Het was weer een erg gezellige workshop. Ik heb er van genoten! Het is altijd weer een hele klus, maar het is het méér dan waard. Het geeft zóveel voldoening om zoiets fijns als je eigen brood bakken aan anderen te leren!
In de afgelopen maanden heb ik 104 vrouwen en mannen aan m´n tafel gehad en daarnaast ook nog 9 kleuters. Hoe leuk is dat! Het voelt gewoon een beetje dubbel, dat de workshops nu weer even van de baan zijn. Enerzijds is het fijn, omdat ik nu tijd krijg voor andere dingen. Anderzijds zal ik die voldoening en de gezelligheid en de contacten missen!
Behalve de workshop heb ik vandaag niet zoveel uitgevoerd. Ik begon de dag al om 4 uur, want de bestelling van de molen moest nog uitgepakt, geprijsd en in de schappen gezet worden. Daarnaast was er het gewone voorbereidende werk voor de workshop: iets lekkers voor bij de koffie bakken, alles netjes maken, werktafel klaarmaken, koffie en thee zetten, brooddegen maken, naamstickers schrijven, toilet controleren, overbodige spullen van de kapstok halen, en nog 100 dingen meer. O ja, en ondertussen nog ergens ontbijten. In de vakantie doen Willem en ik dat altijd samen. Op andere dagen gebeurt dat met het hele gezin. Ik maakte ons favo-ontbijtje: havermoutpap. Lekker :-).
Het is altijd een race tegen de klok. Maar precies op het moment dat ik constateerde, dat alles klaar was en de mensen konden komen, ging de bel. Perfecte timing :-). En het was 13.00 uur toen ik de laatste deelnemer uitliet. We hebben toen eerst nog even geluncht en daarna ben ik een poosje uitgelogd. Ik had tot kwart over 2 de oogjes toe. Even bijkomen.
Ik was nog maar net weer beneden en wilde gaan koffie zetten, toen Trijnie aan kwam wandelen met een oppaskindje. Die kon meteen gezellig een kopje koffie meedrinken. Willem had z´n thuiswerkdag en kwam er ook even bij. Hij schoot meteen in z´n opa-rol: kindje op schoot en achter de piano :-).
Trijnie vertrok en ik begon aan de dagelijkse pakketjes-race. Er moest nog snel een zetsel Lamme Teun worden gemaakt. En daarna de pakketten inpakken. Maria hielp mee en dat kwam mooi uit. Om kwart voor 5 reden we weg naar het postkantoor.
Bij thuiskomst was het weer tijd voor de kokerij. Tja...niet zo spannend allemaal. Elke dag hetzelfde, maar toch ook wel steeds een beetje anders. Vandaag had ik wraps gepland. Iets wat iedereen graag lust. O nee, toch niet. Henk is er niet echt dol op. Maar ja, met een grote club is er altijd wel één bij, wiens kostje het niet precies is. Die heeft dan een andere dag wel weer eens geluk.
Ik maakte saus met wat er in huis was: een basis van in zonnebloemolie gefruite ui en knoflook. Daarna toegevoegd: blokjes kipfilet (gekruid met kipkruiden), groene paprika in stukjes, blikje witte bonen op tomatensaus, sambal, een bakje gevierendeelde cherrytomaatjes, een pakje gezeefde tomaat, een blikje tomatenpuree. Maria schaafde een komkommer in plakjes een scheurde een halve krop ijsbergsla. De tortillawraps werden even in een hete koekenpan opgepiept. En als laatste maakte ik knoflooksaus van 1 deel mayonaise, 1 deel volle yoghurt, 2 uitgeperste tenen knoflook en wat sprieten fijngehakte bieslook. Die bieslook is één van de weinige dingen, die ik altijd nog op mijn dakterras heb staan van de tijd dat ik daar een ´moesdak´ had (moestuinieren in potten en bakken). Intussen is het dakterras het terrein van mijn bijen. Maar een paar pollen bieslook houd ik er al jaren over, zonder dat ik er echt naar omkijk. Ze staan bijna in bloei. Dat vind ik altijd zó gaaf, die prachtige, paarse bloemen. Ergens is er altijd een hoekje in mijn hart dat hunkert naar moestuinieren. Tja...wie weet, ooit...
Tijdens het eten kwam Dirk aan. Hij heeft erge last van hooikoorts en kwam om honing. Honing uit de eigen streek helpt hooikoorts voorkomen. Maar dan moet je er wel tijdig mee beginnen. Of het gewoon het jaar rond eten. Honing is immers bijna overal goed voor :-). Zoals een vliegende kraai betaamt, scoorde Dirk nog wel het één en ander: een halfje vers gebakken brood en een paar bananen. En meteen dan ook maar een bakkie koffie. En zo heb je je niet meer thuis wonende kinderen toch nog wel regelmatig over de vloer. Het blijft gewoon een bijenkorf hier :-).
Willem en ik reden na de koffie nog maar even heen-en-weer naar de molen voor een nabestelling. Ik grapte onderweg, dat als Willem op z´n TomTom ´thuis´ in zou tikken, dat hij dan binnenkort spontaan naar de molen navigeert, zo vaak als we er tegenwoordig komen. Ha, ha. Jammergenoeg was het niet zo´n mooie zomeravond als gisteren. Het was grijs en regenachtig. Geen zonsondergang om te bewonderen dus. Maar wel genieten van even samen een ritje maken en met elkaar van gedachten te wisselen.
Het is welletjes geweest voor vandaag. Ik ga nog wat lezen. Fijn dat daar ook weer wat meer tijd voor komt!
