Ons huis heeft een enorme zolder, die in twee delen is gedeeld. Die twee delen zijn gescheiden door een brandmuur. Eén deel hoort bij de zakelijke kant van ons huis en noemen we ´de workshopzolder´. Op deze zolder geef ik van september tot mei allerlei workshops. Hoewel er nog wel wat kleine dingen aan moeten gebeuren, is deze zolder verder prima voor dat doel geschikt en ik ben er super blij mee.
Het andere deel is boven het woongedeelte van ons huis en noemen we ´de privé-zolder´. De twee zolders hebben elk een eigen opgang. De workshopzolder bereik je via een mooie trap, die Leendert op maat heeft opgebouwd. De privé-zolder is bereikbaar via een simpele ladder.
Toen wij in dit huis kwamen wonen, was de privé-zolder nog niet klaar. En nu, anderhalf jaar later, ligt hij er nog precies zo bij, als toen we hier kwamen wonen. Het is de bedoeling, dat hij komende winter (een stuk) afgemaakt wordt. Er moet nog van alles gebeuren: een klein deel van de isolatie moet nog aangebracht worden, een dakraam moet vervangen worden, er moet een stuk vloer gelegd worden, een trap met trapgat gemaakt worden, elektriciteit aangelegd worden... En dan hebben we het eigenlijk alleen nog maar over het ruwe werk en vergeten we het stucwerk, vloerbedekking, inrichting, verlichting enzovoorts. Maar het hoeft niet allemaal tegelijk. Eerst maar die isolatie en een trap. Dan zou ik al blij zijn. Dan hoef ik niet meer met teilen wasgoed die ladder op en af. Ik blijf er dan misschien lenig bij, maar echt handig is het niet ;-).
Wat ook al anderhalf jaar onveranderd is, zijn allerlei dozen en bakken, die daar met de verhuizing zijn neergezet. Die moeten allemaal uitgezocht worden en een goede plaats krijgen. Voor die goede plaats zijn kasten of rekken nodig. En zo hangt het één samen met het ander. Maar ik heb besloten om niet op kasten of rekken te gaan wachten, maar eerst maar eens alles netjes te gaan sorteren en opruimen.
Vanmorgen ben ik begonnen. Jawel! Het was snikheet op zolder, maar dat maakte me geen zier uit. Nu heb ik tenminste tijd. Als het druk is in de webshop, of als het workshopseizoen weer loopt, komt er niets van. Ik had wel bedacht, om me in te houden. Gewoon een uurtje of anderhalf en dan een volgende keer weer verder. Ik heb nog weleens de neiging om te overdrijven en dan blijf ik maar doorgaan. En eigenlijk was het inderdaad lastig om te stoppen, toen ik eenmaal bezig was! Opruimen werkt verslavend :-).
Er stond een toren lege dozen. Onhandige, vierkante dozen. Weg ermee. Alles ging plat en in de papiercontainer.
Daarna pakte ik gewoon de voorste doos. Daar zaten handwerkspullen in. En in de volgende twee dozen ook. Ik heb alles netjes gesorteerd. Katoen in een doos, sokkenwol in een tas, gewone wol in een doos, garenklosjes bij elkaar geraapt, breinaalden in de naaldenkoker enzovoorts enzovoorts. Ik zie het al helemaal voor me, hoe het eruit ziet, als alles straks keurig in bakken in rekken staat. Dat ik dan niet meer hoef te zoeken naar een bepaalde maat haaknaald, of naar een geschikte bol sokkenwol, maar precies weet wat ik waar heb. Gaat vast goed komen. Het beginnetje is er! Weer een inhaalslagje!
Toen ik van mezelf moest stoppen heb ik me buiten achter de strijkplank geïnstalleerd. ´s Morgens vroeg ben ik nu liever in de tuin bezig, dan met de was. Dus die was/strijk moet op een ander moment. Ik stond heerlijk in de schaduw en het werk vorderde gestaag.
Intussen probeerde ik nog een glimp op te vangen van de zonsverduistering. Ik had geen eclipsbril en probeerde het op de manier waarover ik had gelezen: via de camera op je mobiel in de selfie-modus. Nou, ik weet niet, wie dat verzonnen heeft. Dat werkte niet. De zon was veel te fel.
Na de middag begon de spanning hier enigszins te stijgen. Jan en Amarantha hebben allebei hun examens verdeeld over twee tijdvakken. Vanmiddag zouden ze de uitslag van het eerste tijdvak krijgen. Amarantha werd het eerst gebeld. Blij appte ze, dat ze voor deze examens geslaagd was. Het duurde nog minstens een half uur, voordat Jan daarna gebeld werd. En ook hij is voor alle examens geslaagd. Wat fijn! We hopen en verwachten, dat de examens in het tweede tijdvak ook wel zullen lukken. Dit geeft de burger in elk geval al moed!
Na de strijk was het tijd voor m´n werk in de webshop. De dag vloog weer om.
De post bracht een paar tafelkleedklemmen, die Maria had besteld. We vonden van de week een mooie lap wax-stof tussen de spullen, die Hans drie jaar geleden in Malawi had gekocht. Een mooie lap voor op de tuintafel, vonden we. En zo ligt er hier een stukje Malawi in Bleskensgraaf op onze tuintafel. Gezellig hoor. Een mooie bestemming.
