Toen de kinderen eenmaal één voor één naar beneden kwamen, was het gedaan met de rust ;-). En als vanzelf vonden mijn handen wel weer hun weg. De ontbijttafel werd gedekt, een schooltas klaargemaakt, nog even een lievelingsshirt gestreken, de vaatwasser leeg gemaakt en weer volgezet, de eerste was opgehangen en al die gewone moederklusjes, die er langskwamen.
Er stond voor vanmorgen meteen al een werkje buitenshuis op het programma. Dus stapte ik al voor tienen de deur uit. Schoonmama hoopt over een paar weken te gaan verhuizen en ik zou haar vanmorgen gaan helpen met uitzoeken/opruimen van een kastje vol paperassen. We begonnen met een lekker bakkie koffie en de morgen vloog om. Fijn, dat er weer iets van het lijstje geschrapt kon worden!
Thuisgekomen was het eerst lunchtijd. Een kom soep en een boterham. Mmm. Ik rustte even 20 minuutjes uit. Tenslotte was ik al om 5 uur opgestaan en had er al ´een dag opzitten´.
Daarna doken Maria en ik de jongenskamer maar weer in. Er was daar nog één kast die uitgemest moest worden: die van Hans. We zijn al helemaal op elkaar ingespeeld en het ging als een trein.
Er bleef zowaar nog tijd over om alvast één van de vier bedlades te doen. De lade ging op dezelfde manier als de kasten: leeghalen, spullen uitzoeken, lade schoonmaken, terug doen wat nog gebruikt wordt/gaat worden. Het is nog steeds verbazingwekkend hoeveel er weg kan!
De score was: 2 vuilniszakken met kleding en schoenen voor de kledingcontainter, 1 stapel kleding om door te geven, 1 tasje met spullen voor de kringloop, 1 tasje voor de kliko. We telden dit alles bij elkaar voor 3 items, waardoor de score nu staat op: 16! Nog 84 te gaan. We hebben een centimeter opgehangen, waar we steeds het aantal centimeters afknippen voor het aantal dozen/zakken wat ons huis verlaat. Zo zien we in één oogopslag hoe de vlag erbij hangt.
Het was inmiddels kwart over 3. Tijd voor een kleine pauze met koffie. En daarna was het de beurt aan de webbestellingen, die ingepakt moesten worden.
Op maandag combineren we het wegbrengen van de pakketten meestal met een bliksembezoekje aan de groentekraam op de markt. Zéker als er gebeld is, zoals vanmiddag. Ik vlas op aardbeien, zodat ik dit jaar niet al in september uitverkocht ben wat aardbeienjam betreft. Vandaag had ik geluk en kon een leuke hoeveelheid inladen. Daarnaast nog van van alles en nog wat een beetje en van wortels heel veel. Daar gaan we in elk geval wortelsap van maken. En verder zien we nog wel.
Thuisgekomen maakte ik het avondeten klaar. Leendert kwam binnenrollen. Die was een aantal dagen met een paar vrienden naar Polen geweest, waar ze onder andere Auschwitz hebben bezocht. Er was dus gespreksstof genoeg aan tafel. Het was echt indrukwekkend geweest.
Vanavond was m´n keuken een jamfabriekje. Samen met Maria maakte ik 37 potjes aardbeienjam. En zo is de eerste werkdag omgevlogen met allerhande bezigheden.
De wandelschoenen van Willem en Jan kunnen trouwens weer voor even de kast in. De mannen zijn tot aan Swalmen gekomen. Ze hebben weer dik 40 kilometer Pieterpad gedaan en moeten nu nog 83 kilometer. Die hopen ze van de zomer te lopen. We hebben een leuk plannetje: we willen van maandag tot zaterdag ergens in Limburg gaan kamperen op een boeren- of natuurcamping ofzo. En dan kunnen Willem en Jan daarvandaan het Pieterpad afmaken. Ik hoef ze dan ´s morgens alleen maar even weg te brengen (wat nooit ver kan zijn) en ze ´s avonds weer op te halen. Ze kunnen dan fijn op de camping eten en overnachten. Die 83 kilometer is maar een dag of drie/vier lopen. Het zijn zomaar nog plannetjes. Er valt niet zo gemakkelijk iets te plannen, vanwege de ziekte van Maria. We zullen wel zien, wat er van terecht komt. Het zou heel leuk zijn!
Het stuk Pieterpad wat ze nu gelopen hebben was weer schitterend. Ik genoot er een beetje van mee, toen ik ze ging ophalen:
En later, ´s avonds, toen Willem de foto´s liet zien, die hij onderweg gemaakt heb en de verhalen erbij vertelde.
Ik kan me zomaar voorstellen, dat je echt verslingerd raakt aan wandelen!
