We hebben de luxe, dat we twee badkamers hebben. Eén is op de eerste verdieping. Die hebben we gelaten zoals hij was, toen we hier kwamen wonen. Het is een eenvoudige badkamer met een douchecabine, een toilet en een wastafel. Gedateerd, maar functioneel. Deze badkamer wordt door de kinderen gebruikt.
De tweede badkamer is aangrenzend aan onze slaapkamer en is op de begane grond. Deze badkamer is nieuw gemaakt en is luxe. Er is een grote inloopdouche, een dubbele wastafel, een toilet en een ligbad. Deze badkamer heet ´toekomstbestendig´. Hij is drempeloos en de douche is zó groot, dat je er gemakkelijk op een stoeltje onder zou kunnen zitten. Het ontwerp is uitgedacht door een sanitairbedrijf, Leendert heeft de boel aangelegd en Wim heeft het betoncire aangebracht op de wanden. Nog elke dag ben ik superblij met deze heerlijk praktische badkamer.
Toen we hier een paar maanden woonden, hadden we lekkage bij de badkamer van de kinderen. Ineens druppelde er water door het plafond in de woonkamer. Dat was schrikken en balen. Het waterballet liet lelijke bruine plekken in ons nieuwe gestuukte en gespoten plafond. We dachten de oorzaak gevonden te hebben: het afvoerputje van de douche heeft een rare knik en daar was het nodig vuil in verstopt gaan zitten. Hans prikte de boel door en toen alles weer brandschoon was, was de lekkage over.
Een tijdje later was het opnieuw feest :-(. Het putje liep goed door, dus dat kon de oorzaak niet zijn. We dachten, dat het kwam, doordat het kitwerk oud was. Nu moest er hier nog het één en ander gekit (en ook getegeld en afgevoegd) worden, dus bestelden we een kitter. De kitters deden prachtig werk en we waren erg blij, dat de lekkage weer verholpen was.
Een week of wat later: lekkage!! Ach, het plafond was toch al bedorven, dus je schrikt steeds minder. Maar evengoed is wateroverlast altijd super vervelend. We overlegden met de kitters en die kwamen kijken. Het was een ´gevalletje garantie´ zeiden ze. Alles werd goed bekeken en het idee was, dat er beweging zit in de lange, houten vloerbalken. Die balken lopen van buitenmuur naar buitenmuur en zijn, geloof ik, 11 meter lang! Het is niet raar, dat die dus wat kunnen buigen en dat er in het geheel van de badkamer dus enige werking zit.
De kitters bedachten een oplossing. Eén van de kitters ging met z´n 100 kilo in de douchecabine staan en bracht een dikke, nieuwe kitrand aan. Daarna werd de douchebak belast met 100 kilo (vier zakken) zout uit de webshop. De kitrand moest extra lang uitharden (mét die belasting in de bak, dus). Ze hoopten, dat de kitrand het zo zou houden, óók als er zware mensen in de douchebak gingen staan. Zo´n kitrand is enigszins flexibel en dat zou dus de beweging, die er door die houten vloerbalken in de badkamer zit, moeten kunnen opvangen. Ze zeiden er wel meteen bij, dat als er wéér lekkage zou komen, dat het dan einde verhaal was. Dan zou er niets anders opzitten, dan een geheel nieuwe badkamer te laten aanleggen.
Het ging lang goed. Maar een paar weken geleden was het toch weer raak. Néééééé hè?! Jawel! Weer lekkage. Nou goed. Een nieuwe badkamer laten aanleggen zit er hier voorlopig niet in. We verboden dus de kinderen om gebruik te maken van de douche. Sindsdien douchen/baden ze in de badkamer aan onze slaapkamer. Echt ideaal is dat niet. Soms liggen we al op bed en dan wil er nog één douchen. Of er zit er net één in bad en staat de volgende aan de deur te rammelen, omdat hij graag wil douchen. Het is voor iedereen wennen, omdat we in ons vorige huis ook al een badkamer en een doucheruimte hadden. We zijn dus verwend.
Vanmorgen heb ik die lekke douche eens goed bestudeerd. Eigenlijk is er maar één van de twee kitnaden los.
 |
| Eén rand is nog goed |
 |
| Eén rand is weer gaan wijken |
 |
| De nood-oplossing |
Als dit het enige was, wat ik vanmorgen gedaan had, was het eigenlijk al heel zinvol geweest :-). Maar nee, dat was niet het enige. Ik heb hard gejakkerd om het huis aan kant te hebben en de web-orders ingepakt. Zo konden Maria en ik tegen 14.00 uur wegrijden naar het ziekenhuis voor therapie. We reden ook meteen langs de post en langs de molen. Al met al waren we pas ná vijven thuis.
En wat ik toen gedaan heb? Iets wat ik nog nooit gedaan heb in juli. Ik heb de kachel aangemaakt! Echt waar. Ik had het zó koud! En als ik het koud heb, functioneer ik domweg niet meer. Veel mensen hebben dat als het 30 graden is. Bij mij is het net andersom. Bij 30 graden kom ik tot bloei. Bij kou heb ik de neiging om in elkaar gedoken op de bank te gaan zitten. Maar dat gaat niet, als het 8 hongerige mensen een avondmaaltijd verwachten ;-). En echt, ik ben helemaal opgeknapt van dat beetje kachelwarmte. Dat was gewoon wat ik nodig had.
Ik bedacht een noodreparatie. Ik heb een grote zak van dik plastic dubbelgevouwen en die met ducktape aan de muur geplakt. De flap van de zak hangt net over de rand van de douchebak. Om te kijken of dit werkt, heb ik vier minuten lang met een harde straal langs de wanden gespoten. En ... er was geen druppel te bekennen aan het plafond in de woonkamer! Vanavond heeft de eerste proef-gedoucht. En weer bleef het plafond droog. Het is maar een nood-reparatie. Ik hoop, dat het zo een hele tijd goed blijft gaan. Graag nèt zo lang, tot we genoeg gespaard hebben voor een nieuwe badkamer :-).
