Vandaag stond het maken van een aflevering van de kookrubriek van Terdege in mijn agenda. In de zomer hoeft dat minder frequent, maar de rest van het jaar komt dat elke 4 weken terug. Ergens in die 4 weken bedenk ik wat ik voor de nieuwe aflevering wil gaan maken. En zodra ik dat weet, ga ik ook nadenken over hoe het op de foto moet komen.
Ook voor de aflevering van vandaag had ik het idee al klaarliggen. Alleen moest ik er nog voor gaan shoppen. Ik had ingrediënten nodig. Daarvoor kon ik gewoon naar de supermarkt. Ik werk altijd met gewone ingrediënten, die gemakkelijk verkrijgbaar zijn. Maar ik had ook spulletjes nodig voor het maken van de foto. En daarvoor wilde ik mijn geluk beproeven in de kringloopwinkel.
Verplicht shoppen in de kringloopwinkel dus. Ik kan ergere dingen bedenken :-).
Mijn lievelings-kringloopwinkel is in Dordrecht. Maar vanwege wegwerkzaamheden is er continu file richting Dordrecht. Daar had ik niet zoveel zin in. En daarom reed ik naar de kringloopwinkel in Papendrecht. Die is ook fijn.
Wat heerlijk om nu ´zomaar´ een kringloopwinkel binnen te stappen en dan ook nog zonder mondkapje! Ik vind het echt een verademing, om dat woord maar eens te gebruiken. De kringloopwinkel had de inrichting veranderd. Bij het volgen van de verplichte looproute kwam ik langs de boekenafdeling. Daar wilde ik even rondsnuffelen. Ik stond bij een kast, toen er een mevrouw naast me kwam staan, om in de kast ernaast te speuren. ¨Even wennen, deze nieuwe indeling,¨ zei ze. ¨Ja,¨ antwoordde ik, ¨maar wat is het fijn, hè, om nu zomaar zonder mondkapje hier rond te kunnen neuzen.¨ Dat was de mevrouw ook van harte met me eens.
Ik vond een oud kookboek, wat me wel handig leek vanwege alle basic recepten.
Ik drentelde verder en kwam tenslotte op de afdeling huisraad, waar ik ook nog eens vond, waarnaar ik op zoek was voor de Terdege-foto. Wat een geluk. Een echt kringloopgelukje :-).
Al met al was de morgen al een eind voorbij, toen ik thuiskwam van èn het kringloopshoppen èn de supermarkt. Ik vond het niet de moeite om nog voor de lunch aan de kookrubriek te beginnen. Een vroege lunch was handiger. Willem en ik waren zowaar maar met z´n tweetjes thuis en ik warme een pannetje tomatensoep op. Lekker met een boterham met roomboter.
Na de lunch was het dan toch echt tijd voor de rubriek. Gelukkig ging dat allemaal gesmeerd. Om drie uur stond alles kant-en-klaar op zolder, waar de foto-apparatuur staat. Maria deed de styling, terwijl ik een mevrouw hielp, die op goed geluk aan de deur kwam, om wat inkopen in de shop te doen. Willem maakt altijd de foto´s, maar die zat in een online training en zou het na 17.00 uur gaan doen.
Voor Maria en mij was het nu tijd om snel de web-orders te gaan inpakken. De meeste stonden al klaar in de mandjes en hoefden alleen nog in dozen. Meestal pak ik alles in de doos en vult Maria de doos af met vulmateriaal en plakt hem dicht. We zijn een heerlijk team :-).
Ruim op tijd sjeesden we met de caddy naar het postnl-punt in Sliedrecht.
Ik had bedacht om deze week een keer zuurkool te eten. Er liggen nog twee pakjes in de koelkast, die onderhand op moeten. Nu is een zuurkoolprak eigenlijk wel een beetje winters. Maar op deze zomerdag was het er koud genoeg voor! Brr! Een maximum-temperatuur van 16 graden is écht koud (vind ik dan toch).
Toen we thuiskwamen van de post deed ik eerst een rondje door m´n moestuin. Ik plukte de peultjes, die te groot/dik dreigden te worden. Constateerde dat twee uitgeplante andijvieplantjes het niet gaan redden. De ene leek platgetrapt, de andere opgegeten door slakken (?). Toen zag ik dat er een krop sla dreigde te gaan doorschieten. Dat vond ik een beetje zonde en dus wijzigde ik acuut het eetplan. Géén zuurkoolschotel, maar sla. Gebakken aardappeltjes erbij en voor de vleeseters een worstje.
Van de sla maakte ik een salade met peultjes en boontjes, blaadjes basilicum, rucola en sprieten bieslook (alles van eigen tuin) en met cherrytomaatjes en geitenkaasbolletjes en stukjes paprika. Een feestje om klaar te maken en een feestje om op te eten.
Van een serieus inhaalslagje kwam vandaag niets. En waarschijnlijk morgen ook al niet. Dan gaat een groot deel van de dag heen met een bezoek aan het Sophia met Maria en het ophalen van de wekelijkse bestelling bij de molen. Het geeft niet. Wellicht kan ik op vrijdag of zaterdag nog weer een wat grotere slag slaan.
Op het moment vul ik de gaatjes overdag vooral op met kleine klusjes. Zo prikte ik stokken bij de zonnebloemen, zodat ik niet bang hoeft te zijn, dat ze zullen omwaaien.
Ook zocht ik zaden uit, die ik nu (nog) kan zaaien. Vanavond deed ik wat kwartaal-administratie. Er is altijd wel wat te doen ;-).
En elke dag geniet ik van mijn verplichte uurtje buitenlucht, als ik met Ciara wandel. Ongelofelijk hoe verschillend datzelfde rondje elke dag is! Het is gewoon elke dag een verrassing.
Gisteren zag ik de eerste lisdodden in bloei. Ja, inderdaad, die ´sigaren´. Ik moet dan altijd denken aan een boek, wat ik vroeger las. Volgens mij van van der Hulst. Dan gaat er een jongen (of waren het jongens?) sigaren snijden voor oudejaarsdag. Die sigaren werden dan in de lampolie gedompeld en aangestoken. Die jongen verheugde zich daar enorm op. Maar dan verdwaalt hij, dacht ik, met zijn bootje op het water in de polder.
Wat gisteren ook zo leuk was: de kwetterende spreeuwen op de wieken van de molen. Die molen staat iets verderop bij ons aan de weg. De molen is Hofwegen 15 en wij wonen op nummer 5. Vaak zitten er kauwen op de wieken. Maar soms ook spreeuwen. Zeker als het de tijd van de vogeltrek is, in de herfst. Het klonk zo gezellig, dat gekwetter.
Vandaag was er iets anders, wat gezellig klonk, op mijn rondje. Een man, die zingend om de hoek van zijn huis kwam stappen, om de vogeltjes te voeren:
¨Heer´, ik hoor van rijke zegen,¨ zong hij uit volle borst.
Het zijn zomaar de dingen, die je dag kunnen kleuren.
