Vandaag dus twee uur. En we gingen vrolijk verder aan de garage. De drie grote kasten zijn klaar. Nu zijn de twee rolluikkasten aan de beurt. We hebben twee grote, diepe, stalen kasten met rolluiken. Het zijn kantoorkasten uit de tijd, dat wij een eigen bedrijf hadden. We kochten ze een jaar of 25 geleden bij een bedrijf in tweedehands kantoormeubelen. Ze zijn inmiddels dus stokoud, maar functioneren nog prima: er past héééééél veel in.
Zonder er lang over na te denken, haalden we kast 1 in een sneltreinvaart leeg. Zo!
Daarna werd de kast met de nodige rek- en strekoefeningen schoongemaakt.
En tenslotte begon het grote opruimen. We vonden nog allerlei zandbakspeeltjes. Nou, daar zie ik hier niemand meer mee spelen :-). Die mochten fijn naar de kringloopwinkel. De slaapzakken, tenten en andere kampeerspullen werden gesorteerd, gekeurd en weer netjes opgeruimd. De doos met mutsen, sjaals en wanten kwam aan de beurt. De skeelers, de kaplaarzen, m´n weckspullen. Ja, ja, ik zei het al: er past héééél veel in!
Aan het einde van de rit bleef er een keurige kast over.
Rolluik dicht en alles is onzichtbaar opgeborgen. Maar ho even: dat rolluik was nog wel heel smerig. Vliegenpoepjes en ander vuil werd door Maria vakkundig verwijderd.
En intussen boende ik de vloer vòòr de drie schoongemaakte kasten. Heerlijk rossen met een kokosborstel en heet water met een schepje natriumpercarbonaat.
Klokslag 12 waren we klaar en konden we inventariseren:
drie stuks aan zakken/dozen voor de kringloop
 |
| dit tellen we voor drie. Ja, we zijn streng en rekenen eerder te weinig, dan teveel! |
twee stuks aan zakken/dozen naar de container
Dat betekent, dat er weer vijf centimeter van de meter afgeknipt kon worden! Yes! Bijna op de helft!!
Vanmiddag reed ik met Jan om nieuwe schoenen. Na een hele zomer(vakantie) op slippers, bleken z´n schoolschoenen toch echt niet meer te passen. En aangezien hij volgende week toch heus weer naar school zal moeten....
We reden op goed geluk naar Perry Sport. Ik slaag daar vaak goed, voor de jongens. Het is wel altijd een gokje. ¨Onze¨ Perry zit namelijk op een industrieterrein in Sliedrecht. En als je niet slaagt, moet je alsnog gaan rijden om bij een andere winkel je geluk te beproeven.
Maar vandaag hadden we écht geluk! We keken eerst bij de uitverkoopschappen. Maar daar was niet veel meer. Alleen nog schoenen in schreeuwerige kleuren, of voetbalschoenen met noppen. Dan maar naar de nieuwe collectie. Beetje slikken, want dan ben je al snel 80 euro kwijt, als het niet méér is. Maar nadat we één en ander bekeken hadden en nergens echt enthousiast over geworden waren, zag ik ineens nog wat stapels schoenendozen met koopjesstickers erop. En laat daar nu een model bij staan, wat Jan (en ik ook) direct mooi vond! Alle maten waren nog voorradig. Ook zijn maatje (ha, ha) 45. De schoenen waren de helft van de helft: van 80, nu voor 20 euro. Hè, wat een mazzel!
Thuisgekomen was het koffietijd en kwamen de kleinkinderen nog even gezellig langs. De middag vloog om en we moesten haasten om nog net op tijd de pakjes bij de post af te geven.
Vanavond heb ik zomaar eens een avond niets gedaan. Nou ja, ik heb zitten breien. En al breiend en pratend, vloog de avond óók al om ;-).
