Toen we gisterenochtend thuiskwamen vanuit het ziekenhuis, was er mooi nog even tijd voor een bakkie koffie in de tuin. Er was nog een puntje Red Velvet taart over, die Maria zaterdag had gebakken. Mmm. Heerlijk! Intussen genoot ik van de beestenboel :-). De zwerfkat kwam eens kijken, of er wat te snaaien viel en de jonge konijntjes eten inmiddels al groenvoer.
Maar kom! De arbeid riep! Op maandag probeer ik altijd een extra klusje te doen. Vandaag had ik daarvoor niet zo heel veel tijd. Maar toch lukte het. Weliswaar niet een extra poetsklus, maar een extra keukenklusje. Ik had een paar weken geleden een paar pompoenen van de groenteboer gekregen voor een habbekrats. Tja, pompoenen zijn toch meer een herfst- of wintergroente. Dus wilde de groenteboer er vanaf. Eén pompoen kreeg een plekje bij de steel. Dat het het sein voor: snel verwerken, anders moet je hem weggooien. Ik besloot pompoen-sinaasappeljam te maken.
De rest van de dag vulde ik met gewone klusjes als wassen, opruimen, stofzuigen, pakketjes klaarmaken enzovoorts.
Aan het eind van de middag kreeg ik een sms-je met de vraag, of ik nog bij de groentekraam langs wilde komen. Ik sms-te terug, dat ik wel wilde, maar dat het niet heel vroeg zou zijn. Eerst moesten alle pakketten klaargemaakt worden. Dan konden die meteen mee naar de post.
Maria was juist klaar met haar schoolwerk en hielp met inpakken. En daarna reed ze gezellig even mee. De pakketten gingen naar de post en intussen had de groenteboer al van alles voor me klaargezet. Helaas waren de aardbeien uitverkocht. Aardbeienjam is de grote favoriet en ik wil dit jaar graag een echte, gróte voorraad maken, zodat ik er niet al in september doorheen ben. Maar goed, er was genoeg om blij van te worden. Heerlijke sla, bloemkool, courgettes, wat bramen, sperziebonen, bananen, cherrytomaatjes, champignons. Oh, wat een rijkdom toch weer.
Thuisgekomen pakten Maria en ik alles uit en ruimden het op. Zoveel mogelijk in de koelkast, want dat is wel handig met het warme weer. Niet alles paste. Geeft niet, want het komt allemaal snel genoeg op. En een deel bestemde ik om uit te delen en hoefde ook niet in de koelkast.
Eigenlijk had ik zin om een lekkere groente uit de nieuwe voorraad op tafel te zetten bij het avondeten. Maar er stond al nasi op de planning, want ik had twee hamlapjes over, die ik zo mooi kon verwerken. In de nasi ging natuurlijk ook wel groente: taugé uit de vriezer en ui, knoflook en rode peper uit de voorraad. Eigenlijk ging er alleen maar prei en paprika uit de verse voorraad in. Daarmee sloeg ik er nu niet meteen een gat in ;-). Afijn. De rest van de week wordt het vooral aardappels-groenten-vlees als avondeten.
De avond bracht ik achter de laptop door. Preekaantekeningen uitwerken. Dan zit ik altijd helemaal in concentratie en is het bedtijd voordat je er erg in hebt.
Deze dag ging er hier een vlaggetje uit. Maria maakte haar allerlaatste repetitie en stuurde hem meteen in! Netjes op tijd, want morgen moeten alle cijfers ingeleverd zijn. Al snel kwamen de resultaten binnen. Volgens mij was de mentrix nèt zo benieuwd als wij, of Maria het allemaal had gehaald! En ja! Maria mag eind deze maand (in het tweede tijdvak) in twee vakken examen doen: Nederlands en Biologie. Voor het ene vak staat ze een 6,4 en voor het andere een 7,3. Het moet dus wel heel raar lopen, wil ze niet voor deze twee vakken slagen. Wat zou het heerlijk zijn, als dat inderdaad lukt!
