maandag 12 juli 2021

De (bijna) laatste keer.

Vrijdagavond was het diploma-uitreiking en was het de laatste keer dat Jan op school was. Nou ja, bíjna de laatste keer dan. In elk geval de laatste keer dat hij er met zijn mede-leerlingen was.

Het programma was vanwege corona een beetje aangepast. Hierdoor waren niet alle vwo-ers in één keer op school, maar kwamen de drie klassen ná elkaar. Steeds met precies genoeg tijdsruimte, zodat de klassen elkaar niet zouden ontmoeten. Elke leerling mocht twee personen uitnodigen om de uitreiking bij te wonen. Bij de meeste leerlingen waren dat de ouders. Voor belangstellende brussen, opa´s, oma´s en andere mensen was er de mogelijkheid om de uitreiking online mee te beleven. Het was al met al een echt feestelijk gebeuren.

Jan z´n klas was als laatste aan de beurt. Dat was een luxe positie, want nu hoefden we niet ergens rond etenstijd op school te verschijnen, zoals de klassen, die eerder aan de beurt waren. Ook hoefden de sprekers hun tijd minder strak in de gaten te houden.

Bij aankomst op school mochten we eerst doorlopen naar de kantine. Daar stond koffie/thee met gebakjes voor ons klaar. 


Daarna begon het officiële gedeelte in de aula. Alle plaatsen waren gereserveerd. Je zat met z´n tweeën aan één tafel en alle tafels stonden op 1,5 meter afstand. Goed geregeld!

De directeur deed de opening met Bijbellezing, gebed en meditatie. Daarna kwam de mentor aan het woord. De mentor had voor elke leerling een cryptogram gemaakt, waar zijn/haar naam in verstopt zat. Echt heel knap gedaan! Iedereen had een blaadje met de namen van de leerlingen, zodat je mee kon puzzelen. Degene wiens naam in het cryptogram verborgen zat, mocht vervolgens op het podium komen om zijn/haar diploma in ontvangst te nemen. Voor elke leerling waren er toepasselijke woorden en bij het ondertekenen van het diploma werd een officiële foto gemaakt. 

Jan was één van de laatste leerlingen. 

Jan kreeg bij zijn diploma nog een certificaat, omdat hij het hoogste cijfer voor Engels had behaald van heel vwo-6. Dat was een verrassing voor hem. Leuk dus. Verder was Jan de eerste leerling die het gelukt was om vanaf cluster IV in één keer het VWO-diploma te behalen. Dat is zeker ook te danken aan de enorm goede begeleiding van het zorgteam van de satelietklas en dat was voor Jan met name mevrouw Roza. Mevrouw Roza kwam ook op het podium en memoriseerde wat bijzonderheden over Jan. Bijvoorbeeld dat hij in twee maanden tijd alle wiskunde-repetities van V5 en V6 had gemaakt en ook nog voor allemaal een voldoende had gehaald. Of dat hij, als hem iets werd gevraagd, eerst nog snel even (lees: in enkele seconden) z´n rubixkube oploste. 

Op zijn beurt overhandigde Jan mw. Roza een boeket bloemen, om haar te bedanken voor jarenlang trouwe support.


Jan heeft zijn diploma ondertekend, maar hij kreeg het nog niet mee. Hij was namelijk niet blij met zijn examen wiskunde. Het cijfer was weliswaar heel mooi (een 8,9), maar hij vond, dat hij béter kon. En bovendien baalde hij ervan, dat hij tijdens het examen totaal bevangen was door de stress, zodat het examen niet léuk was. Daarom heeft hij in het derde tijdvak een poging gedaan om het cijfer te verbeteren. Hij krijgt hiervan pas donderdag de uitslag en dan mag hij donderdag écht voor de laatste keer naar school, om zijn diploma op te halen :-).

Toen alle leerlingen aan de beurt geweest waren, speechte de klassenvertegenwoordiger en tenslotte zongen we het lied ¨Blijf bij mij, Heer¨

1. Blijf bij mij, Heer, als ’t zonlicht niet meer straalt,
blijf bij mij, Heer, als straks het duister daalt.
Als vrienden heengaan in het stormgetij,
o, Hulp der hulpelozen, blijf bij mij.

2. Wat is hier blijvend, dat het hart verheugt?
Ach, nimmer geeft ons ’t aardse blijvend vreugd.
Alles snelt henen, glorie gaat voorbij,
maar Gij, die niet verandert, blijf bij mij.

3. U heb ik nodig: wees met mij begaan!
Slechts uw genade doet het kwaad vergaan.
Wie anders zal mijn Leidsman zijn dan Gij?
In voor– en tegenspoed, Heer, blijf bij mij.

De mentor sloot de avond af met nog een korte, rake overdenking n.a.v. Psalm 14 en met dankgebed. Daarna was er buiten op het plein gelegenheid om met elkaar na te praten en was er een hapje en een drankje. Nog een laatste zwaai, nog een laatste groet. Doei, doei.

En het was voorbij.

Pffff. Het is gewoon niet voor te stellen, dat Jan zes jaar geleden als kleine brugsmurf aan zijn middelbare schooltijd begon en nu als lange slungel zijn diploma op zak heeft. En dan ook nog eens tegelijk met zijn vriendin Amarantha. Ja, ja, dat stel heeft elkaar echt op school gevonden. Het begon ermee, dat Amarantha Jan hielp met zijn Nederlands. Later hielp Jan Amarantha met haar Wiskunde. Tja, van het één kwam het ander :-).

De diploma-avond was in elk geval heel geslaagd. Net zo geslaagd als al die leerlingen ;-).