dinsdag 14 augustus 2018

Zomervakantie 2018, dag 27, 28 en 29; weer thuis en vroege vogels op de stoep.

Zaterdagochtend genoten we nog één keer van wakker worden in de tent en daarna ontbijten in de ochtendzon. Daarna begonnen we slow motion op te ruimen. We moesten niet vòòr een bepaalde tijd weg zijn, maar ik wilde toch wel graag rond twaalven huiswaarts. Er lag nog een klein middagprogrammaatje op me te wachten, voordat het zondag zou zijn. Iets met was, uiteraard :-). Maar ik moest ook nog wat broden bakken.

We lieten luchtbedden leeglopen, pakten overgebleven voedsel bij elkaar in een krat, propten een tweede bigshopper vol met wasgoed, takelden de slaaptent af...

Uiteindelijk lieten we twee dingen achter:

Willem z´n baard,


En onze tent!



De tent? Jazeker!
In de laatste week van Willem z´n vakantie hebben we nog een kleine break voor samen op het programma staan. Maria is van plan om twee dagen met Trijnie en Dirk op stap te gaan en Henk mag een weekje met het gezin van mijn zus mee naar Ouddorp. Een mooie gelegenheid om ook nog even samen te zijn, hadden we gedacht. Vast omlijnd waren de plannen nog niet, maar vaag dachten we aan een hotelovernachting en dan de dag ervòòr en erna in de buurt iets te bekijken. Maar ineens bedachten we, dat we best de tent konden laten staan en dan volgende week nog twee dagen samen terug gaan. Ja! Strak plan! Daar hebben we nu echt zin in!

Zoals gepland, reden we om twaalf uur bij de camping weg. We appten naar het thuisfront, dat we in aantocht waren. Dat had Maaike ons gevraagd te doen. En dat bleek met voorbedachte rade: toen we thuis aankwamen, was de koffie bruin. Is dat even fijn thuiskomen! Ter verhoging van de feestvreugde stond er ook nog eens een prachtige bos bloemen van de kinderen op tafel, met een allerliefst kaartje erbij. Zo lief!


We zijn maar vijf dagen weggeweest, maar het voelt véél langer. Het was goed om er even uit te zijn. Ik heb er eigenlijk nooit zoveel behoefte aan. Maar nu ik weg was, voelde ik dat het goed was, omdat ik anders toch altijd maar door blijf rennen. Ik ben echt helemaal tot rust gekomen.

Het was gewoon raar om vanmorgen weer vroeg op te staan. Ook al omdat het nog zo donker was. Wat worden de dagen ineens snel korter :-(. Hans moest al om kwart voor vijf op. Hij wilde vroeg naar de zaak, maar moest extra vroeg uit de veren, omdat de hond van zijn baas bij ons logeert. Het eerste rondje van de dag, wilde hij zelf voor zijn rekening nemen. De rest van de dag hadden we liefhebbers genoeg. Het is zo´n lief dier! Het is een Mechelse herder en ze is super gehoorzaam.

Maria wandelde vandaag ook met Sunny

Rond vijven stond ik op. Henk zou vandaag tussen 10 uur en half 11 opgehaald worden en ik moest nog het één en ander aan kleding voor hem wassen. De wasmachine ging dus direct aan. Daarna begon ik aan het klaarzetten van de webbestellingen van vorige week.

Even over zessen kreeg ik een sms-je van de groenteboer. Of ik helpende handjes had om aardbeien schoon te maken. Er was een mooi partijtje voor me en opa wilde ze wel komen brengen. Ja hoor! Graag! En zo kwam het, dat de eerste vroege vogel even na zevenen bij me op de stoep stond: Opa v.d. Rhee met .... 21 kistjes aardbeien. Fieuw. Werk aan de winkel! De kratjes werden bij de voordeur op de stoep gezet en daar arriveerden de volgende vroege vogels: de mannen van Smaling Deuren. Vandaag zouden onze nieuwe binnendeuren gezet worden!!! Wat hadden we daar lang naar uit gekeken! We hadden de deuren ergens in april uitgezocht. Maar er was pas vandaag plaats om ze te zetten. Alleen maar een goed teken, toch, als een bedrijf het zo druk heeft?! Het jammere was alleen, dat we ook een hor voor onze buitendeur hadden besteld en dat we dat nu pas krijgen, nu de zomer bijna voorbij is. Maar goed. We wilden geduldig wachten. Als alles netjes gemonteerd wordt, is ons dat wachten zeker waard.

En netjes werd het!

De mannen hadden hier wellicht niet de meest eenvoudige klus. Of in elk geval: niet de rustigste! Terwijl het bij ons een drukte van belang was vanwege vakantiewas, onuitgepakte fairdozen, héél veel webbestellingen, meer dan 100 kilo aardbeien, een kind wat op vakantie ging, een logeerhond en weet-ik-veel wat nog meer, deden de mannen hun werk. En wat is het mooi geworden! We zijn hier zooooo blij mee! We hadden hier nog bouwdeuren. Van die gladde, ongezellige, karakterloze, flut-bouwdeuren. En daarbij van die stalen kozijnen, die helemaal verkleurd waren. Echt lelijk. Bovendien sloten de deuren niet goed meer. Bij een wat hardere wind, zat ik de hele dag in het geklapper en gejutter van verschillende deuren. Nu is alles mooi en heel en gezellig. Het moet alleen allemaal nog geschilderd worden. Daar hebben we onze ´huisschilder´ al voor gevraagd. Maar met alleen grondverf erop, is het al een hele verbetering.

Kamerdeur. Zo gezellig, met glas!

Deur naar de bijkeuken

Toiletdeur.
Ze wilden eigenlijk een glasdeur met rolgordijn leveren ;-)
Ha, ha, vast een standaard grapje, daar :-).

Hordeuren voor de openslaande tuindeuren

Vanavond zijn Maria en ik nog de hele avond met de aardbeien bezig geweest. Voor vandaag kunnen we geen aardbei meer zien. Ik denk dat we vannacht rode dromen met groene stipjes hebben :-). We hebben het dagrecord ruimschoots verbroken: 178 potjes aardbeienjam!

Tijd om de oogjes maar eens te gaan sluiten!