Ik haastte me om alles weer klaar te gaan maken voor de broodbakworkshops. De eerste workshop was alle dagen om 11 uur en daarvoor moest ik toch steeds best vaart maken om alles in orde te hebben.
Het liep op rolletjes. Vanaf 10 uur kwamen de klanten. Ook vandaag waren er weer enorm veel lezers. Dat is toch wel heel speciaal, hoor. Steeds mensen, die je kennen, maar die ik dan omgekeerd níet ken. Heel leuk om nu gezichten te zien!
´s Morgens hadden we het erg druk. ´s Middags, op het heetst van de dag, was het wat rustiger en hadden Willem en ik tijd om even samen uit te blazen.
Er arriveerde versterking voor het opruimen: Dirk en Hans. Fijn en ook gezellig! Hans deed meteen een schort voor en sprong achter de kraam, alsof hij nooit anders gedaan had. Ha, ha, grappig!
Om half vijf had ik de laatste presentatie over Limonade maken. Meteen ook de allerlaatste presentatie van de fair. Tja, iemand moet hekkensluiter zijn :-). Voor de laatste keer vertelde ik alles over limonade maken en mochten de mensen komen proeven. Er ging zowaar nog weer 15 liter limonade doorheen. Niet zo gek ook, met die warmte!
Toen was het dan toch 5 uur en mochten we gaan opruimen. Wat was het fijn om daar extra handjes bij te hebben! Dirk en Hans hebben zich echt in het zweet gewerkt. Om half zes mochten we de auto´s bij de barn rijden. We propten 3 auto´s en een aanhangwagen vol met spullen die over waren, de oven, de broodbakmachines, stoelen, een kruk en weet-ik-veel wat nog meer. Het paste precies :-). Even dag roepen naar de Terdege-mensen en dat was het dan weer.
Dirk haalde z´n auto van de bezoekersparkeerplaats en in een colonne van vier auto´s reden we naar de dichtstbijzijnde McDonalds. Dat had ik bedacht als afsluiter. En als je dat nagenoeg nooit doet, is dat uiteraard een feestje!
We smikkelden in het avondzonnetje van burgers en frietjes en salades, zaten te kakelen over alles was we gehoord, gezien en meegemaakt hadden. Daarna reden we apart van elkaar naar huis.
Het was al bijna 9 uur, toen de laatste auto arriveerde. Wat een week hadden we achter de rug! En hoe lekker smaakte het bakkie koffie thuis. Hoe lekker was het eigen bad. Hoe lekker was het om onder ons schaap te kruipen. Oost, west, thuis ´t best!
En toen werd het zondag. Wat mij betreft de mooiste dag van de week. Zondag is ook de rustdag. En het is fijn om dan te rusten van de dagelijkse bezigheden. Maar de zondag heeft wel een ander soort inspanning. Onze dominee is nogal een spraakwaterval. En als je dan geen woord wil missen, kost dat best de nodig inspanning, waardoor ik op de terugweg tegen Willem verzuchtte: ¨Hè, hè, ik voel me nog vermoeider dan na een dag hard werken.¨ Maar, zoals ik al schreef: dat is andere inspanning. De zondagen zijn me kostbaar en zijn me lief en na zo´n dag is het vaak lastig om op maandagochtend weer te ´landen´ en aan de slag te gaan.
Toch moest ik vanmorgen sneller en vroeger dan anders aan de slag. Vanmiddag vertrekken we alwéér. We gaan kamperen in Susteren, in Limburg. Spannend hoor! De eerste keer écht kamperen! Ik ben nu hard aan het wassen, want anders hebben we niet genoeg kleren om mee te nemen. De badkamer ligt vol, de eerste was hangt al aan de molen en m´n strijkplank is uitgeklapt. Ook moeten de webbestellingen van tijdens de fair-dagen klaargemaakt en naar de post gebracht worden. We maken ons maar niet druk. Wat maakt het uit of we nu om 14.00 uur of om 15.00 uur vertrekken.
Hans en Maaike blijven thuis. Hans om te werken. Maaike hoopt later deze week ook nog een paar dagen naar Susteren te komen. En als alles volgens plan verloopt, arriveert Koos donderdag weer vanuit Moldavië. Het is net een bijenkast: er wordt in- en uit gevlogen :-).
