatste onderdeel: het watertrappelen. En met een zucht van verlichting werden de laatste 10 tellen afgeteld. Het zat erop!
Alle kinderen haalden hun b-diploma. En voor de allerlaatste keer in ons gezin stond daar een kind te glunderen met het felbegeerde papier:
Onze kinderen moesten allemaal hun A en hun B halen. Als ze het leuk vonden, mochten ze C er achteraan doen. Acht van de tien hebben ABC gedaan, twee alleen A en B. Henk heeft besloten te stoppen. Prima hoor. Na 28 keer een kind door een zwemdiploma te hebben geloodst is het mij ook wel welletjes :-).
Het was al half zes toen we thuiskwamen. Ik was verhit (van het warme zwembad) en gejaagd: om kwart voor zes moesten Willem en ik de deur alweer uit voor de volgende festiviteit: de bruiloft van een neef. Willem was zelfs nog niet eens thuis. Snel redderde ik nog het één en ander en vloog naar boven om me om te kleden. Willem arriveerde, schrokte snel een bord pasta naar binnen en kalefaterde zich wat op.
Maria had gekookt en de kinderen zouden met elkaar eten. Willem en ik vlogen de deur uit. Zelf had ik nog niet gegeten. Maar op de receptie was er alvast een heerlijk taartje bij de koffie :-).
Op zo´n lekker caloriebommetje hield ik het wel even uit.
We konden maar kort op de receptie blijven. Maar toch lang genoeg om met zwager, zus, schoonzus een praatje te maken, nichtjes te begroeten en de sfeer op te snuiven. De tweede bruiloft alweer, zonder mijn ouders...
Om kwart voor zeven reden we naar de derde happening op rij: de diplomering van Hans! Hans was alvast op eigen gelegenheid naar school gegaan. In de afgelopen jaren was hij op dit soort avonden heel vaak parkeerwacht. Maar vandaag was hij feestvarken. Alleen was hij wel zo attent om bij de jongens van de parkeerwacht een plaatsje voor ons te reserveren. We hebben echt zó gelachen hierom :-). Kwamen we bij de parkeerplaats aan, vroegen we naar Hans, vraagt die jongen bij de slagboom: ¨Bent u Hans z´n vader?¨ Na Willem z´n bevestigend antwoord kwam de knul direct in actie en haalde van het eerste plaatsje ná de slagboom met een zwier de pion weg :-). Wat een entree!
We waren nog ruim op tijd en lummelden wat om op het plein. Maaike en haar vriend Jaap waren er ook. Hans stond met z´n maten te chillen, maar wilde wel even met z´n sister op de foto:
Er was eerst een algemeen programma in de sporthal. De hal zat afgeprakt vol. Er waren dan ook bijna 170 geslaagde HAVO-ers met hun familie aanwezig. Het programma was erg voorspelbaar voor ons, want we waren hier niet voor de eerste keer. Praatje directeur, overdenking, praatje Raad van Bestuur, praatje leerling en zo waren we een uur verder. Tijd voor pauze. Koffieleuten op het plein.
Na de pauze gingen alle klassen naar een aparte ruimte voor de diploma-uitreiking. Wij zaten in de mediatheek. De mentor riep de leerlingen op alfabetische volgorde naar voren. De leerling tekende dan eerst het diploma en mocht daarna gaan staan. Voor iedereen had de mentor een toespraakje voorbereid. Hij had ook van elke leerling de betekenis van de voornaam opgezocht en daar knoopte hij dan een wens aan vast. Na het toespraakje kreeg de leerling het diploma en The Holy Bible.
Het toespraakje voor Hans:
 |
| tik voor een vergroting |
Om 10 uur was er de grote felicitatieronde op het plein. Alle kandidaten stelden zich in een lange rij op en iedereen die dat wilde ging bij ze langs om ze te feliciteren. Zo...dat waren heel wat handjes te schudden ;-).
En zo kwam er een einde aan deze avond. Aan deze dag met zoveel feestelijkheden. Aan de schoolloopbaan van Hans. Weer een periode afgesloten....
