Het is heerlijk als alles overzichtelijk op planken staat, maar evengoed kan zoveel ruimte ontaarden in een chaotische opslagplaats. En dat was wat het geworden was!
Dinsdag zijn Maria en ik vol moed verder gegaan met het opruimen van de garage en wij hebben de schoenen en jassenhoek aangepakt.
Alle schoenen werden naar buiten gekieperd en paar bij paar gezet.
Daarna hebben we van elk paar bepaald of het bewaard moest worden, of weg kon. Er kon heel wat weg: een volle vuilniszak! Jooooo. Weer één :-).
De schoenen die bewaard werden, hebben we keurig opgeruimd en daarna hebben we een soortelijke actie gedaan met alles wat aan de kapstokhaken hing. Daar hingen ook nog de nodige winterjassen. Die werden naar de wasmachine afgevoerd. Had die ook weer wat te doen ;-). De chaos veranderde in overzicht en Leendert zei vanmiddag verbaasd: ¨Hé, mijn bergschoenen! Ik wist niet, dat ik die nog had!¨ Kijk. Mooi toch?
Na het sorteren hebben we nog wat gesopt en gezeemd: Maria deed de tussendeur (tussen de garage en de bijkeuken) en ik de buitendeur. Natuurlijk niet alleen de deur. Nee, we gingen voor het echie: ook de kozijnen en de dorpel en het bovenlichtje. Alles.
Na afloop van de actie stond er weer genoeg klaar om afgevoerd te worden. Maria mocht twee centimeter afknippen!
Nog 75 te gaan.
Ook gisteren (woensdag) besloten we om ´s morgens eerst weer anderhalf uur in de garage te gaan werken. We pakten nu de loopruimte aan. Alles wat in de weg stond werd eerst weer naar buiten gebracht om uitgezocht te worden. Het was deze dag niet zozeer een dag van veel wegdoen, maar meer van sorteren en strak opruimen. Het leverde veel ruimte op, terwijl er eigenlijk maar 1 zak de deur uitging. Ook goed. Toch weer een centimetertje :-).
We doen steeds maar maximaal anderhalf uur per dag, want het gewone werk moet ook doorgaan. En dan heb ik het nog niet over ander (extra) werd, buiten het gewone huishouden om. Zo had ik zaterdag een doos met stoofpeertjes gekocht bij van Os. De laatste van het seizoen. Ik kreeg de hele doos mee voor een tientje. Het waren lekker grote peren. Dat schiet tenminste op met schillen. Maandagavond zette ik er de dunschiller op. De hele doos werd gejast en in kwarten gesneden. Dinsdag werden de peertjes gestoofd. Ze pasten precies in mijn 10-liter pan. Woensdag gingen ze in de weckketel. Ik heb ze ouderwets geweckt. Op zich kun je stoofpeertjes ook bewaren in schroefdekselpotten. Als je ze er maar kokend heet in doet en de potten en deksels brandschoon zijn. Maar ik had te weinig grote schroefdekselpotten. Ik heb ze dus ouderwets geweckt in weckpotten met rubberen ringen: 30 minuten op 80 graden. Nu heb ik een fijn voorraadje van 10 potten stoofpeertjes.
Wat er verder allemaal langskwam? Heel veel was: beddengoed, want Jan was ziek geweest en, bleh, wat stonk z´n bed. Meteen dan Koos z´n bed ook maar verschoond, nu die in Bosnië was. Kon hij na thuiskomst in een schoon bed. En al die winterjassen? Die werden natuurlijk ook meteen gewassen. We brachten een bezoekje aan Willem z´n vader, ik overhoorde Henk z´n topo, maakte weer een stuk terras schoon, bakte brood, ging meel halen bij de molen en nog veel meer.
Ook vandaag was de dag vol. Nu níet met opruimen. Daarvoor was vandaag geen tijd. Ik kookte jam, zette een honingkamer op een bijenvolk en controleerde twee andere volken, ging met Maria naar het ziekenhuis, ontving de dominee, die bij Maria op ziekenbezoek kwam, reed met Willem mee om Koos van het vliegveld af te halen, spon een aardige pluk wol en luisterde een preek over Handelingen 14. Dat was m´n dag in hoofdlijnen. Over het tussenliggende hebben we het maar even niet. Dan wordt het zo´n laaaaaang verhaal. Gaap.
De dag kwam zomaar weer vanzelf vol. Het is gewoon nooit saai hier :-).