Maria was al vroeg begonnen en zo kwam het, dat we om 10 uur koffie dronken en ze helemaal vrij was. Nou ja, ze moet natuurlijk nog wel voor de examens leren, maar dat is niet zo heel spannend meer. Als ze daar een uurtje per dag in steekt, is het ok. Nu gingen we eindelijk doen, waar we heel veel zin in hadden: een begin maken met twee jaar achterstand wegpoetsen!!
Dat zit zo: de zomertijd is bij mij altijd opruimtijd. Zoals ik al schreef: de warmte en het licht zorgen voor heel veel energie! De laatste twee zomers is er van dat opruimen echter niet veel terecht gekomen. Twee jaar geleden waren wij in rouw vanwege het overlijden van mijn ouders in mei. Na maandenlange spanningen en daarna het verdriet, had ik in de zomer totaal geen puf voor opruimen. Bovendien moesten we ook het huis van mijn ouders leeghalen en dat was op zich ook al een flinke klus. In ons eigen huis is er toen nauwelijks iets gebeurd.
Vorig jaar had ik daarom het gevoel van: nieuwe ronde, nieuwe kansen. Maaike zou me fijn gaan helpen. Maaike en Maria zijn allebei dol op opruimen en daar bof ik dus mee :-). We begonnen in de garage. Maar er kwam wat tussendoor fietsen: schoonmama werd geopereerd en logeerde daarna een paar weekjes bij ons. En zowel vòòr als ná de operatie had ik het druk met mantelzorg. Zodoende gebeurde ook díe zomer weer niets op opruimgebied.
Er is dus twee jaar achterstand om (letterlijk!) weg te poetsen! Nu staan Maria en ik dan in de startblokken. In een overmoedige (maar toch ook wel realistische, vrees ik) bui hebben we bedacht, dat we het héle huis zouden gaan opruimen en dat we honderd zakken of dozen het huis uit zouden doen! Niet zomaar zakken, maar vuilniszakken! Niet zomaar dozen, maar formaat bananendozen. Een heel klein beginnetje hadden we in de afgelopen weken al gemaakt. Zomaar tussen de bedrijven door. De teller stond al op 6. Vandaag zouden we echt gestructureerd aan de slag gaan. Waar zouden we beginnen? We overlegden en besloten met de kasten op de jongenskamer te beginnen. De nieuwe kleding, die ik vorige week voor Jan en Henk had gekocht, kon eigenlijk niet eens fatsoenlijk erin. Dus hup! Na ons bakkie koffie togen we naar boven.
De kast van Henk moest er als eerste aan geloven. Plank na plank werd leeggehaald. Alles legden we op Koos z´n bed en stapel na stapel, item na item werd bekeken. We maakten stapels: één voor de kledingcontainter, één om door te geven, één met zomerkleding voor Henk en één met winterkleding. Tenslotte hadden we nog een tas voor vuilnis.
Toen de kast helemaal leeg was, heeft Maria hem keurig gesopt. Geen stofje of vliegenpoepje of wat dan ook bleef meer achter :-). En de grote spin, die tegen het plafond bij de deur zat, werd ook vakkundig verwijderd :-).
 |
| sorteren op het bed van Koos |
 |
| Kom maar op met die sopdoek! |
De hoeveelheid, die weg mocht is onvoorstelbaar. Uit die éne kast verdween: 1 vuilniszak vol kleding voor de container (plus nog een klein stapeltje), 1 stapel kleding, die doorgeschoven werd naar een ander gezin, 1 grote papieren tas vol rommel, en wat kledinghangers en een paar spulletjes voor de kringloopwinkel. En al die spullen zijn we ná de lunch meteen weg gaan brengen. Toen voelde onze klus helemaal áf en hebben we de teller op 8 gezet. Nog 92 te gaan....
De rest van de dag werd er niet meer aan onze missie gewerkt. En morgen en donderdag ziet het er ook niet naar uit, dat we er verder mee kunnen.
Maar: niet getreurd
er is toch heus wat gebeurd!
Ik ben zó benieuwd, of we deze zomer wèl ons plannetje zullen kunnen uitvoeren!
