vrijdag 11 mei 2018

En door!!

Vanmorgen zijn Willem, Jan en ik weer naar Tienray gereden. Naar het plekje, waar Willem en Jan vorige week zijn gestopt met Pieterpadten. Ze hadden er weer zin in, hoor, die twee. En door! Dus.





Voor Jan waren er nieuwe wandelschoenen. Nou ja, nieuw? Tweedehands dan. Maar wel échte Meindls! Jan is nog niet uitgegroeid en vorige week bleken zijn wandelschoenen niet goed meer te passen. Na één dag lopen had hij echt zere voeten. De tweede dag heeft hij op oude schoenen van Willem gelopen. Geen wandelschoenen, maar gewoon oude schoenen, die Willem lekker zitten en die hij had meegenomen voor ´s avonds. Daar was Jan die dag mooi mee gered. Maar voor échte wandeltochten heb je échte wandelschoenen nodig. De mannen moeten regelmatig door weilanden of over onverharde paden lopen. Met mooi weer kan dat best op gewone schoenen. Maar met regen is goed schoeisel een must. Daarom hadden we de afgelopen dagen op Marktplaats rondgekeken en zowaar een paar Meindl schoenen gevonden in Jan z´n maat. Het was wel een beetje uit de buurt, maar dat was niet erg. Willem en ik zijn er gisterenmiddag met alle plezier even voor naar Den Haag gereden. Nou, mannen, gegroet dan maar weer!

Vandaag liepen Willem en Jan naar Venlo en morgen kijken ze hoever ze komen. Dan hoop ik ze weer te gaan halen. Eerst hadden we bedacht, dat ze terug wel konden treinen. Maar dat is een stuk duurder dan wanneer ik met Willem z´n zakenauto rijd. Dus wordt het de auto. Ik vind het geen probleem. Hoewel ik me vanmorgen een houten Klaas voelde, toen ik na drieëneenhalf uur uit de auto stapte ;-).

Thuis gekomen heb ik eerst een poosje lekker uitgerust. Daarna stond de lunch al klaar. Lekker soep met brood, wat Maria klaargemaakt had. En na het eten ging we hobbyen: opruimen! En door, dus :-).

De kast van Jan stond op ons programma. Net als bij het opruimen van Henk z´n kast hebben we plank na plank leeggehaald en item na item beoordeeld. Bij Jan lag er niet alleen kleding in de kast, maar waren er ook twee planken vol spellen. Heel veel spellen worden hier nooit meer gespeeld. Die mochten naar de Kringloop. En van de kleding kon ook het nodige weg. Wat een bende, zeg! Om 14.00 was de kast helemaal uitgezocht en hadden we een flinke buit:


Een vuilniszak kleding voor de kledingcontainer, een doos met rommel voor de wijkcontainer en een kratje spullen voor de kringloopwinkel. Het was vlot gegaan en we hadden de smaak te pakken. We besloten nóg een kast te doen.

En door, dus!
Nu Koos z´n kast. Ook weer een kast met twee planken met spelletjes. De rest kleding. We volgden de inmiddels beproefde methode. En WOW! Dit is echt niet meer normaal, hoor. Wat kon er enorm veel weg!!
De totale buit van vanmiddag:


Twéé vuilniszakken, twéé dozen en één kratje. Bij elkaar dus 5 stuks. Je weet: we willen deze zomer 100 zakken en/of dozen uit ons huis verwijderen. Met deze 5 stuks erbij staat de teller nu op 13. Nog 87 te gaan.....

Maria poetste de kasten keurig schoon.


En daarna legde ik de spullen, die mochten blijven, op keurige en overzichtelijke stapeltjes terug in de kast.


De bovenste twee vakken van deze kasten pasten niet op de foto. Daar liggen nu de spellen, die we willen houden. Daaronder zijn twee vakken leeg. Daar mogen de jongens hun schoolspullen gaan bewaren. En daaronder ligt hun zomerkleding, winterkleding, sportkleding, ondergoed enzovoorts. De kasten liggen een stuk minder vol. Heerlijk!

Het is altijd spannend, of je nog iets bijzonders tegenkomt. Iets wat je heel lang kwijt was, ofzo. Of iets waarvan je niet eens meer wist dat je het had. Vanmiddag vonden we twee bijzondere dingen: een briefje van 50 euro (!) en een sauslepel. Dat briefje van 50 was Jan vorig jaar kwijt geraakt. Maria en ik wisten het nog precies. We kwamen het tegen in een sportschoen, die Jan allang te klein geworden was. Echt leuk voor Jan, zo´n meevaller! En die sauslepel? Werkelijk geen idee wat die nu in de kledingkast deed ;-). Die mocht weer in de besteklade.


Intussen was Maaike ook heeeeeel nuttig bezig! Ze was de voortuin van onkruid aan het ontdoen. En dat was echt een grote klus. Ze heeft het bíjna af gekregen. Het is nog één uurtje werk. Dat hoopt ze morgenochtend te doen. Wat is het geweldig opgeknapt, zeg!


Het liep inmiddels tegen 16.00 uur. Hoog tijd om snel de webshopbestellingen klaar te maken. In een rap tempo pakten Maria en ik alles in. Behalve de pakketjes wilde ik ook graag de kleding en de kringloopspullen wegbrengen. En dan zouden we meteen een echt verdiend bakkie koffie bij de kringloopwinkel drinken. Dat is gratis, als je spullen brengt. Je krijgt dan een koffiemuntje, waarmee je twee bakkies koffie of thee kunt halen. De meneer van de inname was royaal vandaag. We kregen twéé muntjes en zo konden we met z´n drieën gratis genieten. Het was echt gezellig, zo even. Niet in de laatste plaats doordat we alle drie zo´n voldaan gevoel hadden over al het werk wat verzet was.

Thuisgekomen hoefde ik maar voor een zeer klein ploegje te koken: Willem en Jan in Limburg, Hans in Malawi, Leendert in Polen (die bezocht vandaag kamp Dachau), Henk was zwemmen en belde of hij bij een vriendje mocht eten, Koos bleef overwerken. Zaten we daar met z´n drieën! Ik kookte krieltjes in de schil en bakte ze daarna. Verder maakte ik een pannetje bloemkool en broccoli klaar en een pannetje kerriesaus. Maria had van de week stukjes banaan in de diepvries gedaan en maakte daarmee lekker banaanijs in de blender. Mmm, we smulden!

Gisteren hadden we ook al banaanijs op. Maria´s schoolvriendin kwam gisterenmiddag en Maria wilde iets leuks gaan doen met haar. Maar wat? Ik bedacht, dat ze het misschien wel leuk vonden om een High Tea klaar te maken. Daar waren de dames wel voor te porren! En terwijl Willem en ik heen-en-weer reden naar Den Haag voor die wandelschoenen, toverden de meiden de lekkerste dingen uit de keuken en konden we bij thuiskomst zo aanschuiven aan een heel gezellige High Tea. Behalve banaanijs hadden ze flensjestaart gevuld met lemon curd, lange vingers gedoopt in chocolade en kokos, mini-chocolademuffins, hartig belegde sandwiches, glaasjes met allerlei lekkere laagjes en toastjes belegd met hartig. Echt een succes.

De dames aan het werk in een ontplofte keuken




En nu is het vrijdagavond. Kaal, zo zonder Willem. Maar ja. Ik heb er m´n spinnewiel maar eens bij gepakt. En terwijl het wiel snorde, snorde de avond ook zómaar voorbij.