We hadden nog geen plannen voor deze dag. Behalve dan, dat ik ´s morgens eerst de aflevering voor de kookrubriek van Terdege wilde maken. Dat zat me een beetje op de nek. Dus dan kun je maar het beste ervoor zorgen, dat het er snel af is. Niet dan?
Ik maakte een aflevering met geroosterde bloemkool. Ik maakte de bloemkool klaar, Willem fotografeerde en terwijl hij de foto´s keurde en bewerkte, schreef ik de tekst. Zo waren we om een uur of 8 helemaal klaar. De verplichting was van m´n nek en ons ontbijt stond klaar. Ja, echt. We hebben ontbeten met geroosterde bloemkool en dat was fantastisch lekker. In welk hotel krijg je dat ;-)?
Na het ontbijt ging ik op stap met Ciara. Het was heel winderig, maar tegelijk ook zonnig en niet koud. Een mevrouw tornde tegen de wind in en stapte even van haar fiets. ¨Wat een wind, hè?!¨ riep ik naar haar. ¨Heeeeeerlijk!!¨ riep ze terug. Ik gaf haar helemaal gelijk.
Bij thuiskomst had Willem een plannetje uitgebroed. Hij stelde voor om naar Elburg te gaan. Daar zit een wederverkoper van onze Wonderpannen en dat is een heel leuke bakwinkel: de Bakzolder. Willem en ik waren er al eens geweest, toen we pannen brachten, en hadden toen tegen elkaar gezegd, dat Maria deze winkel ook vast eens moest zien. We konden het eventueel combineren met een bezoek aan de schaapskooi in Ermelo of iets anders leuks. We zouden wel zien. Maria had er wel oren naar. En haar vriend Jan-Hendrik, die ook vakantie heeft, vond het ook leuk om mee te gaan. Henk moest even nadenken. Maar uiteindelijk wilde hij ook mee. Leuk!
Ik trok de boel nog even glad en hing nog een was aan de droogmolen. Maria maakte een thermoskan koffie klaar
en een overlevingstas met drinken, bekers, een nat doekje, wat lekkers enz. En daar gingen we.
Eerst naar Alblasserdam om Jan-Hendrik op te halen. We stopten meteen even bij de Plus om nog kadetjes en krentenbollen te kopen. Lekker!
Het was een rit van anderhalf uur en na een half uurtje zei Willem, dat hij bijna in slaap viel. Wilde Jan-Hendrik misschien verder chaufferen? Ja hoor, dat wilde hij wel. Willem en ik kropen gezellig op de achterbank en Jan-Hendrik en Maria gingen voorin zitten. Wat een luxe. Een dag uit, mèt chauffeur :-).
We kwamen veilig bij de Bakzolder aan en inderdaad was dat een schot in de roos voor Maria. We hebben er op ons gemakje rondgekeken en e.e.a. gekocht. Maria was naar eigen zeggen ´helemaal geïnspireerd´. Dat was mooi om te horen.
¨En nu een ijsje!¨ riep er één. Dat was een goed plan. We besloten de auto te parkeren en het stadje Elburg in te lopen. Het is en blijft een geweldig mooi stadje. Al is het in de zomer natuurlijk ver-schrik-ke-lijk toeristisch. Die straten waar je op een halve meter afstand langs volle terrassen met etende en drinkende mensen loopt, zijn niet helemaal mijn ding. Maar er was gelukkig méér te zien.
Op ons gemakje liepen we naar de ijswinkel en maakten onze keuze. Zelf nam ik een hoorntje met kokosijs. Oeh, wat was dat lekker! We liepen een zijstraatje in en streken neer op een bank voor een pizzeria, die nog gesloten was. We gingen net zitten, toen de meneer van de pizzaria aan kwam rijden. Hij ging z´n toko openen. We vroegen, of we weg moesten. Maar nee, we mochten best even blijven zitten. Als we maar geen rommel neergooiden. Nee hoor, natuurlijk niet ;-).
We keken uit op een oud pandje met een apart uitstulpsel. Ik was benieuwd wat dat was en las het infobordje wat erbij hing. Daarop stond, dat het een pothuis was. Wist ik nog niets. Dus zocht ik op internet op, wat een pothuis was. Dat is een ander woord voor puthuis. En toen werd het me wel duidelijk. Waarom zouden ze op dat bord niet ´puthuis´ hebben gezet? Apart.
Na het heerlijke ijsje maakten we een wandeling. Eerst nog een stukje door het stadje en later fijn buitenom.
